สืบค้นงานวิจัย
การศึกษาลักษณะการตายแบบ apoptosis ของเซลล์ตับที่เพาะเลี้ยงในสภาวะติดเชื้อไวรัสเด็งกี่
Thananya Thongtan - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: การศึกษาลักษณะการตายแบบ apoptosis ของเซลล์ตับที่เพาะเลี้ยงในสภาวะติดเชื้อไวรัสเด็งกี่
ชื่อเรื่อง (EN): Regulation of apoptosis in dengue-infected hepatocyte cells
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Thananya Thongtan
บทคัดย่อ: เชื้อไวรัสเด็งกี่จัดอยู่ในกลุ่มแฟมิลี่ฟลาวิไวริเดอี ไวรัสนี้เป็นสาเหตุของโรคไข้เลือดออก เด็งกี่ที่มีระดับอาการของโรคไม่รุนแรง ไปจนถึงระดับที่ผู้ป่วยเสียชีวิตเนื่องจากการตกเลือดของ อวัยวะภายใน ปัจจุบันนี้ยังไม่สามารถบ่งชี้เซลล์เป้าหมายของการติดเชื้อไวรัสได้ อย่างไรก็ตาม พบว่าภายหลังการติดเชื้อผู้ป่วยจะมีพยาธิสภาพที่ตับร่วมด้วย โดยเฉพาะในรายที่มีระดับความรุน แรงของโรคสูง จากการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่ามีการตายของเซลล์ตับแบบ apoptosis ภายหลัง การติดเชื้อไวรัส งานวิจัยนี้ได้ศึกษาถึงบทบาทของโปรตีน p53 ที่คาดว่าจะเกี่ยวข้องกับการตาย ของเซลล์เพาะเลี้ยงภายหลังการติดเชื้อไวรัสเด็งกี่ซีโรไทพ์ 2 โดยใช้เซลล์เพาะเลี้ยงจากตับสอง สายพันธุ์ซึ่งสายพันธุ์แรกมีการแสดงออกของโปรตีน p53 (HepG2) ในขณะที่อีกสายพันธุ์ (Hep3B) ไม่มีการแสดงออกของโปรตีนดังกล่าว ภายหลังเซลล์เพาะเลี้ยงสายพันธุ์ HepG2 ได้รับเชื้อไวรัส พบว่ามีการตายของเซลล์แบบ apoptosisโดยทราบจากการเปลี่ยนแปลงรูปร่างลักษณะของเซลล์ รวมทั้งการหลุดออกจากผิว ของภาชนะเพาะเลี้ยง และการตรวจพบท่อนชิ้นส่วนของสายดีเอ็นเอที่มีขนาดจำเพาะ (DNA ladder) ภายหลังการสกัดแยกดีเอ็นเอจากเซลล์และนำไปเคลื่อนที่ผ่านเจลด้วยกระแสไฟฟ้า เมื่อ ศึกษาเพิ่มเติมพบว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงของระดับโปรตีน p53 เปรียบเทียบกับเซลล์ปกติรวมทั้ง ไม่มีการจับตัวของโปรตีนเชื้อไวรัสเด็งกี่กับโปรตีน p53 สำหรับการศึกษาในเซลล์ตับสายพันธุ์ Hep3B พบว่ามีการตายของเซลล์แบบ apoptosis เช่นเดียวกับสายพันธุ์แรกแต่ปริมาณเซลล์ตาย ในวันที่ 5หลังการติดเชื้อสูงถึงประมาณ 90% ในขณะที่สายพันธุ์ HepG2 มีปริมาณเซลล์ตายเพียง 20% นอกจากนี้สายพันธุ์ Hep3B ที่ติดเชื้อไวรัสจะตายภายในเวลา 7 วันหลังจากติดเชื้อในขณะที่ สายพันธ์ HepG2 สามารถเพาะเลี้ยงได้ต่อเป็นเวลา 3 เดือนโดยที่ยังสามารถผลิตไวรัสได้อย่าง ต่อเนื่อง จากการทดสอบโดยเทคนิค Plaque assay พบว่าเซลล์สายพันธุ์ Hep3B สามารถผลิต ไวรัสได้มากกว่า HepG2 9 เท่า ซึ่งสอดกล้องกับผลการทดลองด้วยเทคนิค Western blotting จากการศึกษาทั้งหมดสามารถเสนอแนะได้ว่าโปรตีน p53 ไม่มีหน้าที่สำคัญเกี่ยวกับกลไก การตายแบบ apoptosis ของเซลล์เพาะเลี้ยงตับที่ติดเชื้อไวรัสไข้เลือดออกเด็งกี่ อย่างไรก็ตาม หน้าที่ของโปรตีน p53 ที่เกี่ยวเนื่องกับการตายน่าจะเกี่ยวข้องกับการควบคุมการเพิ่มจำนวนไวรัส
บทคัดย่อ (EN): The dengue virus, an arbovirus that belongs to the family Flaviviridae, is responsible for human pathology with symptoms ranging from dengue fever to more severe forms of dengue haemorrhagic fever and dengue shock syndrome. Although human monocytes have long been considered the primary target cells for dengue virus infection in man, the impact of dengue virus on liver function is also prominent. Both in vivo and in vitro evidence has suggested that liver cells undergo apoptosis in response to dengue virus infection. However, the mechanism of the apoptotic induction remains unclear. The objective of this research was to investigate whether p53, a tumor suppressor protein, plays any role in response to dengue virus infection using dengue virus serotype 2 for challenging two hepatoma cell lines at a multiplicity of infection of 1. After dengue virus infection, wild type p53 liver cell line (HepG2) showed changes consistent with apoptosis including alterations of cell morphology, cellular detachment and DNA laddering. However, p53 was neither up-regulated nor showed any evidence of complexing with dengue virus proteins as determined by co-immunoprecipitation, non-denaturing polyacrylamide gel electrophoresis and size-exclusion chromatography. Infection of a p53-null liver cell line (Hep3B) also produced changes consistent with the induction of apoptosis. While the profiles of the cells undergoing apoptosis in the two cell lines were similar as determined by flow cytometry, the absolute levels of apoptotic cells were markedly different, with up to nearly 90% of Hep3B cells undergoing apoptosis compared to only approximately 20% of HepG2 cells at day 5 post infection. By day 7, all infected Hep3B cells were dead. In contrast, it proved possible to culture dengue infected HepG2 cells for three months. Viral progenies released from the p53-null cell line were 9- fold higher per attached cell than from the wild type p53 cell line as assessed by plaque assay. Moreover, the p53-null cells contained significantly greater levels of dengue virus E protein, as assessed by Western blotting. Altogether, these results suggest that, while induction of apoptosis in liver cells is mediated by a non-p53 regulated pathway, p53 plays a role in restricting the level of viral progeny to below a critical level at which apoptosis is triggered
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=1371&obj_id=868
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): genetics
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: เชื้อไวรัสเด็งกี่จัดอยู่ในกลุ่มแฟมิลี่ฟลาวิไวริเดอี ไวรัสนี้เป็นสาเหตุของโรคไข้เลือดออก เด็งกี่ที่มีระดับอาการของโรคไม่รุนแรง ไปจนถึงระดับที่ผู้ป่วยเสียชีวิตเนื่องจากการตกเลือดของ อวัยวะภายใน ปัจจุบันนี้ยังไม่สามารถบ่งชี้เซลล์เป้าหมายของการติดเชื้อไวรัสได้ อย่างไรก็ตาม พบว่าภายหลังการติดเชื้อผู้ป่วยจะมีพยาธิสภาพที่ตับร่วมด้วย โดยเฉพาะในรายที่มีระดับความรุน แรงของโรคสูง จากการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่ามีการตายของเซลล์ตับแบบ apoptosis ภายหลัง การติดเชื้อไวรัส งานวิจัยนี้ได้ศึกษาถึงบทบาทของโปรตีน p53 ที่คาดว่าจะเกี่ยวข้องกับการตาย ของเซลล์เพาะเลี้ยงภายหลังการติดเชื้อไวรัสเด็งกี่ซีโรไทพ์ 2 โดยใช้เซลล์เพาะเลี้ยงจากตับสอง สายพันธุ์ซึ่งสายพันธุ์แรกมีการแสดงออกของโปรตีน p53 (HepG2) ในขณะที่อีกสายพันธุ์ (Hep3B) ไม่มีการแสดงออกของโปรตีนดังกล่าว ภายหลังเซลล์เพาะเลี้ยงสายพันธุ์ HepG2 ได้รับเชื้อไวรัส พบว่ามีการตายของเซลล์แบบ apoptosisโดยทราบจากการเปลี่ยนแปลงรูปร่างลักษณะของเซลล์ รวมทั้งการหลุดออกจากผิว ของภาชนะเพาะเลี้ยง และการตรวจพบท่อนชิ้นส่วนของสายดีเอ็นเอที่มีขนาดจำเพาะ (DNA ladder) ภายหลังการสกัดแยกดีเอ็นเอจากเซลล์และนำไปเคลื่อนที่ผ่านเจลด้วยกระแสไฟฟ้า เมื่อ ศึกษาเพิ่มเติมพบว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงของระดับโปรตีน p53 เปรียบเทียบกับเซลล์ปกติรวมทั้ง ไม่มีการจับตัวของโปรตีนเชื้อไวรัสเด็งกี่กับโปรตีน p53 สำหรับการศึกษาในเซลล์ตับสายพันธุ์ Hep3B พบว่ามีการตายของเซลล์แบบ apoptosis เช่นเดียวกับสายพันธุ์แรกแต่ปริมาณเซลล์ตาย ในวันที่ 5หลังการติดเชื้อสูงถึงประมาณ 90% ในขณะที่สายพันธุ์ HepG2 มีปริมาณเซลล์ตายเพียง 20% นอกจากนี้สายพันธุ์ Hep3B ที่ติดเชื้อไวรัสจะตายภายในเวลา 7 วันหลังจากติดเชื้อในขณะที่ สายพันธ์ HepG2 สามารถเพาะเลี้ยงได้ต่อเป็นเวลา 3 เดือนโดยที่ยังสามารถผลิตไวรัสได้อย่าง ต่อเนื่อง จากการทดสอบโดยเทคนิค Plaque assay พบว่าเซลล์สายพันธุ์ Hep3B สามารถผลิต ไวรัสได้มากกว่า HepG2 9 เท่า ซึ่งสอดกล้องกับผลการทดลองด้วยเทคนิค Western blotting จากการศึกษาทั้งหมดสามารถเสนอแนะได้ว่าโปรตีน p53 ไม่มีหน้าที่สำคัญเกี่ยวกับกลไก การตายแบบ apoptosis ของเซลล์เพาะเลี้ยงตับที่ติดเชื้อไวรัสไข้เลือดออกเด็งกี่ อย่างไรก็ตาม หน้าที่ของโปรตีน p53 ที่เกี่ยวเนื่องกับการตายน่าจะเกี่ยวข้องกับการควบคุมการเพิ่มจำนวนไวรัส
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

Thananya Thongtan. "การศึกษาลักษณะการตายแบบ apoptosis ของเซลล์ตับที่เพาะเลี้ยงในสภาวะติดเชื้อไวรัสเด็งกี่Regulation of apoptosis in dengue-infected hepatocyte cells". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2546

Thananya Thongtan. "การศึกษาลักษณะการตายแบบ apoptosis ของเซลล์ตับที่เพาะเลี้ยงในสภาวะติดเชื้อไวรัสเด็งกี่Regulation of apoptosis in dengue-infected hepatocyte cells". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2546. Print.



TARR Wordcloud:
การศึกษาลักษณะการตายแบบ apoptosis ของเซลล์ตับที่เพาะเลี้ยงในสภาวะติดเชื้อไวรัสเด็งกี่
Thananya Thongtan
มหาวิทยาลัยมหิดล
2546
การจำแนกโปรตีนตอบรับชนิดใหม่ต่อไวรัสเด็งกี่สายพันธุ์ที่ 2 บนผิวเซลล์เพาะเลี้ยงจากตับ ผลของเอเชียติโคซัยด์ต่อการตายของเซลล์เนื่องจากสภาวะโพแทสเซียมต่ำในเซลล์ประสาทแกรนูลเพาะเลี้ยงจากสมองส่วนซีรีเบลลัมของหนูขาว การศึกษาลักษณะการเกาะติดของเชื้อ Plasmodium Falciparum และการตอบสนองของสารหลั่งใน placental malaria infection การติดเชื้อไวรัส infectious hypodermal and hematopietic necrosis ในกุ้งกุลาดำ การศึกษาลักษณะและหน้าที่ของ molt-inhibiting hormone ในกุ้งกุลาดำ การค้นหาและศึกษายีนที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการตายของเซลล์ในกุ้งกุลาดำ การศึกษาการย้อมติดสีไกลโคเจนในตับที่ได้รับบาดเจ็บ การพัฒนาการผลิตโมโนโคลนอลแอนติบอดีเพื่อใช้ในการตรวจวินิจฉัยการติดเชื้อไวรัสในกุ้ง การควบคุมการสร้างเม็ดเลือด : การศึกษากลไกการตายของเซลล์ในโรคพันธุกรรม ผลของเมลาโทนินในการป้องกันการเหนี่ยวนำให้เกิดการตายของเซลล์โดย exogenous reactive oxygen species ในเซลล์เพาะเลี้ยง SH-SY5Y
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair