สืบค้นงานวิจัย
ความสัมพันธ์ของการเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของยีนตัวรับกลูตาเมทต่อภาวะผิดปกติทางจิตที่ถูกเหนี่ยวนำจากการติดสารเสพติดเมทแอมเฟตามีนในประชากรไทย
สุทิสา ถาน้อย - มหาวิทยาลัยนเรศวร
ชื่อเรื่อง: ความสัมพันธ์ของการเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของยีนตัวรับกลูตาเมทต่อภาวะผิดปกติทางจิตที่ถูกเหนี่ยวนำจากการติดสารเสพติดเมทแอมเฟตามีนในประชากรไทย
ชื่อเรื่อง (EN): Association study of glutamate receptor gene polymorphisms with methamphetamine dependence-induced psychosis in the Thai population
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: สุทิสา ถาน้อย
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Sutisa Thanoi
บทคัดย่อ: เมทแอมเฟตามีน (METH) เป็นสารเสพติดออกฤทธิ์กระตุ้นจิตประสาท การเสพเป็นเวลานานสามารถก่อให้เกิดอาการเสพติดและความผิดปกติทางจิตที่มีความคล้ายคลึงกับอาการในผู้ป่วยจิตเภทได้(schizophrenia-like psychosis) จากงานวิจัยที่ผ่านมา เห็นได้ว่า กลไกความผิดปกติที่เกิดขึ้น มีเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของการส่งสัญญาณประสาทในระบบสารสื่อประสาทกลูตาเมท ดังนี้ ตัวรับสารสื่อประสาทกลูตาเมทชนิด AMPA (α–amino-3 hydroxy-5 methyl-4 isoxazole propionic acid glutamate receptor (AMPA)), ชนิด mGlu รวมไปถึง โปรตีนในกลุ่ม neurotrophins ที่ส่งเสริมกระบวนการส่งสัญญาณประสาทอย่าง BDNF ก็จัดเป็นองค์ประกอบที่สำคัญเกี่ยวเนื่องในกระบวนการส่งสัญณาณในระบบสารสื่อประสาทกลูตาเมท การเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของโปรตีนดังกล่าวได้ถูกพบภายหลังการได้รับ METH อีกทั้ง ในการศึกษาทางพันธุกรรม พบว่า การเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของยีนตัวรับกลูตาเมทชนิด AMPA และ mGlu รวมถึง BDNF (gene polymorphism) มีความสัมพัน ธ์ต่อการ เกิด psychosis ดังนี้จึงเป็นที่มาของการศึกษาความสัมพันธ์ของการเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของยีนที่เกี่ยวข้องกับการส่งสัญญาณประสาทในระบบสารสื่อประสาทกลูตาเมท ต่อความไวในการติดสารเสพติดและการเกิดอาการทางจิตจากการติดสารเสพติด METH ในกลุ่มประชากรไทย วิธีการทดลอง การเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของยีนตัวรับสารสื่อประสาทกลูตาเมท GRIA1 รหัส rs1428920, GRIA2 rs3813296, GRIA3 (rs502434, rs989638 และ rs3761554), GRM2 rs4687771, และ BDNF rs6265 ได้ถูกศึกษาในอาสาสมัครชายไทย ประกอบด้วย อาสาสมัครกลุ่มผู้ติดสารเสพติด 100 คน (มีภาวะอาการทางจิตร่วมด้วย 53 คน) อาสาสมัครกลุ่มควบคุมจำนวน 102 คน โดยเทคนิค SNP genotyping ผลการทดลองพบว่า ความถี่ของจีโนไทป์ G/0 ของยีน GRIA3 รหัส rs502434 สูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในกลุ่มผู้ติดสารเสพติด METH โดยเฉพาะกลุ่มผู้ติดสารเสพติดที่มีภาวะ psychosis เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมเช่นเดียวกับผลการทดลองในส่วนของ BDNF ที่พบว่า ความถี่จีโนไทป์ GG ของยีน BDNF นั้น สูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในกลุ่มผู้ติดสารเสพติด METH เปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบระหว่างผู้ป่วยที่มีและไม่มีภาวะ psychosis พบว่า ความถี่ของ BDNF-GG genotype นี้ ต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในกลุ่มผู้ติดสารเสพติดที่มีภาวะ psychosis ผลการทดลองไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของความถี่ของจีโนไทป์และอัลลีลของยีน GRIA1, GRIA2, GRIA3 rs989638, rs3761554 และ GRM2 เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มผู้ป่วยและกลุ่มควบคุม จากผลการทดลอง ชี้ให้เห็นว่า การเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของยีนตัวรับกลูตาเมท GRIA1, GRIA2 GRIA3 (ในรหัส rs 989638 และ rs3761554) ไม่สัมพันธ์ต่อการติดสารเสพติด METH และการเกิด METHinduced psychosis แต่ ยีน GRIA3 รหัส rs502434 และยีนBDNF รหัส rs6265 มีความสัมพันธ์กับความไวในการติดสารเสพติด METH และการเกิดภาวะ psychosis จากการติดสารเสพติด METH ในประชากรไทย
บทคัดย่อ (EN): Abstract is in the attached file.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยนเรศวร
คำสำคัญ: จีโนไทป์
คำสำคัญ (EN): gene polymorphism
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยนเรศวร
รายละเอียด: 1. เพื่อทราบความสัมพันธ์ของการติดสารเสพติด METH และ METH-induced psychosis ต่อการเกิดยีนโพลีมอร์ฟิซึมของตัวรับสารสื่อประสาทกลูตาเมทชนิด AMPA; GRIA1, GRIA3 และ GRIA4 gene polymorphism 2. เพื่อทราบความสัมพันธ์ของการติดสารเสพติด METH และ METH-induced psychosis ต่อการเกิดยีนโพลีมอร์ฟิซึมของตัวรับสารสื่อประสาทชนิด metabotropic glutamate receptor (mGlu); GRM2 gene polymorphism 3. เพื่อทราบความสัมพันธ์ของการเกิดยีนโพลีมอร์ฟิซึมของ brain-derived neurotrophic factor (BDNF) ; BDNF gene polymorphism และ glutamate gene polymorphisms ในผู้ติดสารเสพติด METH และ METH-induced psychosis
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
ความสัมพันธ์ของการเปลี่ยนแปลงลำดับเบสของยีนตัวรับกลูตาเมทต่อภาวะผิดปกติทางจิตที่ถูกเหนี่ยวนำจากการติดสารเสพติดเมทแอมเฟตามีนในประชากรไทย
มหาวิทยาลัยนเรศวร
27 กันยายน 2559
การวิเคราะห์ลำดับเบสยีน ITS2 และ psbA-trnH ในผักหวานป่า ความผิดปกติของตัวรับสารสื่อประสาทกลูตาเมทในสมองสัตว์ทดลองที่ติดสารเสพติดเดกซ์โทรเมทอร์แฟน การวิเคราะห์การทำงานของยีนที่ใช้ในการสังเคราะห์สารเคอร์คูมินอยด์ในขมิ้นชันโดย RNA interference ความหลากหลายของยีนต้านทานไวรัส (Mx1) ในสุกร การแสดงออกของยีน choline monooxygenase (cmo) ในปาล์มน้ำมัน ยีนที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของกุ้งกุลาดำ ผลงานนำเสนอประชุมวิชาการกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ ครั้งที่ 23 เรื่อง การพัฒนาวิธีตรวจหาปริมาณแอมเฟตามีนและเมทแอมเฟตามีนในปัสสาวะด้วยวิธีแก๊สโครมาโตกราฟี แมสสเปกโทรมิเตอร์ เฮดสเปส การประเมินคุณภาพการคัดขนาดส้มเขียวหวานไทยด้วยวิธีแผนที่คัดขนาด การพัฒนาการผลิตปลาสวายเนื้อขาว (Pangasius hypophthalmus)โดยควบคุมการทำงานของ scavenger receptor class B, type 1 (SCARB1) ด้วยอาหารที่มีชนิดและปริมาณไขมันที่แตกต่างกัน:ระยะที่ 1 การศึกษาองค์ประกอบและกา การวิเคราะห์ส่วนการตลาดแบบคงที่ของการส่งออกยางพาราไทย
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก