สืบค้นงานวิจัย
โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวให้มีคุณภาพ
จิราลักษณ์ ภูมิไธสง - กรมวิชาการเกษตร
ชื่อเรื่อง: โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวให้มีคุณภาพ
ชื่อเรื่อง (EN): Production Technology for Quality Mungbean
บทคัดย่อ: โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวให้มีคุณภาพ ประกอบด้วย 2 กิจกรรม คือกิจกรรมเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวผิวมัน และเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวผิวดำ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและพัฒนาเทคโนโลยีการจัดการแบบผสมผสานในการเพิ่มผลผลิตและคุณภาพถั่วเขียว และ 2 ) ศึกษาพัฒนาเทคโนโลยีการเก็บเกี่ยวและหลังการเก็บเกี่ยวที่เหมาะสม กิจกรรมวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวผิวมัน ด้านเทคโนโลยีการผลิต พบว่า ได้สายพันธุ์ไรโซเบียมที่มีประสิทธิภาพการตรึงไนโตรเจนสูงในห้องปฏิบัติการสำหรับถั่วเขียวพันธุ์ชัยนาท 84-1 คือ DASA02002 DASA02020 DASA02042 DASA02166 และ DASA02193 และถั่วเขียวสายพันธุ์ CNMB-06-03-60-7 คือ DASA02001 DASA02006 DASA02009 DASA02042 และ DASA02082 การใช้เชื้อไรโซเบียมร่วมกับการใส่ปุ๋ยเคมีฟอสเฟตอัตรา 2 เท่า (0-6-0) ตามคำแนะนาการใช้ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดินโดยแบ่งใส่ 2 ครั้ง พร้อมปลูกและระยะออก 4 ดอกช่วยเพิ่มผลผลิตเมล็ดถั่วเขียว และช่วยลดปริมาณการใช้ปุ๋ยไนโตรเจน ปุ๋ยฟอสเฟต และปุ๋ยโพแทช เท่ากับ 100 33.3 และ 100 เปอร์เซ็นต์ ตามลาดับ เมื่อเปรียบเทียบกับการใส่ปุ๋ย อัตรา 9-9-9 กิโลกรัมต่อไร่ แต่การใช้ปุ๋ยชีวภาพไรโซเบียมร่วมกับการจัดการดิน ได้แก่ แกลบเผา ปุ๋ยอินทรีย์ และการใส่ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดิน ในพื้นที่เขตชลประทานและเขตอาศัยน้ำฝน พบว่า มีผลต่อค่าการตรึงไนโตรเจน จำนวนปม และน้ำหนักปมสดของถั่วเขียว แต่ไม่มีผลต่อผลผลิต การไถกลบซากถั่วเขียวที่อายุ 35 45 วัน หลังการเก็บเกี่ยวผลผลิต 1 และ 2 ครั้ง สามารถเพิ่มผลผลิตฝักสดทั้งเปลือกของข้าวโพดข้าวเหนียวที่ปลูกตามเทียบเท่ากับการใส่ปุ๋ยไนโตรเจน อัตรา 10 กิโลกรัมต่อไร่ การปลูกถั่วเขียวบนดินเหนียวเขตภาคกลาง และดินร่วนปนทรายเขตภาคเหนือตอนล่างควรมีการให้น้ำจนถึงระยะออกดอก (R1) ซึ่งจะให้ผลผลิต คุณภาพ และความคุ้มค่าทางเศรษฐกิจสูงที่สุด ด้านวิทยาการเมล็ดพันธุ์ พบว่า การใช้สารอิทิฟอนพ่นก่อนเก็บเกี่ยวทุกอัตรามีผลต่อปริมาณเมล็ดดี แต่ไม่มีผลกระทบต่อความงอกและความแข็งแรงของเมล็ดพันธุ์ แต่การใช้ความเข้มข้นสูงขึ้นถึง 900 ppm มีผลทำให้ผลผลิตเมล็ด ผลผลิตเมล็ดพันธุ์และคุณภาพเมล็ดลดลง ขณะที่การใช้สารเมพิควอทคลอไรด์ พบว่า ไม่มีผลต่อการทาให้ใบถั่วเขียวแห้งและร่วง หรือผลผลิตถั่วเขียวแตกต่างกันทางสถิติ การเก็บเกี่ยวถั่วเขียวด้วยแรงงานคนแบบปลิดฝัก มีผลกระทบต่อผลผลิต คุณภาพ และเปอร์เซ็นต์การสูญเสียเมล็ดขณะเก็บเกี่ยวน้อยที่สุด แต่มีต้นทุนการเก็บเกี่ยวต่อไร่สูงกว่ากรรมวิธีอื่นๆ ขณะที่การเก็บเกี่ยวโดยใช้เครื่องเกี่ยวนวดในระยะฝักสุกแก่ 90% มีเปอร์เซ็นต์การสูญเสียเมล็ดขณะเก็บเกี่ยว เปอร์เซ็นต์การแตกร้าวของเมล็ด รวมถึงต้นทุนเก็บเกี่ยวต่ำเมื่อเปรียบเทียบกับวิธีเก็บเกี่ยวโดยใช้เครื่องเกี่ยวนวดวิธีอื่นๆ แต่การพ่นสารเคมีให้ต้นแห้งก่อนเก็บเกี่ยวมีการสูญเสียเมล็ดขณะเก็บเกี่ยวสูงสุด การเก็บเกี่ยว ถั่วเขียวระยะ 0, 1 และ 2 สัปดาห์หลังสุกแก่ เป็นระยะที่มีการเปลี่ยนแปลงสีผิวเมล็ดต่ำกว่า แต่มีเปอร์เซ็นต์ความงอกและความแข็งแรงของเมล็ดสูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับการเก็บเกี่ยวที่ระยะ 3 สัปดาห์ และเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงสีผิวเพิ่มขึ้นตามอายุการเก็บรักษา การนาเมล็ดแข็งของถั่วเขียวผิวมันและถั่วเขียวผิวดาแช่ในน้ำร้อนที่อุณหภูมิ 80 องศาเซลเซียส ระยะเวลา 1-5 นาที หรืออบลมร้อนที่อุณหภูมิ 100-125 องศาเซลเซียส เป็นระยะเวลา 2-4 นาที สามารถเพิ่มเปอร์เซ็นต์ความงอกของเมล็ด และลดปริมาณเมล็ดแข็งได้ ส่วนวิธีการเร่งอายุเมล็ดพันธุ์ถั่วเขียวพันธุ์ชัยนาท 72 เพื่อประเมินการเก็บรักษาที่อายุ 1 ปี คือ อุณหภูมิ 40 องศาเซลเซียส ความชื้นสัมพัทธ์ 100 เปอร์เซ็นต์ เวลา 48 ชั่วโมง ด้านการเก็บรักษาเมล็ดถั่วเขียวเพื่อรักษาปริมาณสารไอโซฟลาโวนและโปรตีน ควรเก็บรักษาก่อนนำไป แปรรูปประมาณ 2 เดือน โดยการเก็บรักษาพันธุ์ชัยนาท 72 ที่ความชื้นเมล็ดเริ่มต้น 10 เปอร์เซ็นต์ และเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 15 องศาเซลเซียส มีปริมาณไอโซฟลาโวนสูงสุด ขณะที่พันธุ์กำแพงแสน 2 ควรมีความชื้นเมล็ดเริ่มต้น 10 เปอร์เซ็นต์ และเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 10 องศาเซลเซียส มีปริมาณเปอร์เซ็นต์โปรตีนมากที่สุด ขณะที่การเก็บรักษาแป้งฟลาวและสตาร์ชของถั่วเขียวที่อุณหภูมิ 10 องศาเซลเซียส มีอัตราการลดลงของสารไอโซฟลาโวนที่น้อยกว่าการเก็บที่อุณหภูมิห้อง ด้านการใช้ประโยชน์จากผลพลอยได้จากการแปรรูปถั่วเขียว ได้แก่ กากถั่วเขียว และโปรตีน คาดว่าจะมีปริมาณน้อยลง เนื่องจากผลผลิตถั่วเขียวที่ลดลงและมีราคาที่แพงขึ้น ผลการทดลองด้านการอารักขาพืช พบว่า การปลูกถั่วเขียวในวันที่ 15 ธันวาคม 2554 ให้ผลผลิตสูงสุดและแสดงอาการเป็นโรคราแป้งต่ำสุด การพ่นสารเคมีเบโนมิล 50% WP อัตรา 15 20 และ 25 กรัมต่อน้า 20 ลิตร เมื่อถั่วเขียวอายุ 14 วันและพ่นซ้ำ 2 ครั้ง ทุก 7 วัน สามารถควบคุมโรคราแป้งได้ดีที่สุด การคลุกเมล็ดด้วยสารฆ่าแมลง imidacloprid 70%WS อัตรา 5 กรัมต่อเมล็ด 1 กิโลกรัม imidacloprid 60%FS อัตรา 10 มิลลิลิตรต่อเมล็ด 1 กิโลกรัม และ thiamethoxam 35%FS อัตรา 10 มิลลิลิตรต่อเมล็ด 1 กิโลกรัม มีประสิทธิภาพป้องกันกำจัดแมลงหวี่ขาวยาสูบ เพลี้ยจักจั่น และด้วงหมัดผัก และให้ผลผลิตสูงกว่าการไม่ใช้สารคลุกเมล็ด ส่วนการป้องกันกาจัดหนอนม้วนใบในถั่วเขียว พบว่า การพ่นสาร indoxacarb (Ammate 15%EC), methoxyfenozide (Prodigy 24%SC) และ lufenuron (Math 5%EC) อัตรา 10, 10 และ 10 มิลลิลิตรต่อน้ำ 20 ลิตร ตามลำดับ มีประสิทธิภาพในการป้องกันกำจัด การปลูกถั่วเขียวในเดือนมกราคม กุมภาพันธ์ มีนาคม และเมษายน พบการระบาดของหนอนแมลงวันเจาะลำต้นในถั่วเขียวมากที่สุด แต่ให้ผลผลิตสูงที่สุดเมื่อปลูกในเดือนมกราคม ขณะที่เพลี้ยอ่อน เป็นแมลงศัตรูถั่วเขียวที่พบมากทุกฤดูปลูกในเขตภาคกลางและภาคเหนือตอนล่าง โดยพบมากที่สุดในปลายฤดูฝน รองลงมาคือ ฤดูแล้ง สารกาจัดวัชพืชประเภทใช้ก่อนวัชพืชงอก pendimethalin, oxyfluorfen, oxadiazon และ imazapic สามารถควบคุมวัชพืชได้ทั้งประเภทใบแคบและประเภทใบกว้างได้ดี ส่วนสารกำจัดวัชพืชประเภทใช้หลังวัชพืชงอก imazapic, imazathapyr, propaquisafop+fomesafen, fluazifop-P-butyl+fomesafen และ haloxyfop-p-methyl+fomesafen สามารถกาจัดวัชพืชได้ทั้งประเภทใบแคบและประเภทใบกว้างได้ดีที่สุดและให้ผลผลิตสูงไม่แตกต่างกัน ขณะที่การใช้สารวัชพืชประเภทก่อนงอกอะลาคลอร์ อัตรา 240 กรัม(ai)ต่อไร่ และสารอิมาเซทาเพอร์ 20 กรัม(ai)ต่อไร่ ในการปลูกถั่วเขียวหลังการทำนา ควรมีการกำจัดวัชพืชอีกครั้งเมื่อถั่วเขียวอายุ 25-30 วัน ผลการทดลองของกิจกรรมวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวผิวดา ด้านอารักขาพืช พบว่า การคลุกดินก่อนปลูกด้วยเชื้อรา Trichoderma harzianum ในรูปส่วนผสมของเชื้อรา:ปุ๋ยหมัก:ดิน ในอัตราส่วน 1:4:10 สามารถลดการติดเชื้อในเมล็ดได้ และให้ผลผลิตสูงสุด
บทคัดย่อ (EN): Mungbean production technology for quality improvement project was conducted during 2011-2015, consisted of 2 activities; mungbean and blackgram production technology. The objectives of the project were 1) integrated management technologies for high yield and quality 2) improve postharvest with appropriate technology. For mungbean production activity, It was found that Rhizobium strain DASA02002 DASA02020 DASA02042 DASA02166 and DASA02193 were suitable for Chai Nat 84-1, whereas DASA02001 DASA02006 DASA02009 DASA02042 and DASA02082 were selected for CNMB-06-03-60-7. Treat of rhizobium combined with twice split application of two times P2O5 as a recommendation based on soil analysis (0-6-0) produced seed yield higher than the controls. Such application contributed to reduce the amount of nitrogen, and phosphate, as well as potash by 100, 33.3, and 100%, respectively, compared to 9-9-9 of N-P2O5-K2O per rai. However, inoculation of bradyrhizobia with soil management such as rice hush ask, organic compost and fertilizer application based on soil analysis under irrigated condition had positive effects on nitrogen fixation, nodes number and node fresh weight, but had no significant effect on yield. The incorporation of mungbean stover at 35 and 45 days and after harvested 1 and 2 times enhanced ear with husk yield of waxy corn equal to nitrogen application at 10 kg per rai. Irrigation management for clay soils in central region and a sandy loam soil in northern lower recommended that water should be applied until the R1 stage in order to give high yield, good seed quality, and benefit to investment. For seed technology experiment, all doses of ethiphon had effects on amount of good seeds, but had no effect on seed germination and seed vigor. Using with high dose of ethiphon up to 900 ppm reduced grain yield, seed yield and seed quality. In addition, all doses of mepiquat chloride applied to mungbean leaf defoliation before harvesting had no effect on leaf abscission, and seed yield. Mungbeans were hand-picked as the pods mature had less effects on seed yield and seed quality, but higher harvest cost than the others. Use of mechanical harvesting at 90% pod maturity stage gave lower percentage of seed loss, seed cracking and harvest cost than the others. Use of chemical spraying for leaf defoliation before harvesting received the highest seed loss. Harvest at 0, 1 and 2 weeks after physiological maturity (PM) had lower changes in seed coat color and higher seed germination and seed vigor than that of at 3 weeks after PM. Storage of seed changed seed coat color and increased with increasing periods of 7 storages. Hard mungbean and blackgram seeds soaked in hot water at 80oC for 1-5 minutes, or dried with hot air-ovens at 100-125oC for 2-4 minutes, increased seed germination and reduced hard seeds. The accelerated aging of mungbean seed variety Chai Nat 72 for longevity should be evaluated at 40๐C in 100% RH for 48 hours. For maintaining of isoflavone and protein in mungbean seeds should be storage for 2 months. The optimum storage condition to preserve isoflavones of Chai Nat 72 with 10% of moisture content was kept at 15oC which could maintain maximum isoflavone. Furthermore, Kamphaeng Saen 2 with 10% of moisture content kept at 10oC, could maintain maximum protein. Otherwise, the appropriated storage conditions for flour and starch to prolong isoflavone content was 10?C as compared to the ambient temperature. Starch kept at 10?C gave higher the maximum viscosity properties than kept at the ambient temperature. For by-products of mungbean processing utilization as mungbean bran and protein are forecast to decrease due to the yield reduction and higher price in mungbean. Crop protection experiment showed that mungbean planted on 15th December 2011 received the highest yield and lowest leaf area infested with powdery mildew. Spraying with benomyl 50%WP at 15 20 and 25 gram per 20 liters water at 14 days after emergence and subsequently spraying every 7 days for 2 times had lowest leaf area infected, compared to uncontrolled treatment. Mungbean seeds were treated with imidacloprid 70%WS, imidacloprid 60%WS and thiamethoxam 35%FS at 5 g, 10 ml and 10 ml per kg seed, respectively were the most effective controls of tobacco whitefly (Bemisia tabaci Gennadius), Leafhopper (Empoasca sp.) and flea beetle (Phyllotreta sinuata). Controlling mungbean insect pests by foliar spray with Ammate 15%EC, Prodigy 24%SC and Math 5%EC at the dose of 10, 10 and 10 ml per 20 liters of water, respectively, were effective in control of leafroller. Planting of mungbean in January, February, March and April plantings found the most outbreaks of beanfly adult, whereas planting in January obtained the highest yield. The results of the survey in the Central and Northern region of Thailand found outbreaks of aphids in every seasons. Most outbreaks of aphids found in the late rainy season, followed by the dry season. Pre-emergence herbicides for mungbean as pendimethalin, oxyfluorfen, oxadiazon and imzapic herbicides were highly effective in controlling of annual grasses and broad leaves weeds. For post-emergence herbicides as imazapic, imazethapyr, propaquisafop+fomesafen, fluazifop-P-butyl+fomesafen and haloxyfop-p-methyl 8 +fomesafen were highly effective in controlling of annual grasses and broad leaves weeds and produced remarkably higher mungbean yields, They, however showed no significant differences in yields among them. Pre-emergence herbicides application of alachlor and imazathapyr at 240 and 20 g(ai) per rai, respectively, could not control weeds in mungbean grown after paddy rice. Therefore, using these herbicides should be weeding once at 20-30 days after planting. The results of blackgram production technology found mixing up with T. harzianum compost and soil at the ratio of 1:4:10 into the soil before planting could reduced disease infestation in seed and received the highest yield.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมวิชาการเกษตร
คำสำคัญ: เครื่องจักรกลการเกษตรว
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

จิราลักษณ์ ภูมิไธสง. "โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวให้มีคุณภาพProduction Technology for Quality Mungbean". กรมวิชาการเกษตร. 2558

จิราลักษณ์ ภูมิไธสง. "โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวให้มีคุณภาพProduction Technology for Quality Mungbean". กรมวิชาการเกษตร. 2558. Print.



TARR Wordcloud:
โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตถั่วเขียวให้มีคุณภาพ
จิราลักษณ์ ภูมิไธสง
กรมวิชาการเกษตร
30 กันยายน 2558
โครงการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีการผลิตอ้อย ผลของการได้รับน้ำของฝักถั่วเขียวระยะเก็บเกี่ยวที่กระทบต่อคุณภาพของเมล็ดพันธุ์ถั่วเขียว เทคโนโลยีการผลิตพืชแห่งศตวรรษที่ 21 การบริหารจัดการเทคโนโลยีเพื่อผลิตลำไยนอกฤดูในพื้นที่ภาคเหนือของประเทศไทย ระยะที่ 1 การทดสอบเสถียรภาพของผลผลิตถั่วเขียวอินทรีย์ โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตมันฝรั่งที่มีคุณภาพ โครงการวิจัยศึกษาเทคโนโลยีการผลิตถั่วเหลือง โครงการวิจัยเทคโนโลยีการผลิตทุเรียนให้มีคุณภาพ การปรับปรุงพันธุ์ถั่วเหลืองและถั่วเขียว การใช้ปุ๋ยทางใบในการผลิตเมล็ดพันธุ์ถั่วเขียว
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair