สืบค้นงานวิจัย
ความมั่นคงทางอาหารและข้อมูลทางโภชนาการของทรัพยากรชีวภาพบนเทือกเขานครศรีธรรมราช
โชคชัย หมั่นถนอม - มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
ชื่อเรื่อง: ความมั่นคงทางอาหารและข้อมูลทางโภชนาการของทรัพยากรชีวภาพบนเทือกเขานครศรีธรรมราช
ชื่อเรื่อง (EN): Food Security and Nutritional Fact of Bioresource in Nakhonsithammarat Mountain Range
บทคัดย่อ: ชื่อภาษาไทย ภูมิปัญญาทางอาหารและข้อมูลโภชนาการของทรัพยากรชีวภาพบริเวณ เขาหลวงนครศรีธรรมราช ชื่อภาษาอังกฤษ Food Intellect and Nutritional Fact of Bioresource in Khao Luang Nakhon Si Thammarat ชื่อผู้วิจัย นางจีราภรณ์ สังข์ผุด หัวหน้าโครงการ นายฉัตรชัย สังข์ผุด ผู้ร่วมโครงการวิจัย นายอนุสรณ์ บรรลือพืช ผู้ร่วมโครงการวิจัย ปีที่วิจัย 2553 บทคัดย่อ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภูมิปัญญาทางอาหาร และข้อมูลโภชนาการ ของทรัพยากรชีวภาพบริเวณเขาหลวง จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยศึกษาข้อมูลพื้นฐาน รูปแบบ การบริโภค ข้อมูลทางโภชนาการ และฤทธิ์การต้านออกซิเดชันของทรัพยากรชีวภาพที่นำมาใช้เป็น อาหารท้องถิ่น ได้แก่ ผักเหลียง ผักแมะ ผักหวานช้าง บอนขมิ้น และมะเดื่อหว้า พืชอาหารที่พบ บริเวณเขาหลวง สามารถหาได้ตลอดทั้งปี แต่จะมีปริมาณมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับฤดูกาล ซึ่งหามา บริโภคได้ตลอดเวลาแล้วแต่ความสะดวกและความชอบแต่ละบุคคล ผลการศึกษาพบว่า ผักเหลียงเป็นพืชที่ไม่ชอบแสงแดดและความร้อนสูง เจริญเติบโตดีในสภาพร่มเงา พบทั่วไปตามเนินเขาและที่ราบ ขยายพันธุ์ได้เองตามธรรมชาติ ให้ ผลผลิตมากที่สุดในช่วงฤดูร้อน คือ เดือนกุมภาพันธ์-มิถุนายน และผลผลิตต่ำสุดในช่วงฤดูฝน คือ เดือนพฤศจิกายน-มกราคม การบริโภคผักเหลียงจะบริโภคใบเพสลาด คือ ใบที่ไม่อ่อนและไม่แก่ เกินไป นิยมทำตำรับอาหารแบบง่ายๆ คือ ผัด แกงเลียง และต้มกะทิ ผักแมะมีลักษณะคล้ายใบ ตำลึงแต่ใบจะมี 3 แฉก ผิวหยาบ พบได้ทั่วทุกภาคของประเทศไทย โดยเฉพาะบริเวณที่มีความชื้น เจริญเติบโตและให้ผลผลิตมากที่สุดในช่วงฤดูฝน คือ เดือนกรกฎาคม-ตุลาคม และช่วงฤดูร้อน ผลผลิตจะน้อยที่สุดคือ เดือนมีนาคม-พฤษภาคม นิยมนำมาบริโภคเป็นผักเหนาะ ต้มกับกะทิ และ แกงเลียง ผักหวานช้างเป็นไม้พุ่มยืนต้น ใบมีลักษณะกว้างและใหญ่ เจริญได้ดีบริเวณพื้นที่ป่า ธรรมชาติที่สมบูรณ์ตามเชิงเขา ชอบดินชื้น และขยายพันธุ์ได้เองตามธรรมชาติ ส่วนที่นิยมบริโภค เป็นบริเวณยอดอ่อนและใบอ่อน โดยนำมาแกงเลียง ผัดกับนำมันหอยหรือไข่ และแกงจืด ส่วนบอน ขมิ้นเป็นพืชล้มลุก ลำต้นเป็นก้านหุ้มคล้ายบอนแต่มีขนาดเล็กกว่า บริเวณหัวบอนจะมีสีเหลือง อ่อนคล้ายขมิ้น ยางบอนเมื่อสัมผัสจะไม่เกิดอาการคัน พบในบริเวณที่ชุ่มชื้น เป็นพืชที่ขยายพันธุ์ 2 เองตามธรรมชาติ สามารถเก็บได้ตลอดทั้งปี ส่วนที่บริโภคเป็นก้านอ่อนและหัวบอน นำมาใช้ ทำอาหารได้ เช่น แกงส้มหรือแกงกะทิ และผัด และมะเดื่อหว้าเป็นไม้ป่ายืนต้น ขึ้นตามดินร่วนซุย ไม่ชอบแสงแดดและความร้อน พบทั่วไปตามริมธารน้ำ และลำคลอง ผลผลิตมีมากในฤดูผลสุก สามารถรับประทานเป็นผลไม้ได้เลย ผลอ่อนมะเดื่อหว้ามีสีเขียวนำมาประกอบอาหารได้ เช่น แกง กะทิ และลวงจิ้มน้ำพริก ข้อมูลทางโภชนาการของพืชอาหาร บริเวณเขาหลวงนครศรีธรรมราชเป็นแหล่ง โปรตีนที่สำคัญของชุมชนโดยพบสูงสุดในผักหวานช้างเท่ากับร้อยละ 7.36 และรองลงมาคือผัก แมะและผักเหลียงเท่ากับร้อยละ 5.62 และ 5.43 ตามลำดับ ผักหวานช้างและบอนขมิ้นเป็นแหล่ง ธาตุแคลเซียมที่สำคัญของชุมชนโดยมีปริมาณเท่ากับ 378.52 และ 106.24 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักสด 100 กรัม ตามลำดับ นอกจากนี้ยังพบว่าผักหวานช้าง ผักแมะ และผักเหลียงเป็นแหล่งธาตุ ฟอสฟอรัสที่สำคัญของชุมชนโดยมีปริมาณสูงสุดเท่ากับ 73.26, 66.38 และ 42.15 มิลลิกรัมต่อ น้ำหนักสด 100 กรัม ตามลำดับ ผลการทดสอบฤทธิ์การต้านออกซิเดชันพบว่า การเพิ่มระดับความเข้มข้นของสาร สกัดมีผลทำให้ประสิทธิภาพในการยับยั้งอนุมูลอิสระเพิ่มขึ้น สารสกัดผักหวานช้างและผักเหลียง ความเข้มข้น 1 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร มีฤทธิ์การต้านออกซิเดชันในรูปร้อยละของการยับยั้งอนุมูล อิสระสูงสุดเท่ากับร้อยละ 65.90 และ 64.03 ตามลำดับ เมื่อเปรียบเทียบความแรงของการแสดง ฤทธิ์การต้านอนุมูลอิสระของสารสกัดจากทรัพยากรชีวภาพกับสารมาตรฐาน BHA และวิตามินซี พบว่า ค่า IC50 ของผักเหลียงมีฤทธิ์ดีที่สุด (IC50= 0.38 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร) รองลงมาคือ ผักหวานช้างและผักแมะ (IC50= 0.51 และ 0.55 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร) ส่วนสารมาตรฐาน BHA และวิตามินซี มีค่า IC50 เท่ากับ 11.41 และ 6.32 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร ตามลำดับ ซึ่งแสดงให้ เห็นว่าผักเหลียง ผักหวานช้าง ผักแมะและบอนขมิ้นมีฤทธิ์การต้านออกซิเดชันสูงกว่าวิตามินซี 16, 13, 12 และ 2 เท่า ตามลำดับ และมีฤทธิ์การต้านออกซิเดชันสูงกว่า BHA 30, 22, 21 และ 3 เท่า ตามลำดับ คำสำคัญ : ผักเหลียง, ผักแมะ, ผักหวานช้าง, บอนขมิ้น, มะเดื่อหว้า และเขาหลวง Key words : Pak Liang, Pak Mae, Pak Wan Chang, Bon Kamin, Wa fig and Khao Luang
บทคัดย่อ (EN): The purpose of this research is study about food intellect and nutritional fact of bioresource in the region of Khao Luang, Nakhon Si Thammarat. This research including to collecting the data bases, consumption patterns, nutritional information and antioxidative activity of bioresource that used as the local foods such as Pak Liang, Pak Mae, Pak Wan Chang, Bon Kamin and Wa fig. Plant foods are found at the region of Khao Luang could be found throughout the year but their amounts are varying to the season. This is ready to consume at any time, depending on individual preference and convenience. This study found that Pak Liang (Gnetumgnemon Linn) is growing well in shady conditions but not in sunlight and heat condition. Commonly, it will be found in the region of hills and plains, they can naturally propagate by themselves. The highest productions are found in summer around February to June while the lowest found in rainy around November to January. Consumption pattern of these vegetables is consumed fresh or cooked leaves and the popular recipe is simple fried, spicy mixed vegetable soup, and boiling in coconut milk. The characterisation of Pak Mae (Momordica subangulata) is leaves is three-pointed leaves and like leaves of Pak Tamlung and rough. These plants are found throughout all regions of Thailand especially the moisten area. The highest productions are found in rainy season around July to October while that lowest are found in summer around March to May. Consumption pattern of these vegetables is consumed as a fresh vegetable, boiled with coconut milk and made spicy mixed vegetable soup. Pak Wan Chang (Phyllanthus gomphocarpus) is a perennial shrub; leaves are rather wide and large. It’s well growth in forest area at the foot of hill and moistens soil. It can be naturally breed. Consumption pattern of these vegetables is consumed as a young tops and leaves. The popular recipe of those vegetable is fried and made spicy mixed vegetable soup. Bon Kamin (Araceae) is a biennial plant. There is covered stem like Bon’s stem but smaller than that and its head is yellow like turmeric. There is growth in 4 moistens area and can be naturally breed throughout the year. Consumption pattern of that vegetable is consumed as shaft and head with be made sour soup from tamarind paste or curry coconut milk and fried. Wa (Ficus auriculata) is a fig tree forest that can be growth in pervious soil areas and unlike sunlight and heat. It commonly found along streams and canals. The highest production was found in rainy season and can be eaten a ripe fruit at all. While a pale green Wa can be made a curry coconut milk or boiled a whole fruit in hot water and then dip in chili paste. The data about nutrition fact indicated that the food crops found in the area around Khao Luang Nakhon Si Thammarat is the major protein source of nearly community. The highest protein sources are found in Pak Wan Chang followed by Pak Mae and Pak Liang 7.36, 5.62 and 5.43%, respectively. Pak Wan Chang and Bon Kamin are important calcium source of community. The content of calcium of these is 378.52 and 106.24 mg per 100 g fresh weight, respectively. In addition, Pak Wan Chang, Pak Mae and Pak Liang are major source of phosphorus of community that contains 73.26, 66.38 and 42.15 mg phosphorus per 100 g fresh weight, respectively. Moreover, the data from this study indicated that the effective of free radicals inhibited of sample was increased when the concentrations of sample extract was increased. The extraction of Pak Wan Chang and Pak Liang concentrated at 1 mg/ml indicated that the highest antioxidant property expressed in the percentage of free radicals inhibition was 65.90 and 64.03%, respectively. Comparison the percentage of free radicals inhibition (IC50) between biological resources extracts, BHA standard and vitamin C were found that the highest effective in Pak Liang followed by Wan Chang and Mae (IC50 = 0.38, 0.51 and 0.55 mg/ml, respectively). While percentage of free radicals inhibition (IC50) of BHA standard and vitamin C is 11.41 and 6.32 mg/ml, respectively. From this data indicated that Pak Liang, Wan Chang, Pak Mae and Bon Kamin are more antioxidant activity than that of vitamin C in 16, 13, 12 and 2 times, respectively, and more than that of BHA standard in 30, 22, 21 and 3 times, respectively.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
คำสำคัญ: เขาหลวง
คำสำคัญ (EN): Wa fig and Khao Luang
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

โชคชัย หมั่นถนอม. "ความมั่นคงทางอาหารและข้อมูลทางโภชนาการของทรัพยากรชีวภาพบนเทือกเขานครศรีธรรมราชFood Security and Nutritional Fact of Bioresource in Nakhonsithammarat Mountain Range". มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. 2553

โชคชัย หมั่นถนอม. "ความมั่นคงทางอาหารและข้อมูลทางโภชนาการของทรัพยากรชีวภาพบนเทือกเขานครศรีธรรมราชFood Security and Nutritional Fact of Bioresource in Nakhonsithammarat Mountain Range". มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. 2553. Print.



TARR Wordcloud:
ความมั่นคงทางอาหารและข้อมูลทางโภชนาการของทรัพยากรชีวภาพบนเทือกเขานครศรีธรรมราช
โชคชัย หมั่นถนอม
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
30 กันยายน 2553
อาหารบำรุงสมอง อนาคตของอาหารโลกอยู่ในมือของคุณ วัฒนธรรมอาหารและข้อมูลทางโภชนาการของทรัพยากรชีวภาพ ภายในชุมชนประมง อ่าวนครศรีธรรมราช ระบบอิมัลชันในอาหารและความคงตัว อาหารที่เหมาะสมในการอนุบาลลูกปลาจาด การอนุบาลลูกปลากดแก้วในกระชังด้วยอาหารต่างชนิด ระดับคาร์โบไฮเดรตที่เหมาะสมในอาหารปลาหมอ พื้นฐานของเนื้อสัมผัสอาหารที่เป็นนวัตกรรมใหม่ การเสริมอาหารธรรมชาติเพื่อเลี้ยงปลานิล อาหารจานด่วน กินไว ตายผ่อนส่ง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair