สืบค้นงานวิจัย
ประสิทธิภาพของหญ้าแฝกในการดูดซับและทานทนต่อสารพิษพวกไซยาไนด์ในน้ำ
ปิยะดา วชิระวงศกร - มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
ชื่อเรื่อง: ประสิทธิภาพของหญ้าแฝกในการดูดซับและทานทนต่อสารพิษพวกไซยาไนด์ในน้ำ
ชื่อเรื่อง (EN): Adsorption efficiency and tolerance of vetiver grass in cyanide contaminated water
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ปิยะดา วชิระวงศกร
บทคัดย่อ: การศึกษาประสิทธิภาพของหญ้าแฝกในการบำบัดไซยาไนด์ที่ปนเปื้อนในน้ำได้ใช้หญ้าแฝก 3 สานพันธุ์ ได้แก่ ศรีลังกา สงขลา 3 และ สุราษฎร์ธานี มาบำบัดไซยาไนด์ที่ระดับความเข้มข้น 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, และ 50 มิลลิกรัมต่อลิตร โดยในทุกสัปดาห์จะทำการเก็บน้ำเพื่อตรวจหาปริมาณไซยาไนด์ในน้ำ วัดความสูงของต้นหญ้าแฝก ความยาวของรากหญ้าแฝก ความยาวของหญ้าแฝก และความทนทานของหญ้าแฝกเป็นระยะเวลา 2 เดือน ผลการศึกษาพบว่าความสูงของต้นและความยาวของรากหญ้าที่แฝกที่ปลูกในน้ำปนเปื้อนไซยาไนด์มีการเจริญเติบโตน้อยกว่าหญ้าแฝกที่ปลูกในน้ำกลั่น และน้ำที่ปรับความเป็นกรดด่าง (pH12) อย่างนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เนื่องจากไซยาไนด์ที่ถูกดูดซับเข้าไปทำให้ชะงักการเจริญเติบโตในส่วนของต้นและราก และบางสายพันธ์ก็มีการแห้งตายก่อนสิ้นสุดการทดลอง เพราะทนต่อความเป็นพิษของไซยาไนด์ไม่ได้ หญ้าแฝกสายพันธุ์ศรีลังกา เป็นสายพันธุ์ที่สามารถดูดซับไซยาไนด์ที่ปนเปื้อนในน้ำได้ดีที่สุด ในขณะที่หญ้าแฝกสายพันธุ์สงขลา 3 และสุราษฎร์ธานี ไม่สามารถทนต่อน้ำที่ปนเปื้อนไซยาไนด์ที่ระดับความเข้มข้นตั้งแต่ 35 มิลลิกรัมต่อลิตร ได้ ยังคงเหลือความเข้มข้นของไซยาไนด์ปนเปื้อนในน้ำเกินเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำผิวดินของกรมควบคุมมลพิษ และเมื่อพิจารณาความทนทานของหญ้าแฝก จะเห็นได้ว่าหญ้าแฝกสายพันธุ์ศรีลังกา สามารถทนทานได้นานถึง 5 สัปดาห์ ซึ่งแตกต่างกับหญ้าสายพันธุ์สงขลา 3 และ สุราษฎร์ธานีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ 0.05 ที่สามารถทนทานต่อพิษไซยาไนด์ได้เพียง 4 สัปดาห์เท่านั้น ดังนั้นหญ้าแฝกสายพันธุ์ศรีลังกาจึงมีความเหมาสมกับการบำบัดน้ำเสียที่ปนเปื้อนไซยาไนด์มากที่สุด นอกจากนี้ยังพบความทนทานและความสูงของต้นหญ้าแฝกทุกสายพันธุ์นั้นมีความสัมพันธ์กับระดับความเข้มข้นของไซยาไนด์
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
คำสำคัญ: การแห้งตาย
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
รายละเอียด: การศึกษาประสิทธิภาพของหญ้าแฝกในการบำบัดไซยาไนด์ที่ปนเปื้อนในน้ำได้ใช้หญ้าแฝก 3 สานพันธุ์ ได้แก่ ศรีลังกา สงขลา 3 และ สุราษฎร์ธานี มาบำบัดไซยาไนด์ที่ระดับความเข้มข้น 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, และ 50 มิลลิกรัมต่อลิตร โดยในทุกสัปดาห์จะทำการเก็บน้ำเพื่อตรวจหาปริมาณไซยาไนด์ในน้ำ วัดความสูงของต้นหญ้าแฝก ความยาวของรากหญ้าแฝก ความยาวของหญ้าแฝก และความทนทานของหญ้าแฝกเป็นระยะเวลา 2 เดือน ผลการศึกษาพบว่าความสูงของต้นและความยาวของรากหญ้าที่แฝกที่ปลูกในน้ำปนเปื้อนไซยาไนด์มีการเจริญเติบโตน้อยกว่าหญ้าแฝกที่ปลูกในน้ำกลั่น และน้ำที่ปรับความเป็นกรดด่าง (pH12) อย่างนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เนื่องจากไซยาไนด์ที่ถูกดูดซับเข้าไปทำให้ชะงักการเจริญเติบโตในส่วนของต้นและราก และบางสายพันธ์ก็มีการแห้งตายก่อนสิ้นสุดการทดลอง เพราะทนต่อความเป็นพิษของไซยาไนด์ไม่ได้ หญ้าแฝกสายพันธุ์ศรีลังกา เป็นสายพันธุ์ที่สามารถดูดซับไซยาไนด์ที่ปนเปื้อนในน้ำได้ดีที่สุด ในขณะที่หญ้าแฝกสายพันธุ์สงขลา 3 และสุราษฎร์ธานี ไม่สามารถทนต่อน้ำที่ปนเปื้อนไซยาไนด์ที่ระดับความเข้มข้นตั้งแต่ 35 มิลลิกรัมต่อลิตร ได้ ยังคงเหลือความเข้มข้นของไซยาไนด์ปนเปื้อนในน้ำเกินเกณฑ์มาตรฐานคุณภาพน้ำผิวดินของกรมควบคุมมลพิษ และเมื่อพิจารณาความทนทานของหญ้าแฝก จะเห็นได้ว่าหญ้าแฝกสายพันธุ์ศรีลังกา สามารถทนทานได้นานถึง 5 สัปดาห์ ซึ่งแตกต่างกับหญ้าสายพันธุ์สงขลา 3 และ สุราษฎร์ธานีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ 0.05 ที่สามารถทนทานต่อพิษไซยาไนด์ได้เพียง 4 สัปดาห์เท่านั้น ดังนั้นหญ้าแฝกสายพันธุ์ศรีลังกาจึงมีความเหมาสมกับการบำบัดน้ำเสียที่ปนเปื้อนไซยาไนด์มากที่สุด นอกจากนี้ยังพบความทนทานและความสูงของต้นหญ้าแฝกทุกสายพันธุ์นั้นมีความสัมพันธ์กับระดับความเข้มข้นของไซยาไนด์
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
ประสิทธิภาพของหญ้าแฝกในการดูดซับและทานทนต่อสารพิษพวกไซยาไนด์ในน้ำ
มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
2557
ศึกษาประสิทธิภาพสารกำจัดวัชพืชในการควบคุมหญ้าขนในสวนส้ม การดูดซับเมทิลลีนบลูในน้ำเสียโดยใช้เปลือกไข่ การกำจัดโลหะหนักในน้ำโดยใช้เศษเหลือทิ้งของสับปะรดเป็นตัวดูดซับ การดูดซับตะกั่วในน้ำเสียจากโรงงานน้ำตาลโดยใช้เถ้าลอยชานอ้อย รายงานการวิจัยเรื่องระบบบำบัดน้ำเสียึงประดิษฐ์ด้วยหญ้าแฝกและผักบุ้ง การดูดซับของก๊าซธรรมชาติและน้ำโดยอลูมินาที่เตรียมโดยวิธี Sol-gel การศึกษาประสิทธิภาพและกลไกของไคโตแซน ในการเป็นสารเพิ่มการดูดซึมทางจมูกของยาเป็ปไทด์ ประสิทธิภาพของสารเคมีบางชนิดต่อผีเสื้อข้าวเปลือก การเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตไฮโดรเจนของไซยาโนแบคทีเรียทนเค็ม Aphanothece halophytica โดยการใช้สารยับยั้ง ประสิทธิภาพของระบบสวนพืชลอยน้ำในการบำบัดน้ำทิ้งจากการฟอกย้อม : รายงานการวิจัย
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก