สืบค้นงานวิจัย
ผลของวิตามินซีและกรดแทนนิคในน้ำผลไม้ต่อปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จากอาหาร
Nalinee Boriboonthanarak - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: ผลของวิตามินซีและกรดแทนนิคในน้ำผลไม้ต่อปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จากอาหาร
ชื่อเรื่อง (EN): The effect of vitamin C and tannic acid in fruit juices on iron availability from the experimental diet by an In vitro method
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Nalinee Boriboonthanarak
บทคัดย่อ: ภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กเป็นปัญหาโภชนาการที่สำคัญของประเทศไทย ซึ่งเกิดจาก การได้รับอาหารที่มีธาตุเหล็กที่ร่างกายใช้ประโยชน์ได้ต่ำ น้ำผลไม้เป็นแหล่งอาหารที่มีวิตามินซีสูงซึ่งเป็น ปัจจัยสำคัญช่วยส่งเสริมให้ธาตุเหล็กอยู่ในรูปที่ร่างกายนำไปใช้ประโยชน์ได้มากขึ้น แต่น้ำผลไม้บางชนิด มีกรดแทนนิคซึ่งมีผลยับยั้งการดูดซึมธาตุเหล็ก ดังนั้นการศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาผลของน้ำ ผลไม้ที่มีปริมาณวิตามินซีและกรดแทนนิคแตกต่างกันต่อธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จากอาหารทดลอง และผลของน้ำผลไม้ที่มีอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรดแทนนิคเพิ่มขึ้นต่อธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จาก อาหารทดลอง ปริมาณหล็กละลายน้ำและร้อยละของเหล็กละลายน้ำต่อเหล็กรวมใช้เป็นตัวบ่งชี้ปริมาณธาตุ เหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในการศึกษานี้ ผลการศึกษาพบว่าน้ำผลไม้ที่มีทั้งวิตามินซีและกรดแทนนิคทำให้ปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ ได้ในอาหารทดลองลดลง ในขณะที่น้ำผลไม้ที่มีวิตามินซีและไม่มีกรดแทนนิคทำให้ปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ ประโยชน์ได้ในอาหารเพิ่มขึ้น การเติมน้ำผลไม้ที่ทั้งวิตามินซีและกรดแทนนิค ได้แก่ น้ำฝรั่ง น้ำมะม่วง น้ำ แอปเปิ้ลเขียว น้ำแอปเปิ้ลแดง และน้ำพุทรา ปริมาตร 250 มิลลิลิตรในอาหารทดลองทำให้ปริมาณธาตุ เหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในอาหารมีค่าลดลงประมาณ 1.7 ถึง 14.7 เท่าจากอาหารที่ไม่ได้เติมน้ำผลไม้อย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ สำหรับการเติมน้ำส้มและน้ำมะละกอที่มีวิตามินซีและไม่มีกรดแทนนิคนั้นเพิ่มปริมาณ ธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ประมาณ 1.3 เท่าจากอาหารทดลองที่ไม่ได้เติมน้ำผลไม้ ส่วนการเติมน้ำแตงโม ที่ไม่มีกรดแทนนิคและมีวิตามินซี 59.93 มิลลิกรัมต่อ 250 มิลลิลิตร ซึ่งมีค่าต่ำกว่าน้ำส้มและน้ำมะละกอ ไม่มีผลต่อปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในอาหารทดลอง การเติมวิตามินซีสังเคราะห์ในน้ำแอปเปิ้ล เพื่อทำการศึกษาผลของการเพิ่มอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรดแทนนิคต่อธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จาก อาหารทดลอง ผลการศึกษาพบว่าอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรดแทนนิคที่สูงกว่า 1.78:1 และ 1.11:1 ของ น้ำแอปเปิ้ลเขียวและน้ำแอปเปิ้ลแดงตามลำดับทำให้ปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในอาหารมีค่าเพิ่ม ขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติจากอาหารทดลองที่เติมน้ำแอปเปิ้ลเขียวและน้ำแอปเปิ้ลแดงที่ไม่มีการเพิ่ม วิตามินซี เมื่อหาความสัมพันธ์ของเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้กับปัจจัยการดูดซึมธาตุเหล็ก พบว่าเหล็กที่ใช้ ประโยชน์ได้มีความสัมพันธ์เชิงลบกับกรดแทนนิค แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับวิตามินซีอย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติ อย่างไรก็ดีพบว่าเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรด แทนนิค
บทคัดย่อ (EN): Iron deficiency anemia is a public health problem in Thailand. One important factor of its causation is low iron availability intake. Fruit juices are known to increase dietary iron availability because of a high enhancer, vitamin C. Some fruit juices have tannic acid which is an effective iron absorption inhibitor. The objectives of this study were to determine the effect of different fruit juices with different vitamin C and tannic acid contents on iron availability from the experimental diet. The effect of increasing vitamin C and tannic acid ratio in fruit juices on iron availability from the experimental diet was also investigated. The soluble iron and percentage of soluble iron to total iron were applied as the iron availability indicators in the present study. The results showed that fruit juices containing both vitamin C and tannic acid decreased iron availability from the experimental diet, whereas fruit juices containing vitamin C and no tannic acid increased iron availability from the diet. The addition of 250 ml fruit juice containing both vitamin C and tannic acid, guava juice, mango juice, green apple juice, red apple juice and jujube juice significantly decreased iron availability 1.7 to 14.7 times lower than the experimental diet without fruit juice. Fruit juices which contain vitamin C and no tannic acid, such as orange juice and papaya juice, significantly increased iron availability 1.3 times higher than the experimental diet without fruit juice. However the addition of watermelon juice containing 59.93 mg vitamin C per 250 ml, which was substantially lower than that of orange juice and papaya juice, and no tannic acid, had no effect on iron availability. By adding synthetic vitamin C to apple juice, the effect of increasing the vitamin C and tannic acid ratio in apple juice on iron availability from the experimental diet was studied. The results showed that the ratio of vitamin C to tannic acid more than 1.78:1 and 1.11:1 of green apple juice and red apple juice, respectively, significantly increased iron availability from the experimental diet with unfortified apple juice. Regarding the correlation between iron availability and iron absorption factors, the iron availability and tannic acid content were found to have a negative correlation whereas iron availability was not significantly related to vitamin C. However, iron availability was positively correlated with the ratio of vitamin C to tannic acid
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=1118&obj_id=641
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): Fruit juices
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: ภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กเป็นปัญหาโภชนาการที่สำคัญของประเทศไทย ซึ่งเกิดจาก การได้รับอาหารที่มีธาตุเหล็กที่ร่างกายใช้ประโยชน์ได้ต่ำ น้ำผลไม้เป็นแหล่งอาหารที่มีวิตามินซีสูงซึ่งเป็น ปัจจัยสำคัญช่วยส่งเสริมให้ธาตุเหล็กอยู่ในรูปที่ร่างกายนำไปใช้ประโยชน์ได้มากขึ้น แต่น้ำผลไม้บางชนิด มีกรดแทนนิคซึ่งมีผลยับยั้งการดูดซึมธาตุเหล็ก ดังนั้นการศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาผลของน้ำ ผลไม้ที่มีปริมาณวิตามินซีและกรดแทนนิคแตกต่างกันต่อธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จากอาหารทดลอง และผลของน้ำผลไม้ที่มีอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรดแทนนิคเพิ่มขึ้นต่อธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จาก อาหารทดลอง ปริมาณหล็กละลายน้ำและร้อยละของเหล็กละลายน้ำต่อเหล็กรวมใช้เป็นตัวบ่งชี้ปริมาณธาตุ เหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในการศึกษานี้ ผลการศึกษาพบว่าน้ำผลไม้ที่มีทั้งวิตามินซีและกรดแทนนิคทำให้ปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ ได้ในอาหารทดลองลดลง ในขณะที่น้ำผลไม้ที่มีวิตามินซีและไม่มีกรดแทนนิคทำให้ปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ ประโยชน์ได้ในอาหารเพิ่มขึ้น การเติมน้ำผลไม้ที่ทั้งวิตามินซีและกรดแทนนิค ได้แก่ น้ำฝรั่ง น้ำมะม่วง น้ำ แอปเปิ้ลเขียว น้ำแอปเปิ้ลแดง และน้ำพุทรา ปริมาตร 250 มิลลิลิตรในอาหารทดลองทำให้ปริมาณธาตุ เหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในอาหารมีค่าลดลงประมาณ 1.7 ถึง 14.7 เท่าจากอาหารที่ไม่ได้เติมน้ำผลไม้อย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ สำหรับการเติมน้ำส้มและน้ำมะละกอที่มีวิตามินซีและไม่มีกรดแทนนิคนั้นเพิ่มปริมาณ ธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ประมาณ 1.3 เท่าจากอาหารทดลองที่ไม่ได้เติมน้ำผลไม้ ส่วนการเติมน้ำแตงโม ที่ไม่มีกรดแทนนิคและมีวิตามินซี 59.93 มิลลิกรัมต่อ 250 มิลลิลิตร ซึ่งมีค่าต่ำกว่าน้ำส้มและน้ำมะละกอ ไม่มีผลต่อปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในอาหารทดลอง การเติมวิตามินซีสังเคราะห์ในน้ำแอปเปิ้ล เพื่อทำการศึกษาผลของการเพิ่มอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรดแทนนิคต่อธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จาก อาหารทดลอง ผลการศึกษาพบว่าอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรดแทนนิคที่สูงกว่า 1.78:1 และ 1.11:1 ของ น้ำแอปเปิ้ลเขียวและน้ำแอปเปิ้ลแดงตามลำดับทำให้ปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในอาหารมีค่าเพิ่ม ขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติจากอาหารทดลองที่เติมน้ำแอปเปิ้ลเขียวและน้ำแอปเปิ้ลแดงที่ไม่มีการเพิ่ม วิตามินซี เมื่อหาความสัมพันธ์ของเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้กับปัจจัยการดูดซึมธาตุเหล็ก พบว่าเหล็กที่ใช้ ประโยชน์ได้มีความสัมพันธ์เชิงลบกับกรดแทนนิค แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับวิตามินซีอย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติ อย่างไรก็ดีพบว่าเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับอัตราส่วนของวิตามินซีต่อกรด แทนนิค
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

Nalinee Boriboonthanarak. "ผลของวิตามินซีและกรดแทนนิคในน้ำผลไม้ต่อปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จากอาหารThe effect of vitamin C and tannic acid in fruit juices on iron availability from the experimental diet by an In vitro method". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2546

Nalinee Boriboonthanarak. "ผลของวิตามินซีและกรดแทนนิคในน้ำผลไม้ต่อปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จากอาหารThe effect of vitamin C and tannic acid in fruit juices on iron availability from the experimental diet by an In vitro method". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2546. Print.



TARR Wordcloud:
ผลของวิตามินซีและกรดแทนนิคในน้ำผลไม้ต่อปริมาณธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้จากอาหาร
Nalinee Boriboonthanarak
มหาวิทยาลัยมหิดล
2546
ธาตุเหล็กที่ใช้ประโยชน์ได้ในอาหารที่มีข้าวเป็นองค์ประกอบหลักที่เติมแหล่งโปรตีนจากสัตว์ชนิดต่าง ๆ การศึกษาการยอมรับทางประสาทสัมผัส ความคงตัว และการนำธาตุเหล็กไปใช้ประโยชน์ของผลิตภัณฑ์ซอสถั่วเหลืองเสริมธาตุเหล็กชน การศึกษาปริมาณการใช้น้ำของผักตบชวา จอก และแหน การศึกษาปริมาณน้ำใช้ น้ำเสีย และขยะในมหาวิทยาลัยนเรศวร (ส่วนหนองอ้อ) จังหวัดพิษณุโลก การลดค่าซีโอดีในน้ำเสียจากกระบวนการผลิตผลไม้กระป๋องโดยใช้ยีสต์ กระบวนการปลดปล่อยธาตุอาหารในดินกรดที่มีการเติมกากตะกอนจากโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร การทนแล้งและประสิทธิภาพการดูดใช้ธาตุอาหารในข้าวโพด การย่อยได้และการใช้ประโยชน์ได้ของกะลาเมล็ดกาแฟในอาหารสัตว์ ปริมาณธาตุอาหารของน้ำที่แทรกอยู่ระหว่างอนุภาคทรายจากหาดทรายบริเวณภาคตะวันออกของไทย การใช้ประโยชน์น้ำเสียจากขบวนการผลิตสารซีโอไลท์ในการบำบัดน้ำเสียจากโรงงานผลิตท่อทองแดงทองเหลือง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair