สืบค้นงานวิจัย
ความสามารถในการฟอกตัวเองของน้ำในคลองรางทับแถบ จังหวัดสมุทรสงคราม
Penrug Phangsombut - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: ความสามารถในการฟอกตัวเองของน้ำในคลองรางทับแถบ จังหวัดสมุทรสงคราม
ชื่อเรื่อง (EN): Self-purification capacity of the Rangtubtap canal, Samutsongkram province
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Penrug Phangsombut
บทคัดย่อ: การศึกษาความสามารถในการฟอกตัวเองของน้ำในคลองรางทับแถบ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) การศึกษาห าค่า สัม ประสิท ธิ์ก า รฟื้น ตัว ข องแต่ละ พารามิเ ตอร์ ภาย ใต้ส ภาวะภาคสนามและห้อ งปฏิบัติก า ร 2) การทดสอบค่า สัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของสภาวะภาคสนาม และ 3) ศึกษ าสมการความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาภายใต้สภาวะภาคสนาม และห้อ งปฏิบัติก า ร โดยทำการเก็บตัวอย่างน้ำในคลองรางทับแถบขณะน้ำนิ่งช่วงเดือนพฤศจิกายน 2547 ทุกๆวันเพื่อวิเคราะห์ อุณหภูมิของน้ำ ค่าความเป็นกรด-ด่าง ความเค็มของน้ำ การนำไฟฟ้า ออกซิเจนที่ละลายในน้ำ และบีโอดี ส่วนปริมาณโคลิฟอร์ม แบคทีเรียจะวิเคราะห์ทุกๆ 2 วัน การวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำและบีโอดีใช้สมการ ปฏิกิริยาอันดับที่ 1 ของ Streeter and Phelps ด้วยวิธี Least Square Method ส่วนค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของโคลิฟอร์มแบคทีเรียทำการ วิเคราะห์โดยใช้สมการปฏิกิริยาอันดับที่ 1 ของ Chick ด้วยวิธีการเดียวกัน ผลการศึกษาพบว่าคุณภาพน้ำในช่วงที่ทำการศึกษาของคลองรางทับแถบอยู่ในเกณฑ์คุณภาพน้ำผิวดินในแหล่งน้ำประเภท ที่ 4 และความสัมพันธ์ระหว่างช่วงเวลาที่กักเก็บน้ำกับค่าพารามิเตอร์ต่างๆ ได้แก่ ปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์ม แบคทีเรีย ทั้งสภาวะภาคสนามและห้องปฏิบัติการเป็นไปในลักษณะเชิงเส้นตรง ส่วนค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของปริมาณ ออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรียภายใต้สภาวะภาคสนามอยู่ในช่วง 0.003 - 0.010, 0.073 - 0.137 และ 0.327 - 0.374 ต่อวัน ตามลำดับ สำหรับสภาวะห้องปฏิบัติการ ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวจะอยู่ในช่วง 0.006 - 0.021, 0.058 - 0.071 และ 0.313 - 0.384 ต่อวัน สำหรับปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรีย ตามลำดับ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความสามารถในการ ฟื้นตัวของน้ำภายใต้สภาวะห้องปฏิบัติการมีค่าสูงกว่าภายใต้สภาวะภาคสนาม เมื่อใช้ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของสภาวะภาคสนามใน แต่ละพารามิเตอร์ทำนายปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรีย พบว่า ความผิดพลาดจากการทำนายมีค่าอยู่ใน ช่วง 7.51 - 32.80 %, 29.60 - 72.90 % และ 77.84 - 80.74 % ตามลำดับ. โดยความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาภายใต้สภาวะภาคสนามและ ห้องปฏิบัติการของค่าออกซิเจนที่ละลายในน้ำ, บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรียเป็นไปในทางบวกอย่างมีนัยสำคัญ (R = 0.760, P < 0.01), (R = 0.847, P < 0.01) และ (R = 0.993, P < 0.01) ตามลำดับ ส่วนค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของออกซิเจนที่ละลายในน้ำและโค ลิฟอร์มแบคทีเรีย ความสัมพันธ์ระหว่างสภาวะภาคสนามและห้องปฏิบัติการมีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญ (R = 0.815, P < 0.05 และ R = 0.680, P < 0.05) ตามลำดับ มีเพียงค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของบีโอดีที่มีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างไม่มีนัยสำคัญ (R = 0.305, P = 0.555) จากผลของการศึกษาที่ได้ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของแต่ละพารามิเตอร์ในคลองรางทับแถบสามารถนำมาประยุกต์ใช้ สำหรับการดูแลและตรวจติดตามคุณภาพน้ำของแหล่งน้ำอื่นๆในประเทศไทยได้
บทคัดย่อ (EN): R = 0.847, P < 0.01 and R = 0.993, P < 0.01, respectively. For the k values of DO and TCB are positively correlated with R = 0.815, P < 0.05 and R = 0.680, P < 0.05, respectively. However, the k value of BOD5 is positively correlate but is not significantly different with R = 0.305, P = 0.555. From the results of the study, the k values of DO, BOD5 and TCB in the Rangtubtap Canal can be applied for determining self-purification capacity in monitoring programs and water quality surveillance for the rivers in Thailand.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=374&obj_id=2484
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): Sumutsongkram
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: การศึกษาความสามารถในการฟอกตัวเองของน้ำในคลองรางทับแถบ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) การศึกษาห าค่า สัม ประสิท ธิ์ก า รฟื้น ตัว ข องแต่ละ พารามิเ ตอร์ ภาย ใต้ส ภาวะภาคสนามและห้อ งปฏิบัติก า ร 2) การทดสอบค่า สัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของสภาวะภาคสนาม และ 3) ศึกษ าสมการความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาภายใต้สภาวะภาคสนาม และห้อ งปฏิบัติก า ร โดยทำการเก็บตัวอย่างน้ำในคลองรางทับแถบขณะน้ำนิ่งช่วงเดือนพฤศจิกายน 2547 ทุกๆวันเพื่อวิเคราะห์ อุณหภูมิของน้ำ ค่าความเป็นกรด-ด่าง ความเค็มของน้ำ การนำไฟฟ้า ออกซิเจนที่ละลายในน้ำ และบีโอดี ส่วนปริมาณโคลิฟอร์ม แบคทีเรียจะวิเคราะห์ทุกๆ 2 วัน การวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำและบีโอดีใช้สมการ ปฏิกิริยาอันดับที่ 1 ของ Streeter and Phelps ด้วยวิธี Least Square Method ส่วนค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของโคลิฟอร์มแบคทีเรียทำการ วิเคราะห์โดยใช้สมการปฏิกิริยาอันดับที่ 1 ของ Chick ด้วยวิธีการเดียวกัน ผลการศึกษาพบว่าคุณภาพน้ำในช่วงที่ทำการศึกษาของคลองรางทับแถบอยู่ในเกณฑ์คุณภาพน้ำผิวดินในแหล่งน้ำประเภท ที่ 4 และความสัมพันธ์ระหว่างช่วงเวลาที่กักเก็บน้ำกับค่าพารามิเตอร์ต่างๆ ได้แก่ ปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์ม แบคทีเรีย ทั้งสภาวะภาคสนามและห้องปฏิบัติการเป็นไปในลักษณะเชิงเส้นตรง ส่วนค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของปริมาณ ออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรียภายใต้สภาวะภาคสนามอยู่ในช่วง 0.003 - 0.010, 0.073 - 0.137 และ 0.327 - 0.374 ต่อวัน ตามลำดับ สำหรับสภาวะห้องปฏิบัติการ ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวจะอยู่ในช่วง 0.006 - 0.021, 0.058 - 0.071 และ 0.313 - 0.384 ต่อวัน สำหรับปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรีย ตามลำดับ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความสามารถในการ ฟื้นตัวของน้ำภายใต้สภาวะห้องปฏิบัติการมีค่าสูงกว่าภายใต้สภาวะภาคสนาม เมื่อใช้ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของสภาวะภาคสนามใน แต่ละพารามิเตอร์ทำนายปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำ บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรีย พบว่า ความผิดพลาดจากการทำนายมีค่าอยู่ใน ช่วง 7.51 - 32.80 %, 29.60 - 72.90 % และ 77.84 - 80.74 % ตามลำดับ. โดยความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาภายใต้สภาวะภาคสนามและ ห้องปฏิบัติการของค่าออกซิเจนที่ละลายในน้ำ, บีโอดี และโคลิฟอร์มแบคทีเรียเป็นไปในทางบวกอย่างมีนัยสำคัญ (R = 0.760, P < 0.01), (R = 0.847, P < 0.01) และ (R = 0.993, P < 0.01) ตามลำดับ ส่วนค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของออกซิเจนที่ละลายในน้ำและโค ลิฟอร์มแบคทีเรีย ความสัมพันธ์ระหว่างสภาวะภาคสนามและห้องปฏิบัติการมีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญ (R = 0.815, P < 0.05 และ R = 0.680, P < 0.05) ตามลำดับ มีเพียงค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของบีโอดีที่มีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างไม่มีนัยสำคัญ (R = 0.305, P = 0.555) จากผลของการศึกษาที่ได้ค่าสัมประสิทธิ์การฟื้นตัวของแต่ละพารามิเตอร์ในคลองรางทับแถบสามารถนำมาประยุกต์ใช้ สำหรับการดูแลและตรวจติดตามคุณภาพน้ำของแหล่งน้ำอื่นๆในประเทศไทยได้
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

Penrug Phangsombut. "ความสามารถในการฟอกตัวเองของน้ำในคลองรางทับแถบ จังหวัดสมุทรสงครามSelf-purification capacity of the Rangtubtap canal, Samutsongkram province". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2552

Penrug Phangsombut. "ความสามารถในการฟอกตัวเองของน้ำในคลองรางทับแถบ จังหวัดสมุทรสงครามSelf-purification capacity of the Rangtubtap canal, Samutsongkram province". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2552. Print.



TARR Wordcloud:
ความสามารถในการฟอกตัวเองของน้ำในคลองรางทับแถบ จังหวัดสมุทรสงคราม
Penrug Phangsombut
มหาวิทยาลัยมหิดล
24 กรกฎาคม 2552
การสะสมของโลหะหนักในน้ำ ดินตะกอน และพืชน้ำในบ่อเลี้ยงปลาสลิด อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม การสะสมและการแพร่กระจายของโลหะหนักบางชนิดในดินตะกอน น้ำ และสัตว์น้ำ ในระบบคลองของจังหวัดราชบุรีและสม การสะสมการแพร่กระจายของโลหะหนักบางชนิดในน้ำ ดินตะกอน และพืชน้ำ ในระบบคลองของจังหวัดราชบุรีและสมุทรสงครา การวิเคราะห์การจัดสรรน้ำและการจัดการน้ำในลุ่มน้ำแม่วาง การประเมินความเสี่ยงการปนเปื้อนของน้ำในคลองชลประทานแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ การพัฒนาแบบจำลองน้ำหลากผิวดินเชิงอุทกวิทยาเพื่อใช้สำหรับปากแม่น้ำที่ได้รับอิทธิพลจากน้ำขึ้น-น้ำลง ปริมาณโลหะหนักบางชนิดในน้ำบริเวณป่าชายเลนที่รับน้ำทิ้งจากระบบบำบัดน้ำเสียชุมชนแหลมผักเบี้ย จังหวัดเพชรบุรี การออกแบบที่เหมาะสมสำหรับระบบรางน้ำเพาะปลูกสาหร่ายขนาดใหญ่ การสะสมและการแพร่กระจายของโลหะหนักในน้ำ ดินตะกอน ผักบุ้งและโกงกางใบเล็ก ในคลอง ความสามารถในการต้านทานการซึมผ่านของน้ำในคอนกรีตผสมเส้นใยภายหลังรับแรงกระทำ
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair