สืบค้นงานวิจัย
ผลของสารเคลือบผิวจากแป้งข้าวเจ้าและสารสกัดจากขิง กระชายและขมิ้นชัน เพื่อลดการเกิดโรคผลเน่าจากราสีเขียวของส้มพันธุ์สายน้ำผึ้ง
สายวรุณ มาตรวิจิตร - มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
ชื่อเรื่อง: ผลของสารเคลือบผิวจากแป้งข้าวเจ้าและสารสกัดจากขิง กระชายและขมิ้นชัน เพื่อลดการเกิดโรคผลเน่าจากราสีเขียวของส้มพันธุ์สายน้ำผึ้ง
ชื่อเรื่อง (EN): Effects of rice flour coating and extracts of ginger, kaempferia, and turmeric on minimizing green mold rot of 'Sai-Numphaung'
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: สายวรุณ มาตรวิจิตร
บทคัดย่อ: โรคผลเน่าของส้มเป็นปัจจัยด้านคุณภาพหลังการเก็บเกี่ยวที่สำคัญ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ผลของสารเคลือบจากแป้งข้าวเจ้าและสารสกัด lipophillic phase ของ ขิง กระชาย และขมิ้นชันต่อการ เกิดโรคผลเน่าสาเหตุจากเชื้อรา Pennicillum dihitatum Sacc. และคุณภาพของส้มสายน้ำผึ้ง โดยแบ่ง การทดลองออกเป็นดังนี้ การศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของสารสกัดจากขิง กระชาย และ ขมิ้นชัน ความเข้มข้นที่ 0 (ชุดควบคุม) 5,000 10,000 15,000 และ 20,000 ppm ต่อการยับยั้งการงอก ของสปอร์และการเจริญของเส้นใยของเชื้อรา P. digitatum โดยความเข้มข้นของสารสกัดมีผลต่อการ ยับยั้งการงอกของสปอร์และการเจริญของเส้นใยของเชื้อราอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.01) ที่ความ เข้มข้นของสารสกัด 20,000 ppm สารสกัดจากขมิ้นชัน ขิงและกระชาย มีประสิทธิภาพในการยับยั้ง การงอกของสปอร์ได้ 100, 96.37 และ 90.72 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ในขณะที่ความเข้มข้นของสาร สกัด 10,000 ppm สารสกัดจากขมิ้นชัน กระชาย และขิง ตามลำดับ สามารถยับยั้งการเจริญของเส้นใย ของเชื้อราได้ 100,100 และ 60.39 เปอร์เซ็นต์ ผลของการเติมกลีเซอรอลความเข้มข้น 20, 30 และ 40 เปอร์เซ็นต์ ต่อคุณสมบัติของฟิล์มแป้งข้าวเจ้า ความเข้มข้น 5 เปอร์เซ็นต์ พลว่า การเติมกลีเซอรอลความเข้มข้น 20 เปอร์เซ็นต์ ไม่เหมาะสมต่อการ ขึ้นรูปฟิล์มแป้งข้าวเจ้าในด้านความแข็งแรงและลักษณะของฟิล์มที่ได้ ในขณะที่การเติมกลีเซอรอล ความเข้มข้น 30 เปอร์เซ็นต์ พบว่าฟิล์มที่ได้มีค่าแรงต้านทานการดึงขาด และอัตราการซึมผ่าน ออกซิเจนมากกว่า และมีค่าความหนา ค่าร้อยละการยืดตัว อัตราซึมผ่านาของไอน้ำ ค่าความชื้น และความขุ่นของฟิล์มที่น้อยกว่าการเติมกลีเซอรอลความเข้มข้น 40 เปอร์เซ็นต์ อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.01) จากการศึกษาผลของสารเคลือบผิวส้มจากแป้งข้าวเจ้าความเข้มข้น 5 เปอร์เซ็นต์ ร่วมกับสารสกัดจาก ขมิ้นชันความเข้มข้น 20,000 ppm พบว่า การเคลือบผิวส้มด้วยสารสกัดขมิ้นชันเพียงอย่างเดียว มี เปอร์เซ็นต์การเกิดโรค 66.33 เปอร์เซ็นต์ และความรุนแรงของโรคต่ำที่สุดเท่ากับ 10 เปอร์เซ็นต์ ในขณะที่ผลที่ไม่ทำการเคลือบ (ชุดควบคุม) และการใช้สารเคมี Imazalil ความเข้มข้น 250 ppm มี เปอร์เซ็นต์การเกิดโรคเท่ากับ 91.67 และ 80.67 เปอร์เซ็นต์ และความรุนแรงของโรคเท่ากับ 50 และ 25 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ในด้านคุณภาพของผลส้ม พบว่า การเคลือบผิวส้มด้วยสารสกัดขมิ้นชันเพียง อย่างเดียว มีปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ภายในผลน้อยกว่า และก๊าซออกซิเจนภายในผลมากกว่า ชุดการทดลองอื่น ส่งผลต่อการชะลอการหายใจและการผลิตเอทิลีน รวมไปถึงการสะสมของปริมาณ เอทานอลในผล ซึ่งสัมพันธ์กับการชะลอการสูญเสียวิตามินซี และกรดที่ไตเตรทได้ และมีการเพิ่มขึ้น ของปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ที่มากกว่าชุดการทดลองอื่น (p < 0.01) การศึกษาผลของสารเคลือบผิวส้มจากแป้งข้าวเจ้าความเข้มข้น 5 เปอร์เซ็นต์ ร่วมกับสารสกัดจาก ขมิ้นชันความเข้มข้น 20,000 ppm ภายหลังจากการปลูกเชื้อ P.digitatum บนผลส้มเป็นเวลา 12 ชั่วโมง พบว่า การเคลือบผิวส้มด้วยสารสกัดขมิ้นชันเพียงอย่างเดียว มีเปอร์เซ็นต์การเกิดโรค 62.50 เปอร์เซ็นต์และความรุนแรงของโรคเกิดขึ้นน้อยที่สุดเท่ากับ 50 เปอร์เซ็นต์ ในขณะที่ผลที่ไม่ทำการ เคลือบ (ชุดควบคุม) และการใช้สารเคมี Imazalil ความเข้มข้น 250 ppm มีเปอร์เซ็นต์การเกิดโรค เท่ากับ 100 และ 68.70 เปอร์เซ็นต์ และความรุนแรงของโรคเท่ากับ 75 และ 70 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ในด้านคุณของผลส้ม พบว่า การเคลือบผิวส้มด้วยสารเคลือบแป้งเพียงอย่างเดียวมีผลต่อการเร่ง อัตราการหายใจและการผลิตเอทิลีนของผลส้ม ส่งผลทำให้มีการสะสมของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ภายในผลสูงกว่าชุดการทดลองอื่น แต่ไม่พบความแตกต่างของก๊าซออกซิเจนระหว่างชุดการทดลอง นอกจากนี้พบว่า การเคลือบด้วยสารเคลือบแป้งเพียงอย่างเดียวมีการสะสมปริมาณเอทนอลมากที่สุด ในขณะที่การใช้สารสกัดขมิ้นชันเพียงอย่างเดียวมีการสะสมปริมาณเอทานอลภายในผลน้อยที่สุด อย่างไรก็ตามไม่พบความแตกต่าวงทางสถิติของการเปลี่ยนแปลงปริมาณวิตามินซี กรดที่ไตเตรทได้ และของแข็งที่ละลายน้ำได้ทั้งหมด
บทคัดย่อ (EN): C. The results showed that the percent of disease and severity of disease of coated fruit with extract of turmeric was about 62.50% and 50%, while the percentage of non-coated (control) and treated fruit with Imazalil (positive control) at a concentration of 250 ppm was about 100 and 68.70, 75, and 75%, respectively. In terms of quality changes, it was found that the respiration and ethylene production rate of coated fruit with 30% glycerol-rice starch was significantly accelerated affecting the higher concentration of carbon dioxide and level of ethanol in fruit while no significant difference of oxygen concentration between treatments was found. In contrast, the level of ethanol in fruit was lowest in treatment with extract of turmeric. Moreover, it was no significant difference of changes in vitamin C, titratable acidity, and total soluble solid.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
คำสำคัญ: ส้มสายน้ำผึ้ง
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
รายละเอียด: C. The results showed that the percent of disease and severity of disease of coated fruit with extract of turmeric was about 62.50% and 50%, while the percentage of non-coated (control) and treated fruit with Imazalil (positive control) at a concentration of 250 ppm was about 100 and 68.70, 75, and 75%, respectively. In terms of quality changes, it was found that the respiration and ethylene production rate of coated fruit with 30% glycerol-rice starch was significantly accelerated affecting the higher concentration of carbon dioxide and level of ethanol in fruit while no significant difference of oxygen concentration between treatments was found. In contrast, the level of ethanol in fruit was lowest in treatment with extract of turmeric. Moreover, it was no significant difference of changes in vitamin C, titratable acidity, and total soluble solid.
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
ผลของสารเคลือบผิวจากแป้งข้าวเจ้าและสารสกัดจากขิง กระชายและขมิ้นชัน เพื่อลดการเกิดโรคผลเน่าจากราสีเขียวของส้มพันธุ์สายน้ำผึ้ง
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
2555
การปรับปรุงคุณภาพแผ่นแป้งแหนมเนืองโดยการใช้แป้งผสมระหว่างแป้งข้าวเจ้ากับแป้งพุทธรักษา ผลของสารเคลือบผิวและระยะเวลาในการเก็บรักษาต่อคุณภาพหลังการเก็บเกี่ยวผลส้มพันธุ์สายน้ำผึ้ง ความแตกต่างระหว่างพันธุ์ข้าวไทยในการปรับตัวต่อสภาพดินไม่ขังน้ำ ผลของสารเคลือบผิว Sta-fresh 7055 Methyl Cellulose และ Sucrose Fatty Acid Ester ต่อคุณภาพหลังการเก็บรักษากล้วยหอมทอง การประยุกต์ใช้ข้อมูลจากระยะไกลเพื่อประเมินระดับความเสื่อมโทรมของสวนส้มพันธุ์สายน้ำผึ้ง :กรณีศึกษา ตำบลแม่สูน อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ การประเมินคุณภาพของน้ำผึ้งไทยและการพัฒนาเจลลิปสติกจากน้ำผึ้ง การคัดเลือกประชากรข้าวลูกผสมรวมหมู่ระหว่างข้าวพันธุ์เหมยนองพื้นเมืองทนทานแมลงบั่วและพันธุ์ปทุมธานี 1 ในสภาพแวดล้อมแตกต่างกัน การเปรียบเทียบสมรรถภาพการผลิตและองค์ประกอบซากของไก่เนื้อสายพันธุ์การค้า 3 สายพันธุ์ที่นิยมเลี้ยงในประเทศไทย การวิเคราะห์ลักษณะความต้านทานของมอดหัวป้อมต่อสารไซเปอร์เมทรินโดยเทคนิคทางอณูพันธ์ศาสตร์ การปรับปรุงกลิ่นของสุรากลั่นจากสายน้ำผึ้ง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก