สืบค้นงานวิจัย
การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งพันธุ์ต่างประเทศในภาคตะวันออก ภาคกลาง และภาคตะวันตก
รุ่งโรจน์ เจริญโพธิ์ - กรมส่งเสริมการเกษตร
ชื่อเรื่อง: การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งพันธุ์ต่างประเทศในภาคตะวันออก ภาคกลาง และภาคตะวันตก
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: รุ่งโรจน์ เจริญโพธิ์
บทคัดย่อ: การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาลักษณะพื้นฐานส่วนบุคคล สังคมและเศรษฐกิจบางประการของผู้เลี้ยงผึ้ง ในภาคตะวันออก ภาคกลางและภาคตะวันตก ข้อมูลการเลี้ยงผึ้ง การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งความสัมพันธ์ระหว่างสถานภาพทางสังคมและเศรษฐกิจกับการยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้ง รวมทั้งปัญหาและข้อเสนอแนะของผู้เลี้ยงผึ้ง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ กลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงผึ้งในภาคตะวันออก ภาคกลางและภาคตะวันตกจำนวน 159 คน การเก็บรวบรวมข้อมูล เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและใช้สถิติ ไค-สแควร์เพื่อทดสอบความสัมพันธ์ ผลการวิจัยพบว่า เกษตรกรผู้เลี้ยงผึ้งส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 41 ถึง 50 ปี จบการศึกษาระดับ ชั้นประถมศึกษา แรงงานในครอบครัวโดยเฉลี่ย 1 ถึง 2 คน มีอาชีพค้าขายเป็นหลักส่วนใหญ่สมัครเป็นสมาชิกกลุ่มหรือสมาคม รายได้ทั้งหมดของครอบครัว เฉลี่ย 40,001 บาทต่อปี รายได้จากการเลี้ยงผึ้ง 5,000 บาทต่อปี เกษตรกรเริ่มเลี้ยงผึ้ง ปี 2545 ถึง 2548 สาเหตุที่ตัดสินใจเลี้ยง เพราะรักและสนใจอยู่ก่อนแล้ว ส่วนใหญ่ได้รับความรู้เกี่ยวกับการเลี้ยงผึ้งจากการฝึกอบรมเฉลี่ย 1 ถึง 2 ครั้ง ปัจจุบันเลี้ยงผึ้งน้อยกว่ารายละ 20 รัง มีรายได้จากการขายน้ำผึ้ง ให้เช่าผึ้งเพื่อผสมเกสรและจำหน่ายไขผึ้ง ซื้อนางพญาจากฟาร์มผึ้งและรับแจกจากศูนย์ผึ้งฯจันทบุรี หรือเพาะเลี้ยงเอง มีการจำหน่ายน้ำผึ้งในตลาดท้องถิ่นและจำหน่ายโดยไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้ง ผลการศึกษาพบว่าคะแนนการยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งจัดอยู่ในเกณฑ์ระดับน้อยเกษตรกรไม่นิยมให้เช่าผึ้งผสมเกสร มีระดับการยอมรับเทคโนโลยีฯน้อยที่สุด เทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งส่วนใหญ่เกษตรกรปฎิบัติยอมรับอยู่ระดับปานกลาง มีเพียงการใช้ถังสลัดน้ำผึ้งเมื่อได้ผลผลิตเท่านั้นที่มีการยอมรับปฎิบัติอยู่ในระดับมาก สถานภาพทางสังคมและเศรษฐกิจ ด้านต่าง ๆ ได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษา รายได้จากการเลี้ยงผึ้ง มีความสัมพันธ์กับระดับการยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติแต่สภาพทางสังคมและเศรษฐกิจด้านจำนวนแรงงานในครอบครัวและการเป็นสมาชิกกลุ่มหรือสมาคมมีความสัมพันธ์กันกับการยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ( p = 0.05 ) ซึ่งเป็นการยอมรับสมมติฐานที่ตั้งไว้ ปัญหาส่วนใหญ่ ขาดแรงงาน ทุน การใช้สารเคมี ขาดอุปกรณ์เลี้ยงผึ้ง การตลาดและเวลา ข้อเสนอแนะคือให้รัฐบาลสนับสนุนด้านการตลาดน้ำผึ้งให้มากขึ้นรณรงค์ไม่ใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืชโดยใช้พืชสมุนไพรแทนและจำหน่ายน้ำตาลในราคาประหยัดแก่ผู้เลี้ยงผึ้ง
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมส่งเสริมการเกษตร
คำสำคัญ: ฟาร์มผึ้ง
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งพันธุ์ต่างประเทศในภาคตะวันออก ภาคกลาง และภาคตะวันตก
กรมส่งเสริมการเกษตร
2548
การเยี่ยมของเกษตรตำบล : ศึกษาเฉพาะกรณีในภาคกลาง ภาคตะวันออกและภาคตะวันตก การใช้เทคโนโลยีการปลูกงาในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคกลาง ภาคเหนือ และภาคตะวันตก ปี 2538 การเยี่ยมของเกษตรตำบล ศึกษาเฉพาะกรณีในภาคกลาง ตะวันออก และภาคตะวันตก การประเมินลักษณะเชื้อพันธุกรรมข้าวในพื้นที่ภาคกลาง ภาคตะวันออก และภาคตะวันตก ปี 2555 การประเมินลักษณะเชื้อพันธุกรรมข้าวในพื้นที่ภาคกลาง ภาคตะวันออก และภาคตะวันตก ปี 2553 การประเมินลักษณะเชื้อพันธุกรรมข้าวในพื้นที่ภาคกลาง ภาคตะวันออกและภาคตะวันตก ปี 2551 การศึกษาสภาวะการเพาะปลูกข้าวนาปรังในเขตภาคกลางและภาคตะวันตก การยอมรับเทคโนโลยีการเลี้ยงผึ้งพันธุ์ของเกษตรกรที่ร่วมโครงการส่งเสริมการเลี้ยงผึ้งในภาคใต้ การเลี้ยงผึ้งพันธุ์ของเกษตรกรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การเปรียบเทียบพันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ภาคตะวันออก
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก