| บทคัดย่อ: |
โครงการวิจัยและพัฒนาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตข้าวโพดหวาน ประกอบด้วย 4 กิจกรรม คือ การพัฒนาพันธุ์ การพัฒนาเทคโนโลยีการผลิต ระบบการผลิตและการตลาด และการทดสอบเทคโนโลยีการผลิตในแต่ละสภาพพื้นที่ ดำเนินการระหว่างปี 2554-2558 ที่สถาบันวิจัย กองวิจัย สำนักวิจัย ศูนย์วิจัยพืชไร่ ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตร และแปลงเกษตรกรในพื้นที่ปลูกข้าวโพดหวานที่สำคัญของประเทศ วัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและปรับปรุงพันธุ์ข้าวโพดหวาน พัฒนาชุดเทคโนโลยีการผลิตให้เหมาะสมกับสภาพพื้นที่ เป็นข้อมูลในการกำหนดแนวทางการผลิต การลดต้นทุนการผลิตและเพิ่มผลผลิตสำหรับเกษตรกร และทดสอบชุดเทคโนโลยีการผลิตข้าวโพดหวานที่เหมาะสมกับสภาพพื้นที่ ผลการวิจัยสามารถพัฒนาพันธุ์ข้าวโพดหวานลูกผสม ได้จำนวน 2 พันธุ์ คือ ข้าวโพดหวานลูกผสมพันธุ์ชัยนาท 86-1 ให้ผลผลิตฝักสดทั้งเปลือก 2,888 กิโลกรัมต่อไร่ ผลผลิตฝักสดปอกเปลือก 1,939 กิโลกรัมต่อไร่ และข้าวโพดหวานลูกผสมพันธุ์ชัยนาท 2 ให้ผลผลิตฝักสดทั้งเปลือก 2,897 กิโลกรัมต่อไร่ และผลผลิตฝักสดปอกเปลือก 1,965 กิโลกรัมต่อไร่ ต้านทานปานกลางต่อโรคใบไหม้แผลใหญ่ พร้อมเทคโนโลยีการผลิตที่จำเพาะกับพันธุ์ การพัฒนาเทคโนโลยีการผลิตข้าวโพดหวาน ได้คำแนะนำการจัดการน้ำและธาตุอาหารในการผลิตข้าวโพดหวานที่เหมาะสมกับสภาพพื้นที่ ในพื้นที่ดินเหนียว-ร่วนเหนียว บนชุดดินทับกวาง ควรให้น้ำที่ระดับความชื้นดินที่ลดลง 40 เปอร์เซ็นต์ของ AWC ร่วมกับอัตราปุ๋ยนั้นการใส่ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดิน บนชุดดินวังสะพุง ควรให้น้ำที่ระดับช่วงความชื้นดินที่ลดลง 40 เปอร์เซ็นต์ของ AWC ร่วมกับการใส่ปุ๋ยไนโตรเจน 1.25 เท่า ฟอสฟอรัสและโพแทสเซียมในปริมาณ 1 เท่าตามค่าวิเคราะห์ดิน ในพื้นที่ดินร่วน-ร่วนปนทราย บนชุดดินกำแพงแสนและท่าม่วง ควรให้น้ำที่ระดับความชื้นดินที่ลดลง 60 เปอร์เซ็นต์ของ AWC ร่วมกับอัตราปุ๋ย 1.5 เท่าตามค่าวิเคราะห์ดิน ด้านการจัดการธาตุอาหาร ในดินเหนียว-ร่วนเหนียว ชุดดินทับกวางควรใส่ปุ๋ยเคมีอัตรา 15-10-5 กิโลกรัม N-P2O5-K2O ต่อไร่ ในขณะที่ชุดดินวังสะพุงให้ใส่ปุ๋ยไนโตรเจน 22.5-30 กิโลกรัม N-P2O5-K2O ต่อไร่ ร่วมกับปุ๋ยฟอสเฟตและปุ๋ยโพแทช 10-5 กิโลกรัม P2O5-K2O ต่อไร่ ในดินร่วน-ร่วนปนทราย ให้ใส่ปุ๋ยอัตรา 30-10-10 กิโลกรัม N-P2O5-K2O ต่อไร่ ซึ่งเป็นการใช้ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดิน โดยดินชุดกำแพงแสนให้ใส่ปุ๋ย 0.5 เท่าตามค่าวิเคราะห์ดินร่วมกับปุ๋ยชีวภาพพีจีพีอาร์ หรือใส่ปุ๋ย 0.5 เท่าตามค่าวิเคราะห์ดินร่วมกับมูลวัว 500 กิโลกรัมต่อไร่ ร่วมกับปุ๋ยชีวภาพพีจีพีอาร์ ในขณะที่ชุดดินท่าม่วง ควรใส่ปุ๋ยอัตรา 30-10-10 กิโลกรัม N-P2O5-K2O ต่อไร่ ร่วมกับการใช้ปุ๋ยอินทรีย์และปุ๋ยชีวภาพ ทำให้ได้ผลผลิตสูงสุด ในพื้นที่ชุดดินหาดใหญ่ การจัดการธาตุอาหารโดยไม่ปรับปรุงดิน พบว่า การใส่ปุ๋ย 30-0-10 กิโลกรัม N-P2O5-K2O ต่อไร่ ให้ผลตอบแทนคุ้มค่าต่อการลงทุนสูงสุด ในสภาพที่มีการปรับปรุงดิน พบว่า การใส่ปุ๋ย 30-5-5 กิโลกรัม N-P2O5-K2O ต่อไร่ ให้ผลผลิตฝักสดทั้งเปลือกเฉลี่ยสูงสุด และมีผลตอบแทนคุ้มค่าต่อการลงทุนสูงสุด นอกจากนี้ยังพบว่า ปุ๋ยชีวภาพพีจีพีอาร์-วัน (PGPR-1) สามารถช่วยลดการใช้ปุ๋ยเคมีลงได้อย่างน้อย 50 เปอร์เซ็นต์ การจัดการแมลงศัตรูพืช พบว่า การพ่นสาร chlorantraniliprole (Prevathon 5.17%SC) อัตรา 20 มิลลิลิตรต่อน้ำ 20 ลิตร และ flubendiamide (Takumi 20%WG) อัตรา 5 กรัมต่อน้ำ 20 ลิตร สามารถป้องกันกำจัดหนอนเจาะลำต้นข้าวโพดได้ดีสุด การคลุกเมล็ดพันธุ์ก่อนปลูกด้วยสาร thiamethoxam (Cruiser 35%FS), imidacloprid (Provado X 60%FS) และ imidacloprid (Gaucho 70%WS) อัตรา 5, 5, และ 5 กรัมหรือมิลลิลิตรต่อเมล็ดพันธุ์ 1 กิโลกรัม มีประสิทธิภาพในการป้องกันกำจัดเพลี้ยไฟสูงสุด และการพ่นสาร spinetoram (Spinetoram 12%SC) อัตรา 10 มิลลิลิตรต่อน้ำ 20 ลิตร มีประสิทธิภาพป้องกันกำจัดเพลี้ยไฟดีที่สุด การป้องกันกำจัดโรคราน้ำค้าง พบว่า การเคลือบเมล็ดด้วยสารพอลิเมอร์ผสมสารเคมีไดเมทโทมอร์ฟ (Dimethomorph 50% WP) อัตรา 20 กรัมต่อเมล็ดพันธุ์ 1 กิโลกรัม สามารถควบคุมโรคได้ดีที่สุด สามารถเก็บรักษาเมล็ดพันธุ์นาน 4 เดือน และการคลุกเมล็ดก่อนปลูกด้วยสารเคมีไดเมทโทมอร์ฟ ร่วมกับการพ่นเมื่อข้าวโพดหวานอายุ 10 วัน และพ่นทุก 7 วัน รวมพ่นสาร 3 ครั้ง สามารถลดความเสียหายจากการเข้าทำลายของโรคได้ 69 เปอร์เซ็นต์ การศึกษาด้านวิทยาการหลังการเก็บเกี่ยว พบว่า การเก็บรักษาฝักข้าวโพดหวานแบบปอกเปลือกควรเก็บรักษาในถุง PE สามารถเก็บรักษาได้ 6 วัน โดยที่คุณภาพยังเป็นที่ยอมรับของผู้บริโภค การศึกษาระบบการผลิตและการตลาดข้าวโพดหวาน พบว่า พื้นที่ปลูกข้าวโพดหวานส่วนใหญ่อยู่ในเขตชลประทาน ปลูกเป็นพืชเดี่ยว พืชสลับ หรือปลูกเป็นพืชแซมพืชเศรษฐกิจในพื้นที่ ในพื้นที่มีโรงงานอุตสาหกรรมข้าวโพดหวานบรรจุกระป๋อง เกษตรกรจะปลูกต่อเนื่องตลอดทั้งปี ด้านเศรษฐศาสตร์พบว่า ต้นทุนการผลิตเฉลี่ยระหว่าง 4,642-7,332 บาทต่อไร่ ต้นทุนส่วนใหญ่ใช้ในการซื้อปุ๋ยเคมี ผลผลิตฝักสดที่เกษตรกรผลิตได้เฉลี่ย 1,729-2,239 กิโลกรัมต่อไร่ โดยเกษตรกรมีกำไรสุทธิเฉลี่ย 1,277-4,326 บาทต่อไร่จากการจำหน่ายผลผลิตให้กับผู้รวบรวมเพื่อเข้าโรงงาน ในขณะที่การจำหน่ายผลผลิตเพื่อบริโภคฝักสดมีกำไรสุทธิเฉลี่ย 15,130 บาทต่อไร่ เกษตรกรร้อยละ 82 คิดว่าข้าวโพดหวานเป็นพืชที่สร้างรายได้ดี ฤดูการผลิตสั้น มีตลาดรองรับ และมีความคุ้มทุนในการลงทุนผลิต ด้านเทคโนโลยีการผลิตของเกษตรกร พบว่า พันธุ์ที่นิยมปลูกขึ้นอยู่กับความต้องการของตลาดและการส่งเสริมพันธุ์ของบริษัทหรือผู้รวบรวมผลผลิต ในภาคเหนือ ภาคกลางและภาคตะวันตก ส่วนใหญ่เตรียมดินก่อนปลูก 2 ครั้ง และมีการปรับปรุงดินโดยใส่ปุ๋ยมูลสัตว์ เช่น มูลไก่ ยกร่องปลูกแบบแถวเดี่ยวหรือแถวคู่ ระยะปลูกมีความแตกต่างกันในแต่ละสภาพพื้นที่ ในขณะที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันออก และภาคใต้ ส่วนใหญ่ไม่มีการจัดการดินหรือเตรียมดินก่อนปลูก การใส่ปุ๋ยพบว่าเกษตรกรส่วนใหญ่ไม่ใส่ปุ๋ยรองพื้น โดยจะใส่ปุ๋ยหลังปลูก 2-3 ครั้งที่อายุประมาณ 14 25 และ 40 วัน ปุ๋ยครั้งที่ 1 ส่วนใหญ่ใส่ปุ๋ยเคมี 15-15-15 หรือ 46-0-0 การใส่ปุ๋ยครั้งที่ 2 และ 3 ส่วนใหญ่ใส่ปุ๋ยเคมี 46-0-0 อัตรา 21-40 กิโลกรัมต่อไร่ เกษตรกรบางส่วนใส่ปุ๋ยเกล็ด ฮอร์โมน และสารอื่นๆ เพิ่ม ปัญหาที่เกษตรกรประสบ ได้แก่ปัญหาภัยธรรมชาติ ปัญหาอื่นๆ เช่น ผลผลิตต่ำ การลงทุนสูงเมื่อเทียบกับพืชอื่น ราคาผลผลิตต่ำ ปัจจัยการผลิตมีราคาสูง การทดสอบเทคโนโลยีการผลิตข้าวโพดหวานในแต่ละสภาพพื้นที่แบบเกษตรกรมีส่วนร่วม พบว่า ในจังหวัดปทุมธานีและอุทัยธานี การทดสอบพันธุ์ข้าวโพดหวานของกรมวิชาการเกษตร ได้แก่ พันธุ์ชัยนาท 2 ให้ผลผลิตฝักทั้งเปลือกไม่แตกต่างหรือสูงกว่าพันธุ์การค้าที่เกษตรกรนิยมปลูก โดยให้ผลผลิตทั้งเปลือกเฉลี่ย 2,477 กิโลกรัมต่อไร่ ในขณะที่การทดสอบข้าวโพดหวานพันธุ์สงขลา 84-1 ในจังหวัดพังงา พบว่า ให้ผลผลิตทั้งเปลือกเฉลี่ย 2,412 กิโลกรัมต่อไร่ สูงกว่าพันธุ์การค้าที่เกษตรกรนิยมปลูก 13 เปอร์เซ็นต์ มีรายได้สุทธิเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 5,471 บาทต่อไร่ คิดเป็น 18 เปอร์เซ็นต์ การทดสอบเทคโนโลยีการผลิตข้าวโพดหวานของกรมวิชาการเกษตรในจังหวัดสุรินทร์ ได้แก่ การใส่ปุ๋ย ระยะปลูก และการจัดการศัตรูพืช พบว่า วิธีทดสอบให้ผลผลิตฝักสดทั้งเปลือกสูงกว่าหรือไม่แตกต่างจากวิธีที่เกษตรกรใช้อยู่ ระหว่าง 2,305-2,446 กิโลกรัมต่อไร่ โดยวิธีทดสอบให้ผลตอบแทนเฉลี่ยสูงสุด 17,937 บาทจากการจำหน่ายเพื่อบริโภคฝักสด เมื่อพิจารณาค่า BCR (Benefit Cost Ratio) หรือสัดส่วนรายได้ต่อการลงทุน พบว่าวิธีทดสอบให้ค่า BCR เฉลี่ยสูงสุด 4.5 ในขณะที่วิธีที่เกษตรกรปฏิบัติมีค่า BCR เฉลี่ย 2.8 การทดสอบเทคโนโลยีการจัดการธาตุอาหารในข้าวโพดหวาน จังหวัดปทุมธานี พบว่า การใส่ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดินตามคำแนะนำของกรมวิชาการเกษตรและวิธีที่เกษตรกรปฏิบัติอยู่ ให้ผลผลิตไม่แตกต่างกันระหว่าง 2,156-2,435 กิโลกรัมต่อไร่ แต่พบว่าการใส่ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดินมีค่า BCR มากกว่าวิธีที่เกษตรกรปฏิบัติอยู่ การทดสอบชุดเทคโนโลยีโดยการทดสอบข้าวโพดหวานพันธุ์ชัยนาท 2 ร่วมกับเทคโนโลยีการผลิตข้าวโพดหวานของกรมวิชาการเกษตร ในจังหวัดร้อยเอ็ดซึ่งมีสภาพดินร่วนปนทราย พบว่า การใช้พันธุ์ชัยนาท 2 ร่วมกับการใช้ปุ๋ยเคมีตามค่าวิเคราะห์ดินให้ผลผลิตน้ำหนักฝักสดก่อนปอกเปลือกสูงสุด 2,104 กิโลกรัมต่อไร่ และค่า BCR สูงสุดเท่ากับ 4.14 ในจังหวัดบุรีรัมย์และมหาสารคาม พบว่าการปลูกข้าวโพดหวานพันธุ์ชัยนาท 86-1 ร่วมกับการใส่ปุ๋ยเคมีตามค่าวิเคราะห์ดิน สามารถเพิ่มผลผลิตข้าวโพดหวานฝักสดทั้งเปลือก 9-18 เปอร์เซ็นต์ สามารถลดต้นทุนปุ๋ยเคมี และต้นทุนการผลิตลงได้เฉลี่ย 31 และ 35 เปอร์เซ็นต์ เพิ่มรายได้ให้กับเกษตรกร 6-12 เปอร์เซ็นต์ ในจังหวัดนครราชสีมาซึ่งมีสภาพดินร่วนเหนียว การใส่ปุ๋ยตามคำแนะนำของกรมวิชาการเกษตรให้ผลผลิตและรายได้มากกว่าวิธีที่เกษตรกรปฏิบัติ โดยให้ผลผลิต 2,725 กิโลกรัมต่อไร่ รายได้ 18,773 บาทต่อไร่ สามารถเพิ่มผลผลิตและรายได้ให้เกษตรกร 11 เปอร์เซ็นต์ ด้านการยอมรับเทคโนโลยี พบว่าเกษตรกรมีความพึงพอใจพันธุ์ข้าวโพดหวานและเทคโนโลยีการใช้ปุ๋ยเคมีตามคำแนะนำของกรมวิชาการเกษตร เนื่องจากให้ผลผลิตและรายได้สูงกว่าวิธีที่เกษตรกรปฏิบัติเดิม |
| บทคัดย่อ (EN): |
The research and development project to enhance the production of sweet corn consisted of four activities including the varieties development, production technology development, production and marketing system, and testing of production technology in areas with different conditions conducted between 2011-2015 at research institutes, research offices, field crops research centers, agricultural research and development center, and major corn farms across the country. The objectives were to develop and improve sweet corn varieties, to develop a set of production technology to suit local conditions, to be data for specifying production guidelines, reducing production costs, and increasing productivity for farmers, and to test a set of sweet corn production technology suited for each field condition. From the results, two varieties of sweet corn hybrids were developed, the Chai Nat 86-1 which produced 2,888 kg of ears with husk per rai or 1,939 kg of ears without husk per rai and the Chai Nat 2 which produced 2,897 kg of ears with husk per rai or 1,965 kg of ears without husk per rai. They were moderately resistant to northern corn leaf blight. Other results included production technology specific to the varieties. For the development of sweet corn production technology, water and nutrients management recommendation for the production of sweet corn suitable for each field condition was obtained. In clay-clay loam of Thap Kwang soil series, water should be added with moisture level at 40 percent less than AWC along with fertilizer rate according to soil analysis. In Wang Saphung soil series, water should be added with moisture level at 40 percent less than AWC as well along with 1.25 times nitrogen, one time phosphorus and potassium of the soil analysis. In loam-sandy loam of Kamphaeng Saen and Tha Muang soil series, water should be added with moisture level at 60% less than AWC along with 1.5 times fertilizer according to soil analysis. For nutrient management, it was found that in clay-clay loam, 15-10-5 kg per rai of N-P2O5-K2O fertilizer should be added for Thap Kwang soil series while for Wang Saphung soil series 22.5-30 kg per rai of N-P2O5-K2O fertilizer should be added along with phosphate and potash fertilizer at 10-5 kg per rai of P2O5-K2O. For loam-sandy loam, fertilizer should be added at 30-10-10 kg per rai of N-P2O5-K2O, which was in accordance with the soil analysis. Kamphaeng Saen soil series should be fertilized at 0.5 times of the amount from the soil analysis along with PGPR bio-fertilizer or 0.5 times of the amount from the soil analysis along with 500 kg of cow manure per rai and PGPR bio-fertilizer. Tha Muang soil series should be fertilized at 30-10-10 kg per rai of N-P2O5-K2O along with organic fertilizer and bio-fertilizer which will result in higher yield. In the area with Hat Yai soil series, there was nutrient management without soil amendments and it was found that adding 30-0-10 kg per rai of N-P2O5-K2O produced yield most worthy the investment and when the soil was amended, it was found that adding 30-5-5 kg per rai of N-P2O5-K2O produced the highest average fresh husk with husk leaf and the highest return for the investment. In addition, it was also found that PGPR-1 bio-fertilizer can help reduce the use of chemical fertilizers by at least 50 percent. For the pest management, it was found that spraying chlorantraniliprole (Prevathon 5.17%SC) at the rate of 20 mL per 20 L of water and flubendiamide (Takumi 20%WG) at the rate of 5 g per 20 L of water can best prevent and eradicate corn stalk borer. Mixing of the seeds with thiamethoxam (Cruiser 35% FS), imidacloprid (Provado X 60% FS), and imidacloprid (Gaucho 70% WS) at the rate of 5, 5, and 5 g or mL per one kg of seeds before planting effectively prevented and eradicated thrips and spraying spinetoram (Spinetoram 12%SC) at the rate of 10 mL per 20 L of water was the most effective way for eliminating thrips. For the prevention of downy mildew, it was found that coating the seeds before planting with a polymer and dimethomorph 50% WP at the rate of 20 g per 1 kg of seeds can best control the disease and the seeds can be stored for four months and coating the seeds before planting with dimethomorph along with spraying when the corn aged 10 days and spraying every seven days for a total of 3 times could minimize the damage from the disease by 69 percent. The study of postharvest technology found that ears without husk should be stored in a PE bag, which could be stored for six days and the quality was still acceptable to consumers. The study of the production and marketing system of sweet corn found that sweet corn was mainly grown in the irrigated areas, grown as a single plant or as an alternate plant or planted between other crops in the area. In the areas where there was a factory for producing canned sweet corn, farmers would grow throughout the year. Economically, it was found that the production costs averaged between 4,642-7,332 baht per rai. The main cost, 34 percent, was used to buy chemical fertilizers. Farmers can produce an average of 1,729-2,239 kg per rai of fresh ears with husk and the average net profit was 1,277-4,326 Baht per rai for the sales of products to those who collect the products for the factory, while selling of fresh husks for consumption can produce average net profit of 15,130 Baht per rai, especially farmers in the Northeast and the South in which 82 percent of farmers think that corn was a plant that can product good income since the production season was short, there was a market for it, and the investment was worthwhile. For the production technology of farmers, it was found that the varieties that farmers grow depends on the needs of marketing and promotion of the companies or product collectors. In the northern, central, and western regions, the soil was mostly prepared twice before planting and amended by adding manure such as chicken manure. Raised beds with a single row or double rows was prepared. Spacing was different in each area. In the northeastern, eastern, and southern region, soil was largely unmanaged before planting. For fertilization, it was found that most farmers do not put fertilizer foundation. They added fertilizer about 2-3 times after planting at the age of 14, 25, and 40 days. On the first application of fertilizer, they mostly used chemical fertilizer formula 15-15-15 or 46-0-0, while at the second and third application of fertilizer; they mostly used chemical fertilizer formula 46-0-0 at the rate of 21-40 kg per rai. Some farmers used additional fertilizer pellets, hormones, and other substances. They watered the fields by opening or pumping water into the trenches and using a springer. Most farmers, 75.0 percent, sold their products through middlemen or collectors. The problems facing farmers included natural disasters such as drought, late rain, and flooding rains. Other issues were such as low yield, high investment compared with other crops, low product price, and high cost of production factors. Testing of sweet corn production technology in each area with farmer’s participation found that in Pathum Thani and Uthai Thani the test of sweet corn varieties of the Department of Agriculture using Chai Nat 2 varieties did not produce different yield from the commercial varieties that farmers normally grow. The average yield of ears with husk was 2,477 kg per rai. The test of sweet corn Songkhla 84-1 varieties in Phang Nga produced an average yield is 2,412 kg per rai which was 13 percent higher than commercial varieties that farmers grow, giving an increase of net income an average of 5,471 Baht per rai, representing an 18 percent increase. Therefore, farmers now accepted the sweet corn Songkhla 84-1 at a very good level. Testing of sweet corn production technology in Surin by the Department of Agriculture included, fertilization, spacing, and pest management and found that the testing method yielded fresh husk higher than or indifferent from the way that farmers normally use between 2,305-2,446 kg per rai. The test method yielded the maximum average of 17,937 Baht from the sales of fresh husk for consumption. Considering the BCR (Benefit Cost Ratio) or revenue per investment, it was found that the testing method gave the maximum average BCR of 4.5, while the methods farmers normally do give an average BCR of 2.8. The test of nutrient management technology in sweet corn in Pathum Thani found that fertilization of the soil as recommended by the Department of Agriculture and what the farmers practiced did not give different yield between 2,156-2,435 kg per rai. However, fertilization based on soil analysis gave higher BCR than the methods that farmers normally use. The test of technology kit by testing Chai Nat 2 sweet corn together with sweet corn production technology of the Department of Agriculture in Roi Et which has sandy loam found that the use of Chainat 2 with the use of chemical fertilizers based on the soil analysis gave maximum yield of ears with husk at 2,104 kg per rai and the maximum BCR of 4.14. In Buriram and Maha Sarakham, it was found that planting the sweet corn Chai Nat 86-1 with the use of chemical fertilizers based on the soil analysis can increase the yield of fresh ears with husk at 9-18 percent and can reduce the cost of chemical fertilizers and the production cost by 31 and 35 percent, respectively, increasing the revenue by 6-12 percent to farmers. In Nakhon Ratchasima, which had a clay loam soil, fertilization as recommended by the Department of Agriculture gave higher yield and income than the method that farmers normally practiced. The yield was 2,725 kg per rai and the income was 18,773 baht per rai, which can increase the productivity and income for farmers by 11 percent. For technology adoption, it was found that farmers were satisfied with sweet corn varieties and chemical fertilization technology as recommended by the Department of Agriculture since the yield and income were higher that what the farmers normally practice. The technology test kit can be further recommended or transferred to other farmers or other areas with similar agro-ecological conditions. |
