สืบค้นงานวิจัย
การผลิตเอื้องแซะหอมเชิงพาณิชย์เพื่ออุตสาหกรรมเครื่องหอม
ประพันธ์ โอสถาพันธุ์ - มหาวิทยาลัยแม่โจ้
ชื่อเรื่อง: การผลิตเอื้องแซะหอมเชิงพาณิชย์เพื่ออุตสาหกรรมเครื่องหอม
ชื่อเรื่อง (EN): Commercial Production of Dendrobium scabrilingue for Fragrance Industry
บทคัดย่อ: ชุดโครงการนี้มีวัตถุประสงค์หลัก ในการศึกษาหารูปแบบการปลูกเลี้ยงเอื้องแซะหอมที่เหมาะสมให้แก่ชุมชนเป้าหมายในพื้นที่แหล่งกำเนิดเดิม เพื่อลดปัญหาการลักลอบนำออกจากป่า และพัฒนากล้วยไม้ท้องถิ่นสัญลักษณ์ของแม่ฮ่องสอน ให้เกิดผลตอบแทนในเชิงพาณิชย์ทั้งการผลิตดอกสำหรับนำไปสกัดเป็นน้ำหอม และการผลิตเป็นกล้วยไม้กระถาง โดยเน้นการอนุรักษ์พันธุ์ให้คงอยู่ในธรรมชาติอย่างเป็นรูปธรรมและยั่งยืนเป็นเป้าหมายสำคัญ ชุดโครงการนี้ประกอบด้วย 7 โครงการย่อย ที่ดำเนินการระหว่างเดือนตุลาคม 2551 ถึง ธันวาคม 2553 ดังนี้ โครงการย่อยที่ 1 ศึกษาการปลูกเลี้ยงเอื้องแซะหอมระยะต้นเจริญพันธุ์ในชุมชนท้องถิ่น 4 แห่ง (บ้านน้ำกัด บ้านแม่สุยะ บ้านทุ่งมะส้าน และบ้านนาปลาจาด) จังหวัดแม่ฮ่องสอน โดยเปรียบเทียบภาชนะและวัสดุปลูก 4 ชนิด (กระถางพลาสติก 3.5 นิ้ว ปลูกด้วยตุ้มกาบมะพร้าว หรือ เปลือกสน กระเช้าพลาสติก 3 นิ้วไม่เติมวัสดุปลูก และปลูกติดท่อนไม้) ใช้แผนการทดลองแบบ สปลิทพลอทระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ 2552 - มกราคม 2553 พบว่า ปัจจัยทั้ง 2 ไม่มีผลร่วมกันต่อจำนวนและขนาดความสูงลำ แต่ต้นบ้านแม่สุยะซึ่งปลูกโดยใช้เปลือกสน ต้นบ้านน้ำกัดที่ไม่เติมวัสดุ และต้นบ้านทุ่งมะส้านที่ใช้ตุ้มกาบมะพร้าวมีความกว้างลำและพัฒนาดอกได้มาก ร้อยละ 80-90 ขณะที่ต้นบ้านทุ่งมะส้านซึ่งปลูกโดยไม่เติมวัสดุ ต้นบ้านนาปลาจาดที่ไม่เติมวัสดุและปลูกติดท่อนไม้มีอัตราการตายมากที่สุด ส่วนต้นบ้านแม่สุยะที่ปลูกโดยใช้เปลือกสนและไม่เติมวัสดุมีจำนวนดอกมาก เฉลี่ย 4.33-4.40 ดอกต่อต้น ผลการสำรวจความคิดเห็นของเกษตรกรที่ปลูกเลี้ยงเอื้องแซะหอม พบว่า เกษตรกรพึงพอใจที่โครงการได้เข้ามาวิจัยและส่งเสริมการปลูกเลี้ยงในชุมชนระดับมากที่สุด และนำความรู้ที่ได้รับจากการฝึกอบรมไปใช้ในระดับมาก แต่ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมในระดับน้อย โดยคิดว่าตนมีความรู้และดูแลเอาใจใส่ระดับปานกลาง แต่ประสบผลสำเร็จในการปลูกเลี้ยงต่ำ เกษตรกรคาดหวังรายได้ระดับปานกลาง แต่ในปีที่ผ่านมาได้รับรายได้ระดับน้อยที่สุด เกษตรกรต้องการปลูกเลี้ยงเอื้องแซะหอมต่อไประดับมาก และต้องการพัฒนาชุมชนของตนให้เป็น “หมู่บ้านกล้วยไม้ไทยเอื้องแซะหอม” ในระดับมากที่สุด โครงการย่อยที่ 2 การพัฒนาเทคนิควิธีการผลิตน้ำหอมคุณภาพสูงจากเอื้องแซะหอมเชิงพาณิชย์ เพื่อผลิตน้ำหอมคุณภาพสูงให้ดีสม่ำเสมอ มีความหอมนาน และ คุ้มค่าในการผลิตเป็นอุตสาหกรรม และประเมินความเป็นไปได้ทางเศรษฐศาสตร์ในด้านต้นทุนกำไรของการผลิต ผลการศึกษาพบว่า เอื้องแซะหอม ซึ่งมีกลีบปากสีเหลืองสว่าง กลีบปากสีเหลืองปนส้ม และกลีบปากสีส้มเท่านั้นที่มีกลิ่นหอม โดยเก็บดอกมาสกัดด้วยอะซิโตนและเอทานอลแล้วกรอง จากนั้นนำสารที่กรองได้มาวิเคราะห์ พบว่าสารให้กลิ่นหอมของดอกเอื้องแซะหอมประกอบด้วย (1) กรดอะซิติก; (2) เบนซิลอะซิเตต; (3) เบนซิลแอลกอฮอล์; (4) เบนซิลเบนโซเอต; (5) เบนซิลซาลิซิเลต; (6) แอลฟา-บิสอะโบลอล; (7) (+)-เดลต้า-คาดินีน; (8) บีต้า-ไอโอโนน; (9) เอทานอล; (10) 2-เอท็อกซิ-4-เมทิลฟีนอล; (11) เฮปทานัล; (12) แอล-ลินาลูล; (13) ลินาลิล อะซิเตต; (14) ลิโมนีน; (15) 2-เมท็อกซิ-4-ไวนิลฟีนอล; (16) เมทิลแอนทรานิเลต; (17) 2-เมท็อกซิ-5-ไวนิลฟีนอล; (18) 2-ฟีนิลเอทานอล; และ (19) 4-ไฮดรอกซี เฟเนธิลแอลกอฮอล์ นอกจากนี้ยังพบกรดไขมัน หรือเอสเทอร์ กรดไขมัน 6 ชนิด (เอทิลปาล์มิเตต; กรด 7,10,13-เฮกซะเดคะไตรอีโนอิก เมทิลเอสเตอร์; กรดลิโนเลอิก; กรดลิโนเลอิก เอทิลเอสเตอร์; กรดปาล์มิติก; และกรดสเตียริก) เป็นน้ำมันเคลือบดอกไม้ที่ไม่มีกลิ่น การแปรรูปเอื้องแซะหอมเป็นน้ำหอมคุณภาพสูงที่ได้พัฒนาขึ้นมาเรียบร้อยแล้วจะเพิ่มประโยชน์สุขแก่ราษฎรชาวแม่ฮ่องสอน ซึ่งปลูกเลี้ยงกล้วยไม้นี้เพื่อผลิตดอกสำหรับอุตสาหกรรมเครื่องหอม โครงการย่อยที่ 3 การบังคับการออกดอกของเอื้องแซะหอม ศึกษาการใช้ปุ๋ยร่วมกับการงดน้ำเพื่อใช้ประโยชน์สำหรับบังคับการออกดอกของเอื้องแซะหอม จำนวน 2 ชุดการทดลอง ชุดแรกปลูกเลี้ยง ณ สาขาพืชสวนประดับ ภาควิชาพืชสวน คณะผลิตกรรมการเกษตร มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ส่วนอีกชุดหนึ่งปลูกเลี้ยง ณ บ้านน้ำกัด ตำบลห้วยผา อำเภอเมือง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ระหว่างเดือนตุลาคม 2551 - มีนาคม 2553 แต่ละชุดใช้แผนการทดลองแบบสุ่มสมบูรณ์ มีสิ่งทดลอง 4 รูปแบบคือ 1) ให้ปุ๋ย 21-21-21 ทุกสัปดาห์ 2) ให้ปุ๋ย 10-52-10 ก่อนงดน้ำ 1 สัปดาห์ 3) งดน้ำ 1 สัปดาห์ก่อนให้ปุ๋ย 10-52-10 และ 4) ให้ปุ๋ย 10-52-10 ทุกสัปดาห์ รูปแบบละ 50 ต้น (ซ้ำ) ผลการทดลองปรากฏว่า การงดน้ำ 1 สัปดาห์ตามด้วยปุ๋ย 10-52-10 มีผลให้เปอร์เซ็นต์ต้นออกดอกมากที่สุดทั้ง 2 ชุดการทดลองคือ 98 เปอร์เซ็นต์เท่ากัน จำนวนดอกต่อต้นและระยะเวลาที่ตาดอกปรากฎมากกว่าและเร็วกว่าทรีตเมนต์อื่นๆ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ด้านการพัฒนาการของตาดอกพบว่า ขนาดดอกเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจนบานเต็มที่ที่ 77 วัน ดอกที่บานมีทั้งลักษณะดอกบานผึ่งและดอกงุ้ม นอกจากนั้นยังพบและพบต้นที่มีดอกขนาดใหญ่ (3-5 เซนติเมตร) กว่าดอกปกติทั่วไป (2-3 เซนติเมตร) กลีบดอกส่วนใหญ่มีลักษณะกลีบตรงปลายเรียวแหลม แต่ก็พบกลีบใหญ่ป่องกลางหรือกลีบเรียวเล็กบ้าง ลักษณะและขนาดกลีบดอกที่ต่างกัน ประกอบกับขนาดและรูปลักษณ์ของกลีบปากที่แตกต่างกัน ทำให้รายละเอียดรูปทรงดอกมีอย่างหลากหลาย ดอกทุกรูปลักษณ์และขนาดสามารถใช้ประโยชน์เพื่อการสกัดน้ำหอมได้ แต่จำเป็นต้องคัดเลือกหากปลูกเพื่อผลิตเป็นไม้กระถาง โครงการย่อยที่ 4 การทดสอบประสิทธิภาพของเชื้อแบคทีเรียปฏิปักษ์ที่มีผลในการควบคุมเชื้อรา Phytophthora sp สาเหตุโรคเน่าเข้าไส้ของกล้วยไม้เอื้องแซะหอม โดยนำเชื้อแบคทีเรียที่ได้จากการแยกจากตัวอย่างเชื้อแบคทีเรียที่ปนเปื้อนทั้งหมดจำนวน 54 ไอโซเลท ไปทดสอบประสิทธิภาพในการยับยั้งการเจริญของเชื้อรา Phytophthora sp ในห้องปฏิบัติการ พบว่า หลังการปลูกเชื้อแบคทีเรียร่วมกับเชื้อรา Phytophthora sp ที่ 7 วัน เปอร์เซ็นต์การยับยั้งการเจริญของเชื้อแบคทีเรียที่มีผลต่อการเจริญของเชื้อรา Phytophthora sp มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ โดยเชื้อแบคทีเรียไอโซเลทที่ 34 มีเปอร์เซ็นต์การยับยั้งการเจริญมากที่สุดเท่ากับ 45.40 และเมื่อพิจารณาความสามารถในการยับยั้งการเจริญแบบการสร้างสารปฏิชีวนะ(antibiosis) พบว่า ความกว้างของบริเวณสร้างสารยับยั้งมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ซึ่งเชื้อแบคทีเรียไอโซเลทที่ 34 มีความกว้างของบริเวณสร้างสารยับยั้งมากที่สุดเท่ากับ 1.50 เซนติเมตร นอกจากนี้ยังพบประสิทธิภาพของเชื้อแบคทีเรียปฏิปักษ์ ในการควบคุมโรคเน่าเข้าไส้ของกล้วยไม้เอื้องแซะหอม ที่มีสาเหตุจากเชื้อรา Phytophthora sp โดยเปรียบเทียบกับการใช้ชีวภัณฑ์ของเชื้อแบคทีเรีย Bacillus subtilis เชื้อรา Trichoderma sp และสารป้องกันและกำจัดเชื้อรา พบว่า หลังการปลูกเชื้อรา Phytophthora sp เป็นระยะเวลา 30 วัน เปอร์เซ็นต์การเกิดโรคของทุกกรรมวิธีการทดลองมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบกับกรรมวิธีที่ไม่ได้ปลูกเชื้อ โดยกรรมวิธีที่ ฉีดพ่นสาร metalaxyl 40 กรัม/น้ำ 20 ลิตร ก่อนปลูกเชื้อ 24 ชั่วโมงและฉีดพ่นทุก 3 วัน มีเปอร์เซ็นต์การเกิดโรคน้อยที่สุดเท่ากับ 74 โครงการย่อยที่ 5 การพัฒนาลูกผสมเอื้องแซะหอมให้มีกลิ่นของเอื้องแซะหอมเป็นแนวทางหนึ่งที่จะได้ดอกเพื่อการสกัดกลิ่นหอมตลอดปี เพื่อแก้ไขข้อจำกัดในการผลิตดอกเอื้องแซะหอมเพื่อป้อนโรงงานสกัดกลิ่นหอม ผลปรากฎว่า ลูกผสมที่ได้จากการผสม D. Sweet Dawn และ D. scabrilingue ทุกต้นมีกลิ่นหอมแรงใกล้เคียงกับกลิ่นของเอื้องแซะหอม ต้นลูกผสมมีความกว้างของดอกเท่ากับ 4.00 เซนติเมตร ซึ่งมากกว่าเอื้องแซะหอมที่เป็นต้นพ่อ (2.90 เซนติเมตร) แต่มีความกว้างดอกน้อยกว่าต้นแม่ (6.00 เซนติเมตร)อย่างมีนัยสำคัญยิ่ง ต้นลูกผสมและหวาย สวีทดอนที่เป็นต้นแม่มีจำนวนดอกต่อช่อมากที่สุด (2.53 และ 2.60 ดอก ตามลำดับ) ซึ่งมากกว่าเอื้องแซะหอมที่เป็นต้นพ่อ (1.59 ดอก) อย่างมีนัยสำคัญยิ่ง อย่างไรก็ตามต้นลูกผสมที่ได้ไม่เหมาะต่อการนำไปใช้ผลิตเพื่อตัดดอกขายให้แก่ผู้ประกอบการสกัดกลิ่นหอมจากกล้วยไม้ เพราะยังให้ผลผลิตดอกในปริมาณน้อยและมีฤดูดอก แต่ต้นลูกผสมมีคุณลักษณะดีในการเป็นกล้วยไม้กระถางเพราะมีต้นกระทัดรัด ดอกมีกลิ่นหอมของเอื้องแซะหอม และมีขนาดดอกใหญ่กว่า โครงการย่อยที่ 6 งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะประจำพันธุ์ของกล้วยไม้เอื้องแซะหอมที่เหมาะสมต่อการผลิตดอกเพื่อสกัดกลิ่นหอมและผลิตเป็นไม้กระถางเชิงพาณิชย์และนำผลการศึกษาไปเผยแพร่แก่เกษตรกร และผู้สนใจปลูกเลี้ยงเอื้องแซะหอม มีผลการศึกษาดังนี้ เอื้องแซะหอมกลีบปากสีเหลืองและกลีบปากสีส้มมีความเหมาะสมต่อการผลิตดอกเพื่อสกัดกลิ่นหอมและผลิตเป็นไม้กระถาง จากการส่งเสริมให้เกษตรกรปลูกเลี้ยง พบว่า เอื้องแซะหอมมีเปอร์เช็นต์การรอดตาย ร้อยละ 75 นอกจากนี้ยังสามารถสร้างเครือข่ายผู้ปลูกเลี้ยงเพื่อผลิตดอกส่งให้มหาวิทยาลัยแม่โจ้ เพื่อสกัดเป็นน้ำหอมต่อไป โครงการย่อยที่ 7 การถ่ายทอดเทคโนโลยีของชุดโครงการวิจัยนี้ดำเนินการรวม 4 งาน คือ 1. โครงการฝึกอบรมการปลูกเลี้ยงกล้วยไม้เอื้องแซะหอม หัวข้อการขยายพันธุ์โดยการ แยกหน่อ ประกอบด้วยภาคบรรยายและฝึกปฏิบัติให้แก่เกษตรกร ระหว่างวันที่ 12-14 พฤษภาคม 2552 2. การติดตามผลการปลูกเลี้ยงของเกษตรกร ช่วยวิเคราะห์ปัญหา ให้คำแนะนำและความรู้เพิ่มเติม ระหว่างวันที่ 6-8 มีนาคม 2553 3. จัดทำข่าวสารเอื้องแซะ ราย 3 เดือน รวม 4 ฉบับ เพื่อเผยแพร่แก่ผู้สนใจทั่วไป และ 4. การนำเสนอผลงานวิจัยในการประชุมวิชาการ ได้แก่ 4.1 การประชุมวิชาการพืชสวนแห่งชาติครั้งที่ 8 ระหว่างวันที่ 6-9 พฤษภาคม 2552 ณ โรงแรมดิเอ็มเพรส จังหวัดเชียงใหม่ เป็นการนำเสนอภาคบรรยาย 2 เรื่อง คือ น้ำหอมคุณภาพสูงจากเอื้องแซะหอม: ผลิตภัณฑ์ใหม่จากกล้วยไม้ โดย ผศ.ดร.นันทฤทธิ์ โชคถาวร และผศ.ดร.ลักขณา เพ็ชรประดับ และผลของวัสดุปลูก ปุ๋ย และความถี่ของการให้น้ำต่อการเจริญเติบโตและออกดอกของเอื้องแซะหอม โดย อ.ชิต อินปรา และภาคโปสเตอร์ 1 เรื่อง คือ การใช้ประโยชน์จากจุลินทรีย์ในการปลูกเอื้องแซะและการป้องกันและกำจัดโรคและศัตรู โดย ผศ.ดร. ประพันธ์ โอสถาพันธุ์ 4.2 การประชุมวิชาการ พืชสวนแห่งชาติ ครั้งที่ 9 ระหว่างวันที่ 11-14 พฤษภาคม 2553 ณ โรงแรมกรุงศรีริเวอร์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา นำเสนอภาคบรรยาย 1 เรื่อง คือ การปลูกและเลี้ยงเอื้องแซะหอมเพื่อการอนุรักษ์และผลิตเป็นน้ำหอม โดย ผศ.ดร.นันทฤทธิ์ โชคถาวร นางบังอร ยอดดี นางสาวเบ็ญจา บำรุงเมือง และผศ.ดร.ลักขณา เพ็ชรประดับ
บทคัดย่อ (EN): This research program was planned to find the most suitable cultural practices of Dendrobium scabrilingue Lindl. for growing in their original habitat to reduce the forest invasion and to develop native orchid of Mae Hong Sorn as commercial production for fragrance industry or potted plants market. Conservation and sustainable use were the primary background. This program consisted of 7 projects altogether. The following summaries presented only for the third year experiments during October 2008 to December 2010. Project 1: Comparison of growing containers and media (3.5 inch plastic pot with coconut bark, or with fir bark, 3 inch plastic pot without media added, and wood slab) on plant growth and flowering of mature Dendrobium scabrilingue Lindl. plants were studied in 4 villages: Ban Namkad, Ban Mae Suya, Ban Tung Masan and Ban Na Plachad in Tambol Huaypha, Amphoe Muang, Mae Hong Son during February 2009 -January 2010. Results showed that no interactions on number of pseudobulb per plant and pseudobulb height were found. Growing in Ban Mae Suya by using fir bark, Ban Namkad using without media added, and Ban Thung Masan using coconut bark ball gave significantly higher pseudobulb width and number of plant produced flowers (80 - 90%). While, growing in Ban Thung Masan without media added, and Ban Naplachad without media added and wood slab showed significantly highest death rate. Higher number of flowers per plant (4.33 – 4.40 flowers), was obtained when growing in Ban Mae Suya using fir bark and without media added. Survey data from the farmers involved in this study showed that they were highly appreciated with the training program of this research project. They gained the knowledge from the training programs at high level but their own further self study was at low, and used the learnt knowledge at moderate level, thus the success in growing showed at low level. The expected income for last year was at moderate level, but the lowest level was achieved. However, they still wanted to continue growing at high level and at highest level to develop the community to be “The Village of Thai Native Orchid, Aung Sae Hom”. Project 2: Development of techniques and methods for commercial top quality perfume production from home-grown Dendrobium scabrilingue were investigated for their floral essences. Economic evaluation was also conducted. Fresh orchid flowers were collected and extracted with acetone and ethanol before filtration. The filtrates were analyzed by gas chromatography-mass spectrometry. Flowers which had bright yellow, yellowish orange or orange lip colour were the most favorable for their floral essences extraction. The essence components consisted of: (1) acetic acid; (2) benzyl acetate; (3) benzyl alcohol; (4) benzyl benzoate; (5) benzyl salicylate; (6) ?-bisabolol; (7) (+)-?-cadinene; (8) ?-ionone; (9) ethanol; (10) 2-ethoxy-4-methylphenol; (11) heptanal; (12) L-linalool; (13) linalyl acetate; (14) limonene; (15) 2-methoxy-4-vinylphenol; (16) methyl anthranilate; (17) 2-methoxy-5-vinylphenol; (18) 2-phenylethanol; and (19) 4-hydroxyphenethyl alcohol. In addition, 6 kinds of fatty acids or their esters (ethyl palmitate; 7,10,13-hexadecatrienoic acid methyl ester; linoleic acid; linoleic acid ethyl ester; palmitic acid; and stearic acid) were detected as non-fragrant, coating-lipid components of the flowers. Processing for high-quality perfume production has been established and will be applied to create more contentment among orchid growers of Mae Hong Son, who produce the flowers for fragrance industry. Project 3: The effects of fertilizer and watering on flowering of Dendrobium scabrilingue Lindl were studied for off season flower forcing. Two similar experiments were conducted at the Department of Horticulture, Faculty of Agricultural Production, Maejo University and Ban Num Kud Tumbol HueyPa Amphur Mueng, MaeHongSorn during October 2008– March 2010. A Completely Randomized Design with 4 treatments and 50 replications was used in both experiments. Treatments were 1) 21-21-21, 2) 10-52-10 + 1 week off water, 3) 1 week off water + 10-52-10 and 4) 10-52-10. Results showed that the 1 week off water + 10-52-10 treatment gave the highest percentage of flower bud appearance (98 %) in both experiments. Flowers per plant and time to bud appearance significantly higher and faster than the other treatments. Flower development assessment showed that flower length continuously increased after appeared and reached the maximum at 77 days. Differences in flower sizes and characteristics were identified. Big flower size (3-5 centimeters) compared to normal flower size (2-3 centimeters) was also found. Flower morphology was also described. All flower type could be used for essence extraction but plant selection was needed for pot plant production. Project 4: The efficacy test of antagonistic bacteria to control black rot disease of Aung sae orchid caused by Phytophthora sp was done based on the collected bacterial contaminants in the culture medium, 54 bacterial isolates were identified. When efficacy tests of these bacteria to inhibit the growth of Phytophthora sp were conducted in the laboratory, results showed that at 7 days after inoculation of the 54 bacterial isolates with Phytophthora sp, inhibition percentage of bacteria to Phytophthora sp growth had highly significantly different. Isolate 34 of bacteria gave the highest percentage of inhibition, which was equal to 45.40. Inhibition characteristics consisted of antibiosis indicated that inhibition zone was highly significantly different. Bacterial isolate 34 gave the highest inhibition zone, which was equal to 1.50 cm. In addition, efficacy tests of antagonistic bacteria to control black rot disease in Aung Sae orchid caused by Phytophthora sp were also conducted and compared to the use of Bacillus subtilis, Trichoderma sp bioproducts and fungicides. Results revealed that 30 days after inoculation with Phytophthora sp, percentage of infection in all treatments were highly significantly different when compared to the control treatment, and results showed that treatment 21 when sprayed with metalaxyl 40 gram per 20 litres of water 24 hours before inoculation and sprayed 3 days interval, gave the lowest percentage of infection, which was equal to 74.00. Project 5: Hybrids of Dendrobium scabrilingue development was conducted to produce flowers for fragrance industry or fragrant potted plants. This project aimed to reduce the limitation of this species which flower only once a year and select the hybrids that will spread the flower production all year round. The results showed that all of progenies derived from the crossed between D. Sweet Dawn, pod parent and D. scabrilingue, pollen parent, had strong pleasant fragrance flowers as their pollen parent. The progenies had flower size of 4.00 centrimeters that significantly bigger than the male parent (2.90 centimeters) but smaller than the pod parent (6.00 centimeter). The progenies and the pod parent had more flower numbers per inflorescence (2.53 and 2.60 flowers) than the pollen parent (1.59 flowers) at highly significance level. Due to the low flower numbers and no change in flowering period of these progenies made them not suitable for fragrance industry, but appropriated for potted plant production because of the strong pleasant fragrance, big flowers and compact plant. Project 6: The objective of this study was to investigate the varietal characteristics of Dendrobium scabrilingue Lindl. in order to use in fragrance industry and pot plant production. The information from this study was then transferred to orchid growers. Results showed that flowers with yellow or orange lips were suitable for essences extraction. Data from participated growers found that plant survival rate was 75 percentages. Growers could produce flower successfully and sent to Maejo University laboratory to use in floral essences extraction . Project 7: Technology transfer of this research program was reported into 4 works. 1. Training in growing Dendrobium scabrilingue Lindl. : Propagation by shoot cuttings, both in theory and hand on practice. 2. Follow up and evaluation to help the growers to identify problems, gave suggestions and improved their knowledge. 3. “Ueng Sae News” a newsletter was published to bring up to date about the research program every 3 months, altogether 4 volumes per year. 4. Presentation of research results as followed : 4.1 at the 8th National Horticulture Congress during 6-9 May 2009 at the Empress hotel, Chiang Mai. There were 2 papers in oral session, the first paper was “High Quality Perfume from Dendrobium scabrilingue; A Novel Product from Orchid”. by Nantarit Chokethaworn and Luckana Phetpradap, the second paper was “Effect of Potting Media, Fertilizer and Watering Frequency on Growth and Flowering of Dendrobium scabrilingue Lindl. by Chita Inpra and 1 paper in poster session: “Utilization of Microorganisms for Producing Dendrobium scabrilingue Lindl. and Biological Control of Diseases and Pests”. by Praphant Osathaphant. 4.2 One oral paper was “Cultivation of Dendrobium scabrilingue Lindl. for Conservation and Perfume Production”. presented at the 9th National Horticulture Congress during 11-14 May 2010 at the Krung Sri River hotel, Ayuthaya by Nantarit Chokethaworn, Bungon Yoddee, Benja Bumrungmuang and Luckana Phetpradap.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยแม่โจ้
คำสำคัญ: เครื่องหอม
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ประพันธ์ โอสถาพันธุ์. "การผลิตเอื้องแซะหอมเชิงพาณิชย์เพื่ออุตสาหกรรมเครื่องหอมCommercial Production of Dendrobium scabrilingue for Fragrance Industry". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2551

ประพันธ์ โอสถาพันธุ์. "การผลิตเอื้องแซะหอมเชิงพาณิชย์เพื่ออุตสาหกรรมเครื่องหอมCommercial Production of Dendrobium scabrilingue for Fragrance Industry". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2551. Print.



TARR Wordcloud:
การผลิตเอื้องแซะหอมเชิงพาณิชย์เพื่ออุตสาหกรรมเครื่องหอม
ประพันธ์ โอสถาพันธุ์
มหาวิทยาลัยแม่โจ้
30 กันยายน 2551
ศึกษาลักษณะประจำพันธุ์เอื้องแซะหอมที่เหมาะสมต่อการผลิตดอกเพื่อสกัดกลิ่นหอมและไม้กระถางเชิงพาณิชย์ การบังคับการออกดอกของเอื้องแซะหอม การพัฒนาลูกผสมเอื้องแซะหอม ศึกษารูปแบบการปลูกเลี้ยงเอื้องแซะหอมในชุมชนท้องถิ่นจังหวัดแม่ฮ่องสอน การผลิตกล้วยไม้เอื้องแซะหอมโดยวิธีการจัดการศัตรูพืชเชิงพาณิชย์ ผลของอุณหภูมิและระยะเวลาเก็บรักษาต่อเปอร์เซ็นต์ความมีชีวิตของกลุ่มเรณูของเอื้องแซะหอม เอื้องสายหลวง เอื้องน้ำครั่งสายสั้น และเอื้องนางลม การพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารจากส่วนเหลือใช้และบกพร่องจากการปลูกของต้นและผลเผือกหอมชุมชนอำเภอบ้านหมอจังหวัดสระบุรีเพื่อประโยชน์เชิงพาณิชย์ การผลิตเอนไซม์ไลเปสจากยีสต์เพื่ออุตสาหกรรม ต้นแบบการผลิตพันธุ์ปลากะรังที่มีมูลค่าสูงเชิงพาณิชย์ การพัฒนาการเพาะเลี้ยงหอยมุกน้ำจืดและการผลิตไข่มุกน้ำจืดเพื่อการพาณิชย์
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair