สืบค้นงานวิจัย
การประเมินสัดส่วนของโปรตีนในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง
พิมพาพร พลเสน - กรมปศุสัตว์
ชื่อเรื่อง: การประเมินสัดส่วนของโปรตีนในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง
ชื่อเรื่อง (EN): Evaluation of protein fractions in ruminant feeds
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: พิมพาพร พลเสน
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Taweesak Cheunprecha
บทคัดย่อ: การทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินสัดส่วนของโปรตีน (CP) ในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องโดยแบ่งสัดส่วนของโปรตีนในอาหารเป็น 2 ส่วน คือส่วนที่ย่อยสลายได้ในกระเพาะรูเมน หรือ RDP (Rumen degradable protein) ซึ่งประเมินโดยใช้เทคนิคถุงไนล่อน และ ส่วนที่ไม่ย่อยสลายในกระเพาะรูเมนแต่ย่อยได้ในทางเดินอาหารส่วนล่าง หรือ DUP (Digestible undegradable protein) ซึ่งคิดจาก 100-RDP-ADIP (Acid detergent insoluble protein) โดยอาหารสัตว์ที่ใช้ทดลอง ได้แก่ วัตถุดิบอาหารสัตว์ และผลพลอยได้จากการเกษตรและอุตสาหกรรมรวม 19 ชนิด พืชอาหารสัตว์ ได้แก่ ถั่ว 9 ชนิด หญ้า 7 ชนิด และใบมันสำปะหลัง จากการทดลองพบว่า ในกลุ่มของวัตถุดิบอาหารสัตว์ และผลพลอยได้จากการเกษตรและอุตสาหกรรม ตัวอย่างที่มีสัดส่วนของ RDP สูง (มากกว่า 70% ได้แก่ รำข้าวสาลี รำข้าว และ รำถั่วเหลือง รองลงมา คือ ในช่วง 61-70 เปอร์เซ็นต์ ได้แก่ กากถั่วเหลือง กากเบียร์แห้ง กากเมล็ดนุ่น และ ปลาปัน ในช่วง 51-60 เปอร์เซ็นต์ ได้แก่ กากเมล็ดฝ้าย กากมะเขือเทศ และเปลือกฝักถั่วลิสง ต่ำกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ ได้แก่ เมล็ดฝ้าย ข้าวโพดบด รำเดือย กากมะพร้าว แล กากเนื้อในปาล์มสำหรับสัดส่วนของ DUP พบว่าตัวอย่างที่มี DUP สูงมากกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ ได้แก่ กากปาล์มรวม กากเนื้อในปาล์ม กากมะพร้าว ข้าวโพด รำเดือย ในช่วง 31-50 เปอร์เซ็นต์ ได้แก่ เมล็ดฝ้าย กากเมล็ดฝ้าย ปลาปน กากเนื้อในปาล์ม (อัดน้ำมัน) และ กากถั่วเหลือง และน้อยกว่า 30 เปอร์เซ็นต์ ได้แก่ รำถั่วเหลือง กากมะเขือเทศ กากเบียร์แห้ง กากเมล็ดนุ่น รำข้าว รำข้าวสาลี เปลือกถั่วลิสง และกากน้ำมันปาล์ม ในพืชอาหารสัตว์ พบว่าพืชในกลุ่มถั่วมีสัดส่วนของ RDP อยู่ในช่วง 37-65 เปอร์เซ็นต์ หรือเฉลี่ย 52.8 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งสูงกว่ากลุ่มหญ้า ซึ่งมีค่าอยู่ในช่วง 27-59 เปอร์เซ็นต์ หรือเฉลี่ย 38.1 เปอร์เซ็นต์ ทั้งนี้เนื่องจากถั่วมีอัตราการย่อยสลายของ CP ในกระเพา:รูเมนโดยเฉลี่ยที่เร็วกว่าหญ้าพืชในกลุ่มถั่วจึงมีสัดส่วนของ DUP โดยเฉลี่ยที่ต่ำกว่าหญ้า คือมีค่า 36.2 เปอร์เซ็นต์ ในถั่ว และ51.5 เปอร์เซ็นต์ในหญ้า ส่วนตัวอย่างใบมันสำปะหลังมีสัดส่วนของ RDP และ DUP อยู่ในช่วงของกลุ่มถั่ว คือมีค่า 53.8 และ 34.0 เปอร์เซ็นต์ตามลำดับ
บทคัดย่อ (EN): The aim of this experiment was to evaluate the fraction of protein (CP) content in some ruminant feed in Thailand. The feed included 19 kinds of concentrate and agricultural and industrial byproducts, 9 kinds of legume forage, 7 kinds of grass and a sample of cassava leaves. The fractions were divided into 2 portions; available rumen degradable protein (RDP) which determined by using nylon bag technique and digestible undegradable protein (DUP) which determined by 100-RDP-ADIP (acid detergent insoluble protein). The fraction of RDP and DUP of the feed were widely varied. In concentrate and byproducts group, the samples that contained high RDP fraction, more than 70% CP, were found in rice bran (RB), wheat brand (WB) and soybean bran (SBB), 61 to 70% in soy bean meal (SBM), dried brewery' s grain (DBG), kapok seed meal (KSM) palm oil sludge (POS) and fish meal (FM), 51 to 60% in cotton seed meal (CSM), tomato pomace (TM) and peanut seed pod (PP), and less than 50% in cotton seed (CS), ground corn (GC), job's tears bran (JTB), coconut meal (CM), palm kernel meal (PKM) and palm meal (PM). While DUP fraction, the samples that contained more than 50% of DUP were PM, PKM (solvent extract), CM, GC and JTB, 30 to 50% were CS, PM, CSM, FM, PKM (expeller), and SBM, and less than 30% were SBB, TM, DBG, KSM, RB, WB, PP and POS. In forage samples, when divided into legume and grass, the fraction of RDP in legume was higher than those in grass. The value was raging from 37 to 65% with the average of 52.8% where as in grass the value was ranging from 27 to 59% with the average of 38.1%. The higher RDP in legume was due to the higher rumen degradation rate. This leads to lower DUP fraction in legume than those in grass (average 34.0% compared to 53.8%). For cassava leaves sample, the fraction values were similar to the legume with 53.8% and 34.0% for RDP and DUP, respectively.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมปศุสัตว์
คำสำคัญ: อาหารสัตว์เคี้ยงเอื้อง
คำสำคัญ (EN): ruminant feed
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

พิมพาพร พลเสน. "การประเมินสัดส่วนของโปรตีนในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องEvaluation of protein fractions in ruminant feeds". กรมปศุสัตว์. 2552

พิมพาพร พลเสน. "การประเมินสัดส่วนของโปรตีนในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องEvaluation of protein fractions in ruminant feeds". กรมปศุสัตว์. 2552. Print.



TARR Wordcloud:
การประเมินสัดส่วนของโปรตีนในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง
พิมพาพร พลเสน
กรมปศุสัตว์
2552
กรมปศุสัตว์
อาหารสัตว์กับการพัฒนาคุณภาพชีวิตเยาวชนไทย ระดับโปรตีนและพลังงานที่เหมาะสมในอาหารปลาสลิด ระดับโปรตีนและพลังงานที่เหมาะสมในอาหารสำหรับปลาเทพา การใช้เศษเหลือและผลพลอยได้จากสับปะรดเป็นอาหารสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง ระดับโปรตีนและพลังงานที่เหมาะสมในอาหารปลาอีกงวัยรุ่น ระดับโปรตีนและพลังงานในอาหารสำหรับลูกโคที่หย่านมก่อนกำหนด ระดับโปรตีนและพลังงานที่เหมาะสมในอาหารปลาสวายโมงขนาดเล็ก อิทธิพลร่วมของระดับโปรตีนและไขมันในอาหารตะพาบน้าไต้หวันวัยอ่อน อาหารบำรุงสมอง ผลของการใช้โปรตีนระดับต่างๆ กันในอาหารต่อการเจริญเติบโตและลักษณะซากของไก่เบตง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair