สืบค้นงานวิจัย
การใช้ประโยชน์จากหญ้าแฝกเพื่อเป็นอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง
ดุจดาว คนยัง - มหาวิทยาลัยแม่โจ้
ชื่อเรื่อง: การใช้ประโยชน์จากหญ้าแฝกเพื่อเป็นอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง
ชื่อเรื่อง (EN): Utilization of Vetiver Grass for Ruminant Diet.
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ดุจดาว คนยัง
บทคัดย่อ: การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหาวิธีการใช้ประโยชน์จากหญ้าแฝกสำหรับเป็นอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง โดยแบ่งการศึกษาออกเป็น 3 การทดลอง คือ การทดลองที่ 1 ศึกษาหาคุณค่าทางอาหารและผลผลิตของหญ้าแฝกที่อายุการตัดต่างกัน โดยใช้หญ้าแฝกพันธุ์ศรีลังกาที่มีอายุการปลูก 1 ปี ของสถานีพัฒนาที่ดินจังหวัดแพร่ ทำการศึกษาระหว่างเดือน ธันวาคม ถึงเดือนมกราคม อายุการตัดในการศึกษาครั้งนี้ ศึกษาที่ 35 45 และ 55 วัน ในแต่ละอายุการตัดมี 5 ซ้ำ ผลการทดลองพบว่า การให้ผลผลิตของหญ้าแฝกที่ตัดที่อายุต่างกันไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05) ทั้งผลผลิตน้ำหนักสดและเมื่อคิดเป็นน้ำหนักแห้ง ในด้านคุณค่าทางโภชนะพบว่าวัตถุแห้ง เถ้า เยื่อใยรวม ADF และพลังงานรวม ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05) ขณะที่ไขมันของหญ้าแฝกที่ตัดที่อายุ 35 วันมีค่าสูงที่สุดแต่ไม่แตกต่างกับที่อายุการตัด 45 ที่อายุการตัด 55 วัน มีค่าไขมันต่ำที่สุด โดยมีค่าเท่ากับ 3.63, 2.63 และ 2.17% ตามลำดับ ส่วนโปรตีนรวมของหญ้าแฝกที่อายุการตัดที่ 35 วันมีค่าสูงที่สุด รองลงมาคือการตัดที่อายุ 45 และ 55 วัน ซึ่งมีค่าเท่ากับ 7.42, 5.22 และ 5.99 % ตามลำดับ การทดลองที่ 2 ศึกษาการประเมินคุณภาพหญ้าแฝกหมักร่วมกับสารเสริมต่างชนิดกัน โดยใช้หญ้าแฝกที่อายุการตัด 35 วัน ทำการหมักเป็นระยะเวลา 20 วัน โดยแบ่งออกเป็น 5 กลุ่มการทดลองตามชนิดของสารเสริม คือ กลุ่มที่ 1 หญ้าแฝกหมัก 100% (ไม่มีการเสริมสารเสริม) กลุ่มที่ 2 หญ้าแฝก 80% + กากน้ำตาล10% + น้ำ10% กลุ่มที่ 3 หญ้าแฝก 80% + รำ 10% + น้ำ 10% กลุ่มที่ 4 หญ้าแฝก 85% + formic acid 5% + น้ำ 10% และกลุ่มที่ 5 หญ้าแฝก 80% + EM 10% + น้ำ 10% ผลการศึกษาพบว่า การประเมินคุณภาพหญ้าแฝกหมักโดยใช้ประสาทสัมผัสนั้น หญ้าแฝกหมักร่วมกับ EM 10% + น้ำ 10% มีคุณภาพดีที่สุด (p0.05) เมื่อทำการศึกษาคุณค่าทางโภชนะนั้นพบว่า วัตถุแห้ง , ไขมัน, NDF และค่าพลังงานหยาบ ของหญ้าแฝกหมักทุกๆ สูตรไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05) แต่ในส่วนของเถ้านั้น พบว่าหญ้าแฝกหมักร่วมกับกากน้ำตาล 10% + น้ำ 10% มีเถ้าเฉลี่ยสูงสุดเท่ากับ 7.17 เปอร์เซ็นต์ อย่างไรก็ดีไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05) กับหญ้าแฝกหมักร่วมกับรำละเอียด 10% + น้ำ 10% ซึ่งมีค่าเท่ากับ 6.68 เปอร์เซ็นต์ ขณะที่หญ้าแฝกหมักไม่เสริมสารเสริม, หญ้าแฝกหมักร่วมกับ EM 10% + น้ำ10% และหญ้าแฝกหมักร่วมกับ Formic acid 5% + น้ำ 10% มีปริมาณเถ้าเท่ากับ 5.63, 5.17 และ 4.82 เปอร์เซ็นต์ตามลำดับ ในส่วนของเยื่อใยรวมนั้นพบว่า หญ้าแฝกหมักร่วมกับ Formic acid 5% + น้ำ 10% และ หญ้าแฝกหมักไม่เสริมสารเสริมมีเปอร์เซ็นต์เยื่อใยสูงที่สุด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) คือมีค่าเท่ากับ 32.52 และ 31.97 เปอร์เซ็นต์ แต่ไม่มีความแตกต่างกับหญ้าแฝกหมักร่วมกับ EM 10% + น้ำ10% ซึ่งมีค่าเท่ากับ 31.66 เปอร์เซ็นต์ รองลงมาคือหญ้าแฝกหมักร่วมกับรำละเอียด 10% + น้ำ 10% ซึ่งมีค่าเท่ากับ 28.82 เปอร์เซ็นต์ ขณะที่หญ้าแฝกหมักร่วมกับกากน้ำตาล 10% + น้ำ 10% มีค่าต่ำที่สุดคือมีค่าเท่ากับ 28.53 เปอร์เซ็นต์ ในส่วนของเปอร์เซ็นต์โปรตีนรวมของหญ้าแฝกหมักร่วมกับ รำละเอียด 10% + น้ำ 10% มีค่าสูงกว่ากลุ่มอื่นๆอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยมีค่าเท่ากับ 8.29 เปอร์เซ็นต์ รองลงมาคือหญ้าแฝกหมักร่วมกับ Formic acid 5% + น้ำ 10%, หญ้าแฝกหมักร่วมกับกากน้ำตาล 10% + น้ำ 10%, หญ้าแฝกหมักไม่เสริมสารเสริมและหญ้าแฝกหมักร่วม EM 10% + น้ำ10% ซึ่งมีค่าเท่ากับ 8.12, 7.51, 7.24 และ 6.96 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ เปอร์เซ็นต์ ADF ของหญ้าแฝกหมักร่วมกับกากน้ำตาล 10% + น้ำ 10% มีค่าต่ำกว่ากลุ่มอื่นๆอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) โดยมีค่าเท่ากับ 40.01 เปอร์เซ็นต์ รองลงมาคือหญ้าแฝกหมักร่วมกับ Formic acid 5% + น้ำ 10%, หญ้าแฝกหมักไม่เสริมสารเสริม (ควบคุม), หญ้าแฝกหมักร่วม EM 10% + น้ำ10% และหญ้าแฝกหมักร่วมกับรำละเอียด ซึ่งมีค่าเท่ากับ 43.29, 49.94, 52.12 และ 55.31 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ การทดลองที่ 3 การศึกษาการย่อยได้ของหญ้าแฝกสด และหญ้าแฝกหมักในแพะ โดยใช้หญ้าแฝกสดที่อายุการตัด 35 วัน มีคุณค่าทางโภชนะดังนี้ เปอร์เซ็นต์ของวัตถุแห้ง เถ้า เยื่อใยไขมัน โปรตีน NFC NDF และ ADF มีค่าดังนี้ 24.33, 7.54, 28.90, 3.53, 7.81, 19.57, 69.09 และ 41.42 ตามลำดับ และเมื่อนำไปประเมินค่าการย่อยได้พบว่า แพะกินหญ้าแฝกสดได้ 1.13% ของน้ำหนักตัว หญ้าแฝกหมักมีการย่อยได้ของวัตถุแห้ง โปรตีน ไขมัน เยื่อใย NFC NDF และ ADF มีค่าเท่ากับ 54.52, 58.94, 58.22, 48.07, 73.86, 48.91และ 45.75 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ และมีพลังงานที่ย่อยได้ทั้งหมด (Total digestible nutrient; TDN) มีค่าเท่ากับ 57.46 หญ้าแฝกหมักร่วมกับรำละเอียดที่นำมาใช้ในการประเมินการย่อยได้ครั้งนี้มี pH เท่ากับ 4.1 ปริมาณกรดแลคติก อะซิติก และบิวทีริกนั้นมีค่าเท่ากับ 2.34, 0.47 และ 0.20 เปอร์เซ็นต์ เมื่อคิดเป็นคะแนนคุณภาพมีค่า 58 คะแนน มีคุณค่าทางโภชนะ ได้แก่ วัตถุแห้ง , โปรตีน, ไขมัน, เยื่อใย, เถ้า, NFC, NDF และ ADF เท่ากับ 27.24, 10.59, 8.69, 24.01, 6.29, 18.34, 56.09 และ 31.13 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ และเมื่อนำไปใช้ทดสอบการยอมรับของแพะโดยให้ร่วมกับฟางข้าว พบว่าแพะสามารถกินหญ้าแฝกหมักผสมฟางข้าวได้ 1.25% ของน้ำหนักตัว เมื่อทำการประเมินการย่อยได้พบว่าหญ้าแฝกหมักมีค่าการย่อยได้ของวัตถุแห้ง โปรตีน ไขมัน เยื่อใย NFC NDF และ ADF มีค่าเท่ากับ 69.01, 64.75, 77.81, 74.67, 72.69, 61.95 และ 58.36 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ และมีค่า TDN เท่ากับ 70.15 เปอร์เซ็นต์
บทคัดย่อ (EN): The objective of this research was to study utilization of the Vertiver grass for ruminant diets. The study was conducted in three experiments. Experiment 1: To study effect of cutting date (35, 45 and 55 days old of age) on nutritive value and production of vertiver grass which was carried out using 1 year old of Srilunga variety at Phrae development station during December to January. It was found that production of Vertiver grass was no significant difference (p>0.05). There were no significant difference in dry matter (DM), ash, crude fiber (CF), acid detergent fiber (ADF) and gross energy (GE). Ether extract (EE) of 35 days of cutting date was highest but no significant difference with 45 days. EE of 55 days of cutting date was lowest. EE content of all groups was 3.63, 2.63 and 2.17% respectively. 35 days of cutting date of Vertiver grass was highest in crude protein (CP), followed by 45 and 55 days. (7.42, 5.22 and 5.99% respectively) Experiment 2: To determine quality of ensiled Vertiver grass with different silage additive. 35 days of cutting date were ensiled by 1) without silage additive (control) 2) with molasses 10% + water 10% 3) with rice bran 10% + water 10% 4) formic acid 10% + water 10% 5) EM 10% + water 10%. It was found that ensiled Vertiver grass with EM had the highest score of organoleptic test (15.38) (p0.05). DM, EE, NDF and GE were no significant difference in all groups (p>0.05), while as ash content in ensiled Vertiver grass with molasses had the highest (7.17%) however that was no significant difference (p>0.05) with ensiled Vertiver grass with rice bran (6.68%). Ash content of ensiled Vertiver grass without silage, ensiled with EM and ensiled with formic acid were 5.63, 5.17 and 4.82% respectively. CF content of ensiled Vertiver grass with formic acid and without silage additive were highest (p<0.05) (32.52 and 31.97%) but that were no significant difference with ensiled Vertiver grass with EM (31.66%). Ensiled Vertiver grass with molasses had the lowest of CF content (28.53%). CP of ensiled Vertiver grass with rice bran was highest (p<0.05) (8.29%) followed by ensiled Vertiver grass with formic acid, molasses, without silage additive and EM (8.12, 7.51, 7.24 and 6.96% respectively). ADF content of ensiled Vertiver grass with molasses was significant lowest (p<0.05) followed by ensiled Vertiver grass with formic acid, without silage additive, ensiling with EM and ensiling with rice bran (40.01, 43.29, 49.94, 52.12 and 55.31% respectively). Experiment 3: To study digestibility of fresh and ensiled Vertiver grass in goat. Nutritive value of 35 days of cutting date Vertiver grass were 24.33%DM, 7.54%Ash, 28.90%CF, 3.53%EE, 7.81%CP, 19.57%NFC, 69.09%NDF and 41.42%ADF. Intake of fresh Vertiver grass was 1.13%DM of body weight and apparent digestibility of DM, CP, EE, CF, NFC, NDF and ADF of fresh Vertiver grass were 54.52, 58.94, 58.22, 48.07, 73.86, 48.91 and 45.75% respectively. In addition, TDN of Vertiver grass were 57.46% The pH, lactic acid and silage quality score of ensiled Vertiver grass with rice bran were 4.1, 2.34% and 58. And its Nutritive value was 27.24%DM, 10.59%CP, 8.69%EE, 24.01%CF, 18.34%NFC, 6.29%Ash, 56.09%NDF and 31.13%ADF. Feed intake of ensiled Vertiver grass mix rice straw was 1.25% of body weight. Apparent digestibility of DM, CP, EE, CF, NFC, NDF and ADF of ensiled Vertiver grass were 69.01, 64.75, 77.81, 74.67, 72.69, 61.95 and 58.36% respectively. And TDN of ensiled Vertiver grass was 70.15%.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยแม่โจ้
คำสำคัญ: ฟางข้าว
คำสำคัญ (EN): Diet
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ดุจดาว คนยัง. "การใช้ประโยชน์จากหญ้าแฝกเพื่อเป็นอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องUtilization of Vetiver Grass for Ruminant Diet.". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2552

ดุจดาว คนยัง. "การใช้ประโยชน์จากหญ้าแฝกเพื่อเป็นอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องUtilization of Vetiver Grass for Ruminant Diet.". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2552. Print.



TARR Wordcloud:
การใช้ประโยชน์จากหญ้าแฝกเพื่อเป็นอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง
ดุจดาว คนยัง
มหาวิทยาลัยแม่โจ้
30 กันยายน 2552
การใช้ประโยชน์จากหญ้าแฝก การศึกษาคุณค่าทางอาหารของหญ้าแฝก (Vetiveria zizanioides) เพื่อใช้เป็นอาหารสัตว์ คุณค่าทางอาหารสัตว์ของหญ้าแฝก การศึกษาหญ้าแฝกเป็นพืชอาหารสัตว์ การสำรวจและศึกษารูปแบบและพันธุ์หญ้าแฝกที่ใช้ประโยชน์ในพื้นที่ดินเค็มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การใช้ถั่วมะแฮะเป็นอาหารสัตว์ 3. สัตว์เคี้ยวเอื้องและกระต่าย การใช้ประโยชน์หญ้าแฝกในการปรับปรุงดินเพื่อปลูกคะน้า การใช้ถั่วมะแฮะเป็นอาหารสัตว์ 2. การย่อยได้ของใบและเมล็ดในสัตว์เคี้ยวเอื้อง การเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์จากมันเส้นและยูเรียในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง การใช้หญ้าแฝกในพื้นที่เกษตรกร
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair