สืบค้นงานวิจัย
วินิจฉัยความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงชนิดออแกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมตในสัตว์น้ำ
จิรศักดิ์ ตั้งตรงไพโรจน์ - จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ชื่อเรื่อง: วินิจฉัยความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงชนิดออแกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมตในสัตว์น้ำ
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: จิรศักดิ์ ตั้งตรงไพโรจน์
บทคัดย่อ: ทดลองหาค่า LC50 (median lethal concentration) ภายใน 96 ชั่วโมงเพื่อเปรียบเทียบความเป็นพิษเฉียบพลันของสารฆ่าแมลงสองกลุ่ม (กลุ่มออแกโนฟอสเฟต = เมททิลพาราไธออนและกลุ่มคาร์บาเมต = คาร์บาริล) ในกุ้งกุลาดำและปลากะพงขาว ค่า LC50, 96 ชม. ของเมททิลพาราไธออนในกุ้งกุลาดำและปลากะพงขาวเท่ากับ 54 มค.ก./ลิตร และ 1.48 มก./ลิตร ตามลำดับ และค่า LC50 ภายใน 96 ชั่วโมงของคาร์บาริล ในปลากะพงขาวเท่ากับ 2.95 มก./ลิตร อัตราการตายและความรุนแรงของอาการเป็นพิษของกุ้งกุลาดำและปลากะพงขาวเพิ่มขึ้นตามขนาดของความเข้มข้นของสารฆ่าแมลงทั้งสองชนิด จากค่า LC50 ที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ากุ้งกุลาดำมีความไวจากความเป็นพิษของเมททิลพาราไธออน มากกว่าปลากะพงขาวประมาณ 30 เท่า และในปลากะพงขาวนั้น เมททิลพาราไธออนมีความเป็นพิษมากกว่าคาร์บาริลสองเท่าโดยประมาณ นอกจากนี้สมรรถนะเอนไซม์โฆลีนเอสเทอเรสในสมอง (สำหรับกุ้งเป็นเส้นประสาท) และกล้ามเนื้อของปลาและกุ้งทุกกลุ่มที่ได้รับสารฆ่าแมลงทั้งสองชนิดลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) สมรรถนะของเอนไซม์ที่ลดลงยังขึ้นกับความเข้มข้นของสารฆ่าแมลงทั้งสองชนิดที่ได้รับ ส่วนผลการตรวจทางจุลพยาธิสภาพนั้นกลับไม่พบว่ามีการผิดปกติอย่างมีนัยสำคัญทั้งในกุ้งและปลาที่สัมผัสสารฆ่าแมลงในขนาดสูงและตายในทันที (ภายใน 6 ชั่วโมง) ดังนั้นผลการตรวจจุลพยาธิสภาพไม่ได้แสดงถึงความสัมพันธ์ของขนาดความเข้มข้นและความรุนแรงของการเปลี่ยนแปลงทางพยาธิสภาพได้ในความเป็นพิษแบบเฉียบพลัน อย่างไรก็ตามผลการตรวจจุลพยาธิสภาพของกุ้งและปลาที่รอดตายเกิน 24 ชั่วโมงแสดงให้เห็นว่ามีการเสียหายของเหงือก ตับ (ในกุ้งเป็นและตับอ่อน) และกล้ามเนื้อเกิดขึ้นเนื่องจากสารฆ่าแมลง ดังนั้นระยะเวลาที่สัมผัสกับสารพิษเหล่านี้น่าจะเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้เกิดความรุนแรงของการเปลี่ยนสภาพ จากผลการศึกษาทั้งหมดโดยรวมทำให้ได้ข้อเสนอแนะว่าการยับยั้งสมรรถนะเอนไซม์โฆลีนเอสเทอเรสอย่างรุนแรงทั้งในกล้ามเนื้อและสมองเนื่องจากสารฆ่าแมลงที่มีฤทธิ์ต้านเอนไซม์โฆลีนเอสเทอเรสทั้งสองกลุ่ม (ออแกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมต) เป็นดัชนีที่บ่งบอกถึงความเป็นพิษของสารฆ่าแมลงเหล่านี้เป็นอย่างดี วิธีการนี้มีความจำเพาะ สามารถตรวจได้โดยง่าย รวดเร็ว และเป็นที่ใช้กันอย่างกว้างขวาง
บทคัดย่อ (EN): carbaryl) in tiger shrimp (Penaeus monodon) and giant perch (Lates calcalifer). The LC50, 96 hr of methylparathion in tiger shrimp and fish were found to be 54 mcg/litre and 1.48 mg/litre repectively and the 96 hours LC50 of carbaryl in giant perch was 2.95 mg/litre. Both the mortality rate and severity of intoxication sign showed a direct relationship between the dosage of the two insecticides. The LC50 values investigated in the present study showed that , in comparison to the giant perch, tiger shrimp was about 30 folds sensitive to methyl parathion intoxication and in giant perch, methyl parathion was about 2 folds more toxic than carbaryl. Moreover, brain (nerve tissue for shrimp) and muscle cholinesterase activities of all treated fish and shrimp decreased significantly (p<0.05). The decreasing of enzyme activities was also depended on exposed concentration of the two insecticides. There was no significant histopathological abnormalities in tiger shrimp and giant perch which exposed to high concentration of the insecticides and dried immediately (within 6 hours). Thus, the histological study show no relationship between the dosage and the severity of pathological alterations for acute toxicity. However, the histopathological study of the survivors over 24 hours showed damages in gill, liver (hepato-pancrease for shrimp) and muscle. The duration of exposure to these toxic compounds should be the main factor of the severity of these alterations. All of the results suggested that the strong inhibition of cholinesterase activities both in muscle and brain (nerve tissue for shrimp) due to anticholinesterase insecticides (organophosphates and carbamates) is a good indicator of their poisoning. It is more specific, simple, rapid and generously used.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://thailis-db.car.chula.ac.th/CU_DC/May2005/Research/Supatra.pdf
เผยแพร่โดย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
คำสำคัญ: พิษวิทยา
เจ้าของลิขสิทธิ์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
รายละเอียด: carbaryl) in tiger shrimp (Penaeus monodon) and giant perch (Lates calcalifer). The LC50, 96 hr of methylparathion in tiger shrimp and fish were found to be 54 mcg/litre and 1.48 mg/litre repectively and the 96 hours LC50 of carbaryl in giant perch was 2.95 mg/litre. Both the mortality rate and severity of intoxication sign showed a direct relationship between the dosage of the two insecticides. The LC50 values investigated in the present study showed that , in comparison to the giant perch, tiger shrimp was about 30 folds sensitive to methyl parathion intoxication and in giant perch, methyl parathion was about 2 folds more toxic than carbaryl. Moreover, brain (nerve tissue for shrimp) and muscle cholinesterase activities of all treated fish and shrimp decreased significantly (p
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

จิรศักดิ์ ตั้งตรงไพโรจน์. "วินิจฉัยความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงชนิดออแกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมตในสัตว์น้ำ". จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2541

จิรศักดิ์ ตั้งตรงไพโรจน์. "วินิจฉัยความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงชนิดออแกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมตในสัตว์น้ำ". จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2541. Print.



TARR Wordcloud:
วินิจฉัยความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงชนิดออแกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมตในสัตว์น้ำ
จิรศักดิ์ ตั้งตรงไพโรจน์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
2541
วินิจฉัยความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงชนิดออแกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมตในสัตว์น้ำ : รายงานผลโครงการวิจัย การศึกษาผลของสารเคมีกำจัดแมลงกลุ่มออกาโนฟอสเฟตต่อการเปลี่ยนแปลงทางโลหิตวิทยา พยาธิวิทยาและระดับเอนไซม์โฆลีนเอสเตอเรสในปลาดุก : รายงานผลการวิจัย การวิเคราะห์หาสารพิษตกค้างในน้ำอ่างเก็บน้ำหมานตอนบนโดยเทคนิคโครมาโทรกราฟฟี่ของเหลวสมรรถนะสูง การศึกษาความเป็นพิษของยาฆ่าแมลงบางชนิดต่อด้วงเต่าตัวห้ำของเพลี้ยอ่อน การขึ้นรูปแคลเซียมฟอสเฟตชนิดพรุน การพัฒนาการผลิตวัคซีนและสารเสริมอาหารโดยเทคนิคการตรึงเพื่อกระตุ้น ภูมิคุ้มกันของปลาทะเลต่อปรสิตสัตว์น้ำหรือแบคทีเรีย. การพัฒนากระบวนการผลิตสัตว์น้ำให้มีคุณภาพและปลอดภัย: การพัฒนาการเลี้ยงปลานิลให้ปลอดจากการปนเปื้อนของกลิ่นไม่พึงประสงค์ การพัฒนากระบวนการผลิตสัตว์น้ำให้มีคุณภาพและปลอดภัย: การพัฒนาการเลี้ยงปลานิลให้ปลอดภัยจากการปนเปื้อนของกลิ่นไม่พึ่งประสงค์ ศึกษาผลิตภัณฑ์หมักจากถั่วชนิดต่างๆ 4 ชนิด ผลของชนิดฟอสเฟต เกลือ และความเป็นกรดด่างต่อผลผลิตและคุณภาพของปลานิลแล่แช่แข็ง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair