สืบค้นงานวิจัย
การพัฒนาและเพิ่มผลผลิตปลาสวายโมง (Thai Panga) เพื่อการส่งออก
สมร พรชื่นชูวงศ์ - มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี
ชื่อเรื่อง: การพัฒนาและเพิ่มผลผลิตปลาสวายโมง (Thai Panga) เพื่อการส่งออก
ชื่อเรื่อง (EN): The improvement of Thai Panga production for export
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: สมร พรชื่นชูวงศ์
บทคัดย่อ: จากการที่มีการเริ่มเลี้ยงปลาสวายโมงซึ่งเป็นปลาลูกผสมในสกุล Pangasius ในภาค ตะวันออกเฉียงเหนือเพิ่มขึ้น ดังนั้นจึงต้องการหาแหล่งพลังงานสำหรับอาหารปลาที่มีราคาถูก เพื่อนำมาเป็น ส่วนประกอบในการทำอาหารสำหรับปลาสวายโมง โดยได้ศึกษาความสามารถในการใช้คาร์โบไฮเดรตใน อาหารสำหรับปลาสวายโมงขนาดเล็ก และปลาขนาดวัยรุ่นจนถึงตัวเต็มวัย เพื่อทราบความเป็นไปได้ในการใช้ มันสำปะหลัง ซึ่งมีจำนวนมากในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สำหรับการทดสอบอาหารในปลาขนาดเล็ก ได้ ทดลองเลี้ยงปลาสวายโมงด้วยขนาดเริ่มต้น 11.55+1.70 รัม ด้วยอาหารทดลองที่มีระดับโปรตีนประมาณ 30% และมีระดับคาร์โบไฮเดรต 5 ระดับได้แก่ 42%, 44%, 46%6, 48% และ 50% ตามลำดับ โดยใช้มัน สำปะหลังเป็นส่วนผสมในการปรับระดับคาร์โบไฮเดรตในอาหาร ที่ระดับ 19%, 23%, 27%, 31% และ 34% ตามลำดับ ทดลองเลี้ยงในตู้กระจกขนาด 12x24x15.2 นิ้ว ใช้ระบบน้ำหมุนเวียน ความหนาแน่น 20 ตัวต่อตู้ ทดลอง ให้อาหารแบบกินจนอิ่มวันละ 2 ครั้ง ระยะเวลาทดลอง 90 วัน ผลการศึกษาพบว่า น้ำหนักสุดท้ายมี ค่าประมาณ 81-144 กรัม น้ำหนักเพิ่มต่อวัน และ อัตราการเจริญเติบโตจำเพาะสูงที่สุดในกลุ่มที่เลี้ยงด้วย อาหารที่มีระดับคาร์โบไฮเดรต 46 % โดยมีความแตกต่างทางสถิติ (P0.05) น้ำหนักเพิ่มต่อวันของ ปลาทดลองมีค่าอยู่ระหว่าง 0.77-1.47 กรัมต่อวัน และอัตราการเจริญเติบโตจำเพาะมีค่าอยู่ระหว่าง 1.9-2.7 เปอร์เซ็นต์ต่อวัน อัตราแลกเนื้อมีค่าอยู่ระหว่าง 1.5-23 โดยกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารทดลองที่มีระดับ คารโบไฮเดรต 50% มีค่าอัตราแลกเนื้อสูงที่สุดและแตกต่างทางสถิต (P0.05) ค่าประสิทธิภาพการใช้โปรตีน มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตาม การเพิ่มขึ้นของระดับคาร์โบไฮเดรตในอาหาร แต่มีค่าลดลงเมื่อระดับคาร์โบไฮเดรตในอาหารเพิ่มเป็น 50% จากผลการศึกษาสรุปว่าระดับคาร์โบไฮเดรตในอาหารสำหรับปลาสวายโมงอายุ 1-4 เดือน มีค่าประมาณ 46% โดยมีส่วนผสมของมันสำปะหลังประมาณ 27% ทดลองเลี้ยงปลาสวายโมงขนาดเริ่มต้น 192.94+24.38 กรัม ด้วยอาหารทดลองที่มีระดับโปรตีนและ คาร์โบไฮเดรตที่แตกต่างกันดังนี้ กลุ่มที่ 1 -3 เลี้ยงด้วยอาหารทดลองที่มีระดับโปรตีน 25% และมีระดับ คาร์โบไฮเดรต 379, 46%, และ 53% ตามลำดับ กลุ่มที่ 4 เลี้ยงด้วยอาหารที่มีระดับโปรตีน 23% คารโบไฮเดรต 57% กลุ่มที่ 5 เลี้ยงด้วยอาหารทดลองที่มีระดับโปรตีน 19% คารโบไฮเดรต 619 ทดลองเลี้ยง ในกระชังโครงเหล็กตาข่ายทำจากไนลอน กระชังขนาด 1x1x1.5 ลูกบาศก์เมตร แขวนอยู่ในบ่อดินขนาด 5 ไร่ บ่อลีก 1.2 เมตร ความหนาแน่น 20 ตัวต่อกระชัง ให้อาหารแบบกินจนอิ่มวันละ 2 ครั้ง ทดลองเลี้ยงเป็นเวลา 17กรัมต่อวัน พบในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีระดับโปรตีน 25% คาร์โบไฮเดรต 53% แต่ไม่แตกต่างทางสถิติ (P>0.05) กับอีก 2 กลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีระดับโปรตีนเท่ากัน และมีค่าสูงกว่ากลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มี โปรตีน 23% และ 199 ตามลำดับ โดยมีความแตกต่างทางสถิติ (P 0.05 ประสิทธิภาพการใช้โปรตีนสูงที่สุด 2.2 พบในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหาร ที่มีโปรตีน 199 โดยมีความแตกต่างทางสถิติ (P0.05) กับกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารโปรตีน 23% สำหรับองค์ประกอบทางเคมีพบว่า เปอร์เซ็นต์เถ้า เปอร์เซ็นต์ไขมัน ในเนื้อปลา มีค่ไม่แตกต่างทางสถิติ (P>0.05) แต่ค่าเปอร์เซ็นต์โปรตีนในเนื้อ ปลาในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารโปรตีน 25% มีค่าสูงกว่ากลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารโปรตีน 23 และ 19% ตามลำดับ และมีความแตกต่างทางสถิติ (P0.05) กับอีก 2 กลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีระดับโปรตีนเท่ากัน และมีค่าสูงกว่ากลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มี โปรตีน 23% และ 199 ตามลำดับ โดยมีความแตกต่างทางสถิติ (P 0.05 ประสิทธิภาพการใช้โปรตีนสูงที่สุด 2.2 พบในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีโปรตีน 199 โดยมีความแตกต่างทางสถิติ (P0.05) กับกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารโปรตีน 23% สำหรับองค์ประกอบทางเคมีพบว่าเปอร์เซ็นต์เถ้า เปอร์เซ็นต์ไขมัน ในเนื้อปลา มีค่ไม่แตกต่างทางสถิติ (P>0.05) แต่ค่าเปอร์เซ็นต์โปรตีนในเนื้อปลาในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารโปรตีน 25% มีค่าสูงกว่ากลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารโปรตีน 23 และ 19% ตามลำดับและมีความแตกต่างทางสถิติ (P<0.05) ผลการศึกษาการทำงานของกิจกรรมเอนไซม์ในท่อทางเดินอาหารและตับ ในปลาสวายโมงขนาดวัยรุ่นถึงตัวเต็มวัย พบว่าปลาสวายโมงมีเอนไซม์ที่ใช้ในการย่อยโปรตีน ไขมัน และคาร์โบไฮเดรต ในสัดส่วนที่ไม่แตกต่างกันมากนัก เอนไซม์ทั้งสามชนิดได้แก่ โปรติเอส (protease) อะไมเลส (amylase และ ไลเปส (Iipase สามารถพบได้ในทั้ง 3 อวัยวะได้แก่ กระเพาะอาหาร ลำไส้ และ ตับ โดยค่ากิจกรรมเอนไชม์โปรตีเอส ในลำไส้มีค่าค่อนข้างสูงกว่าค่ากิจกรรมเอนไซม์ชนิดอื่นๆ ในทั้ง 3 อวัยวะ และการเพิ่มระดับคาร์โบไฮเดรตในอาหารที่มีระดับโปตีนเท่ากัน ไม่ได้ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของกิจกรรมเอนไซม์ในทั้ง 3 อวัยวะมากนักยกเว้นค่ากิจกรรมของไลเปสในลำไส้ของปลาทดลองในกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารระดับโปรตีน 25 เปอร์เซ็นต์ เมื่อเพิ่มคาร์โบไฮเดรตจาก 37 เปอร์เซ็นต์ เป็น 53 และ 57 ค่ากิจกรรมการทำงานของ เอนชม์ไลเปสลดลง และมีความแตกต่างทางสถิติ (P<0.05) สรุปจากผลการศึกษาครั้งนี้ ในการเลี้ยงปลาสวายโมงขนาดวัยรุ่นถึงตัวเต็มวัย สามารถใช้อาหารที่มีระดับโปตีนที่ 23 เปอร์เซ็นต์ และคาร์โบไฮเดรต 57เปอร์เซ็นต์ โดยมีส่วนผสมของมันสำะหลัง 50 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งให้ผลอัตราการเจริญเติบโตและอัตราแลกเนื้อไม่แตกต่างจากกลุ่มที่เลี้ยงด้วยอาหารเม็ดปลาดุกที่มีระดับโปรตีน 25 และ 30 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ
บทคัดย่อ (EN): As the Thai Panga or hybrid Pangasius have been cultured and more practiced recently in Northeast of Thailand so it is necessary to find the cheap energy source for the fish diet. This study had been carried out to investigate the efficiency of carbohydrate utilization of fingerlings and juvenile to adult of Thai Panga. Cassava had been selected to be the carbohydrate source of the practical diets as it is ubiquitous in Northeast of Thailand. The fingerlings of Thai Panga with the average initial weight of 11.55+1. 70 g had been stocked in the recirculating aquarium with the size of 12x24x15.2 inches for 90 days. The experimental diets contained 30% protein and composed of 5 levels of carbohydrate. Fish had been fed satiation twice a day. The final weight of experimental fish were between 81-144 g. The maximum daily weight gain (DWG) and specific growth rate (SGR) were obtained from fish fed 46% of dietary carbohydrate and significantly higher (P0.05) from the others. DWG and SGR were between 0.77-1.47 g/day and 1.9-2.7%/day respectively. The highest FCR was obtained from fish fed 50% dietary carbohydrate and significantly different (P0.05) from those fed 25% dietary protein and lower levels of dietary carbohydrate. But the DWG of fish fed 25% dietary protein and 53% dietary carbohydrate was significantly higher than those fed 23%6 or 19%. While the DWG of fish fed 25% dietary protein and 38% carbohydrate was not significantly different (P>0.05) than those fed 23% or 19% which contained 57% and 61% carbohydrate respectively. FCR was between 2.3-2.4 and there was not significantly differently (P>0.05) among treatments. The highest PER was obtained from fish fed 19% dietary protein and was significantly different (P0.05) of fillet ash and lipid but the fillet protein of fish fed 25% dietary protein was higher significantly (P<0.05) than the others. Three digestive enzymes i.e. amylase protease and lipase were found in three organ; stomach, intestine and liver and the level of enzyme activities were not much different. The activity of protease in intestine was higher than the other enzymes in 3 organs. The increasing of dietary carbohydrate was not clearly affecting the enzyme activities except in fish fed 25% dietary protein once increased carbohydrate from 37% to 53% and 61% respectively the level of lipase activity was decrease significantly (P<0.05). The result showed the optimum of dietary protein and carbohydrate for the juvenile to adult of Thai Panga at 23%6 and 57% respectively which composed of 50% of cassava meal.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี
คำสำคัญ: มัยโอฟิบริลลาร์โปรตีน
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

สมร พรชื่นชูวงศ์. "การพัฒนาและเพิ่มผลผลิตปลาสวายโมง (Thai Panga) เพื่อการส่งออกThe improvement of Thai Panga production for export". มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี. 2555

สมร พรชื่นชูวงศ์. "การพัฒนาและเพิ่มผลผลิตปลาสวายโมง (Thai Panga) เพื่อการส่งออกThe improvement of Thai Panga production for export". มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี. 2555. Print.



TARR Wordcloud:
การพัฒนาและเพิ่มผลผลิตปลาสวายโมง (Thai Panga) เพื่อการส่งออก
สมร พรชื่นชูวงศ์
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี
30 กันยายน 2555
การอนุบาลลูกปลาสวายโมงในกระชังด้วยความหนาแน่นต่างกัน การเพิ่มกรดไขมันไม่อิ่มตัวสูงในปลาสวายโมงสำหรับการส่งออกต่างประเทศ การผลิตปลาสวายโมงขนาด ๑ นิ้วด้วยอัตราความหนาแน่นต่างกัน ในรางระบบน้าหมุนเวียน การพัฒนาผลิตภัณฑ์ลูกชิ้นปลาสวาย การศึกษาเชิงบูรณาการเพื่อเพิ่มศักยภาพ ในการเลี้ยงปลาสวายโมงเพื่อการส่งออก การปรับปรุงสภาพแวดล้อมเพื่อเพิ่มผลผลิตน้ำนมในฟาร์มของเกษตรกรรายย่อยในภาคตะวันออก การศึกษาการเพิ่มผลผลิตสวนมะพร้าว ในสภาพดินทรายชุดบ้านทอนจากการเลี้ยงสัตว์ โครงการพัฒนาผลิตภัณฑ์เพิ่มมูลค่าจากเศษเหลือของการแปรรูปปลาสวาย การศึกษาเบื้องต้นเพื่อเพิ่มผลผลิตหญ้าชันกาด (Panicum repens) ในสภาพดินเหนียวการระบายน้ำเลว การพัฒนากระบวนการผลิตข้าวไร่พันธุ์พื้นเมือง ในเขตพื้นที่ปลูกมันสำปะหลัง จังหวัดนครราชสีมา
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair