สืบค้นงานวิจัย
การพัฒนาความสามารถในการแข่งขันของข้าวในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา ผ่านกระบวนการผลิตและวิถีชาวนา การกำหนดเขตเหมาะสมของการใช้พื้นที่ ระบบโลจิสติกส์ (งบบริหาร)
อารีย์ เชื้อเมืองพาน - มหาวิทยาลัยแม่โจ้
ชื่อเรื่อง: การพัฒนาความสามารถในการแข่งขันของข้าวในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา ผ่านกระบวนการผลิตและวิถีชาวนา การกำหนดเขตเหมาะสมของการใช้พื้นที่ ระบบโลจิสติกส์ (งบบริหาร)
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: อารีย์ เชื้อเมืองพาน
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): Aree Cheamuangphan
หน่วยงานสังกัดผู้แต่ง:
  1. มหาวิทยาลัยแม่โจ้
บทคัดย่อ: การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ของการศึกษา คือ 1) ศึกษาความสมดุลของระบบการผลิต ข้าวและวิถีชาวนาในพื้นที่เป้าหมายภาคเหนือตอนบน: จังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา 2) วิเคราะห์แนวทางการกำหนดเขตเหมาะสมของการใช้พื้นที่ผลิตข้าวโดยชุมชนมีส่วนร่วมเพื่อ สร้างความสามารถทางการแข่งขันในเขตจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา 3) วิเคราะห์ ระบบโลจิสติกส์ทางเลือกเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของข้าวในพื้นที่ภาคเหนือ ตอนบน 4) นำเสนอข้อเสนอแนะเชิงนโยบายเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันของข้าวใน ภาคเหนือตอนบน จากการศึกษา พบว่า ระบบการผลิตข้าวของเกษตรในพื้นที่ภาคเหนือตอนบนใน ปัจจุบันมีความเปลี่ยนแปลงไปทำให้ขาดความสมดุลในระบบการผลิตจึงส่งผลกระทบต่อความ สมดุลด้านเศรษฐกิจและสังคมของเกษตรกรผู้ปลูกข้าว เกษตรกรควรปรับเปลี่ยนวิถีการผลิตเพื่อให้ เกิดความยั่งยืนต่อคุณภาพชีวิตโดยการปลูกข้าวนาดำเพื่อให้ข้าวแตกกอได้ดีและให้ปริมาณผลผลิตที่สูงขึ้น การใช้ปุ๋ยอินทรีย์ทดแทนการใช้ปุ๋ยเคมี การใช้ชีวินทรีย์ทดแทนการใช้สารเคมี การใช้ แรงงานในครัวเรือนและแรงงานแลกเปลี่ยนให้มากขึ้นเพื่อความใกล้ชิดระหว่างคนในสังคม ซึ่งผล ของแนวทางการผลิตดังกล่าวจะช่วยให้เกษตรกรลดต้นทุนการผลิต นอกจากนี้ยังเกษตรกรยังมี สุขภาพที่ดีเนื่องจากการหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมีซึ่งจะลดค่าใช้จ่ายทางอ้อมให้เกษตรกรและ ค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นลงได้อีกด้วย สำหรับการกำหนดเขตเหมาะสมในการผลิตข้าว พบว่า เกษตรกรให้ความสำคัญกับการ ผลิตข้าวญี่ปุ่นมากที่สุด รองลงมาคือการผลิตข้าวเจ้าและข้าวเหนียวด้วยวิธีนาดำซึ่งสอดคล้องกับ แนวทางการผลิตที่ก่อให้เกิดความสมดุลในการผลิต บทบาทสำคัญในการตัดสินใจเลือกการผลิต ข้าวของเกษตรกร ได้แก่ ปัจจัยราคา การส่งเสริมจากภาครัฐบาล และต้นทุนของการผลิต ตามลำดับ โดยเกษตรกรต้องเผชิญกับสถานะของการแลกเปลี่ยนระหว่างประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจกับความ เท่าเทียมแต่ไม่ว่าเกษตรกรจะเลือกคำตอบใดการใช้ที่ดินมีแนวโน้มลดลงในปีที่ 2-3 ซึ่งแนวทางการ ตัดสินใจ คือ ในสถานการณ์ภัยแล้งและชุมชนต้องการความมั่นคงทางอาหาร ควรส่งเสริมให้ปลูก ข้าวเจ้านาหว่าน กระเทียม ข้าวเหนียวนาดำและนาหว่าน เพื่อทดแทนข้าวเจ้านาดำ แต่ถ้าชุมชน มุ่งเน้นประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจควรเน้นการปลูกข้าวญี่ปุ่นและข้าวเจ้านาดำโดยต้องยอม แลกเปลี่ยนกับผลตอบแทนจากข้าวเหนียวนาดำและหว่าน รวมถึงกระเทียมที่ลดลง ระบบโลจิสติกส์ของการผลิตข้าวในภาคเหนือตอนบนมีการจัดการค่อนข้างดีโดยพิจารณา จากการขนย้ายปัจจัยการผลิตและผลผลิต กล่าวคือ ปัจจัยการผลิตค่อนข้างเสียหายน้อยเพราะแหล่ง จำหน่ายปัจจัยการผลิตตั้งอยู่ใกล้เคียงกับพื้นที่เพาะปลูก แหล่งปัจจัยการผลิตส่วนใหญ่คือร้านค้า การเกษตรทั่วไปในและนอกชุมชน แต่ปัญหาจะเกิดภายหลังการขนย้ายปัจจัยการผลิตเนื่องจาก เกษตรกรไม่มีโรงเรือนสำหรับเก็บปัจจัยการผลิตโดยจะวางไว้บริเวณบ้านหรือเก็บรวมไว้กับ ผลผลิตข้าว ส่วนการขนย้ายผลผลิตข้าวของเกษตรกรนั้นจะขึ้นอยู่กับรูปแบบการจำหน่ายของ เกษตรกร นอกจากนี้ผลผลิตประเภทข้าวสารยังถูกจำหน่ายไปยังในและนอกพื้นที่ชุมชนอีกด้วยโดย กระบวนการขนย้ายส่วนใหญ่จะเป็นหน้าที่ของโรงสีและจะไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง
บทคัดย่อ (EN): This research aimed 1) to study the balance of the rice production system and the farming methods of the farmers in the target area, upper-northern provinces including Chiang Mai, Chiang Rai and Phayao, 2) to analyze the determination of suitable rice production area with community participation to create the competitiveness of rice of the three provinces, 3) to analyze the alternative logistics systems to alternatives increase the competitiveness of rice produced by the upper-northern provinces, and 4) to give policy suggestions for creating the competitive advantage of rice in the upper northern region. The research findings showed that the rice production system of the farmers in the target area, at present, had changed. As a consequence, there arose the production imbalance that also affected the rice farmers’ economic and social balance. Farmers, hence, should adjust their production in the way that would contribute to the sustainable quality of life. For instance, doing rice transplantation would help better the rice tillering stage and bring greater productivity. In addition, there were various farming ways that should be adopted namely the use of organic fertilizers instead of chemical fertilizers, the use of microbial insecticides instead of chemicals, and the use of household labor and the labor exchange that could also foster closeness among community members. These ways would help reduce the production costs and the expenses, both direct and indirect. Plus, avoiding the use of chemicals, the farmers would have good health. By analyzing the farmers’ determination of suitable area, it was found that the farmers in the area focused had given importance the greatest to growing Japanese rice, followed by transplanted rice and transplanted glutinous rice, in order. This was corresponding with the production mode that supported the production balance. The factors considered by the rice farmers when making a decision on land allotment included rice price, government’s promotion, and production costs, respectively. Whether the farmers would choose to be faced with the tradeoff between economic efficiency and equity, the land use had the tendency to decline in the years 2 and 3. That resulted in making the decision that, in certain situations such as when there arose water shortage in drought or when community was in need of food security, the farmers should be suggested that they put emphasis on direct seeded rice, garlic, transplanted glutinous rice, and direct seeded glutinous rice to substitute transplanted glutinous rice. However, if they focus on theeconomic efficiency, Japanese rice and transplanted rice will be the first priority. Simultaneously, that means a decrease in yields for transplanted glutinous rice, seeded glutinous rice, and garlic. By considering the transport of inputs and outputs, the logistics system of grain production in the upper northern region was considered moderately well-managed. The inputs were little damaged due to the short distance between the plantation area and the shops where they were sold, both in and out of the community. Nevertheless, the problem would be found after the transport. That was due to the lack of the inputs storage sheds. Instead, the farmers needed to put the inputs around their houses or keep them in a rice granary. The transport of rice depended on the form of distribution, either done by the farmers themselves or done via middlemen. The product would be sold within the community and could also be sold to the outside community. Mostly, it was not sold through a middleman. And, the transport would be a function of a mill.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เอกสารแนบ: http://researchex.rae.mju.ac.th/research60/library/ab/MJU1-58-062.pdf
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยแม่โจ้
คำสำคัญ: ความคุ้มค่า
คำสำคัญ (EN): Lean Logistics System
เจ้าของลิขสิทธิ์: มหาวิทยาลัยแม่โจ้
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

อารีย์ เชื้อเมืองพาน. "การพัฒนาความสามารถในการแข่งขันของข้าวในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา ผ่านกระบวนการผลิตและวิถีชาวนา การกำหนดเขตเหมาะสมของการใช้พื้นที่ ระบบโลจิสติกส์ (งบบริหาร)". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2558

อารีย์ เชื้อเมืองพาน. "การพัฒนาความสามารถในการแข่งขันของข้าวในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา ผ่านกระบวนการผลิตและวิถีชาวนา การกำหนดเขตเหมาะสมของการใช้พื้นที่ ระบบโลจิสติกส์ (งบบริหาร)". มหาวิทยาลัยแม่โจ้. 2558. Print.



TARR Wordcloud:
การพัฒนาความสามารถในการแข่งขันของข้าวในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา ผ่านกระบวนการผลิตและวิถีชาวนา การกำหนดเขตเหมาะสมของการใช้พื้นที่ ระบบโลจิสติกส์ (งบบริหาร)
อารีย์ เชื้อเมืองพาน
มหาวิทยาลัยแม่โจ้
2558
แนวทางการกำหนดเขตเหมาะสมของการใช้พื้นที่ผลิตข้าวโดยชุมชนมีส่วนร่วมเพื่อสร้างความสามารถทางการแข่งขันในเขตจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย พะเยา ความสมดุลของระบบการผลิตข้าวและวิถีชาวนาในพื้นที่เป้าหมายภาคเหนือตอนบน จังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา ระบบโลจิสติกส์ทางเลือกเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของข้าวในพื้นที่เป้าหมาย : จังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และพะเยา ผลของการผลิตแบบผสมผสานระหว่างข้าวกับเป็ดที่มีต่อชาวนา การพัฒนากระบวนการผลิตและการตลาดผลิตภัณฑ์แปรรูปน้ำพริกแกงชุมชนบ้านทอน – อม อำเภอทุ่งตะโก จังหวัดชุมพร ความคิดเห็นของเกษตรกรที่มีต่อการดำเนินงานโครงการส่งเสริมผลิตข้าวหอมมะลิคุณภาพครบวงจรของสหกรณ์การเกษตรพร้าว จำกัด จังหวัดเชียงใหม่ แนวทางการพัฒนาสภาพแวดล้อมทางด้านกายภาพ โรงเรียนประถมศึกษาระดับท้องถิ่นกรณีศึกษา: โรงเรียนในเขตกิ่งอำเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่ ศักยภาพการผลิตสินค้าการเกษตรอินทรีย์สู่มาตรฐานสากล ของ จังหวัดเชียงใหม่ ผลของการใช้แบคทีเรียละลายฟอสเฟตในการส่งเสริมการเจริญเติบโตของข้าวในสภาพแอโรบิก ผลของการใช้ปุ๋ยหมักร่วมกับการจัดการธาตุอาหารเฉพาะพื้นที่ต่อการเจริญเติบโต และผลผลิตข้าวพันธุ์ปทุมธานีในชุดดินสรรพยา
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair