สืบค้นงานวิจัย
ผลของความเป็นกรด-ด่างต่อการตอบสนองทางสรีรวิทยา การเปลี่ยน แปลงพยาธิสภาพเนื้อเยื่อเหงือกและการติดเชื้อ Streptococcus sp. ในลูกปลากะพงขาว (Lates calcarifer Bloch, 1790)
ชัชวาล อินทรมนตรี - กรมประมง
ชื่อเรื่อง: ผลของความเป็นกรด-ด่างต่อการตอบสนองทางสรีรวิทยา การเปลี่ยน แปลงพยาธิสภาพเนื้อเยื่อเหงือกและการติดเชื้อ Streptococcus sp. ในลูกปลากะพงขาว (Lates calcarifer Bloch, 1790)
ชื่อเรื่อง (EN): Effect of pH on Physiology Response, Gill Histology and Infection of Streptococcus sp. in Lastes calcarifer (Bloch, 1790) Fingerling
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ชัชวาล อินทรมนตรี
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Chatchawal Intramontree
หน่วยงานสังกัดผู้แต่ง:
บทคัดย่อ: ปลากะพงขาว (Seabass, Lates calcarifer) เป็นปลาน้ำกร่อยที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจ เกษตรกรส่วนใหญ่นิยมเลี้ยงในกระชังบริเวณชายฝั่ง หรือปากแม่น้ำ ซึ่งเป็นบริเวณที่มีความผันแปรของสิ่งแวดล้อมสูง เนื่องจากบริเวณนี้น้ำมาบรรจบกันระหว่างน้ำจืด และน้ำเค็ม นอกจากนี้ยังเป็นที่รองรับของสารมลพิษจากอุตสาหกรรม ชุมชน การเกษตร เป็นต้น (Perkins, 1978) สัตว์น้ำที่อยู่บริเวณนี้จึงมีการปรับตัวต่อสภาวะการที่ไม่คงที่และการเปลี่ยนแปลงของของสภาพแวดล้อม กล่าวคือ มีการปรับตัวในการควบคุมปริมาณน้ำไหลเข้าและออกจากร่างกายโดยวิธีออสโมซิส นั่นคือความสามารถในการรักษาระดับเกลือและน้ำที่มีการเปลี่ยนแปลง และยังมีต้องปรับตัวสภาพน้ำขึ้นลงอีกด้วย (Remane and Schlieper, 1971) ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาเกษตรกรผู้เลี้ยงปลากะพงขาวบริเวณดังกล่าวมักประสบปัญหาการเลี้ยงมาโดยตลอด คือการเกิดโรคซึ่งส่วนใหญ่สาเหตุมาจากการติดเชื้อปรสิต ไวรัส และแบคทีเรีย รายงานเกี่ยวกับโรคในปลากะพงขาวส่วนใหญ่เป็นโรคจากแบคทีเรีย ได้แก่ Flexibacter columnaris, Vibrio sp. Aeromonas sp., Pasteurella sp., Pseudomonas sp. และ Streptococcus sp. (Kumar et al., 2007; สมพร และเยาวนิตย์, 2547; ประดิษฐ์ และคณะ, 2530) โดยเฉพาะเชื้อ Streptococcus sp. ที่เป็นสาเหตุของโรคสเตรฟโตคอคโคซีส (Streptococcosis) ความรุนแรงของโรคนี้สามารถทำให้ปลาตายภายใน 24-72 ชั่วโมง (เยาวนิตย์ และคณะ, 2543) โดยปลาแสดงอาการว่ายน้ำควงสว่าน เสียการทรงตัว เคลื่อนตัวช้า ลำตัวจะมีสีคล้ำ ตาโปนข้างเดียวหรือ 2 ข้าง ตาขุ่น มีของเหลวในช่องท้อง ตับซีด ม้ามบวม และตกเลือดในสมอง (เฉลิม และคณะ, 2548; Bromage and Owens, 2002) สำหรับในประเทศไทยได้เคยมีรายงานพบการระบาดของเชื้อ Streptococcus sp. อย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะการเลี้ยงปลากะพงขาวในกระชังบริเวณจังหวัดปัตตานี และสงขลา (สถาพร และเยาวนิตย์, 2530) โดยทั่วไปการเกิดโรคในสัตว์น้ำนั้นเริ่มจากสิ่งแวดล้อมไม่เหมาะสม ทำให้สัตว์น้ำอ่อนแอจนเชื้อโรคสามารถทำอันตรายสัตว์ได้ เนื่องจากประสิทธิภาพของระบบภูมิคุ้มกันลดลง เมื่อสัตว์เครียดหรือสิ่งแวดล้อมไม่เหมาะสม (Packering, 1981) Wedemeyer (1996) ได้รายงานสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสมจะมีผลต่อระบบภูมิคุ้มกันในสัตว์น้ำ โดยมีแนวโน้มที่มีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่เสื่อมลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าต้องอยู่ในสภาวะที่ไม่เหมาะสมเป็นเวลานาน ระบบภูมิคุ้มกันลดลงเรื่อย ๆ ปัจจัยสิ่งแวดล้อมที่มีผลต่อการเกิดโรคของสัตว์น้ำมีหลายปัจจัย พีเอชเป็นปัจจัยหนึ่งที่มีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตของสัตว์น้ำมาก เนื่องจากพีเอชน้ำมีผลต่อคุณสมบัติของน้ำตัวอื่น ๆ เช่น มีผลต่อความเป็นพิษของแอมโมเนีย ไนไตรท์ และไฮโดรเจนซัลไฟด์ เป็นต้น สำหรับปลากะพงขาวค่าคุณภาพน้ำที่เหมาะต่อการเลี้ยง คือ ความเค็ม 26.10 พีพีที ออกซิเจนละลายน้ำ 5.24 มก./ลิตร แอมโมเนียอัลอิออน 0.01 มก./ลิตร ไนไตรท์ 0.0039 มก./ลิตร พีเอช 7.80 (Tookwina, 1986) ปัญหาเกี่ยวกับพีเอชนี้มักพบกรณีที่น้ำมีพีเอชต่ำเนื่องจากดินบริเวณที่เลี้ยงเป็นดินเปรี้ยว โดยพบบริเวณป่าชายเลน หรือในช่วงเช้าตรู่ ส่วนปัญหาเกี่ยวกับน้ำเป็นด่างมีพีเอชสูงเกินไปมักในกรณีที่แพลงก์ตอนพืชสังเคราะห์แสงมาก ๆ ผลกระทบโดยตรงต่อสัตว์น้ำนั้นอาจเกี่ยวกับการที่เนื้อเยื่อบุเหงือก (gill epithelium) ถูกทำลาย การผลิตเมือกบริเวณเหงือกไปขัดขวางการหายใจ หรือทำให้กระบวนการแลกเปลี่ยนน้ำและเกลือแร่หมดประสิทธิภาพ (Osmoregulation) (Dively et al. 1977) ดังนั้นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพีเอช การตอบสนองทางสรีรวิทยา และการเปลี่ยนแปลงทางเนื้อเยื้อ กับการเกิดโรคสเตรปโตคอคโคซีส จึงมีความสำคัญเพื่อใช้ข้อมูลเป็นแนวทางในการป้องกัน และควบคุมการแพร่ระบาดของการเกิดโรคชนิดนี้ที่เกิดขึ้นในปลากะพงขาวอย่างมีประสิทธิภาพ
บทคัดย่อ (EN): No information found from agency.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: กรมประมง
คำสำคัญ: ปลากะพงขาว
คำสำคัญ (EN): Lates calcarifer
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
ผลของความเป็นกรด-ด่างต่อการตอบสนองทางสรีรวิทยา การเปลี่ยน แปลงพยาธิสภาพเนื้อเยื่อเหงือกและการติดเชื้อ Streptococcus sp. ในลูกปลากะพงขาว (Lates calcarifer Bloch, 1790)
กรมประมง
28 กุมภาพันธ์ 2555
กรมประมง
ผลของอัตราความหนาแน่นต่อการติดเชื้อ Streptococcus iniae ในปลากะพงขาว, Lates calcarifer (Bloch) ผลของความเค็มที่ลดลงต่อองค์ประกอบเลือดภูมิคุมกัน และการติดเชื้อ Streptococcus iniae ในปลากะพงขาว (Lates calcarifer Bloch, 1790) ผลของขมิ้นชัน (Curcuma longa L.) ต่อการตอบสนองภูมิคุ้มกันและความต้านทานเชื้อแบคทีเรียในปลากะพงขาว (Lates calcarifer Bloch, 1790) ที่เลี้ยงในกระชัง การประเมินความเป็นกรดเป็นด่างในดินกรด ดินด่าง และดินเค็ม ด้วยชุดตรวจสอบดินอย่างง่ายของกรมพัฒนาที่ดิน ผลของความเป็นกรด-ด่างของอาหารต่อการชักนำให้เกิดแคลลัสในข้าวพันธุ์ขาวดอกมะลิ 105 ความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโตของเนื้อเยื่อกล้วยไม้กับการเปลี่ยนแปลงความเป็นกรดเป็นด่างของอาหาร การยอมรับเชื้อ Streptococcus agalactiae ที่แยกจากปลากะพงขาว(Lates calcarifer Bloch,1790) ในปลาเศรษฐกิจบางชนิด การใช้ขี้เถ้าแกลบเป็นส่วนผสมในสูตรอาหาร TMR เพื่อควบคุมความเป็นกรด-ด่าง ในกระเพาะรูเมน ประสิทธิภาพการย่อยโปรตีนจากวัตถุดิบโปรตีนจากพืชในกุ้งกุลาดำ Penaeus monodon (Fabricus, 1798) และปลากะพงขาว Lates calcarifer (Bloch, 1790) ปริมาณสารอินทรีย์และค่าความเป็นกรด-ด่างของดินตะกอนในพื้นที่เลี้ยงหอยแครงบริเวณอ่าวบ้านดอน จังหวัดสุราษฏร์ธานี
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก