สืบค้นงานวิจัย
การคัดเลือกพ่อแม่พันธุ์ที่เหมาะสม เพื่อยกระดับผลผลิตปลาดุก โดยอาศัยข้อมูลจากเครื่องหมายพันธุกรรม
ศิวาพร สีดาบุตร - มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ชื่อเรื่อง: การคัดเลือกพ่อแม่พันธุ์ที่เหมาะสม เพื่อยกระดับผลผลิตปลาดุก โดยอาศัยข้อมูลจากเครื่องหมายพันธุกรรม
ชื่อเรื่อง (EN): Selection of broodstocks to enhance production of walking catfish employing information from genetic markers
บทคัดย่อ: ปัจจุบันฟาร์มปลาดุกลูกผสม “บิ๊กอุย” ประสบปัญหามากมาย ได้แก่ ความอ่อนแอต่อโรค และอัตราการเจริญเติบโตต่ำ เนื่องจากเกษตรกรผู้เพาะพันธุ์ปลาดุกบิ๊กอุย นำพ่อแม่พันธุ์ปลามาจากหลายแหล่งและไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องพันธุกรรมของปลาเหล่านั้น อันอาจจะส่งผลให้ลูกปลาบิ๊กอุยที่ได้ด้อยคุณภาพ อย่างไรก็ตามการทดลองนี้มีจุดประสงค์ เพื่อศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรมของปลาดุกยักษ์ และปลาดุกอุยจากแหล่งต่างๆ ที่เกษตรกรนำมาเป็นพ่อแม่พันธุ์ในการผลิตปลาดุกบิ๊กอุย และเพื่อคัดเลือกสายพันธุ์ปลาดุกยักษ์ และสายพันธุ์ปลาดุกอุย ที่ให้ลูกผสมบิ๊กอุยที่มีลักษณะที่สำคัญทางเศรษฐกิจ เช่น อัตราการเจริญเติบโตดี ซึ่งมี 2 วัตถุประสงค์ย่อยคือ 1) เพื่อเปรียบเทียบการแสดงออกของลูกผสมที่เกิดจากพ่อสายพันธุ์ต่างๆ กัน และแม่สายพันธุ์ต่างๆ กัน 2) เพื่อเปรียบเทียบผลของสายพันธุ์พ่อและแม่ที่มีต่อลักษณะที่สำคัญทางเศรษฐกิจของลูกผสม โดยผสมข้ามชนิดระหว่างสายพันธุ์พ่อและแม่ เก็บข้อมูลลักษณะต่างๆ (อัตราการผสมติด อัตราฟัก อัตรารอด การเจริญเติบโตจำเพาะ เปอร์เซ็นต์ซาก และความต้านทานโรค) มาวิเคราะห์ความแปรปรวน และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ย พบว่าเมื่อพิจารณาการแสดงออกของลูกผสมที่เกิดจากพ่อและแม่สายพันธุ์ต่างๆ กัน ลูกผสมมีอัตราการผสมติดและอัตราการฟักที่ไม่แตกต่างกัน (p<0.01)แต่ที่อายุ 12 สัปดาห์ ค่า SGR ของลูกผสม Cma-UD X Cga-AQ มีค่ามากที่สุด (14.64?0.74) และแตกต่างจากลูกผสมบางคู่ผสม (p<0.01) ส่วนอัตรารอดไม่แตกต่างกันในทุกคู่ผสม แต่ที่อายุ 25 สัปดาห์ พบว่าการแสดงออกของลูกผสมในทุกลักษณะไม่แตกต่างกัน (p<0.01) หากพิจารณาผลของสายพันธุ์พ่อและแม่ที่มีต่อลักษณะที่สำคัญทางเศรษฐกิจของลูกผสม พบว่าสายพันธุ์แม่มีผลต่ออัตราการผสมติดคือ Cma-AQ มีอัตราการผสมติดต่ำสุด (53.48?4.03) และแตกต่างทางสถิติ (p<0.01) กับ Cma-UD และ Cma-NS และสายพันธุ์พ่อมีผลต่ออัตราการฟัก คือ Cga-AQ (45.68 ?11.79) มีค่ามากที่สุด ส่วนลักษณะอื่นๆ ทั้งที่อายุ 12 และ 25 สัปดาห์ ไม่พบความแตกต่างทางสถิติ (p<0.01) จากการศึกษาค่าเฮตเทอโรซิส ที่อายุ 12 สัปดาห์ มีลูกผสมบางคู่ผสม (Cma-NS X Cga-RY และ Cma-UD X Cga-AQ)มีค่าเฮตเทอโรซิสเป็นบวกในทุกลักษณะ(4 ลักษณะ) และที่อายุ 25 สัปดาห์ ลูกผสม Cma-UD X Cma-AQ มีค่าเฮตเทอโรซิสเป็นบวกมากที่สุด คือ 83.33 % (5 ใน 6 ลักษณะ) และจากการศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรมโดยใช้เครื่องหมายไมโครแซทเทลไลท์ 5 ตำแหน่ง พบว่าประชากรแต่ละแหล่งมีพันธุกรรมต่างกันชัดเจน (Fst=0.174) และความหลากหลายทางพันธุกรรมภายในประชากรมีค่าค่อนข้างสูง (A=7.93; Ae=7.20;Ar=8.88;H0= 0.82;He=0.95)ปัจจุบันฟาร์มปลาดุกลูกผสม “บิ๊กอุย” ประสบปัญหามากมาย ได้แก่ ความอ่อนแอต่อโรค และอัตราการเจริญเติบโตต่ำ เนื่องจากเกษตรกรผู้เพาะพันธุ์ปลาดุกบิ๊กอุย นำพ่อแม่พันธุ์ปลามาจากหลายแหล่งและไม่ได้ให้ความสำคัญเรื่องพันธุกรรมของปลาเหล่านั้น อันอาจจะส่งผลให้ลูกปลาบิ๊กอุยที่ได้ด้อยคุณภาพ อย่างไรก็ตามการทดลองนี้มีจุดประสงค์ เพื่อศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรมของปลาดุกยักษ์ และปลาดุกอุยจากแหล่งต่างๆ ที่เกษตรกรนำมาเป็นพ่อแม่พันธุ์ในการผลิตปลาดุกบิ๊กอุย และเพื่อคัดเลือกสายพันธุ์ปลาดุกยักษ์ และสายพันธุ์ปลาดุกอุย ที่ให้ลูกผสมบิ๊กอุยที่มีลักษณะที่สำคัญทางเศรษฐกิจ เช่น อัตราการเจริญเติบโตดี ซึ่งมี 2 วัตถุประสงค์ย่อยคือ 1) เพื่อเปรียบเทียบการแสดงออกของลูกผสมที่เกิดจากพ่อสายพันธุ์ต่างๆ กัน และแม่สายพันธุ์ต่างๆ กัน 2) เพื่อเปรียบเทียบผลของสายพันธุ์พ่อและแม่ที่มีต่อลักษณะที่สำคัญทางเศรษฐกิจของลูกผสม โดยผสมข้ามชนิดระหว่างสายพันธุ์พ่อและแม่ เก็บข้อมูลลักษณะต่างๆ (อัตราการผสมติด อัตราฟัก อัตรารอด การเจริญเติบโตจำเพาะ เปอร์เซ็นต์ซาก และความต้านทานโรค) มาวิเคราะห์ความแปรปรวน และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ย พบว่าเมื่อพิจารณาการแสดงออกของลูกผสมที่เกิดจากพ่อและแม่สายพันธุ์ต่างๆ กัน ลูกผสมมีอัตราการผสมติดและอัตราการฟักที่ไม่แตกต่างกัน (p<0.01)แต่ที่อายุ 12 สัปดาห์ ค่า SGR ของลูกผสม Cma-UD X Cga-AQ มีค่ามากที่สุด (14.64?0.74) และแตกต่างจากลูกผสมบางคู่ผสม (p<0.01) ส่วนอัตรารอดไม่แตกต่างกันในทุกคู่ผสม แต่ที่อายุ 25 สัปดาห์ พบว่าการแสดงออกของลูกผสมในทุกลักษณะไม่แตกต่างกัน (p<0.01) หากพิจารณาผลของสายพันธุ์พ่อและแม่ที่มีต่อลักษณะที่สำคัญทางเศรษฐกิจของลูกผสม พบว่าสายพันธุ์แม่มีผลต่ออัตราการผสมติดคือ Cma-AQ มีอัตราการผสมติดต่ำสุด (53.48?4.03) และแตกต่างทางสถิติ (p<0.01) กับ Cma-UD และ Cma-NS และสายพันธุ์พ่อมีผลต่ออัตราการฟัก คือ Cga-AQ (45.68 ?11.79) มีค่ามากที่สุด ส่วนลักษณะอื่นๆ ทั้งที่อายุ 12 และ 25 สัปดาห์ ไม่พบความแตกต่างทางสถิติ (p<0.01) จากการศึกษาค่าเฮตเทอโรซิส ที่อายุ 12 สัปดาห์ มีลูกผสมบางคู่ผสม (Cma-NS X Cga-RY และ Cma-UD X Cga-AQ)มีค่าเฮตเทอโรซิสเป็นบวกในทุกลักษณะ(4 ลักษณะ) และที่อายุ 25 สัปดาห์ ลูกผสม Cma-UD X Cma-AQ มีค่าเฮตเทอโรซิสเป็นบวกมากที่สุด คือ 83.33 % (5 ใน 6 ลักษณะ) และจากการศึกษาความหลากหลายทางพันธุกรรมโดยใช้เครื่องหมายไมโครแซทเทลไลท์ 5 ตำแหน่ง พบว่าประชากรแต่ละแหล่งมีพันธุกรรมต่างกันชัดเจน (Fst=0.174) และความหลากหลายทางพันธุกรรมภายในประชากรมีค่าค่อนข้างสูง (A=7.93; Ae=7.20;Ar=8.88;H0= 0.82;He=0.95)
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
คำสำคัญ: ไ
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ศิวาพร สีดาบุตร. "การคัดเลือกพ่อแม่พันธุ์ที่เหมาะสม เพื่อยกระดับผลผลิตปลาดุก โดยอาศัยข้อมูลจากเครื่องหมายพันธุกรรมSelection of broodstocks to enhance production of walking catfish employing information from genetic markers". มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 2551

ศิวาพร สีดาบุตร. "การคัดเลือกพ่อแม่พันธุ์ที่เหมาะสม เพื่อยกระดับผลผลิตปลาดุก โดยอาศัยข้อมูลจากเครื่องหมายพันธุกรรมSelection of broodstocks to enhance production of walking catfish employing information from genetic markers". มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 2551. Print.



TARR Wordcloud:
การคัดเลือกพ่อแม่พันธุ์ที่เหมาะสม เพื่อยกระดับผลผลิตปลาดุก โดยอาศัยข้อมูลจากเครื่องหมายพันธุกรรม
ศิวาพร สีดาบุตร
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
30 กันยายน 2551
การผลิตและการศึกษาคุณลักษณะของโปรตีนไฮโดรไลเสตจากกล้ามเนื้อปลาแป้นเขี้ยวโดยใช้ส่วนสกัดจากเครื่องในปลาดุกบิ๊กอุย การวิจัยและถ่ายทอดองค์ความรู้การเลี้ยงปลาหมอไทยแปลงเพศร่วมกับการเลี้ยงปลาดุกอุย โรคสเตรปโตคอคโคซีสในปลาหมอไทย (Anabas testudineus) และปลาดุกอุย (Clarias macrocephalus) ระดับโปรตีนและพลังงานที่เหมาะสมสำหรับพ่อแม่พันธุ์ไก่ลูกผสมพื้นเมืองเซี่ยงไฮ้ การบำบัดน้ำเสียจากการเลี้ยงปลาหมอไทยแปลงเพศและปลาดุกอุยร่วมโดยการปลูกพืชลอยน้ำเพื่อการใช้น้ำอย่างยั่งยืน การพัฒนาระบบน้ำหมุนเวียนสำหรับการเลี้ยงปลาดุกลูกผสม (Clarias macrocephalus X C. gariepinus) ผลของวิตามินซีต่อปริมาณไข่และอัตราการฟักไข่ปลาดุกอุย Clarias macrocephalus (Günther, 1864) การศึกษาใช้ดอกโสนเป็นส่วนผสมอาหารสำหรับเลี้ยงพ่อแม่พันธุ์ปลาดุกอุย เปรียบเทียบปริมาณสารกลิ่นสาบโคลนในเนื้อปลาดุกบิ๊กอุย( Clarias macrocephalus X Clarias gariepinus )ที่เลี้ยงในระบบชีววิถีทั้งที่ใช้และไม่ใช้ปลานิล( Oreochromis niloticus )เลี้ยงร่วมเพื่อมาตรฐานอาหารปลอ การเลี้ยงปลาซิวใบไผ่เพื่อเป็นพ่อแม่พันธุ์ด้วยอาหารต่างกัน
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair