สืบค้นงานวิจัย
การควบคุมการเจริญของเชื้อราและตะใคร่บนฟิล์มสีน้ำพลาสติกโดยลดความสามารถในการดูดซึมน้ำของฟิล์มสี
Khokhwan Israngkura NA - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: การควบคุมการเจริญของเชื้อราและตะใคร่บนฟิล์มสีน้ำพลาสติกโดยลดความสามารถในการดูดซึมน้ำของฟิล์มสี
ชื่อเรื่อง (EN): Controlling microbial growth on waterborne coating film by reduction of water absorption
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Khokhwan Israngkura NA
บทคัดย่อ: วัตถุประสงค์ของวิทยานิพนธ์นี้ คือ ศึกษาการลดการใช้สารต้านเชื้อราและตะไคร่ในสีน้ำ พลาสติกที่ใช้ทาอาคารบ้านเรือนขณะที่ยังคงความสามารถในการต้านทานเชื้อราและตะไคร่ได้โดยลด ความสามารถในการดูดซึมน้ำของตัวฟิล์มสี ซึ่งอาศัยแนวคิดในการตัดปัจจัยสำคัญในการเจริญเติบโตของ จุลชีพ คือ ตัดวงจรของน้ำหรือความชื้นออกจากฟิล์มสี การศึกษานี้ประกอบไปด้วยการทดลองสองส่วน เริ่มจากการทดสอบเพื่อหาสารลดการดูดซึมน้ำ ที่ดีที่สุดโดยใช้วิธีทดสอบดัดแปลงจาก ASTM D870-02 สารทดสอบ polyethylene wax emulsion (PE), siloxane polymer (S/P) และ siloxane oligomers (S/O) ให้ผลทดสอบที่แตกต่างกัน คือ PE และ S/P จะให้ ผลดีที่สุดเมื่อทำการทดสอบที่ 24 ชั่วโมง ในขณะที่ S/O ให้ผลดีที่สุดสำหรับการทดสอบระยะ 8 ชั่วโมง แรก การทดลองส่วนที่สอง คือ ทดสอบความต้านทานเชื้อราและตะไคร่ของฟิล์มที่ใส่และไม่ใส่สารลด การดูดซึมน้ำเทียบกับการใส่สารกันเชื้อรา IPBC และสารกันตะไคร่ Terbutryn โดยวิธีทดสอบดัดแปลง จาก TISI 2321-2549 ร่วมกับการเร่งสภาวะโดยเครื่อง QUV weathering 336 ชั่วโมง พบว่า PE และ S/P ให้ผลในการป้องกันเชื้อราเมื่อไม่ผ่านการเร่งสภาวะได้ดีพอกับการใช้สารกันเชื้อรา IPBC ขณะที่ S/O ไม่ ให้ผลในการป้องกัน จากการทดลองยังพบว่า การเร่งสภาวะมีผลกับประสิทธิภาพของทั้งสารลดการดูดซึม น้ำและสารกันเชื้อรา IPBC เมื่อใส่แยกกันในสี แต่หากเมื่อใช้ร่วมกันจะได้ความคงทนต่อการเร่งสภาวะดี และยังสามารถลดปริมาณของสารกันเชื้อรา IPBC จาก 2,100 ppm เป็น 1,050 ppm เมื่อใช้ S/P และเป็น 525 ppm เมื่อใช้ PE โดยที่ประสิทธิภาพการป้องกันยังคงเดิม อย่างไรก็ตาม การทดลองสามารถแสดงให้ เห็นได้เพียงแนวโน้มของการยับยั้งการเจริญของตะไคร่ของ PE และ S/P ที่ดีกว่า S/O เท่านั้น แต่ไม่ สามารถแสดงผลของการลดการดูดซึมน้ำของฟิล์มสีต่อการป้องกันตะไคร่ได้ เนื่องจากความเข้มข้นที่ 705 ppm ของสารกันตะไคร่ Terbutryn ที่ใช้ในการทดลองนี้สูงเกินไป
บทคัดย่อ (EN): The objective of this thesis was to study the reduction of biocide uses in decorative waterborne coatings while microbial protection was maintained by reduction of water absorption. The study consisted of two experimental parts. Firstly, determination of the most suitable hydrophobic agent was conducted by modified ASTM D870-02 with three hydrophobic agents. Polythylene wax emulsion (PE), siloxane polymer (S/P) and siloxane oligomers (S/O). PE and S/P provided the highest reduction of water absorption for the immersion of 24 hours. While the S/O was the best reduce water absorption for immersion of the first 8 hours. Secondly, the hydrophobic agents in test paint were evaluated their fungal and algal protection properties comparing to conventional IPBC fungicide and Terbutryn algaecide. Tests were conducted by modified TISI 2321-2549 with additional 336 hours QUV weathering preconditioned. It was found that long immersion hydrophobic agents, PE and S/P provided better fungal protection. As seen the fungal protection without preconditioned of PE and S/P was equal to all test concentrations of IPBC and commercial paint while S/O was not as seen growth rating of 1.00. This fungal protection was decreased after the QUV weathering preconditions. It was found that fungal protection of test paint with IPBC and commercial paint was remained the same when PE and S/P were incorporated. The concentration of IPBC could also be reduced from 2100 ppm to 1050 ppm when S/P was added and to 525 ppm with PE incorporation. In the case of algal protection, the excessively high test concentrations of Terbutryn were applied in this study. Even the lowest test concentration at 705 ppm did not differentiate algal protection performance of hydrophobic agents. The tendency of algal inhibition could be seen from PE and S/P but not S/O.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=4821&obj_id=4254
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): Siloxanes
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: วัตถุประสงค์ของวิทยานิพนธ์นี้ คือ ศึกษาการลดการใช้สารต้านเชื้อราและตะไคร่ในสีน้ำ พลาสติกที่ใช้ทาอาคารบ้านเรือนขณะที่ยังคงความสามารถในการต้านทานเชื้อราและตะไคร่ได้โดยลด ความสามารถในการดูดซึมน้ำของตัวฟิล์มสี ซึ่งอาศัยแนวคิดในการตัดปัจจัยสำคัญในการเจริญเติบโตของ จุลชีพ คือ ตัดวงจรของน้ำหรือความชื้นออกจากฟิล์มสี การศึกษานี้ประกอบไปด้วยการทดลองสองส่วน เริ่มจากการทดสอบเพื่อหาสารลดการดูดซึมน้ำ ที่ดีที่สุดโดยใช้วิธีทดสอบดัดแปลงจาก ASTM D870-02 สารทดสอบ polyethylene wax emulsion (PE), siloxane polymer (S/P) และ siloxane oligomers (S/O) ให้ผลทดสอบที่แตกต่างกัน คือ PE และ S/P จะให้ ผลดีที่สุดเมื่อทำการทดสอบที่ 24 ชั่วโมง ในขณะที่ S/O ให้ผลดีที่สุดสำหรับการทดสอบระยะ 8 ชั่วโมง แรก การทดลองส่วนที่สอง คือ ทดสอบความต้านทานเชื้อราและตะไคร่ของฟิล์มที่ใส่และไม่ใส่สารลด การดูดซึมน้ำเทียบกับการใส่สารกันเชื้อรา IPBC และสารกันตะไคร่ Terbutryn โดยวิธีทดสอบดัดแปลง จาก TISI 2321-2549 ร่วมกับการเร่งสภาวะโดยเครื่อง QUV weathering 336 ชั่วโมง พบว่า PE และ S/P ให้ผลในการป้องกันเชื้อราเมื่อไม่ผ่านการเร่งสภาวะได้ดีพอกับการใช้สารกันเชื้อรา IPBC ขณะที่ S/O ไม่ ให้ผลในการป้องกัน จากการทดลองยังพบว่า การเร่งสภาวะมีผลกับประสิทธิภาพของทั้งสารลดการดูดซึม น้ำและสารกันเชื้อรา IPBC เมื่อใส่แยกกันในสี แต่หากเมื่อใช้ร่วมกันจะได้ความคงทนต่อการเร่งสภาวะดี และยังสามารถลดปริมาณของสารกันเชื้อรา IPBC จาก 2,100 ppm เป็น 1,050 ppm เมื่อใช้ S/P และเป็น 525 ppm เมื่อใช้ PE โดยที่ประสิทธิภาพการป้องกันยังคงเดิม อย่างไรก็ตาม การทดลองสามารถแสดงให้ เห็นได้เพียงแนวโน้มของการยับยั้งการเจริญของตะไคร่ของ PE และ S/P ที่ดีกว่า S/O เท่านั้น แต่ไม่ สามารถแสดงผลของการลดการดูดซึมน้ำของฟิล์มสีต่อการป้องกันตะไคร่ได้ เนื่องจากความเข้มข้นที่ 705 ppm ของสารกันตะไคร่ Terbutryn ที่ใช้ในการทดลองนี้สูงเกินไป
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

Khokhwan Israngkura NA. "การควบคุมการเจริญของเชื้อราและตะใคร่บนฟิล์มสีน้ำพลาสติกโดยลดความสามารถในการดูดซึมน้ำของฟิล์มสีControlling microbial growth on waterborne coating film by reduction of water absorption". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2551

Khokhwan Israngkura NA. "การควบคุมการเจริญของเชื้อราและตะใคร่บนฟิล์มสีน้ำพลาสติกโดยลดความสามารถในการดูดซึมน้ำของฟิล์มสีControlling microbial growth on waterborne coating film by reduction of water absorption". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2551. Print.



TARR Wordcloud:
การควบคุมการเจริญของเชื้อราและตะใคร่บนฟิล์มสีน้ำพลาสติกโดยลดความสามารถในการดูดซึมน้ำของฟิล์มสี
Khokhwan Israngkura NA
มหาวิทยาลัยมหิดล
2551
การพัฒนาฟิล์มบริโภคได้ที่มีคุณสมบัติป้องกันการซึมผ่านไอน้ำออกซิเจนและน้ำมันสำหรับผลิตภัณฑ์ธัญญาหารชนิดแท่ง การศึกษาหมึกพิมพ์ที่เหมาะสมต่อฟิล์มพลาสติกย่อยสลายได้ทางชีวภาพ การควบคุมการเกิดฟิล์มและตำหนิของฟิล์มบางที่เตรียมจากน้ำยางธรรมชาติที่วัลคาไนซ์ด้วยกำมะถันโดยกระบวนการจุ่มแบบไม่ใช้สารช่วยจับตัว ความสามารถในการดูดซึมธาตุสังกะสีและผลต่อการลดปริมาณธาตุแคดเมียมในข้าวพันธุ์ขาวดอกมะลิ 105 สภาวะที่เหมาะสมสำหรับการผลิตไบโอมีเทนโดยการดูดซึมด้วยน้ำ ความสามารถในการต้านทานการซึมผ่านของน้ำในคอนกรีตผสมเส้นใยภายหลังรับแรงกระทำ ผลของแคลเซียมคลอไรด์และฟิล์มพลาสติกต่อการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ-เคนีของมะละกอเส้นพันธุ์แขกดำพร้อมปรุง การประเมินการดูดซึมธาตุเหล็กและปัจจัยที่มีผลต่อการดูดซึมของธาตุเหล็กในข้าวที่มีการคัดเลือกพันธุ์ที่ปลูกในประเทศไทย การเตรียมนาโนคอมโพสิตของโซเดียมเบนโทไนท์เคลือบโพลิเมอร์เพื่อเพิ่มคุณสมบัติในการต้านเชื้อจุลินทรีย์และต้านการซึมผ่านของก๊าซของฟิล์มพลาสติก การพัฒนาและปรับปรุงวัสดุดูดซับราคาถูกเพื่อใช้ในการดูดซับสีย้อมรีแอคทีฟ และสีย้อมเบสิก
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair