สืบค้นงานวิจัย
ผลของการใช้เศษวัสดุจากฟางข้าว ปอเทืองและถั่วเขียวผิวมัน เพื่อการเพิ่มผลผลิตของเห็ดฟาง
สราวุธ ธีวีระปัญญา - กรมพัฒนาที่ดิน
ชื่อเรื่อง: ผลของการใช้เศษวัสดุจากฟางข้าว ปอเทืองและถั่วเขียวผิวมัน เพื่อการเพิ่มผลผลิตของเห็ดฟาง
ชื่อเรื่อง (EN): Effect of crop residuces from straw ,sun hemp and mugbean to increase on Mushroom
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: สราวุธ ธีวีระปัญญา
บทคัดย่อ: ผลของการใช้วัสดุจากฟางข้าว ขี้เสื่อย ปอเทืองและถั่วเขียวผิวมัน เพื่อการเพิ่มผลผลิตของเห็ดฟาง หลังสิ้นสุดการทคลอง พบว่าในปี 2552 เชื้อเห็ดฟางสามารถเจริญเดิบโตได้ดีในวัสดุที่หมักจากเศยเปลือกถั่ว เขียวผิวมัน ปอเทืองและฟางข้าว ส่วนวัสดุที่หมักจากขี้เลื่อยยางพารา เชื้อเห็ดเจริญเดิบโดได้ไม่ดีเท่าที่ควร แต่ อย่างไรก็ตามเมื่อนำเห็ดฟางที่เกิดจากวัสดุทั้ง4ชนิดมาวิเคราะห์หาปริมาณ ธาตุอาหาร ปรากฎว่ามีปริมาณธาตุ อาหารของการ์โบไฮเครตที่ใกล้เคียงกันคือมีค่าอยู่ระหว่าง 4.03-4.24 g/100g แต่มีปริมาณของโปรตีนที่ได้จาก วัสดุฟางข้าวสูงที่สุดคือ 4.16 -100g รองลงไปด้จากวัสดุปอเทือง ขี้เสื่อยยางพาราและเปลือกถั่วเขียวผิวมัน คือมีค่าอยู่ที่ 3.23 3.22 และ3.16 g/100g ตามลำดับ ส่วนปริมาณไขมันมีค่าอยู่ระหว่าง 0.02-0.06 g100g นอกจากนี้ชังมีปริมาณแคลเซียมที่ใกล้เดียงกันคือมีค่อยู่ระหว่าง 18.75 -21.96 mgkg ซึ่งก็เป็นไปในทำนอง เดียวกันกับปริมาณของแมกนี่เซียมที่มีค่าอยู่ระห ว่าง 94.74- 106.08 mgkg แต่กลับพบว่ามีค่ปริมาณซัลเฟอร์ ของเห็ดฟางที่เกิดจากวัสดุของฟางข้าวมีปริมาณมากที่สุดคือ 180.73 mgkg รองลงไปได้แก่ขี้เลื่อยยางพารา ปอเทืองและถั่วเขียวผิวมันคือมีค่อยู่ที่ 143.84 ,138.51 และ 137.5 mgg ตามสำดับและมีค่ความชื้นของ เห็ดฟางที่ได้จากวัสดุทุกชนิดมีค่าที่ใกล้เคียงกันอยู่ระหว่าง 90.62-91.67 mgkg รวมถึงปริมาณเถ้ำาซึ่งมีค่าอยู่ ระหว่าง 0.98-1.07 ฐ /100g และในปี 2553 พบว่า เชื้อเห็ดสามารถเจริญเติบโดได้ดีในวัสดุที่หมักจากปอเทือง และปริมาณของการ์โบไฮเดรดมากที่สุด รองลงไปได้แก่ขี้เลื่อยยางพารา เปลือกถั่วเขียวผิวมันและฟางข้าว กล่าวคือมีปริมาณอยู่ที่ 4 3.62 2.89 และ 2.71 g/100g ตามลำดับ ในขณะที่ปริมาณของโปรตีนมีค่ที่ใกล้เคียง กันคือมีค่าอยู่ระหว่าง 4.37-4,90 g/100g และมีค่าปริมาณของไขมันอยู่ระหว่าง 0.14-0.30 g/100g นอกจากนี้ ยังพบปริมาณแคลเชียมมากที่สุดจากวัสดุปอเทืองคือ 50.68 mgkg รองลงไปได้แก่วัสดุจากเปลือถั่วเขียวผิวมัน ขี้เลื่อยยางพารา และฟางข้าว คือ 44.16 26.91 26.16 mgkg ตามลำดับ ส่วนปริมาณของแมกนีเซียมมีค่ที่ ใกล้เคียงกันคือมีค่าอยู่ระหว่าง 19.25-126.,99 mg kg แต่มีปริมาณซัลเฟอร์มากที่สุดในเห็ดฟางที่เกิดจากวัสดุ ฟางข้าวคือมีปริมาณ 204.18 mgkg และน้อยที่สุดคือเปลือกถั่วเขียวผิวมันคือมีค่อยู่ที่ 191.73 mgkg และมีค่า ความชื้นอยู่ระหว่าง 90.09-91.51 mgkg รวมถึงปริมาณเถ้าที่มีค่อยู่ระหว่าง 1.00-1.17 g 100g
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมพัฒนาที่ดิน
คำสำคัญ: เห็ดฟาง
คำสำคัญ (EN): mushroom
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
ผลของการใช้เศษวัสดุจากฟางข้าว ปอเทืองและถั่วเขียวผิวมัน เพื่อการเพิ่มผลผลิตของเห็ดฟาง
กรมพัฒนาที่ดิน
1 กันยายน 2553
ปัญหาการเพิ่มผลผลิตการทำนาปรังในตำบลตะเครียะ อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา ผลของการใช้จุลินทรีย์จาวปลวกต่อการเพิ่มผลผลิตของมันสำปะหลัง ผลของการปลูกพืชตระกูลถั่วแซมต่อการเพิ่มผลผลิตมันสำปะหลัง การเพิ่มผลผลิตข้าวหอมอินทรีย์ที่ปลูกในดินเค็มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยการใช้วัสดุอินทรีย์ การเปรียบเทียบการใช้ยูเรียและใบกระถินสดเสริมโปรตีนในฟางข้าวสำหรับโคเนื้อ การใช้เถามันแกวแห้งในสูตรอาหารข้นเสริมฟางข้าวเลี้ยงโคในช่วงฤดูแล้ง การสะสมโลหะหนักในเห็ดฟางจากวัสดุเพาะที่แตกต่างกัน การใช้ปอเทืองเป็นปุ๋ยพืชสดที่มีต่อผลผลิต องค์ประกอบผลผลิต และปริมาณไนโตรเจนของข้าวสังข์หยดพัทลุง การปรับปรุงพันธุ์เห็ดฟางโดยการผสมพันธุ์ ผลของชนิดของปุ๋ยพืชสดต่อการเพิ่มผลผลิตข้าวนาดำในกลุ่มชุดดินที่ 21 ( ชุดดินสรรพยา )
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก