สืบค้นงานวิจัย
การใช้วุ้นว่านหางจระเข้รักษาแผลฉีกขาดและโรคผิวหนังชนิดขี้เรื้อนเปียกในสุนัข: กรณีศึกษา
ประกายดาว ศรีมุษิกโพธิ์ - มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ชื่อเรื่อง: การใช้วุ้นว่านหางจระเข้รักษาแผลฉีกขาดและโรคผิวหนังชนิดขี้เรื้อนเปียกในสุนัข: กรณีศึกษา
ชื่อเรื่อง (EN): Using Aloe Gel on Lacerated Wound and Generalized Demodectic Mange Treatment in Dogs: A Case Study
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ประกายดาว ศรีมุษิกโพธิ์
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Prakaidown Srimuzipo
บทคัดย่อ: กรณีศึกษาที่ 1: สุนัขพันธุ์ผสมเพศผู้อายุ 3 ปี พบบาดแผลฉีกขาด (ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 2-3 เซนติเมตร) ในระดับตื้นในช่วงกึ่งกลางด้านล่างของช่องท้อง ทำการรักษาแผลโดยการล้างด้วย normal saline จากนั้นนำวุ้นว่านมาปิดบนบาดแผลเพื่อให้ดูดซับ Aloe-polysaccharide ทำการรักษาเช่นนี้ทุกวัน ภายหลังการรักษาวันที่ 4 พบว่า exudates ลดลงมาก ในขณะที่ granulation tissue เพิ่มขึ้นสูงมาก และในที่สุดบาดแผลได้ปิด กรณีศึกษาที่ 2: โรคผิวหนังชนิดขี้เรื้อนเปียกทั่วตัวเกิดขึ้นกับสุนัขเพศเมียพันธุ์ผสมอายุ 1-2 ปี หลังจากการคลอดลูกได้ 1-1½ เดือน เป็นเหตุให้เกิด eczema ซึ่งเป็นการติดเชื้อแทรกซ้อนปรากฏขึ้นทั่วทั้งลำตัวของสัตว์ ตามด้วยอาการคันและเกาอย่างรุนแรง ทำการทดลองโดยนำวุ้นว่านมาปิดบน eczema ทุกวัน, บันทึกการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ให้การรักษาเฉพาะทางโดยใช้ Ivermectin 200 ไมโครกรัม/กิโลกรัม กินวันละครั้งในช่วง 2 สัปดาห์แรก จากนั้นลดขนาดของยาลงในอีกสองสัปดาห์ถัดไป ยาปฏิชีวนะที่ใช้ได้แก่ Cephalexin 25 มิลลิกรัม/กิโลกรัม กินวันละ 2 ครั้งเป็นเวลา 10 วัน ภายหลังสัปดาห์ที่ 4 จะพบว่า eczema ทั้งหมดหายไป การคันและเกาเหลือน้อยมาก ในที่สุดบาดแผลได้หายเป็นปกติ จาก 2 กรณีศึกษาชี้แนะให้เห็นว่า acemannan จากวุ้นว่านหางจระเข้ สามารถเร่งปฏิกิริยาการหายของแผลฉีกขาดในสุนัข (กรณีศึกษาที่ 1) และทำให้การติดเชื้อแทรกซ้อนลดลงอย่างมากในสุนัขที่เป็นโรคผิวหนังชนิดขี้เรื้อนเปียกทั่วตัว
บทคัดย่อ (EN): Case study 1: The superficial lacerated wound (diameter 2-3 cm) in the mid-ventral of abdomen of the 3-year old mixed breed male dog was firstly rinsed with normal saline, then, tenderly attached with the gel to adsorb the Aloe-polysaccharide. This similar treatment was performed everyday. After 4-day treatment, the exudate was much decreased, whereas, the granulation tissue was highly increased, and, eventually, the wound was healed. Case study 2: The generalized demodectic mange occurred to a 1-2 year mixed breed female dog around 1-1½ month after her parturition. This caused eczema as a secondary infection appearing throughout her body, followed by severe itching and scratching. The gel from Aloe vera plant was adsorbed directly onto all the eczema, and, observation was recorded everyday. Specific treatment was done by Ivermectin 200 mcg/kg orally given once daily for the first two weeks, then, slightly decreased in another two weeks later. Cephalexin, 25 mg/kg orally given two times a day for 10 days, was used as antibiotic. After 4 weeks had passed, the result was found that all the eczema had totally disappeared, few itching and/or scratching was observed and, at last, the healing process of the skin was accomplished. These two cases of study suggested that acemannan from Aloe gel could enhance the re-union process in lacerated wound of the dog (case study 1) and also have very much decreased in secondary infection in the dog with generalized demodectic mange (case study 2).
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: https://li01.tci-thaijo.org/index.php/joacmu/article/view/246472/168548
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
คำสำคัญ: สุนัข
คำสำคัญ (EN): Dog
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ประกายดาว ศรีมุษิกโพธิ์. "การใช้วุ้นว่านหางจระเข้รักษาแผลฉีกขาดและโรคผิวหนังชนิดขี้เรื้อนเปียกในสุนัข: กรณีศึกษาUsing Aloe Gel on Lacerated Wound and Generalized Demodectic Mange Treatment in Dogs: A Case Study". มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 2549

ประกายดาว ศรีมุษิกโพธิ์. "การใช้วุ้นว่านหางจระเข้รักษาแผลฉีกขาดและโรคผิวหนังชนิดขี้เรื้อนเปียกในสุนัข: กรณีศึกษาUsing Aloe Gel on Lacerated Wound and Generalized Demodectic Mange Treatment in Dogs: A Case Study". มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 2549. Print.



TARR Wordcloud:
การใช้วุ้นว่านหางจระเข้รักษาแผลฉีกขาดและโรคผิวหนังชนิดขี้เรื้อนเปียกในสุนัข: กรณีศึกษา
ประกายดาว ศรีมุษิกโพธิ์
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
2549
ประสิทธิผลในการรักษาแผลทื่เท้าในผู้ป่วยเบาหวานด้วยวัสดุปิดแผลไพโบรอินที่ผสมสารสกัดจากวุ้นว่านหางจระเข้ เปรียบเทียบกับแผ่นแปะแผลที่มีในท้องตลาด (ปีที่ 1) ผลของการใช้สารสกัดจากต้นขะจาวและหางไหลต่อการควบคุมเห็บในโคและขี้เรื้อนในสุนัข โรคที่พบในช่วงเก็บรักษาผลลิ้นจี่จากผลที่เก็บเกี่ยวในระยะเวลาต่าง ๆ ผลของสารสกัดจากว่านหางจระเข้ในสารเจือจางน้ำเชื้อต่อคุณภาพน้ำเชื้อโคแช่แข็ง ศึกษาเปรียบเทียบผลการยับยั้งเชื้อจุลินทรีย์ก่อโรคผิวหนังและปริมาณสีอินดิโกในต้นฮ่อมที่เพาะปลูกต่างพื้นที่ในจังหวัดแพร่ การศึกษาโรคไวรัส 5 ชนิด ในฟาร์มเลี้ยงกู้งทะเลที่มีการจัดการที่ต่างกัน 2 ระบบ เทคนิคอย่างง่ายในการรักษาแผลกดทับและแผลไฟไหม้ในผู้ป่วยด้วยว่านหางจระเข้ การศึกษาชนิดและการกระจายพันธุ์ของพรรณไม้น้ำ ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนของประเทศไทย การศึกษาเชิงนโยบายเกี่ยวกับศักยภาพของรถโดยสารไฟฟ้าโทรลลีล้อยาง กรณีศึกษาเมืองพิษณุโลก บทบาทและอำนาจของชุมชนในการจัดการทรัพยากรท้องถิ่นกรณีศึกษาหมู่บ้านโพธิ์ทองเจริญ ตำบลเชิงดอย อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair