สืบค้นงานวิจัย
การประเมินการดูดซึมธาตุเหล็กและปัจจัยที่มีผลต่อการดูดซึมของธาตุเหล็กในข้าวที่มีการคัดเลือกพันธุ์ที่ปลูกในประเทศไทย
Worrapanit Chansuwan - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: การประเมินการดูดซึมธาตุเหล็กและปัจจัยที่มีผลต่อการดูดซึมของธาตุเหล็กในข้าวที่มีการคัดเลือกพันธุ์ที่ปลูกในประเทศไทย
ชื่อเรื่อง (EN): Study on iron dialyzability and affecting factors in selected varieties of rice in Thailand by using In-Vitro digestion method
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Worrapanit Chansuwan
บทคัดย่อ: การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาปริมาณโปรตีน ธาตุเหล็ก สารยับยั้งการดูดซึมธาตุเหล็ก (ไฟเตทและแทนนิน) ในข้าวพันธุ์ต่างๆของประเทศไทย และศึกษาผลของการหุงข้าวแบบต่างๆ (ข้าวสวย ข้าวนึ่งและข้าวต้ม) ต่อปริมาณของสารอาหารและสารยับยั้งการดูดซึมธาตุเหล็กในข้าวพันธุ์ต่างๆ รวมถึงศึกษาเปอร์เซ็นต์การนำไปใช้ประโยชน์ของธาตุเหล็กในข้าวพันธุ์ที่มีธาตุเหล็กสูงโดยวิธีเลียนแบบการย่อยและการดูดซึมในหลอดทดลอง (Iron Dialyzability) ข้าวที่ใช้ในการศึกษามีทั้งพันธุ์ที่เป็นข้าวเจ้า (Non-glutinous rice) ในรูปของข้าวกล้อง (Brown rice) ข้าวเจ้าหอมนิล (Color rice) ข้าวสาร (White rice) ข้าวนึ่ง (Parboiled rice) และข้าวเหนียว (Glutinous rice) จากผลการทดลองพบว่าข้าวแต่ละพันธุ์มีค่าเฉลี่ยของสารอาหารที่แตกต่างกัน โดยปริมาณโปรตีนของข้าวเจ้าและข้าวเหนียว มีค่าอยู่ในช่วงร้อยละ 5.57 ถึง 9.28 และ 5.46 ถึง 7.23 ตามลำดับ ข้าวเจ้าและข้าวเหนียวมีปริมาณเหล็ก 0.09-4.50 และ 0.13-0.20 มิลลิกรัม/100 กรัม ตามลำดับ สำหรับไฟเตทในข้าวพบว่ามีค่าอยู่ในช่วง 60.39-868.84 มิลลิกรัม/100 กรัม ส่วนข้าวเจ้าหอมนิล ข้าวมันปูชมพูและข้าวกล้องนึ่ง (Parboiled brown rice) มีปริมาณแทนนิน 14.73-168.09 tannin equivalent/100 กรัม จากการศึกษาพบว่าข้าวกล้องมีปริมาณโปรตีน เหล็กและไฟเตทสูงกว่าข้าวสารอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.05) และจากการศึกษาผลของการหุงข้าวแบบต่างๆ (ข้าวสวย ข้าวนึ่งและข้าวต้ม) ต่อปริมาณโปรตีน เหล็ก ไฟเตท และแทนนิน รวมถึงเปอร์เซ็นต์การนำไปใช้ประโยชน์ของธาตุเหล็กโดยวิธีเลียนแบบการย่อยและการดูดซึมในหลอดทดลอง (Iron dialyzability) ของข้าวพันธุ์ที่มีปริมาณเหล็กสูง พบว่าปริมาณโปรตีนและเหล็ก ของข้าวที่ผ่านการหุงจากทุกวิธีไม่มีความแตกต่างจากข้าวสารดิบอย่างมีนัยสำคัญ(p<0.05) อย่างไรก็ตามวิธีการหุงข้าวมีผลในการลดปริมาณไฟเตทของข้าว โดยการต้มเป็นข้าวต้มทำให้ไฟเตท ลดลงมากที่สุด โดยลดลงอย่างมีนัยสำคัญในช่วงร้อยละ 37.33-68.43 ในขณะที่การหุงด้วยหม้อหุงข้าวและการนึ่งลดปริมาณไฟเตทลงร้อยละ 13.16-42.64 และร้อยละ 11.70-87.44 ตามลำดับ สำหรับปริมาณแทนนินในข้าวที่หุงด้วยหม้อหุงข้าว การนึ่ง และการต้ม พบว่ามีการลดลง ในข้าวเจ้าหอมนิล (Colored rice) โดยมีค่าลดลงร้อยละ 30.01 28.68 และ 39.96 ตามลำดับ ส่วนข้าวกล้องนึ่ง (Parboiled brown rice) ลดลงร้อยละ 71.15 76.74 และ 76.13 ตามลำดับ ผลของวิธีการหุงข้าวแบบต่างๆ ต่อเปอร์เซ็นต์การนำไปใช้ประโยชน์ของธาตุเหล็ก (Iron dialyzability) ของข้าวพันธุ์ต่างๆ แสดงให้เห็นว่าข้าวสารพันธุ์กข23 (RD 23) ที่หุงด้วยหม้อหุงข้าวให้เปอร์เซ็นต์การนำไปใช้ประโยชน์ของธาตุเหล็ก(Iron dialyzability) มากกว่าข้าวพันธุ์อื่นๆ ดังนั้นจึงใช้ข้าวพันธุ์กข 23(RD 23) ที่หุงสุกแล้วในการประเมินเปอร์เซ็นต์การนำไปใช้ประโยชน์ของธาตุเหล็ก(Iron dialyzability) เมื่อเตรียมอาหารเป็นสำรับ (Test meal models) ในการศึกษานี้ได้เตรียมอาหารสองสำรับ คือ แกงส้มผักรวมและแกงจืดผักกาดขาวผสมกับข้าวที่หุงสุกแล้ว เป็นสำรับ A และ B ตามลำดับ ซึ่งพบว่าเปอร์เซ็นต์การนำไปใช้ประโยชน์ของธาตุเหล็ก (Iron dialyzability) ของสำรับ A (13 เปอร์เซ็นต์) มีค่าเพิ่มขึ้น 3 เท่า เมื่อเปรียบเทียบกับข้าวสุก ในขณะที่สำรับ B และข้าวสุกมีค่าใกล้เคียงกัน ( 4 เปอร์เซ็นต์)
บทคัดย่อ (EN): Fe content varied from 0.09 to 4.50, and 0.13 to 0.19 mg/100 g for non-glutinous, and glutinous rice, respectively. Phytate contents of all rice varieties ranged from 60.39 to 868.84 mg/100 g, whereas tannin contents found in Chao Hom Nil (colored rice), Munpu Chompoo and parboiled brown rice, ranged from 14.73 to 168.09 mg tannin equivalents/100 g. Brown rice contains significantly higher amounts of protein, iron and phytate than white rice (p<0.05). The rice varieties with high iron contents were used to determine the effect of traditional cooking methods, e.g., boiling using rice cooker, steaming and porridge preparation, on the amount of protein, iron, phytate and tannin, and on the percent iron dialyzability. Results revealed that there was no significant difference as to total protein and iron contents between (all) cooked rice and raw rice (p<0.05). However, conventional cooking methods reduced the phytate content of rice. The highest phytate reduction was observed in rice porridge preparation, which significantly decreases to 37.33-68.43%, whereas cooking in rice cooker or steamer, the reduction was approximately 13.16 to 42.64% and 11.70 to 87.44%, respectively. Rice cooked with either rice cooker, steamer or prepared as porridge, resulted in the reduction of tannin contents, with 30.01, 28.68 and 39.96% in Chao Hom Nil and 71.15, 76.74 and 76.13% for parboiled brown rice. The effect of different cooking methods on percent Fe dialyzability of rice varieties, indicated that white rice (RD23) cooked by a rice cooker had the greatest percent Fe dialyzability of rice alone or prepared in the test meal. In this study, mixed vegetables sour curry (Kang Som Puk-Roum) and Chinese cabbage soup were combined with cooked rice as test meal A and test meal B, respectively. The results showed that percent Fe dialyzability of test meal A (13%) increased 3 folds compared with cooked rice, while the value of test meal B was close to cooked rice alone (4%).
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=244&obj_id=2168
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): Dialysis
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาปริมาณโปรตีน ธาตุเหล็ก สารยับยั้งการดูดซึมธาตุเหล็ก (ไฟเตทและแทนนิน) ในข้าวพันธุ์ต่างๆของประเทศไทย และศึกษาผลของการหุงข้าวแบบต่างๆ (ข้าวสวย ข้าวนึ่งและข้าวต้ม) ต่อปริมาณของสารอาหารและสารยับยั้งการดูดซึมธาตุเหล็กในข้าวพันธุ์ต่างๆ รวมถึงศึกษาเปอร์เซ็นต์การนำไปใช้ประโยชน์ของธาตุเหล็กในข้าวพันธุ์ที่มีธาตุเหล็กสูงโดยวิธีเลียนแบบการย่อยและการดูดซึมในหลอดทดลอง (Iron Dialyzability) ข้าวที่ใช้ในการศึกษามีทั้งพันธุ์ที่เป็นข้าวเจ้า (Non-glutinous rice) ในรูปของข้าวกล้อง (Brown rice) ข้าวเจ้าหอมนิล (Color rice) ข้าวสาร (White rice) ข้าวนึ่ง (Parboiled rice) และข้าวเหนียว (Glutinous rice) จากผลการทดลองพบว่าข้าวแต่ละพันธุ์มีค่าเฉลี่ยของสารอาหารที่แตกต่างกัน โดยปริมาณโปรตีนของข้าวเจ้าและข้าวเหนียว มีค่าอยู่ในช่วงร้อยละ 5.57 ถึง 9.28 และ 5.46 ถึง 7.23 ตามลำดับ ข้าวเจ้าและข้าวเหนียวมีปริมาณเหล็ก 0.09-4.50 และ 0.13-0.20 มิลลิกรัม/100 กรัม ตามลำดับ สำหรับไฟเตทในข้าวพบว่ามีค่าอยู่ในช่วง 60.39-868.84 มิลลิกรัม/100 กรัม ส่วนข้าวเจ้าหอมนิล ข้าวมันปูชมพูและข้าวกล้องนึ่ง (Parboiled brown rice) มีปริมาณแทนนิน 14.73-168.09 tannin equivalent/100 กรัม จากการศึกษาพบว่าข้าวกล้องมีปริมาณโปรตีน เหล็กและไฟเตทสูงกว่าข้าวสารอย่างมีนัยสำคัญ (p
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
การประเมินการดูดซึมธาตุเหล็กและปัจจัยที่มีผลต่อการดูดซึมของธาตุเหล็กในข้าวที่มีการคัดเลือกพันธุ์ที่ปลูกในประเทศไทย
Worrapanit Chansuwan
มหาวิทยาลัยมหิดล
2548
ความสามารถในการดูดซึมธาตุสังกะสีและผลต่อการลดปริมาณธาตุแคดเมียมในข้าวพันธุ์ขาวดอกมะลิ 105 การศึกษาการดูดซึมได้ในหลอดทดลองของแร่ธาตุแคลเซียมจากผักและพืชเมล็ด การประเมินความยั่งยืนของการปลูกข้าวหอมมะลิของประเทศไทย การจัดการธาตุสังกะสีเพื่อลดการสะสมธาตุแคดเมียมในข้าวที่ปลูกในแปลงนาที่ปนเปื้อนธาตุแคดเมียม การหาปริมาณธาตุที่พืชสามารถดูดซึมได้โดยใช้เทคนิคการสกัดด้วยระบบการสกัดอย่างต่อเนื่อง การตรวจสอบสายพันธุ์ปลูกระดับโมเลกุลของข้าวในภาคใต้ของประเทศไทย คุณสมบัติการจับธาตุเหล็กของสารสกัดชาเขียวในสภาวะที่มีธาตุเหล็กเกิน ในประเทศไทย การทนแล้งและประสิทธิภาพการดูดใช้ธาตุอาหารในข้าวโพด สภาวะที่เหมาะสมสำหรับการผลิตไบโอมีเทนโดยการดูดซึมด้วยน้ำ
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก