สืบค้นงานวิจัย
การศึกษาสังคมของสัตว์กลุ่มไก่ฟ้า ณ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง: นิเวศวิทยา พฤติกรรมการสืบพันธุ์ การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการซ้อนทับกันของความต้องการทาง นิเวศวิทยาในสัตว์กลุ่มไก่ฟ้าแต่ละชนิด (ปีที่2)
ทอมมาโซ ซาวินี - มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
ชื่อเรื่อง: การศึกษาสังคมของสัตว์กลุ่มไก่ฟ้า ณ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง: นิเวศวิทยา พฤติกรรมการสืบพันธุ์ การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการซ้อนทับกันของความต้องการทาง นิเวศวิทยาในสัตว์กลุ่มไก่ฟ้าแต่ละชนิด (ปีที่2)
ชื่อเรื่อง (EN): Investigating galliformes community at Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary: Ecology, reproduction, habitat selection and niche overlap (Phase 2)
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ: ทอมมาโซ ซาวินี
ผู้แต่ง / หัวหน้าโครงการ (EN): TOMMASO SAVINI
หน่วยงานสังกัดผู้แต่ง:
  1. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
บทคัดย่อ: เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถือว่าเป็นภูมิภาคที่มีการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพสูงที่สุดและจะต้องดำเนินการป้องกันการสูญเสียนี้ให้เร็วที่สุด ถึงแม้จะมีการจัดตั้งพื้นที่อนุรักษ์หลายแห่งแต่ประสิทธิภาพในการคุ้มครองของพื้นที่เหล่านั้นยังไม่เป็นที่แน่ชัด การศึกษาครั้งนี้ได้ทำการประเมินประชากรและศึกษานิเวศวิทยาของนกในกลุ่มไก่ฟ้า 2 ชนิดคือนกแว่นถิ่นเหนือ(Polyplectron bicalcaratum)และนกยูง(Pavo muticus)ในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งฝั่งตะวันตกของประเทศไทยที่ซึ่งมีการล่าและการรบกวนจากมนุษย์น้อยมาก การประเมินประชากรนกแว่นถิ่นเหนือใช้วิธีที่แตกต่างกัน5วิธีได้แก่; 1)วิธี spot mapping และ distance sampling โดยใช้การสำรวจ2วิธีคือ; 2)เดินเส้นสำรวจ; 3)วางจุดสำรวจ; 4)หาจุดตัดจากจุดฟังเสียง และ5)วางกล้องดักถ่ายภาพโดยใช้โมเดลของ Royle and Nichols heterogeneity สำหรับนกยูงใช้การเดินเส้นสำรวจประชากรโดยวางเส้นสำรวจครอบคลุม5พื้นที่หลักของเขตฯ จากการศึกษาพบว่าความหนาแน่นของนกแว่นถิ่นเหนือในพื้นที่มีจำนวนมากอยู่ในช่วงระหว่าง15ถึง22.97ตัวต่อตร.กม.ขึ้นอยู่กับวิธีการสำรวจ ในขณะที่ความหนาแน่นของจำนวนประชากรนกยูงมีการเพิ่มขึ้นมากเมื่อเทียบกับการศึกษาเมื่อ21ที่ผ่านมา โดยจะพบประชากรนกยูงมากในในพื้นที่ขอบของเขตฯส่วนประชากรที่อยู่ตอนกลางค่อนข้างคงที่ จากการศึกษาการเลือกใช้พื้นที่ของนกยูงพบว่าจะเลือกใช้พื้นที่เปิดโล่งและมีการปกคลุมของพืชหน้าดินสูง ในช่วงฤดูผสมพันธุ์นกยูงเลือกใช้พื้นที่เปิดโล่งใกล้ลำห้วยสำหรับแสดงพฤติกรรมเกี้ยวพาราสีในขณะที่นอกฤดูผสมพันธุ์นกยูงขยายอาณาเขตการหากินไปในพื้นที่เปิดโล่งและมีการปกคลุมของพืชหน้าดินสูง ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มระบบลาดตระเวนเพื่อควบคุมการล่าสัตว์ป่ามีส่วนช่วยในการฟื้นฟูของประชากรนกยูงและนกแว่นถิ่นเหนือ
บทคัดย่อ (EN): The rate of biodiversity collapse in Southeast Asia is amongst the highest in the world; with averting species extinctions now a global priority. Although protected areas are considered the main tool to preserve biodiversity we still know little of their effectiveness because of the limited information available on the status of species in protected areas. Here we investigated the population status and ecological requirements of Grey Peacock-pheasant (Polyplectron bicalcaratum) and Green Peafowl (Pavo muticus) in a pristine habitat of Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary, western Thailand where low disturbance and poaching. Density of Grey Peacock-pheasant in the sub-montane evergreen forest was defined using five commonly used survey methods: (a) spot mapping, distance sampling, using both (b) line transects and (c) point transects, (d) triangulation using fixed listening posts and (e) camera trapping using the Royle and Nichols heterogeneity model. For Green Peafowl, line transect surveys across five sections of the Sanctuary revealed variation in population density, apparently linked to recent levels of human activity and management. The density of Grey Peacock-pheasant show high density with ranged between 15 to 22.97 birds per km2 depending on the method used. While comparison of Green Peafowl encounter rates along transects with those recorded in similar surveys conducted 21 years previously showed an increase in numbers in most of the peripheral areas of the Sanctuary whilst numbers in the core area have remained stable. The study on habitat selection of Green Peafowl show that this species preferred areas with an open understory but a high percentage cover of ground vegetation. During the breeding season they preferred to cluster near to streams to establish a display site, whilst in the non-breeding season they ranged more widely but still preferred areas of open understory and high ground cover. Our results suggest that increased patrols to control hunting help Grey Peacock-pheasant and Green Peafowl populations to increase.
บทคัดย่อ: ไม่พบข้อมูลจากหน่วยงานต้นทาง
ภาษา (EN): th
เผยแพร่โดย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
คำสำคัญ: การใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย
คำสำคัญ (EN): habitat use
เจ้าของลิขสิทธิ์: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
หากไม่พบเอกสารฉบับเต็ม (Full Text) โปรดติดต่อหน่วยงานเจ้าของข้อมูล

การอ้างอิง

ทอมมาโซ ซาวินี. "การศึกษาสังคมของสัตว์กลุ่มไก่ฟ้า ณ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง: นิเวศวิทยา พฤติกรรมการสืบพันธุ์ การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการซ้อนทับกันของความต้องการทาง นิเวศวิทยาในสัตว์กลุ่มไก่ฟ้าแต่ละชนิด (ปีที่2)Investigating galliformes community at Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary: Ecology, reproduction, habitat selection and niche overlap (Phase 2)". มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. 2555

ทอมมาโซ ซาวินี. "การศึกษาสังคมของสัตว์กลุ่มไก่ฟ้า ณ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง: นิเวศวิทยา พฤติกรรมการสืบพันธุ์ การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการซ้อนทับกันของความต้องการทาง นิเวศวิทยาในสัตว์กลุ่มไก่ฟ้าแต่ละชนิด (ปีที่2)Investigating galliformes community at Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary: Ecology, reproduction, habitat selection and niche overlap (Phase 2)". มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. 2555. Print.



TARR Wordcloud:
การศึกษาสังคมของสัตว์กลุ่มไก่ฟ้า ณ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง: นิเวศวิทยา พฤติกรรมการสืบพันธุ์ การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการซ้อนทับกันของความต้องการทาง นิเวศวิทยาในสัตว์กลุ่มไก่ฟ้าแต่ละชนิด (ปีที่2)
ทอมมาโซ ซาวินี
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี
30 กันยายน 2555
การศึกษาสังคมของสัตว์กลุ่มไก่ฟ้า ณ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง: นิเวศวิทยา พฤติกรรมการสืบพันธุ์ การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการซ้อนทับกันของความต้องการทางนิเวศวิทยาในสัตว์กลุ่มไก่ฟ้าแต่ละชนิด การศึกษาสังคมของสัตว์กลุ่มไก่ฟ้า ณ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง: นิเวศวิทยา พฤติกรรมการสืบพันธุ์ การเลือกใช้ถิ่นที่อยู่อาศัย และการซ้อนทับกันของความต้องการทางนิเวศวิทยาในสัตว์กลุ่มไก่ฟ้าแต่ละชนิด ดินโป่งในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่น้ำภาชี โครงการศึกษาคุณภาพอาหารผสมของโรงงานผลิตอาหารสัตว์ ความต้องการในการพัฒนาทักษะความรู้และความชำนาญของข้าราชการในสังกัดสำนักงานปศุสัตว์จังหวัดชลบุรี การวิจัยและพัฒนาเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าซับลังกา ป่าฝืนสุดท้ายของภาคกลาง การศึกษาพฤติกรรมการเลือกที่อยู่อาศัยของหมึกสายขาว (Octopus aegina Gray, 1849) ในห้องปฏิบัติการ ผลการใช้มันสำปะหลังแคโรทีนสูง (พันธุ์ระยอง 2) เป็นอาหารไก่กระทง การสำรวจพรรณไม้วงศ์ขิงในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งจังหวัดอุทัยธานี ระยะที่ 2 พันธุ์สัตว์
คัดลอก URL
กระทู้ของฉัน
ผลการสืบค้นทั้งหมด โพสต์     เรียงลำดับจาก
พัฒนาระบบโดยศูนย์ความรู้เฉพาะด้านวิศวกรรมความรู้และวิศวกรรมภาษาDeveloped by Center of Excellence for Unified Knowledge and Language Engineering
สนับสนุนโดยสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน)Supported by the Agricultural Research Development Agency (Public Organization)
แบบสำรวจความพึงพอใจQuestionair