สืบค้นงานวิจัย
การยอมรับและการแพร่กระจายเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งของผู้เลี้ยงผึ้งในจังหวัดเชียงราย แพร่ ลำปาง เชียงใหม่ และลำพูน
อาวรณ์ เสนศักดิ์ - กรมส่งเสริมการเกษตร
ชื่อเรื่อง: การยอมรับและการแพร่กระจายเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งของผู้เลี้ยงผึ้งในจังหวัดเชียงราย แพร่ ลำปาง เชียงใหม่ และลำพูน
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: อาวรณ์ เสนศักดิ์
บทคัดย่อ: ประชากรที่ศึกษาคือเกษตรกรผู้เลี้ยงผึ้งใน 5 จังหวัดภาคเหนือ (เชียงราย เชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง แพร่) จำนวน 110 คน ผู้เลี้ยงผึ้งส่วนใหญ่เป็นชาย อายุเฉลี่ย 41.26 ปี จบการศึกษาระดับปริญญาตรี อาชีพส่วนใหญ่รับราชการ มีแรงงานในครอบครัวเฉลี่ย 1.75 คน เป็นสมาชิกกลุ่มและสมาคมเฉลี่ยคนละ 1.14 กลุ่ม รายได้ทั้งหมด(ไม่หักค่าใช้จ่าย) เฉลี่ย 153,909.56 บาท/ปี รายได้จากการขายน้ำผึ้งโดยไม่หักค่าใช้จ่ายเฉลี่ย 70,044.45 บาท ความรู้ในการเลี้นงผึ้งส่วนใหญ่ได้รับจากการฝึกอบรมและส่วนใหญ่เคยผ่านการฝึกอบรมอย่างน้อย 1 ครั้ง ตัดสินใจเลี้ยงผึ้งเนื่องจากทดลองทำแล้วได้ผลดี อุปกรณ์ที่ผลิตเองส่วนใหญ่เป็นอุปกรณ์ภายในรัง ปัจจุบันผึ้งนางพญาได้มาจากการเพาะเลี้ยงเอง การจำหน่ายน้ำผึ้งส่วนใหญ่จำหน่วยที่ตลาดในท้องถิ่น โดยจำหน่ายผ่านพ่อค้าคนกลางเป็นส่วนใหญ่ การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งนั้น ส่วนใหญ่ยอมรับเรื่องฤดูดอกไม้บาน และเหตุผลมรการยอมรับเทคโนโลยีส่วนใหญ่ระบุว่าทดลองแล้วได้ผลดีจากการวิจัยพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการอันได้แก่ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ จำนวนปีที่เลี้ยงผึ้ง จำนวนรังผึ้ง รายได้จากการขายน้ำผึ้งต่อปี กับระดับคะแนนการยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้ง ยกเว้นปริมาณน้ำผึ้ง และไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระดับคะแนนการยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้ง ส่วนการแพร่กระจายเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งนั้นพบว่า ส่วนใหญ่ผู้เลี้ยงผึ้งมีการแพร่กระจายเรื่องการป้องกันโรคและศัตรู และส่วนใหญ่แพร่กระจายโดยการเล่าให้ฟังตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป ระดับคะแนนการแพร่กระจายเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับอาชีพ รายได้จากการขายน้ำผึ้ง จำนวนปีที่เลี้ยงผึ้ง และจำนวนรังผึ้ง ยกเว้นไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับอายุและระดับการศึกษา ทั้งยังพบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติระห่างรายได้จากการขายน้ำผึ้งกับจำนวนรังผึ้ง ปัญหาในการเลี้ยงผึ้งนั้นผู้เลี้ยงส่วนใหญ่ระบุว่าทุนไม่พอ และข้อเสนอแนะส่วนใหญ่ระบุว่ารัฐบางควรสนับสนุนด้านตลาดน้ำผึ้งกว้างขวางยิ่งขึ้น
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมส่งเสริมการเกษตร
คำสำคัญ: จังหวัดลำพูน
หมวดหมู่ AGRIS:
  1. C การศึกษา การส่งเสริม และการเผยแพร่ (Education, extension, and advisory work)::C20 การส่งเสริม (Extension)
  2. 9
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

อาวรณ์ เสนศักดิ์. "การยอมรับและการแพร่กระจายเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งของผู้เลี้ยงผึ้งในจังหวัดเชียงราย แพร่ ลำปาง เชียงใหม่ และลำพูน". กรมส่งเสริมการเกษตร. 2529

อาวรณ์ เสนศักดิ์. "การยอมรับและการแพร่กระจายเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งของผู้เลี้ยงผึ้งในจังหวัดเชียงราย แพร่ ลำปาง เชียงใหม่ และลำพูน". กรมส่งเสริมการเกษตร. 2529. Print.



TARR Wordcloud:
การยอมรับและการแพร่กระจายเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งของผู้เลี้ยงผึ้งในจังหวัดเชียงราย แพร่ ลำปาง เชียงใหม่ และลำพูน
อาวรณ์ เสนศักดิ์
กรมส่งเสริมการเกษตร
2529
การเลี้ยงผึ้งพันธุ์ในสวนกล้วยน้ำว้า การศึกษาการแพร่กระจายของปลิงทะเล พื้นที่ชายฝั่งจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ การทดลองเลี้ยงหอยสังข์กระโดด Strombus canarium ควบคู่กับการเลี้ยงกุ้งขาววานาไม การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งพันธุ์ของเกษตรกรที่ร่วมโครงการส่งเสริมการเลี้ยงผึ้งในภาคใต้ ปัญหาบางประการและแนวทางแก้ไขปัญหาการเลี้ยงผึ้งของผู้เลี้ยงผึ้งภาคเหนือ วิจัยและศึกษาเทคโนโลยีการเพาะเลี้ยงปลาซิวใบไผ่ การเลี้ยงสาหร่ายลิ้นมังกร (Halymenia durvillei,Bory de Saint-Vincent,1828) ปัญหาบางประการและแนวทางแก้ไขปัญหาการเลี้ยงผึ้งของผู้เลี้ยงผึ้งภาคเหนือ ชีววิทยาและการแพร่กระจายของปลิงทะเล บริเวณแหลมทุ่งทรายตำบลนาชะอัง อำเภอเมือง จังหวัดชุมพร ความคิดเห็นของเกษตรกรผู้เลี้ยงผึ้งที่มีต่อหลักการปฎิบัติทางการเกษตรที่ดีสำหรับฟาร์มผึ้ง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair