สืบค้นงานวิจัย
การเปรียบเทียบการหายของแผลที่เท้าระหว่างการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดกับการทำแผลแบบเปียกด้วยน้ำเกลือนอร์มัลในผู้ป่วยเบาหว
Kusuma Kumjorn - มหาวิทยาลัยมหิดล
ชื่อเรื่อง: การเปรียบเทียบการหายของแผลที่เท้าระหว่างการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดกับการทำแผลแบบเปียกด้วยน้ำเกลือนอร์มัลในผู้ป่วยเบาหว
ชื่อเรื่อง (EN): A comparison study of the foot ulcer healing between dressing with mangostin cream and normal saline wet dressing in diabetic patient
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Kusuma Kumjorn
บทคัดย่อ: แผลเรื้อรังที่เท้าในผู้ป่วยเบาหวานเป็นภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตราย และก่อให้เกิดความรุนแรงได้จากการไม่หายของแผล ครีมเปลือกมังคุดมีคุณสมบัติในการต้านการอักเสบ ต้านเชื้อแบคทีเรียและกระตุ้นการงอกขยายของเนื้อเยื่อ การทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดจะช่วยส่งเสริมกระบวนการหายของแผล การศึกษาครั้งนี้เพื่อเปรียบเทียบการหายของแผลที่เท้า ระหว่างการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุด กับการทำแผลแบบเปียกด้วยน้ำเกลือนอร์มัลในผู้ป่วยเบาหวานโดยศึกษาในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นผู้ป่วยชาย และหญิงอายุระหว่าง 25-75 ปี ที่มีแผลเบาหวานที่เท้า และมารับการทำแผลที่ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี จำนวน 20 ราย แบ่งเป้นกลุ่มทดลองที่ได้รับการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุด จำนวน 13 ราย และกลุ่มที่ได้รับการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติ จำนวน 7 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และข้อมูลเกี่ยงกับแผล และเครื่องมือ เวอร์เนียร์ คาลิปเตอร์ สำหรับวัดขนาดของแผล เก็บข้อมูลระหว่างเดือน มกราคม ถึงเดือน ตุลาคม 2545 โดยติดตามขนาดของแผลในด้านกว้าง ด้านยาว และด้านลึกก่อนการศึกษา และภายหลังการทำแผล 1,2 และ 3 สัปดาห์ ในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม วิเคราะห์ ข้อมูลด้วยค่าสถิติเปรียบเทียบความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดมีอัตราร้อยละการหายของแผลเบาหวานที่เท้าด้านกว้าง และด้านยาวมากกว่าผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 แต่ในด้านลึกไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดมีอัตราร้อยละการหายของแผลเบาหวานที่เท้าด้านกว้างในสัปดาห์ที่ 3มากกว่าในสัปดาห์ที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และมีอัตราร้อยละการหายของแผลเบาหวานที่เท้าด้านยาวและด้านลึกในสัปดาห์ที่2,3 มากกว่าสัปดาห์ที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทีระดับ 0.01 ผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติไม่มีการหายของแผลในด้านกว้างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 แต่มีอัตราการหายของแผลเบาหวานที่เท้าในด้านยาวและด้านลึกในสัปดาห์ที่3 มากกว่าสัปดาห์ที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 จากผลการวิจัยเสนอแนะว่า การเลือกใช้ครีมเปลือกมังคุดในการทำแผลเป็นการรักษาอีกทางเลือกหนึ่งที่ส่งเสริมการหายของแผลเบาหวานได้ดีกว่าการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติ
บทคัดย่อ (EN): s quasi-experimental research is to compare the healing of foot ulcers in diabetic patients using dressing with mangostin cream to that of normal saline wet dressing. The population of this study consisted of diabetic patients with foot ulcer wounds of both sexes, aged between 25 to 75 years, who have all received wound dressing at the emergency room of Dumnernsadoak Hospital, located in the province of Ratchaburi. The total sample size of 20 patients was divided into two groups. The experimental group contained 13 patients who received treatment with mangostin cream dressing. The control group of 7 patients was treated with normal saline wet dressing. Research instruments used in the study consisted of 1) Data collection tools used to record of demographic data and ulcer characteristics and 2) measurement tools such as Vernier Calipers used to measure the wound characteristics. The duration of this research was from January to October of 2002. The width, length and depth of the wound size were measured at the end of the first, second, and third week from the commencement of the dressings. Data was then statistically analyzed using the Twoway ANOVA Repeated Measure. Results of the study showed that patients who received mangostin cream dressing treatment earned higher healing rates, characterized by reduced wound width and length, when compared patients who received normal saline dressing treatment, with statistic levels of significance of 0.01. However, in terms of wound depth, the statistic level of significance was no more than 0.05. Moreover, mangostin cream dressing showed higher wound width healing rates at the end of the third week than at the end of the first week, with a statistic level of significance of 0.001. The wound depth healing rate at the end of the second and third were also higher than at the end of the first week, with a statistic level of significance of 0.01. Although patients with normal saline wet dressing showed no sign of wound width healing with a statistic level of significance of 0.05, they reported wound length and depth healing at the end of the third week, when compared to the end of the first week, with a statistic level of significance of 0.01. The recommendation from this study, the mangostin cream is a new alternative dressing for promoting wound healing.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://dcms.thailis.or.th/dcms/dccheck.php?Int_code=126&RecId=1205&obj_id=712
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยมหิดล
คำสำคัญ (EN): Ulcer
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยมหิดล
รายละเอียด: แผลเรื้อรังที่เท้าในผู้ป่วยเบาหวานเป็นภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตราย และก่อให้เกิดความรุนแรงได้จากการไม่หายของแผล ครีมเปลือกมังคุดมีคุณสมบัติในการต้านการอักเสบ ต้านเชื้อแบคทีเรียและกระตุ้นการงอกขยายของเนื้อเยื่อ การทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดจะช่วยส่งเสริมกระบวนการหายของแผล การศึกษาครั้งนี้เพื่อเปรียบเทียบการหายของแผลที่เท้า ระหว่างการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุด กับการทำแผลแบบเปียกด้วยน้ำเกลือนอร์มัลในผู้ป่วยเบาหวานโดยศึกษาในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นผู้ป่วยชาย และหญิงอายุระหว่าง 25-75 ปี ที่มีแผลเบาหวานที่เท้า และมารับการทำแผลที่ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี จำนวน 20 ราย แบ่งเป้นกลุ่มทดลองที่ได้รับการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุด จำนวน 13 ราย และกลุ่มที่ได้รับการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติ จำนวน 7 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และข้อมูลเกี่ยงกับแผล และเครื่องมือ เวอร์เนียร์ คาลิปเตอร์ สำหรับวัดขนาดของแผล เก็บข้อมูลระหว่างเดือน มกราคม ถึงเดือน ตุลาคม 2545 โดยติดตามขนาดของแผลในด้านกว้าง ด้านยาว และด้านลึกก่อนการศึกษา และภายหลังการทำแผล 1,2 และ 3 สัปดาห์ ในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม วิเคราะห์ ข้อมูลด้วยค่าสถิติเปรียบเทียบความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดมีอัตราร้อยละการหายของแผลเบาหวานที่เท้าด้านกว้าง และด้านยาวมากกว่าผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 แต่ในด้านลึกไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดมีอัตราร้อยละการหายของแผลเบาหวานที่เท้าด้านกว้างในสัปดาห์ที่ 3มากกว่าในสัปดาห์ที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และมีอัตราร้อยละการหายของแผลเบาหวานที่เท้าด้านยาวและด้านลึกในสัปดาห์ที่2,3 มากกว่าสัปดาห์ที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทีระดับ 0.01 ผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติไม่มีการหายของแผลในด้านกว้างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 แต่มีอัตราการหายของแผลเบาหวานที่เท้าในด้านยาวและด้านลึกในสัปดาห์ที่3 มากกว่าสัปดาห์ที่ 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 จากผลการวิจัยเสนอแนะว่า การเลือกใช้ครีมเปลือกมังคุดในการทำแผลเป็นการรักษาอีกทางเลือกหนึ่งที่ส่งเสริมการหายของแผลเบาหวานได้ดีกว่าการทำแผลด้วยน้ำเกลือนอร์มัลตามปกติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

Kusuma Kumjorn. "การเปรียบเทียบการหายของแผลที่เท้าระหว่างการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดกับการทำแผลแบบเปียกด้วยน้ำเกลือนอร์มัลในผู้ป่วยเบาหวA comparison study of the foot ulcer healing between dressing with mangostin cream and normal saline wet dressing in diabetic patient". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2546

Kusuma Kumjorn. "การเปรียบเทียบการหายของแผลที่เท้าระหว่างการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดกับการทำแผลแบบเปียกด้วยน้ำเกลือนอร์มัลในผู้ป่วยเบาหวA comparison study of the foot ulcer healing between dressing with mangostin cream and normal saline wet dressing in diabetic patient". มหาวิทยาลัยมหิดล. 2546. Print.



TARR Wordcloud:
การเปรียบเทียบการหายของแผลที่เท้าระหว่างการทำแผลด้วยครีมเปลือกมังคุดกับการทำแผลแบบเปียกด้วยน้ำเกลือนอร์มัลในผู้ป่วยเบาหว
Kusuma Kumjorn
มหาวิทยาลัยมหิดล
2546
การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีผลต่อการหายของแผลและอัตราการหายของแผลเท้าเบาหวาน การประเมินการหายของแผลที่ปิดด้วยวัสดุปิดแผลคาร์บอกซีเมธิลไคโตซานและวัสดุปิดแผลอัลจิเนตเปรียบเทียบก ฤทธิ์ป้องกันการเกิดแผลและรักษาแผลในกระเพาะอาหารในหนูขาวของสารสกัดน้ำจาก Malvastrum coramandelianum (L.) garcke การลดความเครียดของผู้ป่วยแผลไหม ด้วยการฝึกผ่อนคลาย ผลของการใช้โปรแกรมการดูแลแผลกดทับแบบบูรณาการต่อการป้องกันการเกิดแผลกดทับ และ การศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของวัสดุปิดแผลที่เตรียมจากโปรตีนไหมในรูปของไฮ ความชุกของเชื้อ CMV ในแผลปริทนต์ในประเทศไทย ผลของสารช่วยทำแห้งและสภาวะการทำแห้งต่อสมบัติผลิตภัณฑ์ผงในการผลิตมะขามผงโดยเครื่องทำแห้งแบบพ่นกระจาย การสร้างแบบจำลองและควบคุมเครื่องทำระเหยน้ำสับปะรด การทำแห้งกากแครอทอย่างรวดเร็วโดยการใช้เครื่องทำแห้งแบบไมโครเวฟสุญญากาศ
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair