สืบค้นงานวิจัย
การผลิตเอนไซม์ย่อยลิกนินจากราย่อยสลายไม้โดยใช้วัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรด้วยกระบวนการหมักแบบแข็งและการประยุกต์ใช้
ศิววรรณ พูลพันธุ์ - มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
ชื่อเรื่อง: การผลิตเอนไซม์ย่อยลิกนินจากราย่อยสลายไม้โดยใช้วัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรด้วยกระบวนการหมักแบบแข็งและการประยุกต์ใช้
ชื่อเรื่อง (EN): Production of ligninolytic enzyme from white rot fungi by solid state fermentation of agricultural wastes and its application
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ศิววรรณ พูลพันธุ์
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): SIVAWAN PHOOLPHUNDH
หน่วยงานสังกัดผู้แต่ง:
  1. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
บทคัดย่อ: จากการคัดแยกราย่อยสลายไม้ (white rot fungi) จากแหล่งต่างๆ จำนวน 79 ไอโซเลทด้วยวิธี agar plate screening สามารถคัดเลือกราที่มีการสร้างเอนไซม์ย่อยลิกนิน (ligninolytic enzymes)ได้แก่ Laccase, Manganese peroxidase (MnP) และ Lignin peroxidase (LiP) สูงและ/หรือมีการสร้างเอนไซม์ในกลุ่มนี้ได้ตั้งแต่ 1 ชนิดขึ้นไปได้จำนวน 4 ไอโซเลท ได้แก่ รารหัส OP02, OP04, OP47 และ I9 เมื่อนำราทั้ง 4 รหัสมาทดลองเลี้ยงบนวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตร 6 ชนิด ได้แก่ ขี้เลื่อย, ซังข้าวโพด, ฟางข้าว, ชานอ้อย และทางปาล์มน้ำมัน ปรับความชื้นเริ่มต้นเท่ากับร้อยละ 70?2 โดยใช้น้ำกลั่นและ basal medium พบว่าการปรับความชื้นด้วย basal medium นั้นส่วนใหญ่จะทำให้เชื้อราที่คัดเลือกมีกิจกรรมเอนไซม์ย่อยลิกนินเพิ่มสูงขึ้นกว่าการใช้น้ำกลั่นประมาณร้อยละ 20 ขณะที่มีการเจริญไม่แตกต่างกัน เมื่อนำรารหัส OP02, OP04 และ I9 มาเลี้ยงบนวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรที่เหมาะสมต่อการสร้างเอนไซม์ย่อยลิกนิน คือ ขี้เลื่อย และทางปาล์มน้ำมันสำหรับรารหัส OP47 ทำการปรับความชื้นเริ่มต้นโดยใช้ basal medium ที่เติม 1% (w/v) glucose พบว่ารารหัส I9 สามารถสร้างเอนไซม์ย่อยลิกนินได้ดีที่สุด โดยมีค่ากิจกรรมของเอนไซม์ Laccase และ MnP สูงสุดเท่ากับ 210.56 และ 188.30 U/L ตามลำดับ เมื่อทำการศึกษาอัตราส่วนของขี้เลื่อยต่อรำข้าวที่ส่งเสริมการเจริญและการสร้างเอนไซม์ย่อยลิกนินของรารหัส I9 พบว่ากิจกรรมเอนไซม์ย่อยลิกนินของรารหัส I9 สูงสุดเมื่อเลี้ยงบนสับสเตรท S2 (รำข้าว 10 g) โดยมีค่ากิจกรรมเอนไซม์ Laccase, MnP และ VP (Versatile peroxidase) สูงสุด เท่ากับ 2,567.69, 2,210.91 และ 3,958.85 U/L ตามลำดับ ในวันที่ 9 ของการทดลอง เมื่อนำเอนไซม์ย่อยลิกนินที่สกัดได้จากการเพาะเลี้ยงรา I9 บนสับสเตรท S2 (รำข้าว) ไปศึกษาสภาวะที่เหมาะสมในการลดสีอะโซ 3 ชนิดที่มีความเข้มข้น 50 mg/l พบว่าสภาวะที่เหมาะสมสำหรับลดสี C.I. acid red 114 คือ ที่อุณหภูมิ 35OC pH 5 โดยสามารถลดสีได้เท่ากับร้อยละ 22.2 เมื่อใช้ปริมาตรของเอนไซม์ต่อสีในอัตราส่วน 2:1 ส่วนสี C.I. direct red 80 และสี C.I. reactive red 141 สภาวะที่เหมาะสมคือ ที่อุณหภูมิ 35OC pH 8 และ อุณหภูมิ 45OC pH 6 ตามลำดับ โดยสามารถลดสีได้ร้อยละ 19.5 และ 13.7 ตามลำดับ เมื่อใช้ปริมาตรของเอนไซม์ต่อสีในอัตราส่วน 1:2 เมื่อนำลำดับนิวคลีโอไทด์ของรารหัส I9 ไปตรวจสอบเทียบกับฐานข้อมูลใน GenBank พบว่าลำดับนิวคลีโอไทด์ที่ได้มีความคล้ายคลึงกับ Panus rudis มากที่สุด โดยมีเปอร์เซ็นต์ความเหมือนกันร้อยละ 99
บทคัดย่อ (EN): Seventy nine isolates of white rot fungi from various sources were screened for their ligninolytic enzymes activity by agar plate screening method in which lacasse, Manganese peroxidase (MnP) and Lignin peroxidase (LiP) activities was detected in 69, 21, and 49 isolates, respectively. Among the screened white rot fungi, OP02, OP04, OP47 and I9
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
คำสำคัญ: สีอะโซ
คำสำคัญ (EN): azo dyes
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ศิววรรณ พูลพันธุ์. "การผลิตเอนไซม์ย่อยลิกนินจากราย่อยสลายไม้โดยใช้วัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรด้วยกระบวนการหมักแบบแข็งและการประยุกต์ใช้Production of ligninolytic enzyme from white rot fungi by solid state fermentation of agricultural wastes and its application". มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. 2552

ศิววรรณ พูลพันธุ์. "การผลิตเอนไซม์ย่อยลิกนินจากราย่อยสลายไม้โดยใช้วัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรด้วยกระบวนการหมักแบบแข็งและการประยุกต์ใช้Production of ligninolytic enzyme from white rot fungi by solid state fermentation of agricultural wastes and its application". มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. 2552. Print.



TARR Wordcloud:
การผลิตเอนไซม์ย่อยลิกนินจากราย่อยสลายไม้โดยใช้วัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรด้วยกระบวนการหมักแบบแข็งและการประยุกต์ใช้
ศิววรรณ พูลพันธุ์
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
30 กันยายน 2552
แบบหล่อคอนกรีตจากวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตร มูลค่าเพิ่มขึ้นของวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรโดยผลิตกาซชีวภาพ การศึกษาเพื่อผลิตเอ็นไซม์ผสมกลุ่มเซลลูเลสโดยการเพาะเลี้ยงเชื้อราร่วมกัน การศึกษาการขยายขนาดกระบวนการหมัก Bacillus subtilis เพื่อผลิตเอนไซม์ที่มีความสามารถในการย่อย Fibrin โดยกระบวนการหมักแบบแข็งโดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ Dimensionless DesignFactors (DDF) การพัฒนาเอนไซม์เพื่อผลิตสารพรีไบโอติจากวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตร สมบัติของวัสดุย่อยสลายได้ที่ทำจากโปรตีนปลาและลิกนิน การผลิตไบโอเอธานอลจากวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตร การผลิต Inulin และ Oligofructose จากกล้วยเพื่อใช้เป็นสารเสริมอาหาร การผลิตกรดแลคติกจากวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรเพื่อการแข่งขัน (ระยะที่ 2) การผลิตปุ๋ยหมักชีวภาพจากวัสดุเหลือทิ้งทางการเกษตรด้วยจุลินทรีย์จากกอไผ่
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair