สืบค้นงานวิจัย
ผลของการตัดรังไข่และฮอร์โมนเอสโตรเจนต่อการฟื้นฟูของกล้ามเนื้อภายหลังจากการบาดเจ็บจากการออกกำลังกาย
Khajirat Netnee - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: ผลของการตัดรังไข่และฮอร์โมนเอสโตรเจนต่อการฟื้นฟูของกล้ามเนื้อภายหลังจากการบาดเจ็บจากการออกกำลังกาย
ชื่อเรื่อง (EN): Effect of ovariectomy and estrogen supplementation on the recovery from exercise-induced muscle injury
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Khajirat Netnee
บทคัดย่อ: เป็นระยะเวลา 90 นาทีที่ความเร็ว 17 เมตรต่อนาที ขณะที่หนูที่ไม่ออกกำลังกายจะเป็นหนูกลุ่มควบคุม ทันทีหลังจากออกกำลังกาย และในช่วงวันที่ 3 และ 14 หลังการบาดเจ็บ จึงนำกล้ามเนื้อโซเลียสมาศึกษาผลการเปลี่ยนแปลงด้านโครงสร้าง, ชีวเคมี และความ แข็งแรงในการหดตัวของกล้ามเนื้อ ผลการศึกษาพบว่าการออกกำลังกายทำให้ระดับเอ็นไซม์ครีเอตินไคเนสและมัยอีโลเพอร็อคซีเดสซึ่ง ใช้เป็นตัวบ่งชี้ของการบาดเจ็บเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทันทีหลังจากสิ้นสุดการออกกำลังกายเมื่อเทียบกับ กลุ่มควบคุม การให้ฮอร์โมนเอสโตรเจนมีแนวโน้มที่จะช่วยลดการบาดเจ็บนี้ในช่วง 3 วันแรกของการ บาดเจ็บ ส่วนน้ำหนักของกล้ามเนื้อไม่มีการเปลี่ยนแปลงระหว่างกลุ่มในขณะที่อัตราส่วนของน้ำหนัก กล้ามเนื้อสัมพัทธ์เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนภายหลังการบาดเจ็บและกลับสู่ภาวะปกติภายใน 14 วันหลังการ บาดเจ็บ นอกจากนั้นความแข็งแรงและขนาดของกล้ามเนื้อของหนูกลุ่มที่ออกกำลังกายยังลดลงอย่างเห็น ได้ชัดทันทีภายหลังการออกกำลังกาย และการออกกำลังกายยังทำให้มีการเพิ่มจำนวนของแซดเทิลไลท์ เซลล์ในกล้ามเนื้อในหนูกลุ่มที่ออกกำลังกายในวันที่ 3 ของการบาดเจ็บ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนูกลุ่มที่ให้ ฮอร์โมนเอสโตรเจนทดแทน นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงของเอนไซม์ไซโคออกซิจีเนส 2 ในกล้ามเนื้อโซ เลียสมีการเพิ่มอย่างชัดเจนในหนูกลุ่มที่ตัดรังไข่และออกกำลังกาย 3 วันหลังการบาดเจ็บ แต่ในหนูกลุ่มที่ ตัดรังไข่และออกำลังกายและให้ฮอร์โมนเอสโตรเจน และ กลุ่มที่ออกกำลังกายไม่ตัดรังไข่ไม่พบการ เปลี่ยนแปลง การศึกษานี้สรุปได้ว่าฮอร์โมนเอสโตรเจนสามารถช่วยลดการบาดเจ็บของเส้นใยกล้ามเนื้อโดยลดการ อักเสบและเพิ่มจำนวนของแซดเทิลไลท์เซลล์ และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อระหว่างการฟื้นตัวหลังการ ออกกำลังกายและผลของการเปลี่ยนแปลงนี้ไม่มีความสัมพัทธืกับการทำงานของเอ็นไซม์ไซดคออกซิ จีเนส 2.
บทคัดย่อ (EN): inclination), whereas the unexercised groups served as control. Immediately after and at 3 days and 14 days after injury, soleus muscle was removed for histological, biochemical, and functional studies. Results showed that downhill running increased both serum creatine kinase (p<0.05) and myeloperoxydase activities (p<0.05) compared to the control level immediately post-injury. Estrogen supplement tended to attenuate this effect especially during the 3 days post-injury. Muscle wet weights were unchanged among groups but the muscle wet-to-dry weight ratio increased significantly in the exercised groups immediately following exercise, and was restored to the baseline value by 14 days of recovery. Maximal twitch and tetanic forced production were significantly reduced in exercised rats relative to that of uninjured rats immediately post-exercise. Myofibre cross-sectional areas (CSA) were similarly reduced in the exercised rats. Estrogen replacement restored the mean fiber CSA, improved the muscle function, and increased the numbers of activated satellite cells staining positive for MyoD in all exercised animals at day 3 of recovery. Cyclo-oxygenase-2 activity of injured soleus muscle increased significantly (p<0.05) at 3 days following downhill running in OVXE, but remained the same in OVXES and SHAME groups. These results suggest that estrogen has a protective effect against injury following downhill running, increases satellite cells activation, and improves skeletal muscle strength during recovery. However, this estrogenic effect seems to be independent on the COX-2 pathway.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=4801&obj_id=4282
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): Wounds and injuries
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: เป็นระยะเวลา 90 นาทีที่ความเร็ว 17 เมตรต่อนาที ขณะที่หนูที่ไม่ออกกำลังกายจะเป็นหนูกลุ่มควบคุม ทันทีหลังจากออกกำลังกาย และในช่วงวันที่ 3 และ 14 หลังการบาดเจ็บ จึงนำกล้ามเนื้อโซเลียสมาศึกษาผลการเปลี่ยนแปลงด้านโครงสร้าง, ชีวเคมี และความ แข็งแรงในการหดตัวของกล้ามเนื้อ ผลการศึกษาพบว่าการออกกำลังกายทำให้ระดับเอ็นไซม์ครีเอตินไคเนสและมัยอีโลเพอร็อคซีเดสซึ่ง ใช้เป็นตัวบ่งชี้ของการบาดเจ็บเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทันทีหลังจากสิ้นสุดการออกกำลังกายเมื่อเทียบกับ กลุ่มควบคุม การให้ฮอร์โมนเอสโตรเจนมีแนวโน้มที่จะช่วยลดการบาดเจ็บนี้ในช่วง 3 วันแรกของการ บาดเจ็บ ส่วนน้ำหนักของกล้ามเนื้อไม่มีการเปลี่ยนแปลงระหว่างกลุ่มในขณะที่อัตราส่วนของน้ำหนัก กล้ามเนื้อสัมพัทธ์เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนภายหลังการบาดเจ็บและกลับสู่ภาวะปกติภายใน 14 วันหลังการ บาดเจ็บ นอกจากนั้นความแข็งแรงและขนาดของกล้ามเนื้อของหนูกลุ่มที่ออกกำลังกายยังลดลงอย่างเห็น ได้ชัดทันทีภายหลังการออกกำลังกาย และการออกกำลังกายยังทำให้มีการเพิ่มจำนวนของแซดเทิลไลท์ เซลล์ในกล้ามเนื้อในหนูกลุ่มที่ออกกำลังกายในวันที่ 3 ของการบาดเจ็บ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนูกลุ่มที่ให้ ฮอร์โมนเอสโตรเจนทดแทน นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงของเอนไซม์ไซโคออกซิจีเนส 2 ในกล้ามเนื้อโซ เลียสมีการเพิ่มอย่างชัดเจนในหนูกลุ่มที่ตัดรังไข่และออกกำลังกาย 3 วันหลังการบาดเจ็บ แต่ในหนูกลุ่มที่ ตัดรังไข่และออกำลังกายและให้ฮอร์โมนเอสโตรเจน และ กลุ่มที่ออกกำลังกายไม่ตัดรังไข่ไม่พบการ เปลี่ยนแปลง การศึกษานี้สรุปได้ว่าฮอร์โมนเอสโตรเจนสามารถช่วยลดการบาดเจ็บของเส้นใยกล้ามเนื้อโดยลดการ อักเสบและเพิ่มจำนวนของแซดเทิลไลท์เซลล์ และความแข็งแรงของกล้ามเนื้อระหว่างการฟื้นตัวหลังการ ออกกำลังกายและผลของการเปลี่ยนแปลงนี้ไม่มีความสัมพัทธืกับการทำงานของเอ็นไซม์ไซดคออกซิ จีเนส 2.
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

Khajirat Netnee. "ผลของการตัดรังไข่และฮอร์โมนเอสโตรเจนต่อการฟื้นฟูของกล้ามเนื้อภายหลังจากการบาดเจ็บจากการออกกำลังกายEffect of ovariectomy and estrogen supplementation on the recovery from exercise-induced muscle injury". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2551

Khajirat Netnee. "ผลของการตัดรังไข่และฮอร์โมนเอสโตรเจนต่อการฟื้นฟูของกล้ามเนื้อภายหลังจากการบาดเจ็บจากการออกกำลังกายEffect of ovariectomy and estrogen supplementation on the recovery from exercise-induced muscle injury". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2551. Print.



TARR Wordcloud:
ผลของการตัดรังไข่และฮอร์โมนเอสโตรเจนต่อการฟื้นฟูของกล้ามเนื้อภายหลังจากการบาดเจ็บจากการออกกำลังกาย
Khajirat Netnee
มหาวิทยาลัยมหิดล
2551
ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารประเภทแคลเซียมและการออกกำลังกายที่มีผลต่อความหนาแน่นของเนื้อกระดูกในสตรีไทยที่มีระยะเวลาข ผลของการใช้ซัลบูตามอลระยะยาวต่อการเจริญเติบโตและการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีของกล้ามเนื้อลายและกล้ามเนื้อหัวใจของหนูขาว ผลของขิงต่อความดันของกล้ามเนื้อหูรูดหลอดอาหารส่วนล่าง ผลของการออกกำลังกายแบบแอโรบิคที่มีต่อไขมันและไลโปโปรตีนในซีรั่ม ความชุกของ Listeria monocytogenes ในเนื้อและ ผลิตภัณฑ์เนื้อบางพื้นที่ของจังหวัดเชียงใหม่ ผลของการออกกำลังกายแบบแอโรบิคต่อระดับสารต้านอนุมูลอิสระในซีรัม ผลของอาหารที่มีองค์ประกอบของคาร์โบไฮเดรตที่สูงและต่ำต่อประสิทธิภาพของการออกกำลังกายในม้าแข่ง ผลของ Diallyl sulfide จากกระเทียมกับการออกกำลังกายจนล้าและการเปลี่ยนแปลงอนุมูลอิสระในหัวใจ ปอด ตับ และไต การศึกษาฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาของน้ำสกัดใบราตรีต่อบริเวณปลายประสาทและกล้ามเนื้อลายในหนูขาว ชั้นที่ต้านทานต่อกรดและปริมาณฟลูออไรด์ในเนื้อฟันภายหลังการบูรณะด้วยวัสดุที่ปลดปล่อยฟลูออไรด์ชนิดต่าง ๆ
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair