สืบค้นงานวิจัย
สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรในตำบล ดอนกลาง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ปี 2546
ชิดชัย ลาโยธี - กรมส่งเสริมการเกษตร
ชื่อเรื่อง: สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรในตำบล ดอนกลาง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ปี 2546
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ชิดชัย ลาโยธี
บทคัดย่อ: การศึกษาสภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรในตำบลดอนกลาง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพพื้นฐานทางด้านเศรษฐกิจและสังคมบางประการของเกษตรกร สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกร และปัญหาในการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกร รวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 171 ราย สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน เกษตรกรผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุเฉลี่ย 51.64 จบการศึกษาระดับประถมศึกษา พบว่าเกษตรกรที่ปลูกอ้อยมีอาชีรองเลี้ยงสัตว์ และทำสวน เกษตรกรส่วนใหญ่ มีอาชีพรับจ้าง เป็นกิจกรรมนอกภาคการเกษตร มีสมาชิกในครัวเรือนเฉลี่ย 5.47 คน มีแรงงานในครัวเรือน เฉลี่ย 3.35 คน เกษตรกรทุกรายเป็นสมาชิกลูกไร่ของโรงงานน้ำตาล และเป็นสมาชิกกลุ่มต่างๆ มีพื้นที่ทำการเกษตรเฉลี่ย 36.74 ไร่ มีรายได้ภาคเกษตรเฉลี่ย 165,613.65 บาท มีรายได้นอกภาคเกษตรเฉลี่ย 12,200.35 บาท รวมเป็นรายได้ทั้งหมดเฉลี่ย 173,684.27 บาท ใช้เงินลงทุนปลูกอ้อยจากโรงงานน้ำตาลและทุนของตนเอง ส่วนใหญ่ มีรถไถนาเดินตาม รองลงมาคือ มีรถบรรทุก 6 ล้อ มีรถอีแต๋น และ มีรถแทรกเตอร์ขนาดใหญ่ เป็นเครื่องจักรกลที่ใช้ในการปลูกอ้อย เกษตรกรเคยปลูกอ้อยโรงงานมาแล้วเฉลี่ย 6.48 ปี เกษตรกรทุกรายอาศัยน้ำฝนอย่างเดียวเท่านั้นในการปลูกอ้อย ส่วนใหญ่ ปลูกอ้อยบนพื้นที่ดอน ในพื้นที่ของตนเองในพื้นที่เฉลี่ย 26.76 ไร่/ราย ความอุดมสมบูรณ์ของดินปานกลางและมีความลาดเทเล็กน้อย เกือบทั้งหมดไม่เคยมีการปลูกพืชบำรุงดินมาก่อน เกษตรกรส่วนใหญ่ ปลูกอ้อยพันธุ์ K 84-200 รองลงมาคือ ปลูกอ้อย พันธุ์ K 88-92 และ ปลูกอ้อยพันธุ์มาร์กอส ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในช่วงที่เป็นอ้อยตอ เกษตรกรส่วนใหญ่ปลูกอ้อยในช่วงปลายฝน โดยซื้อพันธุ์อ้อยจากเพื่อนบ้าน ในราคาเฉลี่ยไร่ละ 8,134.37 บาท เกษตรกรส่วนใหญ่มีการเตรียมดินในการปลูกอ้อยจำนวน 3 ครั้ง อัตราการใช้พันธุ์อ้อย/ไร่ ใช้พันธุ์อ้อย 1 ไร่ ปลูกได้ในพื้นที่เฉลี่ย 8.72 ไร่ ปลูกโดยวางพันธุ์อ้อยทั้งลำและทุกรายไม่มีการชุบท่อนพันธุ์เพื่อป้องกันกำจัดโรค เกษตรกรส่วนใหญ่กำจัดวัชพืชโดยใช้แรงงานคนร่วมกับสารเคมี โดยเกษตรกรส่วนใหญ่กำจัดวัชพืชในไร่อ้อย 2 ครั้ง ใช้แรงงานในการปลูกอ้อยเฉลี่ย 12.57 คน เป็นแรงงานจ้างเฉลี่ย 10.76 โดยวิธีจ้างเหมาทั้งหมดแทนการจ้างรายวัน เกษตรกรทุกรายใช้ปุ๋ยเคมีในการเพิ่มผลผลิตอ้อย โดยส่วนใหญ่ใช้ปุ๋ยเคมีสูตร ในอัตราเฉลี่ย 55.29 กก./ไร่ และมีการใส่ปุ๋ยเคมี 2 ครั้ง แมลงศัตรูอ้อยที่สำคัญได้แก่ หนอนกออ้อย หนู ด้วงหนวดยาว ปลวก โรคใบขาวอ้อย โรคแส้ดำ โรคกอตะไคร้ และโรคเหี่ยวเน่าแดง เกษตรกรเกินครึ่งเล็กน้อย มีการเผาใบอ้อยก่อนทำการเก็บเกี่ยว และเกษตรกรทุกรายต้องอาศัยแรงคนทั้งหมดในการเก็บเกี่ยวอ้อย ระยะทางจากไร่ถึงโรงงานน้ำตาลเฉลี่ย 84.67 กม. ระยะเวลาที่อ้อยเข้าโรงงานหลังตัด เฉลี่ย 2.04 วัน เกษตรกรเกือบทั้งหมดใช้วิธีการจ้างเหมาในการตัดอ้อย เกษตรกรเสียค่าขนส่งอ้อยขึ้นรถบรรทุกเฉลี่ยตันละ 40.09 บาท และเสียค่าบรรทุกอ้อยเข้าโรงงานเฉลี่ยตันละ 176.06 บาท ราคาผลผลิตที่เกษตรกรขายได้ เฉลี่ย 485.95 บาท/ตัน และเกษตรกรได้ค่าเฉลี่ยคืนตันละ 40.67 บาท โดยเกษตรกรส่วนใหญ่ได้รับเงินหลังขายผลผลิตไม่เกิน 15 วัน เกษตรกรที่ส่งอ้อยไฟไหม้เข้าโรงงานถูกตัดราคาผลผลิตเฉลี่ย ตันละ 20 บาททุกราย เกษตรกรที่ทำการศึกษาได้ผลผลิตเฉลี่ยอ้อย/ไร่ 9,541.25 กิโลกรัม ปัญหาในการผลิตอ้อย พบว่าในภาพรวมเกษตรกรมีปัญหาในการผลิตอ้อยในระดับน้อย โดยเกษตรกรมีปัญหาระดับมาก คือ ปุ๋ยเคมีราคาแพง ปุ๋ยอินทรีย์ราคาแพง รถตัดอ้อยรับจ้างมีน้อย พันธุ์อ้อยมีราคาแพง ต้องรอคิวลงอ้อยที่โรงงานนาน ขาดแหล่งน้ำชลประทาน พื้นที่ปลูกอ้อยอยู่ไกลโรงงาน ราคาผลผลิตต่ำ มีวัชพืชมาก ดินเสื่อม แรงงานคนกำจัดวัชพืชราคาแพง แรงงานเก็บเกี่ยวมีราคาแพง ค่าขนส่งอ้อยเข้าโรงงานมีราคาแพง ขาดเครื่องทุ่นแรงใส่ปุ๋ย หาแรงงานเก็บเกี่ยวยาก ค่าสารกำจัดวัชพืชมีราคาแพง ขาดแรงงานปลูก และ ถูกเอาเปรียบเรื่องการวัดค่าCCS. ส่วนประเด็นที่เหลือ เป็นประเด็นที่มีปัญหาน้อยถึงไม่มีปัญหา จากการศึกษาในครั้งนี้ผู้ศึกษามีข้อเสนอแนะดังนี้ เกษตรกรควรจัดทำแปลงพันธุ์อ้อยไว้ใช้เองเพิ่มขึ้น ควรมีการปรับปรุงบำรุงดินด้วยพืชปุ๋ยสด ควรพิจารณาระยะทางจากไร่ถึงโรงงานน้ำตาลเพื่อลดต้นทุนการผลิต ควรให้ความรู้แก่เกษตรกรในเรื่องสารเคมีกำจัดวัชพืช และการความเชื่อมั่นในการชั่งน้ำหนักและการวัดค่า CCS.ให้แก่เกษตรกร
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมส่งเสริมการเกษตร
คำสำคัญ: ปี 2546
หมวดหมู่:
  1. TARR::พืช::พืชอาหาร::อ้อย
  2. 15
หมวดหมู่ AGRIS:
  1. F พืชศาสตร์ และการผลิต (Plant production)
  2. 32
เจ้าของลิขสิทธิ์: กรมส่งเสริมการเกษตร
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ชิดชัย ลาโยธี. "สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรในตำบล ดอนกลาง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ปี 2546". กรมส่งเสริมการเกษตร. 2547

ชิดชัย ลาโยธี. "สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรในตำบล ดอนกลาง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ปี 2546". กรมส่งเสริมการเกษตร. 2547. Print.



TARR Wordcloud:
สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรในตำบล ดอนกลาง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ปี 2546
ชิดชัย ลาโยธี
กรมส่งเสริมการเกษตร
2547
สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกร : กรณีศึกษาตำบลเขวาไร่ อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรตำบลหนองโพธิ์ อำเภอนาเชือก จังหวัดมหาสารคาม สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรตำบลหนองกุงสวรรค์ อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม ปี 2546 สภาพการผลิตอ้อยโรงงานของเกษตรกรตำบลโนนราษี อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เปรียบเทียบการใช้ชนิดและปริมาณปุ๋ยอินทรีย์ในการปลูกอ้อยเพื่อเกษตรกรรายย่อยใน อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ สภาพการผลิตข้าวนาปีของเกษตรกรตำบลยางน้อย อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม สภาพการผลิตอ้อยของเกษตรกรในจังหวัดอุดรธานีกรณีศึกษาเกษตรกรที่เข้าร่วมโครงการถ่ายทอดเทคโนโลยีการผลิตอ้อยปี 2546 สภาพการผลิตกกของเกษตรกร ตำบลบ้านแพง อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม การปรับปรุงพันธุ์อ้อยเพื่อผลผลิตและพลังงาน สภาพการผลิตข้าวนาปีของเกษตรกร ตำบลเขื่อน อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair