สืบค้นงานวิจัย
การอนุรักษ์และฟื้นฟูต้นฉำฉา ถนนสายวัฒนธรรมเชียงใหม่ - สันกำแพงอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน
บรรจง สมบูรณ์ชัย - มหาวิทยาลัยแม่โจ้
ชื่อเรื่อง: การอนุรักษ์และฟื้นฟูต้นฉำฉา ถนนสายวัฒนธรรมเชียงใหม่ - สันกำแพงอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน
ชื่อเรื่อง (EN): Conservation and rehabilitation of samanea saman on Chiangmai-Sankhampeang cultural road with community participation
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: บรรจง สมบูรณ์ชัย
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Bunchong Somboonchai
หน่วยงานสังกัดผู้แต่ง:
  1. มหาวิทยาลัยแม่โจ้
บทคัดย่อ: การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาเปรียบเทียบการรักษาบาดแผลต้นฉำฉากับการปล่อยให้รักษาเองตามธรรมชาติ เปรียบเทียบการเจริญเติบโตที่เพิ่มขึ้น จากการเพิ่มพื้นที่รอบโคนต้น รูปแบบการตัดแต่งกิ่งต้นฉำฉา ที่เหมาะสมกับการเจริญเติบโต รวมทั้งการเสนอแนวทางการอนุรักษ์และฟื้นฟูต้นฉำฉา ถนนสายวัฒนธรรมเชียงใหม่–สันกำแพง โดยทำการศึกษาบริเวณริมเส้นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1006 สายเชียงใหม่-สันกำแพง ระยะทางประมาณ 10 กิโลเมตร กลุ่มตัวอย่างที่จะนำมาใช้ในการวิจัยจำนวน 55 ต้น โดยได้จัดแบ่งกลุ่มต้นฉำฉาที่อยู่บนผิวทาง 15 ต้น ต้นฉำฉาที่อยู่บนไหล่ทาง 15 ต้น ต้นฉำฉาควบคุมที่อยู่บนผิวทาง 15 ต้น ต้นฉำฉาควบคุมที่อยู่บนไหล่ทาง 10 ต้น เครื่องมือในการเก็บข้อมูล คือ แบบฟอร์มการสำรวจสภาพต้นไม้ แบบฟอร์มการประเมินความทรุดโทรมต้นไม้ของส่วนที่อยู่บนดิน แบบฟอร์มการวินิจฉัยต้นไม้ และเครื่องมือในการดูแลรักษาต้นฉำฉาที่เป็นวัสดุและอุปกรณ์ในการดูแลรักษา รวมทั้งการประชุมกลุ่มย่อย ในการวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติร้อยละ และค่าเฉลี่ยเลขคณิต ผลการศึกษา พบว่า การดูแลรักษาและการฟื้นฟูต้นฉำฉาทั้ง 3 วิธี คือ การรักษาบาดแผล การเพิ่มพื้นที่รอบโคนต้น และการตัดแต่งกิ่ง ทำให้ต้นฉำฉามีสภาพที่ดีขึ้น มีความทรุดโทรมน้อยลง แต่อย่างไรก็ตามตำแหน่งที่ตั้งของต้นฉำฉาบนผิวทางและไหล่ทางให้ผลที่แตกต่างกันในด้านการรักษาบาดแผล สำหรับลักษณะของต้นฉำฉาที่มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น เมื่อได้รับการรักษาบาดแผล การเพิ่มพื้นทีรอบโคนต้น และการตัดแต่งกิ่ง ได้แก่ มีการเน่าเสียของส่วนปลายกิ่งบนและยอดไม้ลดลง ความหนาแน่นของกิ่งใบมีมากขึ้น สำหรับการรักษาบาดแผลของต้นฉำฉาบนไหล่ทางนั้น มีผลให้ความเสียหายของก้านและลำต้นลดลง ส่วนการเพิ่มพื้นที่รอบโค่นต้น มีผลให้สภาพต้นไม้ รูปร่างต้นไม้มีลักษณะที่ดีขึ้น ปริมาณการแผ่กว้างของกิ่งใบมีมากขึ้น รอยบาดแผลของเปลือกต้นไม้ลดลง มีการผลัดเปลือกต้นไม้มากขึ้น นอกจากนี้ การตัดแต่งกิ่งของต้นฉำฉาบนผิวทาง มีผลให้ขนาดของใบใหญ่ขึ้น และมีปริมาณกิ่งใบมากขึ้น สำหรับแนวทางการอนุรักษ์และฟื้นฟูต้นฉำฉา ประกอบด้วย 1) การดูแลรักษาและฟื้นฟูต้นฉำฉาโดยทั่วไป ได้แก่ การจัดสภาพแวดล้อมบริเวณโดยรอบให้อยู่ในสภาพที่ดี การป้องกันและการกำจัดโรคพืชและแมลง การบำรุงดิน การศัลยกรรม การตัดกิ่งแนวใหม่ 2) การอนุรักษ์ต้นฉำฉาอย่างยั่งยืนโดยการมีส่วนร่วม เป็นการดำเนินการหลัก 3 ด้าน คือ ด้านสิ่งแวดล้อม ได้แก่ การลดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ และการเพิ่มพื้นที่สีเขียวในระดับชุมชน ฯลฯ ด้านสังคม ได้แก่ การเสริมสร้างและปกป้องพื้นที่ภูมิทัศน์วัฒนธรรมที่สำคัญต่อประวัติศาสตร์ชุมชน โดยมีองค์กร หรือมูลนิธิสนับสนุนการขับเคลื่อน ฯลฯ และด้านการศึกษา ได้แก่ การวิจัย สร้างองค์ความรู้ ที่ขยายผลไปยังสถานศึกษาในระดับโรงเรียนที่มีหลักสูตรท้องถิ่น มีหลักสูตรอบรมเชิงปฏิบัติการหมอต้นไม้ สำหรับหน่วยงาน องค์กรท้องถิ่นที่รับผิดชอบดูแล และประชาชน และมีคลินิกหมอต้นไม้ ที่สามารถให้บริการในลักษณะ one stop service เพื่อให้บริการแก่ชุมชน เป็นต้น 3) จัดทำกรอบแผนงานในการอนุรักษ์ต้นฉำฉา 3 ด้าน คือ แผนงานด้านเทคนิค ได้แก่ งานตัดแต่งกิ่ง งานบำรุงรักษา งานปลูกทดแทน เป็นต้น แผนงานด้านประชาสัมพันธ์แสวงหาความร่วมมือ เช่น จัดทำศูนย์ข้อมูล Web site เป็นต้น แผนงานด้านการมีส่วนร่วม ได้แก่ ถ่ายทอดเทคโนโลยีการดูแลรักษาต้นฉำฉาแก่ท้องถิ่น ฝึกอบรมการตัดแต่งกิ่ง ฯลฯ
บทคัดย่อ (EN): This research aimed to compare treatment of wounds (by human), growth increment with increasing space around the bole of a tree, pattern of pruning branches which suitable for their growth and naturally regenerative capacity of Samanea saman including submit guideline for conservation and rehabilitation of Samanea saman on Chiangmai-Sankhampeang Cultural road. The study area is along highway No. 1006 (Chiangmai-Sankhampeang road) that distance of 10 kilometers were to be used in the study. Fifty-five Samanea Saman were involved in data collection that divide four groups are fifteen Samanea saman on road surface, fifteen Samanea saman on footpath, fifteen controlled Samanea saman on the road surface and ten controlled Samanea saman on footpath. Data acquisition needed quantitative and qualitative research methods by field survey with conditional surveying form of tree, decayed assessment form of the trees on the ground, tree diagnosed form and materials and equipment in maintenance including focus group. The quantitative and qualitative data was analyzed in terms of percentage and means. The results were as follows three treatments and rehabilitation were treatment of wounds (by human), increasing space around the bole of a tree, pruning branches made Samanea saman are better condition and reduced declination. However, different location of Samanea saman between on road surface and on footpath have different results in the treatment of wounds. The condition of Samanea saman when they are treated by treatment of wounds (by human), increasing space around the bole of a tree, pruning branches are better. For example ; the rotten top branches and treetop have reduced and the density of branches has increased. For results of treatment of wounds (by human) of Samanea saman on footpath are damage of the stem of a leaf and the stem to reduce. And results of increasing space around the bole of a tree are the condition and shape of tree to be better, more expansion of the branches, less lesion of trees barks, including more deciduous of barks. Moreover, results of the pruning branches of Samanea saman on road surface are lager size of leaves and more branches. The guideline for conservation and rehabilitation of Samanea saman were : 1. To treat and rehabilitate Samanea saman with managing the optimal surrounding environment, protecting and eradicating plant diseases and insects, soil maintenance, tree surgery and the new idea of pruning. 2. The sustainable conservation of Samanea saman by community participation operate three aspects : the environment, including the reduction of carbon dioxide in the atmosphere and increasing the green areas in community etc., the social, including the strengthening and protecting the cultural landscape that are important to the community’s history by organizations or foundations support enterprise etc., and the education including research and knowledge that enhanced to local curriculum’ s school, training the tree’s doctor courses for local organizations and interested people and tree’s doctor clinic for serving one stop service in community. 3. To establish three frameworks for Samanea saman conservation planning ; technical aspect such as the pruning, maintenance and replanting programs etc., promotion and cooperation aspect such as information center and web site etc. and participatory aspect such as the transfer of Samanea saman maintenance technology to communities and local organizations and training the pruning courses etc..
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://webpac.library.mju.ac.th:8080/mm/fulltext/research/2557/bunchong_somboonchai_2555/fulltext.pdf
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยแม่โจ้
คำสำคัญ: ถนนสายวัฒนธรรม
คำสำคัญ (EN): Samanea saman
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยแม่โจ้
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

บรรจง สมบูรณ์ชัย. "การอนุรักษ์และฟื้นฟูต้นฉำฉา ถนนสายวัฒนธรรมเชียงใหม่ - สันกำแพงอย่างมีส่วนร่วมของชุมชนConservation and rehabilitation of samanea saman on Chiangmai-Sankhampeang cultural road with community participation". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2555

บรรจง สมบูรณ์ชัย. "การอนุรักษ์และฟื้นฟูต้นฉำฉา ถนนสายวัฒนธรรมเชียงใหม่ - สันกำแพงอย่างมีส่วนร่วมของชุมชนConservation and rehabilitation of samanea saman on Chiangmai-Sankhampeang cultural road with community participation". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2555. Print.



TARR Wordcloud:
การอนุรักษ์และฟื้นฟูต้นฉำฉา ถนนสายวัฒนธรรมเชียงใหม่ - สันกำแพงอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน
บรรจง สมบูรณ์ชัย
มหาวิทยาลัยแม่โจ้
2555
ปัจจัยที่มีผลต่อการดำเนินการประกันคุณภาพการศึกษาของคณะในสายมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้ เชียงใหม่ แนวทางเพื่อการอนุรักษ์ทรัพยากรประมงแบบมีส่วนร่วมของชุมชน ในจังหวัดเชียงใหม่ ชุมชนเอคไคโนเดิร์มบริเวณพื้นที่ปกปักพันธุกรรมพืชทางทะเลหมู่เกาะแสมสาร จังหวัดชลบุรี การพัฒนาชุมชนแบบมีส่วนร่วม: ศักยภาพในการให้บริการเพื่อการท่องเที่ยวโดยชุมชนแบบมีส่วนร่วม กรณีศึกษาชุมชนบ้านโปง จ.เชียงใหม่ การวิจัยและพัฒนาศักยภาพชุมชนท้องถิ่นในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ การฟื้นฟูต้นยางนาในเขตเทศบาลตำบลยางเนิ้งเพื่อการอนุรักษ์สภาพแวดล้อมอย่างยั่งยืน การมีส่วนร่วมของชุมชนท้องถิ่นในการอนุรักษ์เรือใบโบราณ ในเขตพื้นที่อ่าวละแม ตำบลละแม จังหวัดชุมพร แนวทางการอนุรักษ์ ฟื้นฟู และพัฒนาภูมิทัศน์พื้นที่ริมน้ำห้วยโจ้ อ. สันทราย จ. เชียงใหม่ โครงการวิจัยและพัฒนาการทำการเกษตรเชิงอนุรักษ์ภายใต้การมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านหนองแหวน และชุมชนบ้านระหาร ตำบลห้วยสะแก อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์ พัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผา เพื่ออนุรักษ์และฟื้นฟูภูมิปัญญาท้องถิ่น ของชุมชนบ้านแก่งเป้า อำเภอหล่มเก่า จังหวัดเพชรบูรณ์
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair