สืบค้นงานวิจัย
การศึกษาการนำธาตุเหล็กไปใช้ในร่างกายจากพันธุ์ข้าวธาตุเหล็กสูงพันธุ์ใหม่ในประเทศไทย
Tipakorn Intajak - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: การศึกษาการนำธาตุเหล็กไปใช้ในร่างกายจากพันธุ์ข้าวธาตุเหล็กสูงพันธุ์ใหม่ในประเทศไทย
ชื่อเรื่อง (EN): Iron bioavailability in newly bred high iron thai rice varieties : human study
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Tipakorn Intajak
บทคัดย่อ: ภาวะขาดธาตุเหล็กเป็นปัญหาโภชนาการที่เกิดขึ้นกับประชากรทั่วโลก ซึ่งสาเหตุที่สำคัญของการขาดธาตุ เหล็ก คือ การได้รับธาตุเหล็กจากอาหารไม่เพียงพอทั้งด้านปริมาณและคุณภาพ ข้าวเป็นอาหารหลักของประชากรใน หลายๆ ประเทศโดยเฉพาะในแถบทวีปเอเชีย ดังนั้น การพัฒนาพันธุ์ข้าวเพื่อค้นหาสายพันธุ์ข้าวที่มีธาตุเหล็กสูงและ ส่งเสริมให้มีการรับประทานจึงน่าจะเป็นทางเลือกหนึ่งที่จะแก้ปัญหาภาวการณ์ขาดธาตุเหล็กในประเทศที่ รับประทานข้าวเป็นแหล่งพลังงานหลักได้ วัตถุประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้ เพื่อศึกษาการดูดซึมธาตุเหล็กจากพันธุ์ ข้าวธาตุเหล็กสูงสองสายพันธุ์ (1000-11-2-26 และ 313-19-1-1) โดยวิธีการติดฉลากสารรังสีด้วยเหล็ก 59 ในอาหาร ทดลองที่ให้อาสาสมัครรับประทานและใช้ข้าวสายพันธุ์ปิ่นเกษตร (23-215) เป็นพันธุ์ข้าวควบคุม และใช้วิธีการหา การแตกตัวของเหล็กในหลอดทดลองเพื่อทดสอบหาปริมาณเหล็กที่นำไปใช้ได้ในเมนูต่างๆ เพื่อคัดเลือกอาหารที่ เหมาะสมที่จะรับประทานร่วมกับข้าวให้อาสาสมัครรับประทาน ซึ่งเมนูข้าวกับแกงส้มผักรวมได้ถูกเลือกมาใช้ใน การศึกษาครั้งนี้ อาหารทดลองและสารละลายอ้างอิง (เฟอรัสแอสคอร์เบต) จะถูกติดฉลากด้วยสารรังสีเหล็ก 59 ใน ปริมาณ 3 และ 2 ไมโครคิวรีตามลำดับ อาสาสมัครจะถูกเจาะเจาะเลือดเพื่อเป็นค่าพื้นฐานก่อนรับประทานอาหาร ทดลอง หลังจากนั้น 14 วันเจาะเลือดอีกครั้งเพื่อหาปริมาณเหล็กที่ถูกดูดซึม พร้อมกับรับประทานอาหารทดลองมื้อ ต่อไปหรือสารละลายอ้างอิง ผลการศึกษาในหลอดทดลองพบว่าค่าเฉลี่ยของการแตกตัวของเหล็กในอาหารทดลอง ข้าวกล้องและข้าวขัดพันธุ์ 1000 เป็น 1.49 และ 4.88% ในขณะที่ข้าวกล้องและข้าวขัดพันธุ์ 313 เป็น 2.42 และ 6.83% ตามลำดับ และผลการศึกษาในอาสาสมัคร พบว่าการดูดซึมธาตุเหล็กจากข้าวกล้องนั้นต่ำกว่าข้าวขัดอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ (P<0.05) โดยค่าการดูดซึมธาตุเหล็กในอาหารที่มีข้าวพันธุ์ 1000 ข้าวกล้องคิดเป็น 2.02% เมื่อเทียบกับข้าว ขัด 5.91% และในข้าวพันธุ์ 313 นั้นข้าวกล้องคิดเป็น 3.06 และ 9.82% ในข้าวขัดตามลำดับ ส่วนข้าวปิ่นเกษตรนั้นมี ค่าการแตกตัวของเหล็ก 8.16% และค่าการดูดซึมธาตุเหล็กเท่ากับ 7.87% ความสัมพันธ์ระหว่างการแตกตัวของ เหล็กในหลอดทดลองและการดูดซึมธาตุเหล็กจากอาหารทดลองมีค่าเท่ากับ 0.9284 (P<0.05) เมื่อเปรียบเทียบความ ต้องการธาตุเหล็กในแต่ละช่วงอายุกับการรับประทานอาหารทดลองดังกล่าว 3 มื้อโดยไม่ได้รับธาตุเหล็กจากแหล่ง อื่น พบว่าปริมาณธาตุเหล็กที่ดูดซึมได้คิดเป็น 13-19% ของความต้องการธาตุเหล็ก แต่ในกลุ่มหญิงวัยเจริญพันธุ์ที่มี ความต้องการธาตุเหล็กสูงกว่ากลุ่มอื่น ปริมาณเหล็กที่ดูดซึมได้จะคิดเป็น 5.1-6.7% ของความต้องการธาตุเหล็ก ดังนั้นจากผลการศึกษาจะเห็นได้ว่า หากมีการส่งเสริมให้มีการบริโภคข้าวสายพันธุ์ธาตุเหล็กสูงในแหล่งที่มีการ บริโภคข้าวเป็นอาหารหลัก จึงน่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันภาวะขาดธาตุเหล็กได้
บทคัดย่อ (EN): Ci of 59Fe, respectively. Every 14 days, each test meal was given and 12 ml of blood sample was collected for radioactive measurement. The results showed the average percentages of ionizable iron of the meal- mixed vegetable sour curry with unpolished and polished rice of 1000 variety were 1.49 and 4.90, respectively, whereas with those of 313 variety were 2.42 and 6.83 and that with the polished Pin Kaset (control rice) was 8.16 %. Human study showed also lower iron absorption of unpolished rice than polished rice significantly (P<0.05). The absorption values of the meal with unpolished rice of 1000 variety was 2.02 % compared to 5.91 % with the polished rice, whereas those of 313 variety were 3.06 % compared to 9.82 % and control rice was 7.87 %. The correlation between % ionizable iron and % iron absorption was 0.9284 (P<0.05). The iron content of unpolished rice was higher than that of polished rice and the amount absorbed was in turn higher in both varieties. Based on the requirements of all age groups, the consumption of polished rice varieties with mixed vegetable sour curry for three meals without any iron from other sources, could contribute absorbable iron of about 13-19 % of the requirement. Due to the higher iron requirement in adult females, the above foods can contribute about 5.1-6.7 % of requirement. Promoting consumption of high iron rice could be one of an effective strategy to prevent iron deficiency disorder especially where rice is a main staple food.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=3414&obj_id=4933
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): Trace elements in nutrition
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: ภาวะขาดธาตุเหล็กเป็นปัญหาโภชนาการที่เกิดขึ้นกับประชากรทั่วโลก ซึ่งสาเหตุที่สำคัญของการขาดธาตุ เหล็ก คือ การได้รับธาตุเหล็กจากอาหารไม่เพียงพอทั้งด้านปริมาณและคุณภาพ ข้าวเป็นอาหารหลักของประชากรใน หลายๆ ประเทศโดยเฉพาะในแถบทวีปเอเชีย ดังนั้น การพัฒนาพันธุ์ข้าวเพื่อค้นหาสายพันธุ์ข้าวที่มีธาตุเหล็กสูงและ ส่งเสริมให้มีการรับประทานจึงน่าจะเป็นทางเลือกหนึ่งที่จะแก้ปัญหาภาวการณ์ขาดธาตุเหล็กในประเทศที่ รับประทานข้าวเป็นแหล่งพลังงานหลักได้ วัตถุประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้ เพื่อศึกษาการดูดซึมธาตุเหล็กจากพันธุ์ ข้าวธาตุเหล็กสูงสองสายพันธุ์ (1000-11-2-26 และ 313-19-1-1) โดยวิธีการติดฉลากสารรังสีด้วยเหล็ก 59 ในอาหาร ทดลองที่ให้อาสาสมัครรับประทานและใช้ข้าวสายพันธุ์ปิ่นเกษตร (23-215) เป็นพันธุ์ข้าวควบคุม และใช้วิธีการหา การแตกตัวของเหล็กในหลอดทดลองเพื่อทดสอบหาปริมาณเหล็กที่นำไปใช้ได้ในเมนูต่างๆ เพื่อคัดเลือกอาหารที่ เหมาะสมที่จะรับประทานร่วมกับข้าวให้อาสาสมัครรับประทาน ซึ่งเมนูข้าวกับแกงส้มผักรวมได้ถูกเลือกมาใช้ใน การศึกษาครั้งนี้ อาหารทดลองและสารละลายอ้างอิง (เฟอรัสแอสคอร์เบต) จะถูกติดฉลากด้วยสารรังสีเหล็ก 59 ใน ปริมาณ 3 และ 2 ไมโครคิวรีตามลำดับ อาสาสมัครจะถูกเจาะเจาะเลือดเพื่อเป็นค่าพื้นฐานก่อนรับประทานอาหาร ทดลอง หลังจากนั้น 14 วันเจาะเลือดอีกครั้งเพื่อหาปริมาณเหล็กที่ถูกดูดซึม พร้อมกับรับประทานอาหารทดลองมื้อ ต่อไปหรือสารละลายอ้างอิง ผลการศึกษาในหลอดทดลองพบว่าค่าเฉลี่ยของการแตกตัวของเหล็กในอาหารทดลอง ข้าวกล้องและข้าวขัดพันธุ์ 1000 เป็น 1.49 และ 4.88% ในขณะที่ข้าวกล้องและข้าวขัดพันธุ์ 313 เป็น 2.42 และ 6.83% ตามลำดับ และผลการศึกษาในอาสาสมัคร พบว่าการดูดซึมธาตุเหล็กจากข้าวกล้องนั้นต่ำกว่าข้าวขัดอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ (P
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

Tipakorn Intajak. "การศึกษาการนำธาตุเหล็กไปใช้ในร่างกายจากพันธุ์ข้าวธาตุเหล็กสูงพันธุ์ใหม่ในประเทศไทยIron bioavailability in newly bred high iron thai rice varieties : human study". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2549

Tipakorn Intajak. "การศึกษาการนำธาตุเหล็กไปใช้ในร่างกายจากพันธุ์ข้าวธาตุเหล็กสูงพันธุ์ใหม่ในประเทศไทยIron bioavailability in newly bred high iron thai rice varieties : human study". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2549. Print.



TARR Wordcloud:
การศึกษาการนำธาตุเหล็กไปใช้ในร่างกายจากพันธุ์ข้าวธาตุเหล็กสูงพันธุ์ใหม่ในประเทศไทย
Tipakorn Intajak
มหาวิทยาลัยมหิดล
2549
การศึกษาปัจจัยที่ขัดขวางการดูดซึมแร่ธาตุ ปริมาณธาตุเหล็ก สังกะสี และทองแดง และการนำธาตุเหล็ก การศึกษาความเป็นไปได้ของการนำพลังงานที่ได้จากเศษยางล้อรถที่ไม่ใช้แล้วกลับมาใช้ใหม่ภายในโรงงาน การนำน้ำเสียกลับมาใช้ใหม่และการนำกลับผลิตภัณฑ์เพิ่มมูลค่าจากโรงงานปลาแช่งแข็ง การนำน้ำทิ้งจากบ้านเรือนกลับมาใช้ใหม่เพื่อการปลูกไม้ประดับ การศึกษาการนำธาตุเหล็กชนิดต่างๆที่เสริมลงในบะหมี่สดไปใช้ประโยชน์ได้โดยวิธีการเลียนแบบระบบการย่อยและการดูดซึมในหลอดทดลอง การศึกษาเอนไซม์เชิงซ้อนในกลุ่ม xylanolytic-cellulolytic จากเชื้อ Paenibacillus curdlanolyticus สายพันธุ์ B-6 และการนำไปประยุกต์ใช้ การโคลนนิ่งโดยใช้เซลล์ร่างกายในกระบือ การลดเวลานำในกระบวนการจัดเก็บเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์โดยใช้เทคนิคการผลิตแบบลีน การเตรียมและการประเมินฟิล์มอัลจิเนต อิมัลชั่นโดยใช้เทคนิคการผสมในน้ำมันเพื่อใช้ในระบบนำส่งยา การปรับปรุงพันธุ์ขมิ้นชันเพื่อใช้ประโยชน์ทางยาโดยการกลายพันธุ์ด้วยโคลชิซินและรังสีแกมมา
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair