สืบค้นงานวิจัย
ภูมิปัญญาท้องถิ่นการผลิตผักพื้นบ้าน : กรณีปลูกผักแขยงของเกษตรกรในอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี
ประทีป หนูนุ้ย - กรมส่งเสริมการเกษตร
ชื่อเรื่อง: ภูมิปัญญาท้องถิ่นการผลิตผักพื้นบ้าน : กรณีปลูกผักแขยงของเกษตรกรในอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ประทีป หนูนุ้ย
บทคัดย่อ: การศึกษาเรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่นการผลิตผักพื้นบ้าน กรณีการปลูกผักแขยงของเกษตรกรในอำเภอวารินชำราบจังหวัดอุบลราชธานี มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา1)ข้อมูลพื้นฐานบางประการของเกษตรกร 2) ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการผลิตด้านการเกษตรกรณีการผลิตผักแขยง 3)ข้อเสนอแนะด้านภูมิปัญญาของเกษตรผู้ปลูกผักแขยง กลุ่มตัวอย่างจำนวน 178 ราย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์ โดยใช้สถิติค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและคำนวณหาค่าน้ำหนักเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าต่ำสุด และค่าสูงสุดผลการศึกษาพบว่า ลักษณะพื้นฐานด้านเศรษฐกิจและสังคมของเกษตรกรพบว่าส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงมีอายุเฉลี่ย46.28ปี ส่วนใหญ่จบการศึกษาระดับประถมศึกษา สมาชิกในครัวเรือนเฉลี่ย 5 คน แรงานเฉลี่ยครัวเรือนละ 3 คน มีรายได้เฉลี่ยครัวเรือนละ 35,252.81บาท/ปี การจัดการการผลิตและการปลูกผักแขยงเกษตรกรสามารถทำการปลูกผักแขยงได้ตลอดปี เริ่มปลูกกันมากในเดือนมีนาคม มีพื้นที่ปลูกเฉลี่ย 0.90ไร่/ราย ที่ดินที่ใช้ในการปลูกผักแขยงเป็นของตนเอง เนื้อดินมีลักษณะเป็นดินเหนียว เกษตรกรใช้รถไถเดินตามในการเตรียมดิน ค่าใช้จ่ายในการเตรียมดินเฉลี่ยไร่ละ 1,341. 07 บาท มีการใช้ปุ๋ยเคมีสูตร 15-15-15 และสูตร 16-16-16 มีการปรับปรุงบำรุงดินโดยใช้ปูนขาว โดโลไมร์และปูนมาล แหล่งน้ำที่ใช้จากหนองบึงและโครงการสูบน้ำด้วยไฟฟ้า พันธุ์ที่ใช้ได้จากขยายพันธุ์ต่อกันมาและจากธรรมชาติ สามารถจำแนกได้ 4 พันธุ์คือ พันธุ์ใบน้อย พันธุ์ใบไผ่ พันธุ์ใบใหญ่และพันธุ์ผักอีตู่ ทำการปลูกโดยใช้วิธีปักดำ ระยะ 10x15 ซม. ปล่อยน้ำขังระดับ 2-3 เซนติเมตร เกษตรกรใช้สารเคมีในการกำจัดศัตรูพืช ระยะเวลาหลังปลูกถึงเริ่มเก็บเกี่ยวครั้งแรก 45 วัน ต้นทุนในการผลิต1,001-2,000 บาท/ไร่ ราคาจำหน่ายเฉลี่ย 5.02 บาท/กก. เกษตรกรมีรายได้เฉลี่ย 181.85 บาท/วัน ลักษณะการจำหน่ายเป็นลักษณะขายสดโดยจำหน่ายในลักษณะต่างคนต่างจำหน่าย ราคาจะสูงในช่วงเดือนมีนาคมถึงเดือนมิถุนายน ปัญหาที่พบคือการเอาเปรียบจากพ่อค้าคนกลาง เกษตรกรเห็นด้วยหากส่งเสริมให้มีการแปรรูปสร้างผลิตภัณฑ์ใหม่ขึ้นในชุมชน และหากภาคเอกชนเข้ามาลงทุนด้านการแปรรูปโดยทำการส่งเสริมให้เกษตรกรทำการเพาะปลูกในรูปของผลิตเป็นวัตถุดิบส่งโรงงาน ในส่วนของการเกิดภูมิปัญญาท้องถิ่นการผลิตผักแขยง เกิดจากแนวความคิดซึ่งเป็นองค์ความรู้ใหม่ของนางลี ศรีจันดา เป็นผู้คิดปลูกผักแขยงเพื่อการค้าและเกิดการสืบทอดภูมิปัญญาและประยุกตใช้ผสมผสานกับเทคโนโลยีใหม่ เกิดการพัฒนาต่อยอด ปรับตัวให้เข้ากับสภาวการณ์ ดำรงชีพโดยการใช้ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติที่มีอยู่ในท้องถิ่นได้อย่างเหมาะสม ข้อเสนอแนะ ในด้านการผลิตเกษตรกรควรหันมาทำการผลิตผักแขยง เกษตรอินทรีย์ เช่น การใช้ปุ๋ยอินทรีย์ ไม่ใช้สารเคมีในการป้องกันกำจัดศัตรูพืชมุ่งเน้นการทำการเกษตรแบบยั่งยืน ควรส่งเสริมให้เกษตรกรมีการรวมกลุ่มเพื่อให้เกิดอำนาจการต่อรองกับพ่อค้า แก้ปัญหาการกดราคาจากพ่อค้าคนกลาง ควรพัฒนาต่อยอดภูมิปัญญา โดยการประยุกต์ใช้ผสมผสานกับเทคโนโลยีใหม่ผลิตเป็นวัตถุดิบสู่การแปรรูป สร้างผลิตภัณฑ์ใหม่ในชุมชนและโรงงาน
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมส่งเสริมการเกษตร
คำสำคัญ: จังหวัดอุบลราชธานี
หมวดหมู่:
หมวดหมู่ AGRIS:
เจ้าของลิขสิทธิ์: กรมส่งเสริมการเกษตร
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
ภูมิปัญญาท้องถิ่นการผลิตผักพื้นบ้าน : กรณีปลูกผักแขยงของเกษตรกรในอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี
กรมส่งเสริมการเกษตร
2548
ปัจจัยที่มีผลต่อการผลิตผักพื้นบ้านเพื่อการค้าของเกษตรกรในโครงการส่งเสริมการผลิตผักพื้นบ้านเชิงการค้าในภาคใต้ การผลิตข้าวอินทรีย์ของเกษตรกรในอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี การผลิตพริกของเกษตรกรอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี ปี 2547 การผลิตวุ้นจากน้ำผักพื้นบ้าน ความต้องการปลูกข้าว กข.15 ของเกษตรกรในอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี สภาพการผลิตพริกของเกษตรกรในจังหวัดอุบลราชธานี สถานการณ์การผลิตและการตลาดพืชผักของเกษตรกรผู้ปลูกผักเพื่อการค้าในพื้นที่เขตที่ 1 การจัดระบบปลูกผักพื้นบ้านเพื่อเศรษฐกิจชุมชน การศึกษาสภาพการผลิตและการตลาดผักพื้นบ้าน สภาพการผลิตยางพาราของเกษตรกรในอำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก