สืบค้นงานวิจัย
เปรียบเทียบเทคนิคการสกัดสารแคปไซซินในพริกพันธุ์ต่างๆ
ประเสริฐ ประภานภสินธุ์ - มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ชื่อเรื่อง: เปรียบเทียบเทคนิคการสกัดสารแคปไซซินในพริกพันธุ์ต่างๆ
ชื่อเรื่อง (EN): Comparison of extraction techniques of capsaicin contents in capsicum cultivars
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ประเสริฐ ประภานภสินธุ์
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Prasert Prapanoppasin
บทคัดย่อ: เปรียบเทียบเทคนิคการสกัดสารแคปไซซินในพริกพันธุ์ต่างๆ ตั้งแต่ เดือนพฤษภาคม 2542 ถึง เดือนตุลาคม 2543 ที่ศูนย์วิจัยพืชผักเขตร้อน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม ด้วยวิธีการต่างๆ 4 วิธี คือ การสกัดด้วยเครื่องสกัดแบบซอกเลท การเขย่า การกวน และการแช่ โดยใช้ acetone เป็นตัวทำละลาย พบว่า การสกัดด้วยวิธีการแช่ให้ปริมาณโอลีโอเรซินมากที่สุด 17.24 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง ส่วนปริมาณสารแคปไซซินที่ได้จากการสกัด 4 วิธี ไม่แตกต่างกัน คือ 0.238 0.237 0.237 และ 0.230 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง ตามลำดับ ปริมาณโอลีโอเรซินและแคปไซซินที่สกัดได้ด้วยวิธีแช่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเมื่อระยะเวลาในการสกัดนานขึ้น โดยปริมาณโอลีโอเรซินเพิ่มขึ้น 7.3 8.1 8.37 และ 8.46 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง เมื่อใช้เวลาในการสกัด 1 3 5 และ 7 ชั่วโมง ส่วนปริมาณสารแคปไซซินเพิ่มขึ้น 0.21 0.23 0.24 และ 0.25 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง ตามลำดับ การสกัดโอลีโอเรซินและแคปไซซินจากพริกพันธุ์ CA364 ด้วยการแช่ โดยใช้ตัวทำละลาย 4 ชนิด คือ อะซีโตน เอทิลอะซีเตท 1:1 ของอะซีโตนและเอทิลอะซีเตท และ ไดคลอโรมีเทน พบว่าการสกัดด้วยอะซีโตนสามารถสกัดโอลีโอเรซินได้มากที่สุด 8.39 เปรอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง ส่วนปริมาณสารแคปไซซินที่สกัดได้จากตัวทำละลายทั้ง 4 ชนิด ไม่แตกต่างกัน การวิเคราะห์โอลีโอเรซินและแคปไซซินในพริก 10 พันธุ์ พบว่า พริกที่มีโอลีโอเรซิน 20.32 ถึง 23.75 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง ได้แก่พันธุ์ CA459 CA262 CA250 CA257 CA397 CA303 และพริกที่มีโอลีโอเรซินน้อยกว่า 20 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง ได้แก่พันธุ์ CA115 CA364 CA848 และ CA363 ส่วนปริมาณแคปไซซินที่สกัดได้จากพริก 10 พันธุ์ พบว่า พริกที่มีแคปไซซินมากได้แก่ พันธุ์ CA115 และ CA250 (ระหว่าง 0.46 ถึง 0.48 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง) รองลงมาได้แก่พันธุ์ CA257 CA303 CA459 CA364 CA262 (ระหว่าง 0.20 ถึง 0.28 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง) และพริกที่มีสารแคปไซซินระหว่าง 0.14 ถึง 0.16 เปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักแห้ง ได้แก่ พริกพันธุ์ CA397 CA363 และ CA848 ตามลำดับ
บทคัดย่อ (EN): The comparison of capsaicin extraction techniques in capsicum cultivars were conducted during May 1999 to October 2000 at Tropical Vegetable Research Center (TVRC) Kasetsart University, Kamphaengsean campus. The result showed that the highest oleoresin content was obtained form soaking technique (17.24 percent) but either extraction techniques, soxhlet, shaking, stirring or soaking, had no effect on capsaicin content. Oleoresin and capsaicin contents were tended to improve as the increases of the soaking time. Soaking from 1 hour to 3, 5 and 7 hours showed marked increases in oleoresin up to 7.3 8.1 8.37 and 8.46 percent, respectively. However, the capsaicin contents from different soaking time were similar (0.21-0.25 percent). The highest oleoresin content was obtained from acetone extraction (8.39 percent) but there were no differences in capsaicin content extracted by various solvents. The highest oleoresin contents extracted from ten cultivars were 20.32-23.75 percent in CA459 CA262 CA250 CA257 CA397 and CA303 and less than 20 percent were CA115 CA364 CA848 and CA363, respectively. While the highest capsaicin content (>0.45 percent) was in CA115 and CA250 cultivars, the moderate capsaicin content (0.20-0.28 percent) was in CA257 CA303 CA459 CA364 and CA262 and the lowest capsaicin content (less than 0.2 percent) was in CA397 CA363 and CA848, respectively.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://www.lib.ku.ac.th/KUthesis/PrasertPra/index.html
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
คำสำคัญ: แคปไซซิน
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
รายละเอียด: The comparison of capsaicin extraction techniques in capsicum cultivars were conducted during May 1999 to October 2000 at Tropical Vegetable Research Center (TVRC) Kasetsart University, Kamphaengsean campus. The result showed that the highest oleoresin content was obtained form soaking technique (17.24 percent) but either extraction techniques, soxhlet, shaking, stirring or soaking, had no effect on capsaicin content. Oleoresin and capsaicin contents were tended to improve as the increases of the soaking time. Soaking from 1 hour to 3, 5 and 7 hours showed marked increases in oleoresin up to 7.3 8.1 8.37 and 8.46 percent, respectively. However, the capsaicin contents from different soaking time were similar (0.21-0.25 percent). The highest oleoresin content was obtained from acetone extraction (8.39 percent) but there were no differences in capsaicin content extracted by various solvents. The highest oleoresin contents extracted from ten cultivars were 20.32-23.75 percent in CA459 CA262 CA250 CA257 CA397 and CA303 and less than 20 percent were CA115 CA364 CA848 and CA363, respectively. While the highest capsaicin content (>0.45 percent) was in CA115 and CA250 cultivars, the moderate capsaicin content (0.20-0.28 percent) was in CA257 CA303 CA459 CA364 and CA262 and the lowest capsaicin content (less than 0.2 percent) was in CA397 CA363 and CA848, respectively.
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ประเสริฐ ประภานภสินธุ์. "เปรียบเทียบเทคนิคการสกัดสารแคปไซซินในพริกพันธุ์ต่างๆComparison of extraction techniques of capsaicin contents in capsicum cultivars". มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 2544

ประเสริฐ ประภานภสินธุ์. "เปรียบเทียบเทคนิคการสกัดสารแคปไซซินในพริกพันธุ์ต่างๆComparison of extraction techniques of capsaicin contents in capsicum cultivars". มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 2544. Print.



TARR Wordcloud:
เปรียบเทียบเทคนิคการสกัดสารแคปไซซินในพริกพันธุ์ต่างๆ
ประเสริฐ ประภานภสินธุ์
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
2544
การศึกษาเปรียบเทียบวิธีการลดเชื้อปนเปื้อนในพริก ความเสถียรของพันธุกรรมรักษาเพศผู้เป็นหมันและความสามารถในการรวมตัวของลักษณะผลผลิตในพริกหนุ่ม การศึกษาความสามารถในการผสมและความสามารถในการต้านทานโรคแอนแทรคโนสของลูกผสมข้ามชนิดของพริก การจำแนกสายพันธุ์และความสามารถให้ผลผลิตของฮ่อมจากแหล่งต่างๆ ในภาคเหนือของประเทศไทย การเปรียบเทียบสมรรถภาพการผลิตและองค์ประกอบซากของไก่เนื้อสายพันธุ์การค้า 3 สายพันธุ์ที่นิยมเลี้ยงในประเทศไทย ความแตกต่างระหว่างพันธุ์ข้าวไทยในการปรับตัวต่อสภาพดินไม่ขังน้ำ การคัดเลือกประชากรข้าวลูกผสมรวมหมู่ระหว่างข้าวพันธุ์เหมยนองพื้นเมืองทนทานแมลงบั่วและพันธุ์ปทุมธานี 1 ในสภาพแวดล้อมแตกต่างกัน การศึกษาลักษณะของเทียนพันธุ์ป่า ผลของน้ำกรองเลี้ยงเชื้อแอคติโนมัยซีทที่ผลิตเอนไซม์ไคติเนสต่อเชื้อรา Colletotrichum spp. สาเหตุโรคแอนแทรคโนสในพริก การศึกษาเปรียบเทียบเทคนิคการวิเคราะห์ตะกอนและสารอาหารในคลองชลประทานแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair