สืบค้นงานวิจัย
การประเมินกลุ่มยีนที่ควบคุมความเผ็ดในสายพันธุ์พริกของไทย
สุริศักดิ์ ประสานพันธ์ - มหาวิทยาลัยนเรศวร
ชื่อเรื่อง: การประเมินกลุ่มยีนที่ควบคุมความเผ็ดในสายพันธุ์พริกของไทย
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: สุริศักดิ์ ประสานพันธ์
บทคัดย่อ: พริก (Capsicum sp) มีถิ่นกำเนิดในประเทศ southern Brazil and eastern Bolivia และเป็นพืชเศรษฐกิจชนิดหนึ่งที่สำคัญ โดย 1 ใน 4 ของประชากรโลกใช้พริกเพื่อบริโภค (Goodwin et al., 2003) สำหรับประเทศไทยพริกมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจและวิถีชีวิตคนไทย โดยนำมาใช้สำหรับประกอบอาหาร และแปรรูปในอุตสาหกรรมอาหารและยา จำหน่ายทั้งในและต่างประเทศ ในปี 2557 มีพื้นที่ปลูกพริก182,561 ไร่ (ศูนย์สารสนเทศ กรมส่งเสริมการเกษตร, 2558; http://ssnet.doae.go.th/wp-content/uploads/2015/04/022_chilli.pdf) และส่งออกได้ประมาณ 9,102 ตัน คิดเป็นมูลค่าประมาณ 316 ล้านบาท (เดือนมกราคม-สิงหาคม 2558) (สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร, 2558) พริกที่นิยมปลูกมี 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่มีความเผ็ดน้อย Capsicum annuum ได้แก่ พริกหวาน พริกหยวก และกลุ่มที่มีความเผ็ดมาก C. frutescens ได้แก่ กลุ่มพริกขี้หนู เช่น พริกขี้หนูสวน และพริกขี้หนูใหญ่ (เอื้องฟ้า, 2543) สำหรับพริกของไทยที่มีความสารความเผ็ด (capsaicin; CAP) สูง (มากกว่า 100,000 Scoville heat unit; SHU) มี 3 ชนิด คือ พริกชี้ฟ้า พริกขี้หนูเม็ดใหญ่ และพริกขี้หนูเม็ดเล็ก (สวทช, 2555) ระดับความเผ็ดของพริกแต่ละชนิดมีความหลากหลายทั้งนี้ขึ้นอยู่กับปริมาณของสาร CAP (หรือ capsaicinoid analogs) ในผล (Dorantes et al., 2000) ซึ่งพบเฉพาะในพืชสกุล Capsicum (Kim et al., 2014) โดยสารทุติยภูมิ CAP ถูกผลิตขึ้นที่เนื้อเยื่อส่วนไส้ (placental tissues) หลังจากดอกบานประมาณ 20 วัน แล้วเคลื่อนย้ายมาสะสมในส่วนผิวนอกของไส้ (placenta surface หรือ interlocular septum) ที่เรียกว่า blisters (Stewart et al. 2007) ซึ่งสาร CAP ถูกนำมาใช้ประโยชน์ทางอุตสาหกรรมอาหาร เช่น ใช้เป็นวัตถุเจือปนในอาหาร (food additives) (Perkins et al. 2002) และใช้ในทางการแพทย์ เพื่อขับลม กระตุ้นการทำงานของกระเพาะอาหารและการเพิ่มน้ำหนัก (Ludy et al., 2012) ช่วยทำให้เจริญอาหาร บำรุงสายตา ลดการอักเสบลดการอุดตันของหลอดเลือด บรรเทาอาการปวด (Liu and Nair 2010) ต้านเชื้อจุลินทรีย์ (Omolo et al., 2014) และต้านมะเร็ง (Ito et al. 2004; Yang et al. 2009) กลไกการควบคุมการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับวิถีการสังเคราะห์ CAP ยังเป็นที่เข้าใจน้อยมาก (Aza-Gonzalez et al., 2011) ทราบเพียงว่าเกี่ยวข้องกับกลุ่มยีนรอง (minor genes) หลายชนิด โดยแบ่งได้ 2 กลุ่ม คือ (1) กลุ่มยีนที่เกี่ยวข้องกับวีถี phenylpropanoid pathway ได้แก่ยีน phenylalanine ammonia lyase (Pal), cinnamate 4-hydroxylase (C4h), hydroxycinnamoyl transferase (Hct) and caffeic acid O-methyl transferase (Comt) และ putative aminotransferase (pAmt) และ (2) กลุ่มยีนที่เกี่ยวข้องกับวิถี branched-chain fatty-acid pathway ได้แก่ยีน branched-chain amino acid transferase (Bcat), cinnamoyl CoA reductase (Ccr), 3-keto-acyl-ACP synthase (Kas), acyl carrier protein (Acl), acyl-ACP thioesterase (Fat), acyl-CoA synthetase (Acs) (Aluru et al., 2003) ในปัจจุบันทราบเพียงเอ็นไซม์หลักที่เกี่ยวกับการสังเคราะห์สาร CAP คือ capsaicin synthase (ที่สังเคราะห์จากยีน CS และ Pun1) ซึ่งทำหน้าที่รวมสาร 2 ชนิด คือสาร vanillylamine (ที่ผลิตจาก phenylpropanoid pathway) และสาร 8-methyl-6-nonenoyl-CoA (ที่ผลิตจาก branched-chain fatty-acid pathway) (Phimchan et al., 2014) ในพริกสายพันธุ์ที่มีความเผ็ดสูง (pungency) พบว่ามียีนเด่น Pun1 ในสภาพ homozygous dominant genotype (Pun1/ Pun1) หรือ heterozygous genotype (Pun1/pun1) ทำให้สามารถผลิตสาร CAP ส่วนพริกสายพันธุ์ที่มีความเผ็ดน้อย พบว่ามียีนด้อย pun1 อยู่ในสภาพ homozygous recessive genotype (pun1/pun1) ซึ่งไม่สามารถผลิตสาร CAP ได้ (Stewart et al., 2005) จากการวิเคราะห์เปรียบเทียบลำดับเบสของยีน Pun1 และ pun1 พบว่ามีจำนวนเบสที่แตกต่างกัน โดย pun1 locus มีลำดับเบสขาดหายไป (base deletion) ในส่วนของ promoter region และ first exon ประมาณ 1800 และ 700 คู่เบส ตามลำดับ (Stewart et al., 2007) เนื่องจากเกิด gene mutation (Blum et al., 2002) จากข้อมูลการสังเคราะห์ CAP ทำให้ทราบว่าเกี่ยวข้องกับยีนจำนวนมาก ทำให้จีโนไทป์ (genotype; G) สภาพแวดล้อม (environment; E) และปฏิกิริยาของสภาพแวดล้อมกับจีโนไทป์ (interaction of GE) มีอิทธิพลอย่างมากต่อการแสดงออกของกลุ่มยีนดังกล่าวและการสะสมของ CAP (Reddy et al., 2014) ดังนั้นในการปรับปรุงพันธุ์ให้ได้สายพันธุ์พริกที่มีระดับความเผ็ดตามต้องการ จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องทราบยีนหลัก (major genes) และยีนรอง (minor genes) ที่ทำหน้าที่ควบคุมการสังเคราะห์สาร CAP ในการวิจัยครั้งนี้จึงต้องการประเมินและตรวจสอบการปรากฏของยีน
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยนเรศวร
คำสำคัญ: พริก
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยนเรศวร
รายละเอียด: 1) เพื่อตรวจสอบการปรากฏของยีน Pun1 และกลุ่มยีน (Act, Amt, At3, Ccr, Csy, Hct, และ Kas) ที่เกี่ยวข้องกับในกระบวนการสังเคราะห์สารแคปไซซิน (capsaicin biosynthesis) ในสายพันธุ์พริกของประเทศไทย โดยใช้ PCR technique with gene specific primers 2) เพื่อตรวจสอบการการสะสมสาร capsaicin ในสายพันธุ์พริกของไทย
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
การประเมินกลุ่มยีนที่ควบคุมความเผ็ดในสายพันธุ์พริกของไทย
มหาวิทยาลัยนเรศวร
31 มีนาคม 2560
วิสาสาเหตุของโรคพริกไทยในประเทศไทย การจัดแผนผังทางพันธุกรรมของพริกในเชื้อพันธุกรรมแม่โจ้และการระบุดีเอ็นเอเครื่องหมายที่มีความสัมพันธ์กับยีนที่ควบคุมลักษณะทางการเกษตรโดยวิธี Bulked Segregant Analysis การจำแนกสายพันธุ์และความต้านทานต่อโรค Streptococcosis ของปลานิล (Oreochromis niloticus Linnaeus) การประเมินการแสดงออกของยีนที่ควบคุมลักษณะผลของแตงไทย 2 สายพันธุ์ การพัฒนาพ่อแม่พันธุ์ลูกผสมที่หนึ่งของพริกเผ็ด การปรับปรุงพันธุ์พริกเผ็ดระหว่าง Capsicum annuum x C. chinense การทดสอบพันธุ์พริกและการวิจัยเมล็ดพันธุ์ การแสดงออกของพันธุ์และสายพันธุ์ถั่วฝักยาวในการปลูกแบบอินทรีย์และแบบใช้สารเคมี การทดสอบเทคโนโลยีการปรับปรุงบำรุงดินร่วนเหนียว ในพื้นที่ปลูกพริกจังหวัดนครราชสีมา ชีวเคมีของพริก ตอนที่ 1 สีสันแสนสวยด้วยเม็ดสีที่แตกต่าง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก