สืบค้นงานวิจัย
กลยุทธ์การปรับปรุงพันธุ์แพะของประเทศไทยเพื่อการผลิตอย่างยั่งยืน
มงคล เทพรัตน์ - มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ชื่อเรื่อง: กลยุทธ์การปรับปรุงพันธุ์แพะของประเทศไทยเพื่อการผลิตอย่างยั่งยืน
ชื่อเรื่อง (EN): Breeding strategy of goat in Thailand for sustainable production
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: มงคล เทพรัตน์
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Mongkol Thepparat
หน่วยงานสังกัดผู้แต่ง:
บทคัดย่อ: ในอดีตที่ผ่านมาพื้นที่ที่มีการเลี้ยงแพะหนาแน่นของประเทศไทยอยู่ในเขตห้าจังหวัดชายแดนภาคใต้ (สงขลา สตูล ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส) เนื่องจากแพะเป็นที่นิยมบริโภค และมีความเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของชาวไทยมุสลิม โดยใช้แพะประกอบในพิธีกรรมทางศาสนา (สมเกียรติ, 2528) เช่น การรับขวัญทารกแรกเกิด การขึ้นบ้านใหม่ เป็นต้น การเลี้ยงแพะของเกษตรกรส่วนใหญ่มีวัตถุประสงค์เพื่อบริโภคภายในครัวเรือน หรือเป็นเพียงอาชีพเสริมของครอบครัว ร่วมกับการเพาะปลูกพืช ชนิดต่างๆ เช่น สวนยางพารา หรือสวนผลไม้ (เกรียงศักดิ์ และคณะ, 2539) ปัจจุบันการขยายตัวการเลี้ยงแพะมีปริมาณเพิ่มสูงขึ้นโดยพบว่ามีอัตราการขยายตัวของจำนวนแพะที่เลี้ยงระหว่างปี 2545-2552 ประมาณ 115 % และมีการกระจายการเลี้ยงแพะไปสู่ภูมิภาคอื่นๆ ของประเทศเพิ่มมากขึ้น (กรมปศุสัตว์, 2552) รวมทั้งรัฐบาลได้มีการส่งเสริมและพัฒนาการเลี้ยงแพะให้แก่เกษตรกรโดยเฉพาะในเขตพื้นที่ห้าจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อแก้ไขปัญหาทางด้านเศรษฐกิจและสังคม และเป็นการสร้างอาชีพ สร้างงาน และสร้างรายได้ที่มั่นคง ให้กับเกษตรกรเพื่อยกระดับความเป็นอยู่ให้ดีขึ้น ซึ่งมีส่วนช่วยในการแก้ไขปัญหาความไม่สงบในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ในทางอ้อม (สำนักนโยบายและแผน ศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้, 2551) แพะมีข้อดีหลายประการเมื่อเปรียบเทียบกับสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดใหญ่ เช่น วัว และควาย กล่าวคือ แพะใช้เวลาตั้งท้องสั้นกว่า (ประมาณ 150 วัน) รวมทั้งในการให้ลูกแต่ละครั้งสามารถให้ลูกแฝด ทำให้สามารถขยายพันธุ์ได้รวดเร็ว นอกจากนี้ยังสามารถใช้ประโยชน์จากวัสดุเศษเหลือบางชนิดที่โคหรือควายไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้ เช่น ใบไม้ (Devendra, 2001) อย่างไรก็ตามปัญหาการผลิตแพะที่สำคัญและมีมาอย่างต่อเนื่อง คือ ปัญหาด้านพันธุ์ (สมเกียรติ, 2528; สมเกียรติ, 2548; ปนัดดา, 2549 และ ศักดิ์สิทธิ์ และ วิภาวรรณ, 2549) ทั้งนี้เนื่องจากเกษตรกรกรผู้เลี้ยงแพะส่วนใหญ่ไม่มีแผนการปรับปรุงพันธุ์ที่ชัดเจน ปล่อยให้แพะผสมพันธุ์กันเองตามธรรมชาติ (เกรียงศักดิ์ และคณะ, 2539) โดยคาดหวังเพียงเพื่อให้ได้ลูกแพะเพื่อจำหน่ายได้อย่างต่อเนื่อง หรือการเลี้ยงรุ่นต่อไปเท่านั้น ทำให้สมรรถภาพการผลิตแพะของประเทศไทยยังอยู่ในระดับตํ่าแม้ว่าจะปรับปรุงการจัดการให้ดีขึ้นอันเนื่องมาจากข้อจำกัดในด้านความสามารถทางพันธุกรรม ดังนั้นการปรับปรุงพันธุ์เพื่อยกระดับความสามารถทางพันธุกรรมจึงเป็นยุทธศาสตร์ที่สำคัญในการที่จะพัฒนาอาชีพการเลี้ยงแพะให้มีความยั่งยืน
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
จำนวนหน้า: 14
เอกสารแนบ: https://ag2.kku.ac.th/kaj/PDF.cfm?filename=09-Monchai2.pdf&id=404&keeptrack=60
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น
คำสำคัญ: การผลิต
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
กลยุทธ์การปรับปรุงพันธุ์แพะของประเทศไทยเพื่อการผลิตอย่างยั่งยืน
มหาวิทยาลัยขอนแก่น
2553
ประสิทธิภาพการผลิตแพะตามกิจกรรมศูนย์ผลิตและกระจายแพะพันธุ์ดี โครงการวิจัยการปรับปรุงพันธุ์และเทคโนโลยีการผลิตมะนาว โครงการย่อยที่ 1 : การปรับปรุงพันธุ์และการผลิตเมล็ดพันธุ์ผัก การใช้มูลแพะเป็นปุ๋ยอินทรีย์ในการผลิตพริก การปรับปรุงพันธุ์แพะเนื้อ 2. สมรรถภาพการเจริญเติบโตและคุณภาพซากของแพะลูกผสม 50 % แองโกลนูเบียน – พื้นเมือง 50 % ซาเนน – พื้นเมือง แนวโน้มการผลิตข้าวของประเทศไทยช่วงปี 2505-2519 การศึกษาชีววิทยาการตั้งท้องและการให้ลูก เพื่อใช้ประโยชน์ในการปรับปรุงพันธุ์แพะพื้นเมืองไทย ปัญหาบางประการที่มีผลต่อการส่งเสริมการผลิตต้นยางติดตาพันธุ์ดีของประเทศไทย การใช้เครื่องจักรกลและผลิตภาพแรงงานในการผลิตข้าวของประเทศไทย การศึกษากลยุทธ์การผลิตการตลาดผลไม้ (กรณีศึกษา ทุเรียน มังคุด เงาะ)
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก