สืบค้นงานวิจัย
การศึกษาการใช้หญ้าแฝกแทนคันดินที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของยางพารา ในเขตพัฒนาที่ดินลุ่มน้ำแหง อำเภอนาน้อย จังหวัดน่าน
มัลลิกา แก้วปิยะทรัพย์ - กรมพัฒนาที่ดิน
ชื่อเรื่อง: การศึกษาการใช้หญ้าแฝกแทนคันดินที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของยางพารา ในเขตพัฒนาที่ดินลุ่มน้ำแหง อำเภอนาน้อย จังหวัดน่าน
ชื่อเรื่อง (EN): Effect of vetiver grass strips for soil and water conservation on para rubber growth gate in Nam Hang Watershed Land development zone Nanoi District,Nan Province
บทคัดย่อ: การศึกษาการใช้หญ้าแฝกแทนคันดินที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของยางพารา ในเขตพัฒนาที่ดินลุ่มน้ำแหงอำเภอนาน้อย จังหวัดน่านสถานที่ บ้านใหม่มงคล อำเภอนาน้อย จังหวัดน่านอยู่ในกลุ่มชุดดินที่ 55 ชุดดินวังสะพุง(Wang Saphung series: Ws) ระยะเวลาในการดำเนินการ ปี พ.ศ. 2558-2560 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของแถบหญ้าแฝกที่ปลูกเป็นแถบพืชอนุรักษ์ดินและน้ำที่มีต่อการเจริญเติบโตของยางพาราและศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางเคมี และกายภาพของดิน ในการใช้แถบหญ้าแฝกเพื่อการอนุรักษ์ดินและน้ำในระบบการปลูกยางพาราเปรียบเทียบกับการใช้มาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำอย่างอื่นวางแผนการทดลองแบบ Randomized Complete Block Design มีจำนวน 5 วิธีการ3 ซ้ำ ดังนี้ วิธีการที่ 1 ไม่มีมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพาราวิธีการที่ 2 คันดินแบบ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพาราวิธีการที่ 3 ใช้แถบหญ้าแฝกเป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำในพื้นที่ปลูกยางพาราวิธีการที่ 4 ใช้คันดินแบบ 5 สลับกับแถบหญ้าแฝก เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพาราวิธีการที่ 5 ใช้คันดินแบบ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ และมีการปลูกหญ้าแฝกบนสันคันดินในพื้นที่ปลูกยางพารา ผลการทดลองพบว่าแถบหญ้าแฝกที่ปลูกเป็นแถบพืชอนุรักษ์ดินและน้ำ มีแนวโน้มความสูงยางพาราเฉลี่ย 3 ปี (ปี 2558 - 2560) ไม่มีความแตกต่างทางสถิติ มีความสูงระหว่าง 71.80 - 209.27เซนติเมตร วิธีการที่ 3 ใช้แถบหญ้าแฝกเป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำในพื้นที่ปลูกยางพารามีความสูงเท่ากับ 209.27 เซนติเมตรซึ่งมากกว่าวิธีอื่นๆ รองลงมาวิธีการที่ 5 ใช้คันดินแบบ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ และมีการปลูกหญ้าแฝกบนสันคันดินในพื้นที่ปลูกยางพารามีความสูงเท่ากับ 206.67 วิธีการที่ 2 คันดินแบบ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพารา มีความสูงเท่ากับ 200.67 เซนติเมตร และวิธีการที่ 4 มีความสูงเท่ากับ 193.67 เซนติเมตร ส่วนวิธีการที่ 1 ไม่มีมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำในพื้นที่ปลูกยางพารา มีความสูงน้อยที่สุดซึ่งมีค่าเท่ากับ 182.50 เซนติเมตร ส่วนเส้นรอบวงยางพาราพบว่า ไม่มีความแตกต่างทางสถิติวิธีการที่ 3 ใช้แถบหญ้าแฝกเป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำในพื้นที่ปลูกยางพารามีแนวโน้มขนาดเส้นรอบวงยาวที่สุดมีขนาดเท่ากับ 7.37 เซนติเมตรตามลำดับส่วนวิธีการที่ 1 ไม่มีมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพารามีขนาดเส้นรอบวงน้อยที่สุดมีขนาด 5.97 เซนติเมตร ปี ทรงพุ่มมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นทุกวิธีการ โดยวิธีการที่ 5 ใช้คันดินแบบ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ และมีการปลูกหญ้าแฝกบนสันคันดินในพื้นที่ปลูกยางพารามีความกว้างของทรงพุ่มมากที่สุด แถบหญ้าแฝกที่ปลูกเป็นแถบพืชอนุรักษ์ดินและน้ำมีผลต่อการเพิ่มปริมาณอินทรียวัตถุและมีความแตกต่างทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญโดยวิธีการที่ 5 การใช้คันดินแบบที่ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำและมีการปลูกหญ้าแฝกบนสันคันดินในพื้นที่ปลูกยางพารา มีปริมาณอินทรียวัตถุสูงสุดเท่ากับ 3.71เปอร์เซ็นต์ รองลงมา วิธีการที่ 4 ใช้คันดินแบบ 5 สลับกับแถบหญ้าแฝก เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำในพื้นที่ปลูกยางพาราเท่ากับ 3.67 เปอร์เซ็นต์ ส่วนวิธีการที่ 1 ไม่มีมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพาราวิธีการที่ 2 คันดินแบบ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพารามีปริมาณอินทรียวัตถุน้อยที่สุด เปอร์เซ็นต์ความชื้นระดับ 0-15 เซนติเมตรและความชื้นระดับ 15-40 เซนติเมตรมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในทุกๆปีพบว่าวิธีการที่ 4 ใช้คันดินแบบ 5 สลับกับแถบหญ้าแฝก เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำในพื้นที่ปลูกยางพาราและวิธีการที่ 5 การใช้คันดินแบบที่ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำและมีการปลูกหญ้าแฝกบนสันคันดินในพื้นที่ปลูกยางพารามีเปอร์เซ็นต์ความชื้นสูงกว่าวิธีการอื่นๆซึ่งมีค่าเท่าเปอร์เซ็นต์ความชื้นเท่ากับ 23.18 และ 23.83 ตามลำดับ ความหนานแน่นของดินจากปี 58-60 ทุกวิธีการมีค่าลดลงทุกปีและไม่มีความแตกต่างทางสถิติซึ่งการทดลอง ปี 2558 มีค่าอยู่ระหว่าง 1.47-1.52 กรัมต่อลูกบาศก์เซนติเมตร ปี 2559 1.46-1.58กรัมต่อลูกบาศก์เซนติเมตรหลังการทดลองปี 2560 มีค่าอยู่ระหว่าง 1.28 -1.37กรัมต่อลูกบาศก์ ความหนานแน่นลงลงทุกปีเป็นผลเนื่องมาจาก ไม่มีการเผาเศษพืชและไม่ใช้ยาฆ่าหญ้าในพื้นที่ ปริมาณฟอสฟอรัสที่เป็นประโยชน์ทุกวิธีการมีค่าเพิ่มสูงขึ้นทุกวิธีการอันเนื่องมาจากมีการใช้ปุ๋ยเคมีและมีการตกค้างในพื้นที่ ส่วนโพแทสเซียมที่สกัดได้มีค่าอยู่ในระดับ ต่ำถึงปานกลางจาก 35.40 ถึง 77.80 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ในส่วนของปริมาณการสูญเสียดินพบว่าแถบหญ้าแฝกที่ปลูกเป็นแถบพืชอนุรักษ์ดินและน้ำมีผลต่อปริมาณการสูญเสียดินและแตกต่างทางสถิติโดยวิธีการที่ 4 ใช้คันดินแบบ 5 สลับกับแถบหญ้าแฝก เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำในพื้นที่ปลูกยางพาราและวิธีการที่ 5 การใช้คันดินแบบที่ 5 เป็นมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำและมีการปลูกหญ้าแฝกบนสันคันดินในพื้นที่ปลูกยางพารามีค่าเท่ากับ 345และ184 กิโลกรัมต่อไร่ ส่วนวิธีการที่ 1 ไม่มีมาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำ ในพื้นที่ปลูกยางพารา มีการสูญเสียดินมากที่สุดเท่ากับ 1031 กิโลกรัมต่อไร่
บทคัดย่อ (EN): A study on the use of vetiver grass for the growth of rubber trees. In the Nam Noi area. Nan Saphung, Nan Province, is located in the Soil Series at Wang Saphung series (Ws). The period of operation is from 2015 to 2016. The purpose is to study the effect of the band. Vetiver grass is planted as a soil and water conservation band for rubber growth and chemical transformation studies. And physical The use of vetiver grass for soil and water conservation in the rubber plantation system was compared with other soil and water conservation measures. Randomized Complete Block Design was used in this study. There were 5 replication methods. Soil and water conservation Method 2 Soil Type 5 is a soil and water conservation measure. Method 3 uses vetiver grass as a measure of soil and water conservation in the rubber plantation. Method 4 uses a 5 trough alternating with vetiver grass. As a measure of soil and water conservation. Method 5 uses 5-well soil as a measure of soil and water conservation. Vetiver grass was planted on the ridges of rubber plantations. The results showed that the vetiver grass was planted as soil and water conservation. There is no statistical difference in the average rubber yield for the 3 years (2015 - 2560). The third method uses vetiver grass as a measure of soil and water conservation in the rubber plantation area at the height of 209.27 cm, which is higher than other methods. Method 5 uses a clay soil type 5 as a measure of soil and water conservation. The vetiver grass was planted on the ridges in the rubber plantation area at the height of 206.67. In the rubber plantation area. At the height of 200.67 cm and method 4 with the height of 193.67 cm. The method 1 does not contain soil and water conservation measures in the rubber plantation. The minimum height is 182.50 cm. The circumference of the rubber. Method 3 uses vetiver grass as a measure of soil and water conservation in the rubber plantation area. The longest circumference is 7.37 cm, respectively. Method 1 does not contain soil and water conservation measures. In the rubber plantation area, the lowest circumference was 5.97 cm. By the way, 5 is used as a clay 5 as a measure of soil and water conservation. The vetiver grass was planted on the ridges in the rubber plantation area. Vetiver grass planted with soil and water conservation vegetation affected the increase of organic matter and significant statistical difference by method 5. Vetiver grass is planted on ridges in rubber plantations. Maximum organic matter content 3.71 percent. The fourth method uses a 5-tiered clay vetiver. Soil and water conservation measures in the rubber plantation area were 3.67 percent. Method 2 Soil Type 5 is a soil and water conservation measure. In the rubber plantation area, the amount of organic matter was minimal. Moisture levels of 0-15 cm and moisture content of 15-40 cm are likely to increase every year. Method 4 uses a 5-tiered earth shake alternating with vetiver grass. As a measure of soil and water conservation in the rubber plantation area, and method 5, the use of clay type 5 as a soil and water conservation measure and the planting of vetiver grass on the ridges in the rubber plantation area has a higher moisture content than other methods. The moisture content was 23.18 and 23.83, respectively. Soil moisture content from 58-60 years was lower every year and there was no statistically significant difference. The experiment in 2015 is between 1.47-1.52 grams per cubic centimeter in 2016 1.46-1.58 grams per cubic centimeter after the experiment in the year 2560 is between 1.28 -1.37 grams per cubic centimeter The decline is down every year as a result. No crop residue and no herbicide in the area. The amount of phosphorus that is beneficial is increased every time due to the use of chemical fertilizers and residues in the area. The extracted potassium was at levels. Low to moderate levels of 35.40 to 77.80 mg / kg. In terms of soil loss, it was found that the vetiver grass that was planted as soil and water conservation affected soil loss and statistically significant difference. It is a measure of soil and water conservation in the rubber plantation area and method 5. The use of clay type 5 is a soil and water conservation measure and the vetiver grass is planted on ridges in the rubber plantation area at 345 and 184 kg per hectare. farm Method 1 does not contain soil and water conservation measures. In the rubber plantation area. The maximum soil loss was 1031 kg / rai.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมพัฒนาที่ดิน
คำสำคัญ: สภาพภูมิอากาศเฉพาะจุด
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

มัลลิกา แก้วปิยะทรัพย์. "การศึกษาการใช้หญ้าแฝกแทนคันดินที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของยางพารา ในเขตพัฒนาที่ดินลุ่มน้ำแหง อำเภอนาน้อย จังหวัดน่านEffect of vetiver grass strips for soil and water conservation on para rubber growth gate in Nam Hang Watershed Land development zone Nanoi District,Nan Province". กรมพัฒนาที่ดิน. 2560

มัลลิกา แก้วปิยะทรัพย์. "การศึกษาการใช้หญ้าแฝกแทนคันดินที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของยางพารา ในเขตพัฒนาที่ดินลุ่มน้ำแหง อำเภอนาน้อย จังหวัดน่านEffect of vetiver grass strips for soil and water conservation on para rubber growth gate in Nam Hang Watershed Land development zone Nanoi District,Nan Province". กรมพัฒนาที่ดิน. 2560. Print.



TARR Wordcloud:
การศึกษาการใช้หญ้าแฝกแทนคันดินที่มีผลต่อการเจริญเติบโตของยางพารา ในเขตพัฒนาที่ดินลุ่มน้ำแหง อำเภอนาน้อย จังหวัดน่าน
มัลลิกา แก้วปิยะทรัพย์
กรมพัฒนาที่ดิน
30 กันยายน 2560
ผลของการปลูกหญ้าแฝกเพื่อขยายพันธุ์เป็นพืชแซมที่มีต่อการเจริญเติบโต ของยางพาราอายุน้อย มาตรการอนุรักษ์ดินและน้ำเพื่อการใช้ประโยชน์ที่ดินที่เหมาะสมในการกำหนดเขตการใช้ที่ดิน (zoning) ในพื้นที่เขตพัฒนาที่ดินลุ่มน้ำแหง อำเภอนาน้อย จังหวัดน่าน ศึกษาการใช้สารอินทรีย์ชีวภาพในการจัดการดินต่างๆร่วมกับหญ้าแฝกเพื่อเพิ่มศักยภาพของดินต่อการเจริญเติบโตของยางพาราใน จ.ชลบุรี ผลของการปลูกพืชคลุมดินต่อการเปลี่ยนแปลงธาตุอาหาร และการเจริญเติบโตของยางพาราในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การศึกษาคุณสมบัติบางประการของดินและการเจริญเติบโตของยางพาราในจังหวัดขอนแก่น การใช้เทคโนโลยีชีวภาพร่วมกับปุ๋ยเคมีและหญ้าแฝกเพื่อเพิ่มศักยภาพของดินต่อการเจริญเติบโตของยางพาราในจังหวัดชลบุรี ศึกษาผลการใช้ระบบอนุรักษ์ดินและน้ำกับหญ้าแฝกแบบเกษตรกรมีส่วนร่วมในเขตพัฒนาที่ดินแม่สา จังหวัดเชียงใหม่ ศึกษาการเจริญเติบโตของหญ้าแฝกบางสายพันธุ์บนคันนาปรับแต่ง ในพื้นที่ดินเค็ม จังหวัดร้อยเอ็ด การสำรวจและศึกษารูปแบบและพันธุ์หญ้าแฝกที่ใช้ประโยชน์ในพื้นที่ดินเค็มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผลของการเก็บรักษาไรแดงต่อการเจริญเติบโตของปลา
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair