สืบค้นงานวิจัย
การศึกษาการติดเชื้อ Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) ในกุ้งขาวแวนนาไม กุ้งกุลาดำ และกุ้งก้ามกราม
ชลอ ลิ้มสุวรรณ - มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ชื่อเรื่อง: การศึกษาการติดเชื้อ Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) ในกุ้งขาวแวนนาไม กุ้งกุลาดำ และกุ้งก้ามกราม
ชื่อเรื่อง (EN): Experimental Infection of Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) to Pacific White Shrimp (Litopenaeus vannamei), Black Tiger Shrimp (Penaeus monodon) and Freshwater Prawn (Macrobrachium rosenbergii)
บทคัดย่อ: การศึกษาครั้งนี้ทำการศึกษาในฟาร์มเลี้ยงกุ้งขาวแวนนาไม ตั้งอยู่ในพื้นที่จังหวัดพังงา ประเทศไทย ลูกกุ้งระยะ พี 10 ซึ่งผ่านการตรวจว่าปลอดเชื้อโรคไวรัสดวงขาว (WSSV) โรคไวรัสทอร่า (TSV) โรคไวรัสหัวเหลือง (YHV) และโรคไวรัสตัวพิการ (IHHNV) โดยวิธีปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส (PCR) ถูกนำมาปล่อยลงเลี้ยงในบ่อดินที่อัตราความหนาแน่น 90 ตัวต่อตารางเมตร จำนวน 5 บ่อ ในขณะที่ อีก 5 บ่อ ปล่อยลูกกุ้งที่อัตราวามหนาแน่น 120 ตัว ต่อตารางเมตร ความเค็มตลอดช่วงเวลาที่ทำการศึกษาอยู่ในช่วง 20-30 พีพีที และไม่มีการใช้ยาปฏิชีวินะใด ๆ ทั้งสิ้น ตลอดช่วงการเลี้ยง เริ่มพบการติดเชื้อโรคตับอักเสบ (NHP) ในกุ้งตั้งแต่ช่วง 70-75 วัน หลังจากปล่อยลูกกุ้งลงเลี้ยง ลักษณะของกุ้งที่ป่วยเป็นโรค NHP จะพบจุดสีขาวหรือสีดำตามลำตัว พบอาการเปลือกบาง ตับและตับอ่อนฝ่อ กุ้งจำนวนประมาณ 600 ตัว จะถูกสุ่มโดยใช้แหจากบริเวณต่าง ๆ กัน 3 จุด ในแต่ละบ่อ ที่เวลา 75 วัน และ 120 วัน หลังจากปล่อยลูกกุ้งลงเลี้ยงเพื่อเปรียบเทียบเปอร์เซ็นต์ การติดเชื้อ NHP จากกลุ่มทดลองทั้ง 2 กลุ่ม ผลที่ได้ถูกนำมาเปรียบเทียบทางสถิติ ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มที่มีอัตราความหนาแน่นสูงที่สุด พบเปอร์เซ็นต์การติดเชื้อสูงที่สุดเท่ากับ 30.2 เปอร์เซ็นต์ เปรียบเทียบกับ 21.4 เปอร์เซ็นต์ ในกลุ่มที่มีอัตราความหนาแน่นน้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ผลการศึกษาครั้งนี้ยังชี้ให้เห็นว่ากุ้งที่เลี้ยงที่อัตราความหนาแน่นสูงมีผลต่อการเพิ่มเปอร์เซ็นต์การติดเชื้อตับอักเสบ (NHP) และมีผลทำให้กุ้งโตช้ากว่ากุ้งที่ติดเชื้อตับอักเสบและกุ้งปกติที่อยู่ในกลุ่มที่มีอัตราความหนาแน่นน้อยกว่า เชื้อแบคทีเรียกลุ่มนี้ซึ่งอยู่ภายในตับและตับอ่อนสร้างความเสียหายต่อท่อเซลล์เยื่อบุท่อตับทำให้กุ้งโตช้าและทยอยตายไปเรื่อย ๆ การศึกษาการถ่ายทอดเชื้อตับอักเสบ (NHP) ในกุ้งขาวแวนนาไม กุ้งกุลาดำและกุ้งก้ามกรามในห้องปฏิบัติการพบว่ากุ้งขาวแวนนาไมที่ติดเชื้อทั้งหมดแสดงอาการของการติดเชื้อโรคตับอักเสบ (NHP) เห็นได้จากจุดขาวหรือจุดดำตามลำตัวและลักษณะตับและตับอ่อนฝ่อ การศึกษาทางพยาธิสภาพของกุ้งป่วยพบการเกิด granuloma ในตับและตับอ่อนเซลล์บุท่อตับและตับอ่อนมีขนาดเล็กลง ในขณะที่กุ้งกุลาดำและกุ้งก้ามกรามทั้งหมด มีชีวิตอยู่และไม่แสดงอาการการติดเชื้อตับอักเสบใด ๆ ทั้งสิ้น การศึกษาทางพยาธิสภาพของกุ้งทั้ง 2 กลุ่มนี้ก็ไม่พบอาการผิดปกติใด ๆ ทั้งสิ้น อย่างไรก็ตามผลการตรวจการติดเชื้อโรคตับอักเสบ โดยวิธีปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส (PCR) พบการติดเชื้อ NHP ในตับและตับอ่อนของกุ้งตัวอย่างที่ทำการศึกษาในการป้องกันและลดความรุนแรงของโรคตับอักเสบ (NHP) ควรมีการตรวจพ่อแม่พันธุ์กุ้งขาวด้วยปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส (PCR) ว่ามีการติดเชื้อ NHP ก่อนที่จะนำไปเพาะลูกกุ้ง นอกจากนี้ ควรมีการฆ่าเชื้อในน้ำเพื่อกำจัดพาหะของโรคที่อาจจะหลุดเข้ามาในบ่อเลี้ยงก่อนปล่อยลูกกุ้งลงเลี้ยง การศึกษาครั้งนี้ทำการศึกษาในฟาร์มเลี้ยงกุ้งขาวแวนนาไม ตั้งอยู่ในพื้นที่จังหวัดพังงา ประเทศไทย ลูกกุ้งระยะ พี 10 ซึ่งผ่านการตรวจว่าปลอดเชื้อโรคไวรัสดวงขาว (WSSV) โรคไวรัสทอร่า (TSV) โรคไวรัสหัวเหลือง (YHV) และโรคไวรัสตัวพิการ (IHHNV) โดยวิธีปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส (PCR) ถูกนำมาปล่อยลงเลี้ยงในบ่อดินที่อัตราความหนาแน่น 90 ตัวต่อตารางเมตร จำนวน 5 บ่อ ในขณะที่ อีก 5 บ่อ ปล่อยลูกกุ้งที่อัตราวามหนาแน่น 120 ตัว ต่อตารางเมตร ความเค็มตลอดช่วงเวลาที่ทำการศึกษาอยู่ในช่วง 20-30 พีพีที และไม่มีการใช้ยาปฏิชีวินะใด ๆ ทั้งสิ้น ตลอดช่วงการเลี้ยง เริ่มพบการติดเชื้อโรคตับอักเสบ (NHP) ในกุ้งตั้งแต่ช่วง 70-75 วัน หลังจากปล่อยลูกกุ้งลงเลี้ยง ลักษณะของกุ้งที่ป่วยเป็นโรค NHP จะพบจุดสีขาวหรือสีดำตามลำตัว พบอาการเปลือกบาง ตับและตับอ่อนฝ่อ กุ้งจำนวนประมาณ 600 ตัว จะถูกสุ่มโดยใช้แหจากบริเวณต่าง ๆ กัน 3 จุด ในแต่ละบ่อ ที่เวลา 75 วัน และ 120 วัน หลังจากปล่อยลูกกุ้งลงเลี้ยงเพื่อเปรียบเทียบเปอร์เซ็นต์ การติดเชื้อ NHP จากกลุ่มทดลองทั้ง 2 กลุ่ม ผลที่ได้ถูกนำมาเปรียบเทียบทางสถิติ ผลการศึกษาพบว่ากลุ่มที่มีอัตราความหนาแน่นสูงที่สุด พบเปอร์เซ็นต์การติดเชื้อสูงที่สุดเท่ากับ 30.2 เปอร์เซ็นต์ เปรียบเทียบกับ 21.4 เปอร์เซ็นต์ ในกลุ่มที่มีอัตราความหนาแน่นน้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ผลการศึกษาครั้งนี้ยังชี้ให้เห็นว่ากุ้งที่เลี้ยงที่อัตราความหนาแน่นสูงมีผลต่อการเพิ่มเปอร์เซ็นต์การติดเชื้อตับอักเสบ (NHP) และมีผลทำให้กุ้งโตช้ากว่ากุ้งที่ติดเชื้อตับอักเสบและกุ้งปกติที่อยู่ในกลุ่มที่มีอัตราความหนาแน่นน้อยกว่า เชื้อแบคทีเรียกลุ่มนี้ซึ่งอยู่ภายในตับและตับอ่อนสร้างความเสียหายต่อท่อเซลล์เยื่อบุท่อตับทำให้กุ้งโตช้าและทยอยตายไปเรื่อย ๆ การศึกษาการถ่ายทอดเชื้อตับอักเสบ (NHP) ในกุ้งขาวแวนนาไม กุ้งกุลาดำและกุ้งก้ามกรามในห้องปฏิบัติการพบว่ากุ้งขาวแวนนาไมที่ติดเชื้อทั้งหมดแสดงอาการของการติดเชื้อโรคตับอักเสบ (NHP) เห็นได้จากจุดขาวหรือจุดดำตามลำตัวและลักษณะตับและตับอ่อนฝ่อ การศึกษาทางพยาธิสภาพของกุ้งป่วยพบการเกิด granuloma ในตับและตับอ่อนเซลล์บุท่อตับและตับอ่อนมีขนาดเล็กลง ในขณะที่กุ้งกุลาดำและกุ้งก้ามกรามทั้งหมด มีชีวิตอยู่และไม่แสดงอาการการติดเชื้อตับอักเสบใด ๆ ทั้งสิ้น การศึกษาทางพยาธิสภาพของกุ้งทั้ง 2 กลุ่มนี้ก็ไม่พบอาการผิดปกติใด ๆ ทั้งสิ้น อย่างไรก็ตามผลการตรวจการติดเชื้อโรคตับอักเสบ โดยวิธีปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส (PCR) พบการติดเชื้อ NHP ในตับและตับอ่อนของกุ้งตัวอย่างที่ทำการศึกษาในการป้องกันและลดความรุนแรงของโรคตับอักเสบ (NHP) ควรมีการตรวจพ่อแม่พันธุ์กุ้งขาวด้วยปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส (PCR) ว่ามีการติดเชื้อ NHP ก่อนที่จะนำไปเพาะลูกกุ้ง นอกจากนี้ ควรมีการฆ่าเชื้อในน้ำเพื่อกำจัดพาหะของโรคที่อาจจะหลุดเข้ามาในบ่อเลี้ยงก่อนปล่อยลูกกุ้งลงเลี้ยง
บทคัดย่อ (EN): This study was conducted in farm-reared Litopenaeus vannamei located in Phangnga province of Thailand. Postlarvae (PL) 10 determined to be free from white spot syndrome virus (WSSV), Taura syndrome virus (TSV), yellow-head virus (YHV) and infectious hypodermal and hematopoietic necrotic virus (IHHNV) by polymerase chain reaction (PCR) assays were stocked into five earthen ponds of approximately 8,000 m2 at a density of 90 PL/m2 , while in another five ponds PL10 were stocked at a density of 120 PL/m2. The salinity during the study period ranged from 20 to 30 parts per thousand (ppt). No antibiotics were used throughout the culture period. Shrimp were first observed to be infected with the necrotizing hepatopancreatitis (NHP) bacterium between 70-75 days after stocking the PL into the growout ponds. Gross signs of NHP infection included whitish or black body spots, soft shells and markedly atrophied hepatopancreases. Shrimp were sampled by cast net at days 75 and 120. A total of 600 shrimp were randomly sampled from three different areas in the pond. The percentages of NHP infection in the two different stocking density groups were statistically compared. Results showed that the highest prevalence of infection reached 30.2 % in the higher stocking density group and 21.4 % in the lower stocking density group which had a statistically significant difference (P<0.05). Results clearly showed that the higher stocking density was associated with an increased percentage of NHP infections and these shrimp grew slower than both infected and uninfected shrimp in the lower stocking density group. This bacterium proliferated within the hepatopancreatic tubular epithelial cells causing a deterioration of the physiological condition associated with growth retardation and chronic mortalities. Laboratory infectivity of NHP Litopeanaeus vannamei, Penaeus monodon and Macrobrachium rosenbergii revealed that all the infected L. vannamei developed the gross signs of NHP infection characterized by whitish or black spot on the body and marked atrophy of hepatopancreas. Histopathological changes in infected shrimp revealed the presence of granulomatous foci in hepatopancreas. The hepatopancreas of diseased animals showed tubule atrophy. While all the infected P. monodon and M. rosenbergii survived and showed no signs of NHP infection. Histopathological studied of these two groups revealed that no histopathological changes were observed. However Polymerase chain reaction tests gave positive results for NHP infection in the hepatopancreas of shrimps collected from this study. In order to prevent or reduce the NHP-infection, broodstock should be checked for their NHPB-free status by PCR assay. In addition, water should be treated to eliminate possible disease carriers before stocking the NHPB-free PL. This study was conducted in farm-reared Litopenaeus vannamei located in Phangnga province of Thailand. Postlarvae (PL) 10 determined to be free from white spot syndrome virus (WSSV), Taura syndrome virus (TSV), yellow-head virus (YHV) and infectious hypodermal and hematopoietic necrotic virus (IHHNV) by polymerase chain reaction (PCR) assays were stocked into five earthen ponds of approximately 8,000 m2 at a density of 90 PL/m2 , while in another five ponds PL10 were stocked at a density of 120 PL/m2. The salinity during the study period ranged from 20 to 30 parts per thousand (ppt). No antibiotics were used throughout the culture period. Shrimp were first observed to be infected with the necrotizing hepatopancreatitis (NHP) bacterium between 70-75 days after stocking the PL into the growout ponds. Gross signs of NHP infection included whitish or black body spots, soft shells and markedly atrophied hepatopancreases. Shrimp were sampled by cast net at days 75 and 120. A total of 600 shrimp were randomly sampled from three different areas in the pond. The percentages of NHP infection in the two different stocking density groups were statistically compared. Results showed that the highest prevalence of infection reached 30.2 % in the higher stocking density group and 21.4 % in the lower stocking density group which had a statistically significant difference (P<0.05). Results clearly showed that the higher stocking density was associated with an increased percentage of NHP infections and these shrimp grew slower than both infected and uninfected shrimp in the lower stocking density group. This bacterium proliferated within the hepatopancreatic tubular epithelial cells causing a deterioration of the physiological condition associated with growth retardation and chronic mortalities. Laboratory infectivity of NHP Litopeanaeus vannamei, Penaeus monodon and Macrobrachium rosenbergii revealed that all the infected L. vannamei developed the gross signs of NHP infection characterized by whitish or black spot on the body and marked atrophy of hepatopancreas. Histopathological changes in infected shrimp revealed the presence of granulomatous foci in hepatopancreas. The hepatopancreas of diseased animals showed tubule atrophy. While all the infected P. monodon and M. rosenbergii survived and showed no signs of NHP infection. Histopathological studied of these two groups revealed that no histopathological changes were observed. However Polymerase chain reaction tests gave positive results for NHP infection in the hepatopancreas of shrimps collected from this study. In order to prevent or reduce the NHP-infection, broodstock should be checked for their NHPB-free status by PCR assay. In addition, water should be treated to eliminate possible disease carriers before stocking the NHPB-free PL.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ชลอ ลิ้มสุวรรณ. "การศึกษาการติดเชื้อ Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) ในกุ้งขาวแวนนาไม กุ้งกุลาดำ และกุ้งก้ามกรามExperimental Infection of Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) to Pacific White Shrimp (Litopenaeus vannamei), Black Tiger Shrimp (Penaeus monodon) and Freshwater Prawn (Macrobrachium rosenbergii)". มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 2551

ชลอ ลิ้มสุวรรณ. "การศึกษาการติดเชื้อ Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) ในกุ้งขาวแวนนาไม กุ้งกุลาดำ และกุ้งก้ามกรามExperimental Infection of Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) to Pacific White Shrimp (Litopenaeus vannamei), Black Tiger Shrimp (Penaeus monodon) and Freshwater Prawn (Macrobrachium rosenbergii)". มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 2551. Print.



TARR Wordcloud:
การศึกษาการติดเชื้อ Necrotizing Hepatopancreatitis (NHP) ในกุ้งขาวแวนนาไม กุ้งกุลาดำ และกุ้งก้ามกราม
ชลอ ลิ้มสุวรรณ
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
30 กันยายน 2551
การศึกษาผลตอบแทนการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามแบบเดี่ยว กุ้งขาวแวนนาไมแบบเดี่ยว และกุ้งก้ามกรามร่วมกับกุ้งขาวแวนนาไม ในเขตพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี การศึกษาต้นทุนและผลตอบแทนการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามและการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามร่วมกับการเลี้ยงกุ้งขาวแวนนาไมในพื้นที่จังหวัดสุพรรณบุรี การตายของลูกกุ้งก้ามกรามจากการติดเชื้อ การเพิ่มผลผลิตกุ้งกุลาดำเพื่อการส่งออก โรคกุ้งคดงอในกุ้งขาว Litopenaeus vannamei คุณค่าทางโภชนาการของเนื้อกุ้งก้ามกรามและเศรษฐกิจการผลิตกุ้งก้ามกรามจากพื้นที่ต่างกัน การเสริมกรดอะมิโนจำเป็นบางชนิดในสูตรอาหารปลากะพงขาว กุ้งขาวและกุ้งกุลาดำที่มีการใช้โปรตีนพืชในอัตราสูง การพัฒนาเทคโนโลยีหลังการจับกุ้งกุลาดำ การผลิตกุ้งแห้งจากกุ้งขาวแวนนาไมและคุณภาพระหว่างการเก็บรักษา การจัดการทางโภชนาการสำหรับการอนุบาลและการเลี้ยงกุ้งขาวแวนนาไม
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair