สืบค้นงานวิจัย
การพัฒนาฟิล์มบริโภคได้จากเจลาตินหนังปลาบึกโดยการเสริมสารยับยั้งการเจริญของจุลินทรีย์: 1 คุณสมบัติสำคัญบางประการของฟิล์ม
ดำรงพล คำแหงวงศ์ - มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
ชื่อเรื่อง: การพัฒนาฟิล์มบริโภคได้จากเจลาตินหนังปลาบึกโดยการเสริมสารยับยั้งการเจริญของจุลินทรีย์: 1 คุณสมบัติสำคัญบางประการของฟิล์ม
ชื่อเรื่อง (EN): Development of edible films from giant catfish skin gelatin incorporated with antimicrobial agents: I Some principal properties of film
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ดำรงพล คำแหงวงศ์
บทคัดย่อ: เจลาตินเป็นพอลิเมอร์ธรรมชาติทีมีการใช้อย่างกว้างขวางทั้งในอุตสาหกรรมอาหารเภสัชกรรมเครื่องสำอางค์อุตสาหกรรมภาพถ่าย และยังเป็นสารช่วยในการเกดเจลในอุตสาหกรรมอาหารเจลาตินเป็นพอลิเมอร์ธรรมชาติที่มีคุณสมบัติเหมาะสมต่อการผลิตเป็นฟิล์มบริโภคได้โดยแหล่งวัตถุดิบหลักี่ใช้ผลิตเจลาติน ได้แก่ หนังหมูร้อยละ 46 หนังวัวร้อยละ 29.4 กระดูกวัวร้อยละ 23.1 และจากแหล่งอื่น ๆ อีกร้อยละ 1.5 แต่ด้วยข้อจำกัดของการใช้งานเจลาตินที่ผลิตได้จากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในเรื่องการปนเปื้อนของเชื้อวัวบ้าและความถูกต้องตามหลักศาสนาอิสลามในเรื่องอาหารฮาลาล ทาให้มีการค้นคว้าหาแหล่งของเจลาตินแหล่งใหม่ เช่น เจลาตินที่ผลิตได้จากหนังปลาและกระดูกปลาทะเลอันเป็นวัสดุเศษเหลือจากกระบวนการแปรรูปอาหารทะเลมาใช้ทดแทนเจลาตินทางการค้าได้รับความสนใจมาก เนื่องจากปราศจากข้อจากัดดังกล่าวข้างต้นและยังเป็นการใช้ประโยชน์จากวัสดุเศษเหลืออีกด้วย อย่างไรก็ตามถึงแม้มีเจลาตินจากปลาทะเลจะได้รับความสนใจมากขึ้นตามลำดับ แต่ด้วยร้อยละของผลผลิตที่ได้ กอปรกับต้นทุนการผลิตที่ส่งทำให้ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวมีราคาสูงมาก นอกจากนี้ยังต้องนำเข้าจากต่างประเทศอีกด้วย ด้วยเหตุดังกล่าวให้มีการค้นหาแหล่งวัตถุดิบให้ได้รับความสนใจและเป็นที่ต้องการของอุตสาหกรรมอาหาร และอุตสาหกรรมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ปลาบึก เป็นแหล่งวัตุถดิบใหม่น่าสนใจมในการผลิตเจลาน สืบเนื่องจากปลาบึกมีหนังหนา (ประมาณ 0.5 เซนติเมตร) และเหนียวคล้าย ๆ กับหนังหมู (ที่มีอายุการเลี้ยง 3-5 ปี) ถือว่าเป็นวัสดุเศษเหลือจากการแปรรูป ซึ่งการที่เอามาสกัดเจลาตินเพื่อนำไปใช้ประโยชน์ในด้านต่างๆ มันเป็นจะเป็นการเพิ่มมูลค่าฝห้กับวัสดุดังกล่าวได้มากยิ่งขั้น อย่างไรก็ตาม ณ ปัจจุบันยังไม่มีการศึกษาวิจัยการใช้หนังปลาบึกเป็นวัตถุดิบในการกัดเจลาตินในการผลิตฟิล์มบริโภคได้ในอุตสาหกรรมอาหาร ซึ่งปัจจุบันฟิล์มดังกล่าวได้รับความสนใจจากนักวิทยาศาสตร์นักเทคโนโลยีรวมถึงนักวิชาการสิ่งแวดล้อม ในเรื่องของวัตถุดิบทดแทนเพื่อลดปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดจากการใช้พลาสติก หรือโพลีเมอร์ย่อยสลายยาก นอกจากนี้การประยุกต์ใช้ฟิล์มเจลาตินโดยการเติมสารยับยั้งการเจริญของจุลินทรีย์เพื่อให้ทำหน้าที่เป็นบรรจุภัณฑ์แอคทีฟ ที่มีคุณสมบัติการป้องกันการเจริญของจุลินทรีย์เป็นการช่วยเพิ่มมูลค่าและพัฒนาแนวทางการใช้งานฟิล์มบริโภคได้จากเจลาตินหนังปลาบึกเพื่อรองรับทิศทางของตลาดและแนวทางความต้องการของผู้บริโภคที่แปรเปลี่ยนไปในปัจจุบัน ส่งผลของการทดสอบที่ได้คาดว่าจะสามารถนำมาประยุกต์ใช้ฟิล์มเจลาตินที่มีคุณสมบัติในการป้องกันการเจริญของจุลินทรีย์ในผลิตภัณฑ์อาหารและผลผลิตสดทางการเกษตรต่อไป
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
คำสำคัญ: ปลาบึก
คำสำคัญ (EN): giant catfish
เจ้าของลิขสิทธิ์: ฐานข้อมูล NRMS
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง


TARR Wordcloud:
การพัฒนาฟิล์มบริโภคได้จากเจลาตินหนังปลาบึกโดยการเสริมสารยับยั้งการเจริญของจุลินทรีย์: 1 คุณสมบัติสำคัญบางประการของฟิล์ม
มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง
30 กันยายน 2554
การติดตามตรวจสอบสารกลุ่มโพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอนในอากาศริมถนนโดยใช้ใบไม้ในเขตจังหวัดนนทบุรี คุณสมบัติแอนตี้ออกซิแดนท์ของฟิล์มเจลาตินจากแมงกะพรุน การพัฒนาฟิล์มประกอบแอคทีฟจากเจลาตินและแป้งมันสำปะหลังดัดแปรและความสามารถในการถนอมอาหารของฟิล์ม การผลิต Inulin และ Oligofructose จากกล้วยเพื่อใช้เป็นสารเสริมอาหาร สาร 3-MCPD กับซอสถั่วเหลือง โครงการ พัฒนาเยาวชนบนพื้นที่สูง ผลกระทบของการติดไมโครชิพต่ออัตราการเจริญเติบโตของปลาบึก โครงการย่อยที่ 5 โครงการวิเคราะห์ปริมาณสาร THC ในเฮมพ์ การศึกษาผลของปัจจัยบางประการต่อการเลี้ยงปลาบึกในกระชังเชิงพาณิชย์ การลดกลิ่นคาวและการใช้ประโยชน์ของเจลาตินไฮโดรไลเสทจากหนังปลาเพื่อเป็นอาหารเพื่อสุขภาพ
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก