สืบค้นงานวิจัย
โครงการการศึกษาแนวทางการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านเพื่อสร้างเศรษฐกิจชุมชน บ้านนาเปอะ ตำบลชาติตระการ อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก
สุนิมิต ชุ่มพงษ์ - มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
ชื่อเรื่อง: โครงการการศึกษาแนวทางการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านเพื่อสร้างเศรษฐกิจชุมชน บ้านนาเปอะ ตำบลชาติตระการ อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: สุนิมิต ชุ่มพงษ์
บทคัดย่อ: การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาชาวบ้าน เพื่อการสร้างเศรษฐกิจชุมชนบ้านาเปอะ ตำชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก การวิจัยใช้การสำรวจด้วยการลงพื้นที่จริงภายในหมู่บ้าน บนเขากระไดม้าและเขาสามแหลมที่เป็นพื้นที่ที่ใช้ในการเลี้ยงวัว การสัมภาษณ์เข้าของวัวเป็นรายบุคคล การสนทนากลุ่มย่อย การจัดเวทีรวมเพื่อแลกเปลี่บนเรียนรู้ รับฟังข้อมูลและข้อเสนอแนะจากเวที คณะผู้วิจัยได้นำข้อมูลที่เก็บรวบรวมได้มาวิเคราะห์ถอดบทเรียนจนได้ข้อสรุปและนำเสนอรายงานในรูปแบบของการพรรณาโดยมีภาพประกอบวีดีทัศน์ตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ ผลการวัจัยพบว่า บ้านนาเปอะเป็นหมู่บ้านเก่าแก่ที่ก่อตั้งขึ้นเมื่อใดไม่มีหลักฐานแน่ชัด มีระยะทางห่างจากตัวจังหวัดพิษณุโลกประมาณ 150 กิโลเมตร มี 142 ครัวเรือน ชาวบ้านมีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย อยู่กันอย่างเครือญาติ ส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรรม ปลูกข้าวและปลูกข้าวโพด ในเนื้อที่ทั้งหมดของหมู่บ้านประมาณ 1,400 ไร่ มีการเลี้ยงวันกันเกือบทุกครัวเรือน โดยส่วนใหญ่นำขึ้นไปปล่อยเลี้ยงกับธรรมชาติในป่าบนเขา ชาวนาเปอะมีภาษาถิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองที่มีลักษณะคล้าย ๆ ภาษาเหนือปนอีสาน ที่บ้านนาเปอะมีการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาของชาวบ้านที่ได้สืบทอดกันมาเป็นเวลาหลายชั่วอายุคน ด้วยการใช้ธรรมชาติป่าเขาเป็นสถานที่ที่ปล่อยให้วัวใช้เป็นแหล่งหากิน หลับนอนและดำรงชีวิตอยู่ประมาณ 8 เดือน ตั้งแต่ช่วงเริ่มฤดูฝนจนถึงช่วงเริ่มต้นของฤดูหนาว ซึ่งบนเขาจะเริ่มแล้ง ชาวบ้านจึงต้องนำวัวกลับมาเลี้ยงในพื้นที่ราบของหมู่บ้านประมาณ 4 เดือน เจ้าของวัวจะเดินทางขึ้นเขาไปดูวัวของตนเองประมาณสัปดาห์ละ 1 ครั้ง โดยนำเกลือขึ้นไปให้วัวกินทุกครั้ง ชาวบ้านนาเปอะจะมีความผูกพันกับวัวทุกตัวที่เขาเป็นเจ้าของ โดยสังเกตได้จากการที่เจ้าของวัวเดินทางขึ้นเขาไปดูวัวบริเวณที่ปล่อยวัวไว้และตะโกนร้องเรียกไม่กี่คำวัวทุกตัวในฝูงเมื่อได้ยินเสียงเจ้าของก็จะกระโจนลัดเลาะเขามาหาเข้าของทันที หรือเวลาที่วัวเป็นแผลที่เกิดจากกิ่งไม้บาด เจ้าของวัวก็จะอยู่เฝ้าเพื่อรักษาอย่างใกล้ชิดจนกว่าแผลจะหาย อาหารที่วัวชอบกินได้แก่ ใบไผ่ หน่อไม้ และลูกไม้ทุกชนิด สิ่งที่ชาวบ้านได้จากการเลี้ยงวัวบนเขาทำให้เกิดเป็นรายได้หลักที่สามารถนำมาใช้จ่ายในครอบครัวและใช้หนี้ที่กู้ยืมจากกองทุนหมู่บ้าน ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์ หรือแหล่งทุนอื่น ๆ ได้ การเลี้ยงวัวบนเขายังทำให้ชาวบ้านมีเวลาในการประกอบอาชีพอื่น เพราะไม่ต้องเฝ้าเลี้ยงวัวทุกวันเหมือนการเลี้ยงวัวในพื้นราบ วัวตัวเมียจะตกลูกให้เกือบทุกปี การขายวัวจะมีพ่อค้าเข้ามารับซื้อในหมู่บ้าน วัวที่ขายส่วนใหญ่จะเป็นวัวตัวผู้ที่มีขนาดใหญ่การขายจะขึ้นอยู่กับความพอใจของเจ้าของวัวและพ่อค้าที่รับซื้อ ถ้าพ่อค้าให้ราคาไม่ดีเจ้าของวัวก็จะยังไม่ขาย ซึ่งเป็นอำนาจการต่อรองที่ขึ้นอยู่กับเจ้าของวัว นับได้ว่าบ้านนาเปอะ คน วัว ป่าเขา สามารถอยู่ร่วมกัน พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน เป็นระบบเช่นนี้มาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=22&RecId=3&obj_id=4
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
คำสำคัญ: การเลี้ยง
คำสำคัญ (EN): 636.213
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
รายละเอียด: การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาชาวบ้าน เพื่อการสร้างเศรษฐกิจชุมชนบ้านาเปอะ ตำชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก การวิจัยใช้การสำรวจด้วยการลงพื้นที่จริงภายในหมู่บ้าน บนเขากระไดม้าและเขาสามแหลมที่เป็นพื้นที่ที่ใช้ในการเลี้ยงวัว การสัมภาษณ์เข้าของวัวเป็นรายบุคคล การสนทนากลุ่มย่อย การจัดเวทีรวมเพื่อแลกเปลี่บนเรียนรู้ รับฟังข้อมูลและข้อเสนอแนะจากเวที คณะผู้วิจัยได้นำข้อมูลที่เก็บรวบรวมได้มาวิเคราะห์ถอดบทเรียนจนได้ข้อสรุปและนำเสนอรายงานในรูปแบบของการพรรณาโดยมีภาพประกอบวีดีทัศน์ตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ ผลการวัจัยพบว่า บ้านนาเปอะเป็นหมู่บ้านเก่าแก่ที่ก่อตั้งขึ้นเมื่อใดไม่มีหลักฐานแน่ชัด มีระยะทางห่างจากตัวจังหวัดพิษณุโลกประมาณ 150 กิโลเมตร มี 142 ครัวเรือน ชาวบ้านมีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย อยู่กันอย่างเครือญาติ ส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรรม ปลูกข้าวและปลูกข้าวโพด ในเนื้อที่ทั้งหมดของหมู่บ้านประมาณ 1,400 ไร่ มีการเลี้ยงวันกันเกือบทุกครัวเรือน โดยส่วนใหญ่นำขึ้นไปปล่อยเลี้ยงกับธรรมชาติในป่าบนเขา ชาวนาเปอะมีภาษาถิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองที่มีลักษณะคล้าย ๆ ภาษาเหนือปนอีสาน ที่บ้านนาเปอะมีการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาของชาวบ้านที่ได้สืบทอดกันมาเป็นเวลาหลายชั่วอายุคน ด้วยการใช้ธรรมชาติป่าเขาเป็นสถานที่ที่ปล่อยให้วัวใช้เป็นแหล่งหากิน หลับนอนและดำรงชีวิตอยู่ประมาณ 8 เดือน ตั้งแต่ช่วงเริ่มฤดูฝนจนถึงช่วงเริ่มต้นของฤดูหนาว ซึ่งบนเขาจะเริ่มแล้ง ชาวบ้านจึงต้องนำวัวกลับมาเลี้ยงในพื้นที่ราบของหมู่บ้านประมาณ 4 เดือน เจ้าของวัวจะเดินทางขึ้นเขาไปดูวัวของตนเองประมาณสัปดาห์ละ 1 ครั้ง โดยนำเกลือขึ้นไปให้วัวกินทุกครั้ง ชาวบ้านนาเปอะจะมีความผูกพันกับวัวทุกตัวที่เขาเป็นเจ้าของ โดยสังเกตได้จากการที่เจ้าของวัวเดินทางขึ้นเขาไปดูวัวบริเวณที่ปล่อยวัวไว้และตะโกนร้องเรียกไม่กี่คำวัวทุกตัวในฝูงเมื่อได้ยินเสียงเจ้าของก็จะกระโจนลัดเลาะเขามาหาเข้าของทันที หรือเวลาที่วัวเป็นแผลที่เกิดจากกิ่งไม้บาด เจ้าของวัวก็จะอยู่เฝ้าเพื่อรักษาอย่างใกล้ชิดจนกว่าแผลจะหาย อาหารที่วัวชอบกินได้แก่ ใบไผ่ หน่อไม้ และลูกไม้ทุกชนิด สิ่งที่ชาวบ้านได้จากการเลี้ยงวัวบนเขาทำให้เกิดเป็นรายได้หลักที่สามารถนำมาใช้จ่ายในครอบครัวและใช้หนี้ที่กู้ยืมจากกองทุนหมู่บ้าน ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์ หรือแหล่งทุนอื่น ๆ ได้ การเลี้ยงวัวบนเขายังทำให้ชาวบ้านมีเวลาในการประกอบอาชีพอื่น เพราะไม่ต้องเฝ้าเลี้ยงวัวทุกวันเหมือนการเลี้ยงวัวในพื้นราบ วัวตัวเมียจะตกลูกให้เกือบทุกปี การขายวัวจะมีพ่อค้าเข้ามารับซื้อในหมู่บ้าน วัวที่ขายส่วนใหญ่จะเป็นวัวตัวผู้ที่มีขนาดใหญ่การขายจะขึ้นอยู่กับความพอใจของเจ้าของวัวและพ่อค้าที่รับซื้อ ถ้าพ่อค้าให้ราคาไม่ดีเจ้าของวัวก็จะยังไม่ขาย ซึ่งเป็นอำนาจการต่อรองที่ขึ้นอยู่กับเจ้าของวัว นับได้ว่าบ้านนาเปอะ คน วัว ป่าเขา สามารถอยู่ร่วมกัน พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน เป็นระบบเช่นนี้มาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

สุนิมิต ชุ่มพงษ์. "โครงการการศึกษาแนวทางการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านเพื่อสร้างเศรษฐกิจชุมชน บ้านนาเปอะ ตำบลชาติตระการ อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก". มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. 2548

สุนิมิต ชุ่มพงษ์. "โครงการการศึกษาแนวทางการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านเพื่อสร้างเศรษฐกิจชุมชน บ้านนาเปอะ ตำบลชาติตระการ อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก". มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. 2548. Print.



TARR Wordcloud:
โครงการการศึกษาแนวทางการเลี้ยงวัวด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านเพื่อสร้างเศรษฐกิจชุมชน บ้านนาเปอะ ตำบลชาติตระการ อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก
สุนิมิต ชุ่มพงษ์
มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
2548
การกระบวนการเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นแบบมีส่วนร่วมตามแนวเศรษฐกิจชุมชนของกลุ่มอาชีพ ในตำบลโคกโคเฒ่า อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี การศึกษาผลของการเข้าร่วมโครงการเลี้ยงสัตว์ กับบริษัทเอกชนของเกษตรกร ในเขตจังหวัดพิษณุโลก การศึกษาต้นทุนผันแปร และผลตอบแทนในการเลี้ยงลูกโคนมเพศผู้พันธุ์ผสมโฮลสโตน์ฟรีเชียน โครงการศึกษารูปแบบ และออกแบบบรรจุภัณฑ์หัตถกรรมโลหะดุลลายบ้านวัวลาย เชียงใหม่ การถ่ายทอดเทคโนโลยีเตาเศรษฐกิจเพื่อการอนุรักษ์พลังงานและรักษา-สิ่งแวดล้อมของชุมชนหนองหลวง อำเภอเมือง จังหวัดตาก การศึกษาเปรียบเทียบลักษณะทางเศรษฐกิจของไก่ลูกผสม 2 สายพันธุ์ สถานภาพการวิจัยเพื่อพัฒนาวิสาหกิจชุมชน ของสถาบันราชภัฏอุบลราชธานี ผลของความหนาแน่นต่อการเจริญเติบโตของปลานิลจิตรลดา 3 ที่เลี้ยงในบ่อพลาสติก การหาผลกระทบการถ่ายทอดเทคโนโลยี ภูมิปัญญาท้องถิ่น งานศิลปหัตถกรรมโลหะ กรุงรัตนโกสินทร์ ศึกษารูปแบบการปลูกเลี้ยงเอื้องแซะหอมในชุมชนท้องถิ่น จังหวัดแม่ฮ่องสอน (โครงการวิจัยปีที่ 1)
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair