สืบค้นงานวิจัย
การพัฒนาวิธีการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวด้วยวิธีแช่เย็น
สุบัณฑิต นิ่มรัตน์ - มหาวิทยาลัยบูรพา
ชื่อเรื่อง: การพัฒนาวิธีการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวด้วยวิธีแช่เย็น
ชื่อเรื่อง (EN): Development of short-term chilled storage technique of seabass (Lates calcarifer) milt
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: สุบัณฑิต นิ่มรัตน์
หน่วยงานสังกัดผู้แต่ง:
บทคัดย่อ: การศึกษาในครั้งนี้เป็นการศึกษาวิธีการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวด้วยวิธีแช่เย็น โดยทำการศึกษาแบ่งออกเป็น 4 ขั้นตอน โดยขั้นตอนแรกทำการศึกษาถึงสูตรน้ำยาที่เหมาะสมที่สุดในการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวแบบแช่เย็น จากการศึกษาพบว่าการเก็บรักษาแบบแช่เย็นในน้ำยา Ringer's solution ในอัตราส่วน 1:1 สามารถเก็บรักษาน้ำเชื้อได้นานที่สุด 7 วัน รองลงมาคือ น้ำยาสูตร Marine solution และ Modified Ca Free HBSS ที่เก็บรักษาน้ำเชื้อได้นาน 5 วัน ในขั้นตอนที่ 2 ทำการประเมินความสามารถในการปฏิสนธิกับไข่ของน้ำเชื้อแช่เย็น โดยพบว่าน้ำเชื่อปลากะพงขาวแช่เย็นในน้ำยา Ringer's solution เป็นระยะเวลา 2 วัน มีประสิทธิภาพในการปฏิสนธิกับไข่และมีอัตราการฟักเท่ากับ 66.1 ± 6.2 และ 56.4 ± 2.9% ตามลำดับซึ่งไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P > 0.05) กับน้ำเชื้อสดที่มีค่าเท่ากับ 785.1 ± 5.8 และ 68.6 ± 4.9% ตามลำดับต่อมาในขั้นตอนที่ 3 ได้ศึกษาผลของยาปฏิชีวนะ Penicillin-Streptomycin (PS) ความเข้มข้น 0.1, 1.0 และ 2.0% (v/v) ต่อการเก็บรักษาน้ำเชื้อแบบแช่เย็น พบว่าการเติมน้ำยาแบบปฏิชีวนะ PS ความเข้มข้น 0.1 %(v/v) มีความเหมาะสมในการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวแบบแช่เย็นมากที่สุด เนื่องจากสามารถเก็บรักษาน้ำเชื้อได้นานถึง 9 วัน โดยเปอร์เซ็นต์สเปร์มที่มีชีวิต (37.17 ± 2.04%) และเปอร์เซ็นต์การเคลื่อนที่ (15.00 ± 10.00%) มีค่าสูงกว่าชุดการทดลองอย่างอื่นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05) รวมทั้งการเติมยาปฏิชีวนะ PS ความเข้มข้น 0.1% (v/v) สามารถลดปริมาณแบคทีเรียกลุ่มเฮทเทอโรโทรปเหลือ 2.32 ± 0.04 x 103 CFU/mL ซึ่งน้อยกว่าชุดควบคุม (3.90 ± 0.03 x 103 CFU/mL) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05) ณ วันสุดท้ายของการทดลอง และในขั้นตอนสุดท้ายเป็นการประยุกต์ใช้สารสกัดสมุนไพรไทย 10 ชนิด ได้แก่ เหง้าขมิ้นชัน เหง้ากระชายดำ เหง้าไพล ใบฝรั่ง ฟ้าทะลายโจร ใบมะรุม เหง้าขมิ้นเครือ ต้นใต้ใบ เหง้ากระชายและผลมะระขี้นก ในการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวจากการศึกษาพบว่าการใช้สารสกัดเหง้าไพร เหง้ากระชายดำ ใบมะรุมและใบฝรั่งมีประสิทธิภาพในการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวได้ดีกว่าสารสกัดชนิดอื่นและใกล้เคียงกับการใช้ยาปฏิชีวนะ PS ความเข้มข้น 0.1% (v/v) จากการศึกษาในครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวแบบแช่เย็นด้วย Ringer’s solution ร่วมกับการเติมยาปฏิชีวนะ PS 0.1% (v/v) หรือการเติมสารสกัดเหง้าไพล เหง้ากระชายดำ ใบมะรุมและใบฝรั่งเป็นเทคนิคที่มีประสิทธิภาพและเหมาะสมในการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาว ซึ่งจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพและความสามารถในการแข่งขันในด้านการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเศรษฐกิจของประเทศไทยให้มีคุณภาพสูงและยั่งยืนต่อไป
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dspace.lib.buu.ac.th/handle/1234567890/587
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยบูรพา
คำสำคัญ: ปลากะพงขาว
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
การพัฒนาวิธีการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวด้วยวิธีแช่เย็น
มหาวิทยาลัยบูรพา
30 กันยายน 2553
การพัฒนาวิธีการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวที่อุณหภูมิต่ำเพื่อการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ การเก็บน้ำเชื้อและประสิทธิภาพในการผสมพันธุ์ของน้ำเชื้อแช่แข็งของปลากะรังหงส์ Cromileptes altivalis การเก็บรักษาน้ำเชื้อปลานวลจันทร์โดยวิธีแช่แข็ง การเก็บรักษาน้ำเชื้อปลาอีกงโดยวิธีแช่แข็ง การพัฒนาวิธีการเก็บรักษาน้ำเชื้อปลากะพงขาวด้วยวิธีแช่แข็ง การเก็บรักษาน้ำเชื้อปลาดุกทะเลโดยวิธีแช่แข็ง การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบทางชีวเคมีของน้ำเชื้อปลากะพงขาวที่เก็บแช่เย็น และเก็บแช่แข็ง การเก็บรักษาน้ำเชื้อปลาสเตอร์เจียนโดยวิธีแช่แข็ง เพื่อการเก็บรักษาพันธุ์ การพัฒนาการใช้ไหมอีรี่เป็นอาหารกุ้งก้ามกราม ผลของการใช้ฮอร์โมนในรูปออกฤทธิ์แบบเนิ่นนานต่อปริมาณและคุณภาพน้ำเชื้อปลากดแก้วทั้งในรูปแบบน้ำเชื้อสดและน้ำเชื้อแช่แข็ง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก