สืบค้นงานวิจัย
ข้าวท้องถิ่นในจังหวัดแม่ฮ่องสอนและคุณค่าทางโภชนาการ
นงนุช ประดิษฐ์ - กรมการข้าว
ชื่อเรื่อง: ข้าวท้องถิ่นในจังหวัดแม่ฮ่องสอนและคุณค่าทางโภชนาการ
ชื่อเรื่อง (EN): Local Rice Varieties in Mae Hong Son and Their Nutritional Values
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: นงนุช ประดิษฐ์
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Sivapong Nareubal
ชุดเอกสาร: การประชุมวิชาการกรมการข้าว ประจำปี 2562 บูรณาการเทคโนโลยี และนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาข้าว
บทคัดย่อ: ข้าวท้องถิ่นในจังหวัดแม่ฮ่องสอนมีที่มาจากการปลูกและเก็บรักษาโดยกลุ่มชาติพันธุ์ที่บนพื้นที่สูงในจังหวัดแม่ฮ่องสอน ได้แก่ ปะกาเกอะญอ ลาหู่ ลีซู ลัวะ จีนฮ่อ ม้ง และไทยใหญ่ ซึ่งมีความหลากหลายทางพันธุกรรม พันธุ์ข้าวท้องถิ่นมีความสำคัญต่อความมั่นคงทางอาหารของชุมชนที่อยู่ห่างไกล โดยเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งปัจจุบันพันธุ์ข้าวท้องถิ่นที่เกษตรกรใช้ปลูกอยู่ได้สูญหายเป็นจำนวนมาก เนื่องจากเกษตรกรไม่ให้ความสำคัญในการเก็บรักษา และหันไปปลูกพืชไร่เศรษฐกิจอื่นๆ เพื่อจำหน่ายแล้วนำเงินไปซื้อข้าวเพื่อบริโภค อีกทั้งสภาพภูมิอากาศแปรปรวน เกิดสภาวะแห้งแล้ง การระบาดของโรคและแมลง ทำให้ได้ผลผลิตข้าวไม่เพียงพอสำหรับบริโภคในครัวเรือน เกษตรกรบางส่วนหันไปปลูกข้าวพันธุ์อื่น ละทิ้งพันธุ์ข้าวท้องถิ่น จากการศึกษาวิจัยคุณสมบัติทางโภชนเภสัชและสุขภาพ อุตสาหกรรมอาหาร ในข้าวท้องถิ่นจังหวัดแม่ฮ่องสอน จำนวน 220 ตัวอย่าง พบว่าคุณสมบัติโภชนเภสัชในด้านสารออกฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ ได้แก่ สารแกมมา-โอไรซานอล พบในข้าวกล้องพันธุ์ชนเผ่าเบอร์ 31 สูงสุด 69.71 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัมของสารสกัด และวิตามินอี พบในสารสกัดข้าวกล้องพันธุ์ละอูบสูงสุด 24.26 มิลลิกรัมต่อกรัม ของสารสกัด และพบในสารสกัดรำข้าวพันธุ์ข้าวเล็บบ้านลุ่มสูงสุด 18.48 มิลลิกรัมต่อกรัม ของสารสกัด คุณสมบัติทางสุขภาพ ในด้านสารออกฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ ได้แก่ สารฟินอลลิครวม ฟลาโวนอยด์ และสารแอนโทไซยานิน โดยพันธุ์ปิอิซูแม่เมืองหลวง ปิอิซูเนอมูแม่สะแมง และปิอิซูแม่สะแมง มีสารฟินอลลิครวมสูงที่สุด 550.1, 416.2 และ 408.2 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัม ตามลำดับ และทั้งสามพันธุ์ยังมีสารฟลาโวนอยด์สูงสุดอีกด้วย 465.0, 333.8 และ 312.5 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัม ตามลำดับ ส่วนพันธุ์ข้าวกล้องสี พบว่า พันธุ์ข้าวเหนียวเปลือกเหลืองเมล็ดดำ มีสารแอนโทไซยานินสูง 40.2 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัม รองลงมาพันธุ์เจ้าดำแม่อูคอ และข้าวเปลือกดำ 24.7 และ 21.1 มิลลิกรัมต่อ 100 กรัม ตามลำดับ คุณสมบัติทางเคมีเพื่อใช้อุตสาหรรมอาหาร ได้แก่ โปรตีน ปริมาณใยอาหาร ปริมาณไขมันไม่อิ่มตัว ส่วนใหญ่มีโปรตีน 6.0-8.0 เปอร์เซ็นต์ ปริมาณใยอาหารที่จำเป็นต่อระบบการดูดซึมและขับถ่ายอยู่ระหว่างร้อยละ 1.1-1.5 ปริมาณไขมันไม่อิ่มตัวร้อยละ 2.0-2.5 และปริมาณอะมิโลสร้อยละ 9-20 ลักษณะที่หลากหลายของแต่ละพันธุ์นั้น สามารถใช้เป็นข้อมูลสนับสนุนการอนุรักษ์และเผยแพร่คุณค่าข้าวท้องถิ่นเพื่อพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์อาหารตามความต้องการของตลาดเฉพาะได้
บทคัดย่อ (EN): Various local rice varieties were grown and collected from many ethnic groups in highland Mae Hong Son such as Karen, Lahu, Lisu, Lue, Haw, Miao and Shan. These varieties are very important for rural food security by being an important food source for theethnic group communities At present, many rice varieties have been continuously lost because farmers do not conserve them and change to grow other economic crops. In addition, climate change, drought, disease and insect outbreak cause insufficient rice for household consumption. Some farmers change from local rice varieties to grow modern rice varieties. A study on Nutraceutical value and industry value of 220 Mae Hong Son local rice varieties found that the antioxidant (gamma oryzanol) in Khao Chon Pao no.31 brown rice was maximum (69.71 mg / 100 g of extract). Vitamin E was was found highest in La Oop brown rice (24.26 mg / 100 g of extract)and in Leb Nok Ban Lum rice bran (18.48 mg / 100 g of extract). Total polyphenolic compounds were found highest in Pi I Su Maemeuangluang, Pi I Su Nermu Maesamaeng and Pi I Su Maesamaeng (550.1, 416.2 and 408.2 mg / 100 g, respectively). Total flavonoid compounds were found highest in Pi I Su Maemeuangluang, Pi I Su Nermu Maesamaeng and Pi I Su Maesamaeng (465.0, 333.8 and 312.5 mg / 100 g, respectively). Anthocyanin compounds were found highest in Khao Niaw Pleuak Leuang Maled Dam (40.2 mg / 100 g), followed by Jao Dam mae Oo Kaw and Khao Pleuak Dam (24.7 and 21.1 mg / 100 g). Chemical properties in food industry value, protein was found 6.0 to 8.0 percent. Fiber for absorption and excretion system was found 1.1 to 1.5 percent. Unsaturated fat content was found 2.0 to 2.5 percent. Amylose content was found 9 to 20 percent. Nutritional value and Nutraceutical value data could support conservation and of the local rice varieties and be promoted in Niche market.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
จำนวนหน้า: 2
เผยแพร่โดย: กรมการข้าว
คำสำคัญ: โภชนาการ
คำสำคัญ (EN): nutrition
หมวดหมู่ AGRIS: S โภชนาการของมนุษย์ (Human nutrition)
เจ้าของลิขสิทธิ์: กรมการข้าว
รายละเอียด: Submitted by Ton Admin (ton@local) on 2019-05-15T08:58:18Z No. of bitstreams: 2 20 PP-07.pdf: 147644 bytes, checksum: 1c4e8b4d29b101c7104bc4e305f280b1 (MD5) license_rdf: 811 bytes, checksum: 53b05846eb6eeb1c33891ab08e36a383 (MD5)
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
ข้าวท้องถิ่นในจังหวัดแม่ฮ่องสอนและคุณค่าทางโภชนาการ
กรมการข้าว
ไม่ระบุวันที่เผยแพร่
กรมการข้าว
โครงการศึกษารวบรวบ อนุรักษ์ และคัดเลือกพันธุ์ข้าวท้องถิ่น ที่ทนแล้งและมีโภชนาการสูง คุณค่าทางโภชนาการของข้าวเฉดสี การประเมินคุณค่าทางโภชนาการในข้าวต่างสี คุณค่าทางโภชนาการของข้าวพื้นเมืองไทยบางพันธุ์ ยางพารากับท้องถิ่น การวิเคราะห์คุณค่าทางโภชนาการ จากข้าวพันธุ์ใหม่ : รายงานการวิจัย ศึกษาระยะดักแด้ไหมที่มีคุณค่าทางโภชนาการ การประเมินคุณค่าทางโภชนาการของข้าวพันธุ์พื้นเมืองในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การพัฒนาและคัดเลือกพันธุ์ข้าวที่สูงที่มีคุณภาพและคุณค่าทางโภชนาการสูง การรวบรวมและคัดเลือกพันธุ์ข้าวที่สูงที่มีคุณภาพและคุณค่าทางโภชนาการสูง
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก